Όπως είναι φυσιολογικό, όταν έχει να κάνει κανείς με τέτοια αξία, οι φωνές που αφορούν το "χτίσιμο" της εθνικής γύρω της είναι πολλές, και υποθέτω πως υπάρχουν και μέσα στο μυαλό του προπονητή. Δεν είναι χαζός ο Κατσικάρης να μην ξέρει τι έχει στα χέρια του και να μην προσπαθήσει να το αξιοποιήσει.
Το θέμα είναι με ποιο τρόπο. Η μεταφορά του παίκτη σε έναν πιο οργανωτικό ρόλο από τον Τζέισον Κιντ προς το τέλος της σεζόν έφερε φανταστικά ατομικά νούμερα, ενώ παράλληλα βελτίωσε και την εικόνα των Μιλγουόκι Μπακς. Όπως και ο ίδιος ο προπονητής του εξάλλου ομολόγησε, από την επόμενη χρονιά "θα προχωρήσουμε με εκείνον να χειρίζεται τη μπάλα. Πείτε τον point guard, point forward, point center, ή όπως θέλετε να το δείτε".
Στα λόγια του Κιντ , εκτός από το εμφανές συμπέρασμα πως ο Γιάννης μπορεί να κάνει ένα σωρό ωραία πράγματα με τη μπάλα στη χέρια, κρύβεται και μία ακόμη διαπίστωση. Αυτή υπαγορεύει πως ο παίκτης δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτόματα ως πλέι μέικερ, με την κλασική έννοια του όρου. Οσοι ήδη ζητούν από τον ομοσπονδιακό προπονητή να δομήσει γύρω του την επίθεση της εθνικής, καλό θα ήταν να έχουν υπ'οψη τους τα όσα είπε ο κόουτς για τον οποίο ο Αντετοκούνμπο παίζει όλο το χρόνο, όπως επίσης και το είδος παιχνιδιού στο οποίο εκείνος σκοπεύει να τον χρησιμοποιεί ως πρώτο βιολί. Ας τα δούμε όλα αυτά με λίγη περισσότερη λεπτομέρεια.
Αν κοιτάξει κανείς τα play type statistics που προσφέρει η Synergy στο επίσημο σάιτ του ΝΒΑ, θα διαπιστώσει πως οι Μπακς είναι μία ομάδα που δεν αρέσκεται στο παιχνίδι με πολλά σκριν στη μπάλα. Για την ακρίβεια, είναι τέταρτη από το τέλος σε τελειώματα από τον χειριστή σε πικ εν ρολ, και δεύτερη από το τέλος σε τελειώματα με τον cutter. Τα νούμερα αφορούν τη συχνότητα, πράγμα που σημαίνει πως ο Κιντ δεν προτιμά το σετ παιχνίδι έτσι όπως η εθνική μας (ή ακόμη και το μπάσκετ της FIBA) το έχει εννοήσει. Οι Μπακς, ακόμη και όταν έγινε η αλλαγή του ρόλου του Γιάννη, δεν παρήγαγαν τα περισσότερα μέσω του πικ εν ρολ αλλά, όπως μαρτυρά και ο πίνακας που θα βρείτε στο λινκ, κυρίως μέσω καταστάσεων όπως ο αιφνιδιασμός, τα κοψίματα μέσα στη ρακέτα, ή τα σκριν μακριά από τη μπάλα. Ο σταρ της εθνικής μας διέπρεψε μεν στα νέα του καθήκοντα, αλλά η επίθεση την οποία κατεύθυνε ήταν εκεί από πριν, και από τον καιρό που τα "ελάφια" σκουντουφλούσαν στο γήπεδο.
Ο Κιντ έκανε γενικά αυτές τις επιλογές διότι μεταξύ άλλων οι σουτέρ στην ομάδα του ήταν λίγοι, και έτσι στο σετ παιχνίδι θα ήταν δύσκολο με τον Ουίλιαμς ως πόιντ γκαρντ, και την ταυτόχρονη παρουσία του Γιάννη και του Πάρκερ, να έχει τις αποστάσεις που χρειάζεται. Εάν όμως έβγαζε τον πρώτο και άφηνε τη μπάλα στον Ελληνα φόργουορντ περισσότερο , τότε θα χωρούσε στην πεντάδα και κάποιος ακόμη που να σουτάρει καλύτερα. Και πάλι όμως, δεδομένου πως το long range παιχνίδι του 22άχρονου δεν είναι ακόμη ανεπτυγμένο, το να είναι η μπάλα σε κάθε επιθετική συνθήκη στα χέρια του δεν θα ήταν ενδεδειγμένο.
Το ίδιο ακριβώς , και στον υπερθετικό βαθμό, ισχύει και για την εθνική μας, καθώς επιπλέον στο διεθνές μπάσκετ οι χώροι του γηπέδου είναι μικρότεροι. Θα πρέπει λοιπόν να είμαστε προσεκτικοί στην υπόθεση μας ότι ο Αντετοκούνμπο θα ωφελήσει περισσότερο την ομάδα αν ξεκινάει τις επιθέσεις και στήνει πικ. Αυτό που πιθανότατα θα συμβεί , θα είναι οι αντίπαλοι να του δίνουν το σουτ και όλοι οι άλλοι να καταλήγουν μαρκαρισμένοι. Το πικ εν ρολ πρέπει να το αναλάβει άλλος, όπως πιθανώς και γενικά τα αρχικά plays από την κορυφή του γηπέδου.
Αντίθετα, ο Γιάννης μπορεί να δώσει ένα σωρό λύσεις αν η μπάλα ακουμπάει στα χέρια του υπό συνθήκες αιφνιδιασμού ή υπό κάποιες άλλες που του μεγιστοποιούν τους δικούς του χώρους. Κοιτάξτε.
Eδώ είναι καθαρό post-up με τον Μονρό κάτω από το καλάθι και δύο καλούς σουτέρ (Μιντλετον - νο 22, Μπέιλες στη γωνία) να βρίσκονται ταυτόχρονα στην πεντάδα. Είναι ένας εφιάλτης, καθώς ο Γιάννης δύσκολα μαρκάρεται χωρίς βοήθεια. Οι περιστροφές θα βγάλουν κάποιον ελεύθερο και εδώ το spacing είναι μελετημένο στην εντέλεια. Οι Ρόκετς στέλνουν τη βοηθεια από τη θέση 5, και σκέφτομαι τον Περπέρογλου και τον Σλούκα μαζί στη ίδια πεντάδα. Ναι, η εθνική, με τον Αντετοκούνμπο μέσα, έχει δυνατότητες. Η πάσα στον Μπέιλες βγήκε με απόλυτη ακρίβεια και ήρθε το τρίποντο, καθώς ο νεαρός άσος είναι αληθινά καλός πασέρ.
Το κλειδί στην παραπάνω κατοχή είναι σίγουρα η απομόνωση, ή αν θέλετε η δημιουργία του χώρου όπου θα μπορεί να κινηθεί ο παίκτης. Αυτό δε σημαίνει πως είναι ωφέλιμος μόνο έτσι. Απομόνωση εξάλλου μπορεί να σημαίνει και μία συνεργασία στο πλάι, η οποία επίσης θα "αδειάζει" το γήπεδο από αμυντικούς. Μία που ξεχωρίζει είναι και αυτή που θα δείτε ευθύς αμέσως, εκεί όπου το κλειδί είναι η κίνηση του OJ Μέγιο (νο 3) στη base line. Oι Μπακς απομονώνουν ένα hand off, το οποίο ξεκινάει με τη μπάλα στα χέρια του Γιάννη και εξελίσσεται σε ένα screen the screener play για τον Μίντλετον (νο 22, σκρινάρει για εκείνον ο Πλάμλι), ο οποίος δεν χρειάζεται τελικά να πάρει τη μπάλα. Δείτε το.
Αν δεν έβγαινε το λέι απ, η εναλλακτική θα ήταν η πάσα στον ελεύθερο συμπαίκτη στην κορυφή. Το παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό των διαφορετικών σεναρίων που προκύπτουν με τον φόργουορντ της εθνικής ως "point κάτι", και όχι απαραίτητα ως "point guard".
Για να δούμε τέτοιου είδους πράγματα στο παιχνίδι της εθνικής δεν είναι απαραίτητο ο Αντετοκούνμπο να γίνει ο βασικός επιθετικός πόλος και να τραβά την προσοχή της άμυνας πάνω του από την αρχή. Αυτό που χρειάζεται είναι βασικά σχέδιο, το οποίο δεν θα υπαγορεύεται γύρω από το αξίωμα "να χτιστεί η επίθεση γύρω του", αλλά αντίθετα γύρω από το "να πάρει σωστά τη μπάλα στα χέρια του". Μεταξύ των δύο υπάρχει όσο να ναι μία απόσταση.
Από τα παραπάνω, και για να το συνοψίσουμε, αυτά που προκύπτουν είναι τα εξής.
- Στο επιθετικό transition o Γιάννης μπορεί να διαπρέψει, γνωστό.
- Στο σετ παιχνίδι, καλό είναι να έχει γύρω του καλούς σουτέρ (δεν έχουμε πολλούς) , έτσι ώστε οι άμυνες να προβληματίζονται πολύ για το τι βοήθειες θα στείλουν.
- Σίγουρα χρειάζεται περισσότερο τη μπάλα στα χέρια, αλλά περισσότερο στη ροή μιας μελετημένης επίθεσης που θα του αυξάνει τους χώρους, και όχι ως κλασικός πλέι μέικερ.
Γενικώς, υπομονή. Είναι η πρώτη χρονιά που ο Αντετοκούνμπο θα εμφανιστεί στα γήπεδα ως ο αδιαμφισβήτητα καλύτερος παίκτης της εθνικής και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Σε ο,τι αφορά τα αποτελέσματα, οσα δεν γίνεται να απαιτήσει κανείς από εκείνον, δεν γίνεται να τα απαιτήσει ούτε από τον προπονητή, ούτε από τους υπόλοιπους. Απλή γνώμη μου, αλλά αυτό που προέχει για εμάς τους απλούς παρατηρητές είναι να δούμε την θέληση η ομάδα να προσαρμοστεί στο νέο της υλικό και ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα μετάβασης στη νέα της εποχή. Το ρόστερ έχει άλλωστε ένα σωρό ελλείψεις και οι αντίπαλοι του προολυμπιακού δεν είναι από αυτούς που τους κερδιζει κανείς εύκολα.
