Αμέσως μετά το παιχνίδι, ο Ντρέιμοντ Γκριν δήλωσε: "Eάν έχεις έναν αδύναμο κρίκο στην άμυνα, συνήθως φαίνεται στο παρκέ". Όντως, ο Κάιρι Ιρβινγκ αποτέλεσε στόχο των Ουόριορς από την αρχή μέχρι το τέλος, με τον Λιου να στέκεται ανήμπορος να τον κρύψει, παρά τα όσα δοκίμασε. Τον έβαλε στον Ιγκουοντάλα και εκείνος σκόραρε. Τον έβαλε να παίξει απέναντι στη second unit των πρωταθλητών και ο Λίβινγκστον του άλλαξε τα φώτα. Όσες φορές πήγε επάνω στον Κάρι ανάγκασε τους συμπαίκτες του να δώσουν βοήθεια, και οι χώροι στην επίθεση του Γκ. Στέιτ πολλαπλασιάστηκαν. Περίπου όπως εδώ, αν και το espn έδειξε κάποια στιγμή στην μετάδοση ένα καλύτερο παράδειγμα.
Ο Κάρι πάει να ξεφύγει από τον Ίρβινγκ, ο Λεμπρόν έχει τον νού του σε εκείνον, και ο Μπαρνς βρίσκει όσο χώρο θέλει για να κόψει στη ρακέτα και να δεχτεί πάσα από τον πολύ καλό πασέρ Μπόγκουτ μετά από post-up. Η κατάληξη είναι ένα εύκολο λέι απ. Γενικά, οι Ουόριος εκμεταλλεύτηκαν πολύ ανάλογες φάσεις και έκοβαν στη ρακέτα σε κάθε ευκαιρία, καθώς η προσοχή στους Splash Brothers άφηνε ενα σωρό κενά. Αν τύχαινε να έρθει βοήθεια, έβγαζαν τη μπάλα έξω σε όποιον ήταν ελεύθερος, και ας μην ήταν συνήθως αυτός ούτε ο Κάρι, ούτε ο Τόμπσον.
Παίζοντας, όπως παραπάνω, απόλυτα στοχευμένα (κάτι που μαρτυρά προπονητική προετοιμασία), οι Dubs δημιούργησαν της μεγαλύτερες διαφορές τους όταν τα rotation έφερναν τους αναπληρωματικούς στο παρκέ, όπως στις αρχές της δεύτερης και της τέταρτης περιόδου. Ειδικά σε ο,τι αφορά το δεύτερο καλό σερί τους το τελευταίο δωδεκάλεπτο, το εντυπωσιακό του πράγματος ήταν το εξής.
https://twitter.com/johnschuhmann/status/738570806347759617
Ναι, καλά διαβάσατε. Οι 22 πόντοι που έκαναν τελικά και τη διαφορά, ήρθαν χωρίς να επιτευχθεί ούτε ένα τρίποντο, και χωρίς να σκοράρουν οι Τόμπσον και Κάρι, οι οποίοι είχαν μαζί 8/27 σουτ.
Ο Tάιρον Λιου δεν ήταν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο, αλλά γενικά δεν μπορεί να πει κανείς πως ήταν απροετοίμαστος. Αντίθετα, έκανε απόλυτα λογικά πράγματα. Εριξε πάνω στον Ιγκουοντάλα τους κακούς του αμυντικούς, απλά τιμωρήθηκε για αυτό. Εβαλε πολλούς παίκτες γύρω από τους δύο σταρ και απλά είδε όσους έμεναν ελεύθεροι να σκοράρουν, είτε με back cuts όπως είδαμε, είτε με σουτ, είτε πάνω από χέρια μέτριων αμυντικών όπως οι Ιρβινγκ και Λοβ. Ειδικά ο Λίβινγκστον έτσι έβγαλε το ψωμί του. Αν δείτε τις κλασικές πλέον mid-range προσπάθεις του, ήταν σχετικά μαρκαρισμένες, απλά από τους λάθος παίκτες.
Γενικά, δεν ξέρω αν ο προπονητής των Καβς μπορεί (ή προτίθεται) να κάνει κάτι για να αλλάξει την άμυνα του. Ίσως και να μη χρειάζεται, υπό την έννοια ότι ένας τρόπος να χάσεις είναι ίσως προτιμότερος από κάποιον άλλον, και στην τελική σε βάθος παιχνιδιών δεν θα είναι εύκολο για τους Ουόριορς να παίρνουν αποτελέσματα χωρίς καλό σουτ από τους δύο αστέρες τους. Αφήστε που ο Τζέιμς έκανε πολύ καλή δουλειά επάνω στον Κάρι όταν πήγε επάνω του. Αυτό στο οποίο ίσως χρειαστεί να παρέμβει ο Λιου είναι το επιθετικό κομμάτι, στο οποίο οι Καβς έδειξαν προβλέψιμοι και πιάστηκαν σφιχτά στις δαγκάνες της switch άμυνας των Πολεμιστών.
Το Κλίβελαντ έπαιξε κάμποσο με post-up και iso του Τζέιμς, τα οποία γέμισαν την στατιστική του (9 ασίστ), αλλά συνολικά δεν προσέφεραν κάτι ιδιαίτερο, και κυρίως δεν έδωσαν ελεύθερα σουτ. Ειδικά όταν ο Λαβ αγωνίστηκε ως σέντερ, το αποτέλεσμα ήταν αποκαρδiωτικό, καθώς οι αποστάσεις δεν άνοιγαν με τίποτα και οι μάχες κάτω από το καλάθι πήγαν όλες στους παίκτες του Κερ. Μέχρι και ο Βαρεζάο (αυτός ο αδίστακτος εχθρός του ελληνικού μπάσκετ, αυτός ο αλήτης, ο 666) κατάφερε αυτό.
Περα από αυτό, οι Ουόριορς ήταν πολύ προσεκτικοί στο timing των double team, με τον Γκριν (και όχι μόνο) να έρχεται σαν μπουλντόζα και να βάζει τα χέρια του στη μπάλα, δυσκολεύοντας πάσες και κλέβοντας τέσσερις μπάλες. Επίσης ο Ιγκουοντάλα κατάφερε σε πολλές στιγμές να μπλοκάρει τη φόρα του σούπερ σταρ των Καβς και να του κόψει τον δρόμο προς το καλάθι. Μαζί με τους συμπαίκτες τους, οι δυο τους οδήγησαν την παρέα του Λεμπρόν σε 17 λάθη, από τα οποία προέκυψαν και 25 πόντοι παθητικό, κάμποσοι μάλιστα στον αιφνιδιασμό.
Μετά από το πρώτο παιχνίδι, το Κλίβελαντ δείχνει να χρειάζεται καλύτερο spacing και περισσότερα τρίποντα, δηλαδή μία τρόπον τινά επιστροφή στη σειρά με την Ατλάντα. Η απλή καθυστέρηση του ρυθμού μέσω των επιθέσεων με τον Τζέιμς στο τέλος του χρονομέτρου θα κάνει τους τελικούς να μοιάζουν υπερβολικά με τους περυσινούς, και ας είναι αναβαθμισμένο το ρόστερ που έχει στα χέρια του ο Λιου. Το σχήμα που λειτούργησε καλύτερα άλλωστε ήταν αυτό με τον Τόμπσον ως cutter , τον Τζέιμς ως οργανωτή των πικ εν ρολ, και τον Λαβ κοντά στη γραμμή του τριπόντου. Ο,τι κοντινότερο δηλαδή σε μία pace and space φιλοσοφία. Το θέμα είναι για πόσο χρονικό διάστημα θα μπορούν να είναι όλοι αυτοί μαζί στο παρκέ για να αποδώσουν το μέγιστο.
Βλέπετε, κάποια στιγμή χρειάζεται να μπαίνουν και οι αναπληρωματικοί, και εκεί οι Ουόριορς έχουν σαφές πλεονέκτημα. To επιμέρους 45-10 (!) στη μάχη της ρεζέρβας το αποδεικνύει. Επίσης, κάποια στιγμή οι Splash Brothers θα πάρουν έτσι κι αλλιώς φωτιά. Στην αρχή της σειράς, και έτσι όπως κρίθηκε το πρώτο παιχνίδι, οι παίκτες του Κερ είναι κάθε άλλο παρά κοντά στην επανάσταση του παιχνιδιού που σας υποσχεθήκαμε, και αυτό τους κάνει να μοιάζουν ακόμη περισσότερο με Λερναία Υδρα.
