Το σημερινό σημείωμα ειναι αφιερωμενο εξ ολοκληρου σε μια απο τις μεγαλυτερες ομαδες που γνωρισε ο πλανητης τα τελευταια 15 χρονια, τους Σακραμεντο Κινγκς της περιοδου 2001-2002, μια ομαδα που δικαια τοτε το Sports Illustrated χαρακτηρισε ως ‘The Greatest Show on Court”.

(Φωτό από το επίσημο σάιτ του ΕΣΑΚΕ)

Στο 76 - 77, και μετά από ένα τρίποντο-μαχαιριά του Δημήτρη Διαμαντίδη, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος επέλεξε για την επόμενη άμυνα ένα σχήμα πρωτόγνωρο, που είχε όμως λογική. Ενας μόλις γκαρντ, και μαζί του οι Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Πρίντεζης και Χάντερ, επιχείρησαν να ακολουθήσουν στα πόδια τους παίκτες του ΠΑΟ, να τους σπρώξουν προς τα έξω και να τους κρύψουν τον ήλιο (που λέει ο λόγος, είχε νυχτώσει). Οι πράσινοι έγιναν ξαφνικά... Κουμπάν. Τραβήχτηκαν οι ίδιοι ακόμη μακρύτερα, άνοιξαν τις αποστάσεις, και βρήκαν μία πάσα στον Φώτση που δεν στεκόταν κοντύτερα από τα 8 μέτρα. Ο Παπαπέτρου άργησε λίγο να πάει πάνω του, και εκείνος έβαλε μάλλον το κρισμότερο καλάθι της βραδιάς. Στη συνέντευξη τύπου ο Πεδουλάκης στάθηκε πολύ στη σημασία της πάσας.

Είδαμε την γενική ανάλυση του τελικού σε προηγούμενο σημείωμα, αλλά νομίζω αξίζει να σταθούμε με τη βοήθεια των screenshots και των βίντεο σε ένα δύο χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της ΤΣΣΚΑ, τα οποία συνέβαλαν πολύ τόσο στη διαμόρφωση της φετινής αγωνιστικής της ταυτότητας, όσο και στο προχθεσινό νικηφόρο αποτέλεσμα. Αυτά αφορούν την άμυνα, και συγκεκριμένα κάποιες προσεγγίσεις που έχουν να κάνουν με το "πείραγμα" των κανονικών μαρκαρισμάτων, είτε σε μαν του μαν, είτε σε κάτι που μοιάζει με ματς απ ζώνη. Ο σκοπός αυτών των διατάξεων είναι διττός. Πρώτον, θέλουν να προστατεύσουν από τη δημιουργία κάποιων μις ματς που έχουν να κάνουν με τα ατομικά αμυντικά χαρακτηριστικά των παικτών (π.χ. Τεόντοσιτς) και δεύτερον, θέλουν να είναι έτοιμες για ό,τι παρουσιάσει η επίθεση μετά το σκριν στη μπάλα. Για να το πούμε πιο απλά, σκοπός είναι η προστασία και η πρόβλεψη.

Aυτά που κατάφερε φέτος ο Δημήτρης Ιτούδης με την ΤΣΣΚΑ και η ΤΣΣΚΑ με τον Ιτούδη είναι πολύ σημαντικά πράγματα.

Πρώτα απ'ολα οι Ρώσοι έδωσαν ένα καλό μάθημα σε όσους βλέπουν το μπάσκετ ως ένα παιχνίδι με απαράβατους κανόνες και αδιαμφισβήτητες αρχές που συνοδεύονται από βαρύγδουπες μεγαλοστομίες. Μέσα σε όλα αυτά ανήκει και η θεώρηση πως η άμυνα κερδίζει τα πρωταθλήματα. Η πρόσφατη πρωταθλήτρια Ευρώπης δέχτηκε φέτος στο τοπ-16 περισσότερους πόντους ανά αγώνα σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Κάποιος θα μπορούσε να πει (αν και δεν είναι ακριβώς έτσι) πως η ΤΣΣΚΑ είχε τη χειρότερη άμυνα της διοργάνωσης, και πως το δίδυμο Τεόντοσιτς-Ντε Κολό θα ήταν μαύρη τρύπα για όποιον είχε βλέψεις να φτάσει μέχρι την κορυφή. Αυτό ίσχυε μέχρι πέρυσι, όταν δίπλα τους υπήρχαν άλλοι συμπαίκτες. Την φετινή χρονιά , ο κοουτς της αρκούδας είχε την άνεση να κάνει τις αλλαγές του όπως ακριβώς ήθελε, ώστε να φτιάξει ένα σύνολο που θα στηρίζεται στην επιθετική δημιουργία και ακρίβεια σε τέτοιο βαθμό , ώστε η ανασταλτική του λειτουργία να προσφέρει απλά ένα κατιτίς παραπάνω, αν αυτό θα ήταν απαραίτητο. Όπως π.χ. μία άμυνα βοήθειας ψηλά από τον Βίκτορ Χριάπα, ή ένα κόψιμο του Τεόντοσιτς στον Ούντο.

Δεν σας κρύβω οτι στενοχωρήθηκα. Η Λαμποράλ έφτασε μισή ανάσα από το να ολοκληρώσει μία ιστορία αουτσάιντερ από αυτές που μπαίνουν στο πάνθεον των παραμυθιών του αθλήματος, όμοια με εκείνες των Παρτίζαν, Γιουγκοπλάστικα, Ζαλγκίρις ή αν θέλετε και του Ολυμπιακού του 2012. Δεν τα κατάφερε, ενώ όλα στο τέλος έδειχναν ότι ίσως να τα καταφέρει. Δύο χαμένες βολές σε σημεία που ο Ομπράντοβιτς ήθελε το φάουλ, μαζί με τρεις πικ εν ρολ άμυνες που ήταν αποτέλεσμα κούρασης, επέτρεψαν στην γεμάτη βάθος Φενέρ να είναι εκείνη που θα διεκδικήσει το τρόπαιο.

Το τελευταίο δωδεκάλεπτο του 6ου παιχνιδιού μεταξύ Οκλαχόμα και Σαν Αντόνιο ξεκίνησε με σχεδόν σίγουρο νικητή, καθώς οι Θάντερ είχαν διαλύσει τους αντιπάλους τους για τρεις συνεχόμενες περιόδους. Μέσα σε λίγα λεπτά οι Σπερς κατάφεραν να πάνε το παιχνίδι από το -26 στο -11, και περίπου στο πεντάλεπτο πολλοί άρχισαν να αναρωτιούνται αν οι παίκτες του Ντόνοβαν θα καταφέρουν να τα θαλασσώσουν άλλη μία φορά στα τελειώματα ενός αγώνα.

Οι δύο ημιτελικοί τελείωσαν αλλά αυτό δεν αλλάζει τις καλύτερες πεντάδες που ανέδειξε για φέτος η ευρωλίγκα. Αλλωστε αυτές αποφασίζονται πριν τα τελευταία δύο παιχνίδια. Η ομάδα του BG έχει συλλογικά τη δική της άποψη επί του ποιοι ήταν για φέτος οι καλύτεροι της σεζόν και θα ήθελε να τη μοιραστεί μαζί σας. Ανέλαβα να γράψω το κείμενο, αλλά οι επιλογές έχουν έρθει μετά από ψηφοφορία. Το πιο σωστό βέβαια θα ήταν να είχαμε κάνει συνέλευση. Ιδού ποιους επιλέξαμε.

Μετά από χρόνια μία ημιτελική σειρά πλέι οφ του πρωταθλήματος έφτασε να έχει αληθινό ενδιαφέρον και για αυτό δεν ευθύνεται σίγουρα κάποιου είδους αναβάθμιση της λίγκας. Μόνος υπεύθυνος είναι ο Αρης, ο οποίος δίκαια μας "αναγκάζει" να ασχοληθούμε μαζί του για μία ακόμη φορά μέσα στη σεζόν. Διότι παρά τα όσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς στο Basketball Guru και το παλιό μου μπλογκάκι, τα όσα έχει καταφέρει ο Πρίφτης και οι παίκτες του τη φετινή χρονιά τείνουν να φτάσουν στην σφαίρα του μπασκετικού θαύματος. Αν αυτό σας φαίνεται υπερβολή αναλογιστείτε πως η ομάδα που έχει για μπάτζετ λιγότερο από το 10% της άλλης και πολύ λιγότερο από το συμβόλαιο του ... Καλάθη έφτασε να κοντράρει στα ίσια έναν αντίπαλο που είχε δεδηλωμένες φιλοδοξίες να φτάσει στο final four της Ευρωλίγκα.

Στην τελευταία (σχετικά) καλή χρονιά της Σιένα στην Ευρώπη, ο Μπόμπι Μπράουν είχε μέσο όρο περίπου 19 πόντους, σε ένα παιχνίδι είχε βάλει 41 και γενικά πέταγε τα σουτ σαν στραγάλια. Η μπάλα είχε απροσδιόριστες πιθανότητες να πάει στο καλάθι, οι οποίες δεν επηρεάζονταν από κάτι συγκεκριμένο. Για κάποιο μυστήριο λόγο, ο Μπάνκι κάτι τέτοια τα έκανε και τα κάνει. Βρίσκει έναν ή δύο παίκτες που μπορούν να σκοράρουν , και μέσα από μία μεταμφίεση ομαδικής συνέργειας, φροντίζει η μπάλα να καταλήγει μονίμως στη χέρια τους. Εκείνη την περίοδο υπήρχε ελάχιστη ευελιξία να χαλιναγωγήσει κάποιος τις ορέξεις του τρελο-Μπόμπι και η όποια τέτοια προερχόταν από τον ισορροπιστή που έπαιζε δίπλα του. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Ντάνιελ Χάκετ στην πρώτη του εμφάνιση στο κορυφαίο διασυλλογικό επίπεδο.

Πρόσφατα είδαμε τους παίκτες που μας εξέπληξαν ευχάριστα στην φετινή ευρωλίγκα, ας ρίξουμε μία ματιά και σε ο,τι φέτος μας απογοήτευσε. Χωρίς τον ψυχαναγκασμό της αντίστροφης μέτρησης, αλλά με ελαφρώς περιπαικτική διάθεση και έναν λίγο πιο ανάλαφρο τόνο. Αυτά που ακολουθούν αλλιώς τα περιμέναμε και αλλιώς μας ήρθαν. Ιδού 10 + 2 απογοητευσεις, με τυχαία σειρά και "απλωμένη θεματολογία".