- Πρώτον, και σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά του ΝΒΑ, το defensive rating των Καβς στα πλέι οφ όσο είναι ο Ίρβινγκ στο παρκέ, πέφτει κατά 15 πόντους/100 κατοχές. Αυτό είναι ένα τεράστιο νούμερο το οποίο δείχνει πως ο πόιντ γκαρντ του Κλίβελαντ είναι μαύρη τρύπα.
- Δεύτερον, οι Ιρβινγκ και Λαβ αποτελούν πιθανώς το χειρότερο αμυντικά δίδυμο των πλέι οφ σε ο,τι αφορά το πικ εν ρολ.
- Τρίτον, οι Καβς γνωρίζουν τις αδυναμίες των δύο παικτών τους, και κάνουν το παν να τους κρύψουν στην άμυνα και ειδικά στο πικ εν ρολ. Τους βάζουν στον Μπαρνς, τους βάζουν στον Ιγκουοντάλα (τον πρώτο), ή στον Μπόγκουτ (τον δεύτερο).
- Τέταρτον, οι Ουόριορς γνωρίζουν ότι οι Καβς γνωρίζουν. Ξέρουν πως ο Λεμπρόν Τζέιμς θα κάνει το παν για να βγει στον Κάρι σε switch μετά από τρίπλα, έτσι ώστε να του κόψει τη θέα και ει δυνατόν την προσωπική ενέργεια. Ξέρουν επίσης πως στον Τόμπσον θα τοποθετηθεί οποιος παίζει off guard, και κατά προτίμηση ο JR Smith, και πως ο Τρίσταν Τόμπσον θα είναι επιφορτισμένος με το να μαρκάρει τον Γκριν, έτσι ώστε να εμπλέκεται πιο συχνά στην άμυνα του πικ εν ρολ.
Αυτά όλα έχουν σαν αποτέλεσμα οι Πολεμιστές να κάνουν - ήδη πριν πατήσουν στο γήπεδο - κάποιες προσαρμογές: να βάλουν το πικ εν ρολ με τον Κάρι (λιγάκι) στην άκρη, να δώσουν ακόμη περισσότερες αρμοδιότητες χειριστή στον Λίβινγκστον και κυρίως να δουλέψουν πολύ τα σκριν μακριά από τη μπάλα, πολλά από τα οποία είναι προσχηματικά (slip , fake όπως θέλετε πείτε τα). Τέλος, και εξίσου σημαντικό, έχουν αποφασίσει να εμπιστευτούν τα μπασκετικά ένστικτα των Γκριν και Ιγκουοντάλα στην οργάνωση και γενικά στην αντίληψη του γηπέδου.
Ετσι συμβαίνουν συχνά δύο πράγματα, των πάρτι του Λίβινγκστον εξαιρουμένων. Ενα είναι αυτό που ακολουθεί.
Γαμώ, το τζιφ δουλεύει.
Εδώ βλέπετε τον Γκριν να κρατάει τον Τόμπσον μακριά από τη ρακέτα και να λειτουργεί ως πλέι μέικερ. Ο Κάρι δίνει ένα σκριν στον Μπαρνς, κρατιέται λίγο ώστε ο συμπαίκτης του να κάνει κίνηση προς τα μέσα και ο Λεμπρόν να πάει μαζί του, και ύστερα όμορφα και ωραία πετιέται πίσω εκμεταλλευόμενος τις αργές αντιδράσεις του Ιρβινγκ. Το όλο πράγμα είναι ένα δόλωμα, και ακόμη πιο συχνά οι Καβς τρώνε ένα που του μοιάζει. Eδώ πασέρ είναι ο Ιγκουοντάλα και αυτός που κάνει άνω κάτω την άμυνα είναι ο Κλέι Τόμπσον, κι ας μη φαίνεται μονομιάς.
Οι Ουόριορς , προκειμένου να ξεχαρβαλώσουν τελείως την άμυνα των Καβς, δεν έχουν να κάνουν τίποτα παραπάνω από το να κινηθούν έξυπνα μακριά από τη μπάλα, και ύστερα απλώς να παρακολουθούν τους αντιπάλους τους να κάνουν ένα σωρό λάθη στην επικοινωνία. Φυσικά, η παρουσία των Κάρι και Τόμπσον σε αυτές τις κινήσεις είναι καθοριστική, και αν εμπλέκεται και ένας εκ των Ίρβινγκ και Λαβ, ακόμη καλύτερα.
Καθώς έγραφα αυτο το κείμενο, έπεσε άλλωστε στην αντίληψη μου ένα άρθρο του Hardwood Paroxysm, το οποίο μάλιστα περιέχει και ένα κοινό παράδειγμα. Εκεί, ο αρθρογράφος φτάνει μέχρι το σημείο να υποστηρίξει πως οι Splash Brothers θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως MVP της σειράς, εξ'αιτίας του γεγονότος ότι η προσοχή που τραβάνε επάνω τους αποτελεί την βασική αιτία για αυτό που βλέπουμε. Το άρθρο είναι αληθινά ωραίο, αλλά σε αυτό το σημείο είναι φάουλ. Οι μέχρι στιγμής νίκες των Ουόριορς είναι απόρροια μίας πολύ προσεκτικής προετοιμασίας επάνω στα αμυντικά κενά των Καβς, και επίσης της μπασκετικής ιδιοφυϊας των δύο παικτών που έρχονται πίσω από τους σταρ: του Ντρέιμοντ Γκριν και του Αντρέ Ιγκουοντάλα.
Αυτά τα ολίγα.
