Γενικά.

Κοσμογονία. Ο Αταμάν έφτασε πέρυσι σε μία μεγάλη επιτυχία, κατακτώντας το Eurocup με το μακράν καλύτερο σύνολο της διοργάνωσης και το αποτέλεσμα ήταν να το αλλάξει σχεδόν όλο. Είναι λογικό. Η φετινή ευρωλίγκα χρειάζεται πολύ κόσμο και κάμποση εμπειρία, και ο πολύπειρος κόουτς θέλει παίκτες που ξέρουν τα μονοπάτια και που προσφέρουν βάθος. Οι κινήσεις είναι το λιγότερο ενδιαφέρουσες, χωρίς απαραίτητα να προδικάζουν την επιτυχία. Συνολικά, οι Τούρκοι μοιάζουν κάμποσο πιο ισορροπημένοι από πέρυσι σε περιφέρεια και ρακέτα και δείχνουν πως θα αποτελέσουν ένα αληθινά ανταγωνιστικό σύνολο , εφ'οσον ξεπεράσουν τα δεδομένα προβλήματα χημείας που θα έχουν στην αρχή.

Σε μία χθεσινή τους επιστολή προς τους ίδιους τους παίκτες, το ΝΒΑ και ο κομισάριος Άνταμ Σίλβερ επιχειρούν να συντονίσουν την στάση της λίγκας με εκείνη των παικτών επάνω στο φλέγον ζήτημα της επιλεκτικής βίας της αστυνομίας κατά των μαύρων, το οποίο βρίσκεται μονίμως πλέον στην αμερικάνικη δημόσια σφαίρα. Η επιστολή χρησιμοποιεί μία ευρύτερα συναινετική φρασεολογία, εξυμνώντας αρχικά την δημόσια τοποθέτηση αστέρων όπως οι Τζέιμς, Ουέιντ και Αντονι, και ενθαρρύνοντας παράλληλα τους υπόλοιπους να καθοδηγήσουν τις δικές τους ανάλογες πράξεις/τοποθετήσεις σε μονοπάτια που συμπεριλαμβάνουν την κεντρική αρχή του πρωταθλήματος.

Μία από τις πολυσυζητημένες ομάδες της off season στο ΝΒΑ ήταν οι Σικάγο Μπουλς. Αιτία ήταν η γενναία, όσο και σωστή, απόφαση να στείλουν τον Ντέρικ Ρόουζ στη Νέα Υόρκη , καθώς και η νέα στελέχωση που επέλεξαν για την περιφέρεια τους, φέρνοντας στην ομάδα δύο βετεράνους, των οποίων η καριέρα δεν είναι ακριβώς στο υψηλότερο σημείο της. Οι Ραζόν Ρόντο και Ντουέιν Ουέιντ θα είναι κάτοικοι της Πόλης των Ανέμων (όντως παιδιά, της πουτάνας γίνεται εκεί) , και όπως φαίνεται η έλευση τους έχει να κάνει και με μία ακόμη σχετική απόφαση: την παράδοση των κλειδών της ομάδας στον Τζίμι Μπάτλερ.

Όπως είναι φυσικό, όταν μία ομάδα ανακοινώνει νέο προπονητή, οι μετέπειτα επιλογές του στις μεταγραφές κρίνονται με βάση τη φιλοσοφία του, έτσι όπως την έχει παρουσιάσει μέχρι το δεδομένο σημείο στο χρόνο. Η οριστικοποίηση της επέκτασης του Αργύρη Πεδουλάκη στον ΠΑΟ και η υπογραφή του Γιώργου Μπαρτζώκα στην Μπαρτσελόνα, έστρεψαν κατόπιν το βλέμμα στους παίκτες που διάλεξαν ή που βρήκαν, με το ερώτημα να είναι φυσικά το εξής: βάσει των όσων ξέραμε για τους δύο, πόσο πρόσφορο είναι το έδαφος που έχουν/δημιουργούν, ώστε να χτίσουν σύνολα αντιπροσωπευτικά της πρότερης δουλειάς τους; Με απλά λόγια: μπορεί αυτός ο ΠΑΟ να γίνει "ομάδα Πεδουλάκη" και η Μπαρτσελόνα "ομάδα Μπαρτζώκα"; Eχουν τα κατάλληλα υλικά;

(H φωτό είναι από το Luben TV)

Aγωνιστική δράση δεν έχει και έτσι είναι ευκαιρία να παραδεχτούμε όλοι πως ο Βαγγέλης Ιωάννου είναι ο τελευταίος μεγάλος σπίκερ αγώνων μπάσκετ που έχει απομείνει στη χώρα μας. Πριν αρχίσετε να λέτε από μέσα σας διάφορα , να σας πω ότι μεγάλος σπίκερ χωρίς ντεφό δεν υπάρχει. Χωρίς να συγκρίνω, ο Συρίγος ήξερε καντάρια μπάσκετ και αυτό έβγαινε προς τα έξω ως αλαζονεία, και όσο να ναι κάποια σχόλια για τον Ναβάρο βοήθησαν. Όμως είχε απόλυτα προσωπικό στίγμα και τολμούσε να πει τη γνώμη του επάνω σε όσα συνέβαιναν σε ένα αγώνα, κρίνοντας από προπονητές μέχρι και τον τελευταίο παίκτη στην άκρη του πάγκου. Ο Μαυρομάτης μπέρδευε ονόματα και έκανε σαρδάμ, αλλά θα δίναμε τα πάντα για να ακούσουμε εκ νέου τελικό παγκοσμίου κυπέλλου από το στόμα του. Είχε το προσόν της ανάδειξης της φάσης.

(φωτό από aek24hours.gr)

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι να ξέρουμε, και εγώ δεν είμαι κάτι το σπουδαίο. Ούτε αυτό το σάιτ είναι, υπό την εξής έννοια. Πόσοι λέτε θα διαβάσουν αυτό το κείμενο; Πες θα είναι χίλιοι άνθρωποι και περίπου 6-7 χιλιάδες θα ρίξουν μια ματιά μέσα στο μήνα, σιγά πια και το νούμερο, σιγά και τι έγινε. Οταν ειδικά πρόκειται περί των οργανωτικών ή διοικητικών του ελληνικού πρωταθλήματος, επό εδώ μπορεί να μιλήσει κανείς μόνο ως φίλαθλος, που τυγχάνει να του αρέσει πολύ το μπάσκετ. Για εμένα, το παιχνίδι είναι πάνω από όλα, πάνω από τους αθλητές και σίγουρα πολύ πάνω από τους συλλόγους. Σας τα γράφω αυτά, απλώς για να καταλάβετε την οπτική μου στο ζήτημα που ακολουθεί.

Στη λίστα με τους τρελούς του αθλήματος μάθαμε από μικροί να βάζουμε ένα συγκεκριμένο είδος παικτών: αυτούς που σουτάρουν τρίποντα στον αιφνιδιασμό. Εστω και προσωρινά, ένας πολύ καλός παίκτης που επιχειρούσε κάτι τέτοιο ήταν σαν να παλάβωσε. Οι μεταδόσεις μέχρι και σήμερα μας υπενθυμίζουν συνεχώς ότι ένα μακρινό σουτ στο επιθετικό transition είναι εκτός λογικής, και πως είναι πολύ προτιμότερο να πηγαίνει μία ομάδα σε ένα γρήγορο λέι απ.

Ένα από τα πράγματα τα οποία είναι αφορμή για να γίνει μπάχαλο μια μπασκετική συζήτηση είναι το ζήτημα της θέσης 4 του Ολυμπιακού. Εδώ στο Basketball Guru αυτό το θέμα φέρνει νούμερα και ανεβαίνουμε, συνεπώς αξίζει τον κόπο άλλο ένα κείμενο. Κάποια στιγμή πρέπει να πάρουμε και διαφήμιση, ενώ όσο να ναι και το κοινό αγωνιά για κάτι που θα καθορίσει εν πολλοίς την πορεία της ομάδας. Βέβαια, αυτή είναι άποψη του κοινού ή καλύτερα μία κοινή άποψη. Διότι αν μου κάνετε την ερώτηση "δάσκαλε, χρειάζεται ο Ολυμπιακός ξένο παίκτη πίσω από τον Πρίντεζη;" , θα σας πω "πολύ που χέστηκα". Είναι άλλοι οι παράγοντες που είναι σημαντικότεροι στη δημιουργία μια καλής ομάδας μπάσκετ, και όχι το αν πίσω από έναν παίκτη 25 λεπτών θα έρχονται δυο εξελίξιμοι νεαροί που στο μέλλον μπορούν σίγουρα να γίνουν δύο πολύ καλοί παίκτες. Και εν πάσει περιπτώσει ο Ολυμπιακός έχει παρει την απόφαση του, συνεπώς είναι και λίγο βαρετό να φιλονικούν τα παλικάρια στο ίντερνετ για κάτι που δεν αλλάζει. Κατά τη γνώμη μου, αυτό στο οποίο αξίζει να στραφεί το ενδιαφέρον μας είναι στο τι ακριβώς θα κληθούν να κάνουν οι δύο φόργουορντ τη χρονιά που έρχεται, και αν μπορούν να το καταφέρουν.

(Ο Leon T. είχε γράψει ένα πολύ ωραίο κομμάτι για τον ρόλο των σύγχρονων ψηλών. Το παρακάτω έρχεται ως ένα φιλοσοφικό συμπλήρωμα)

Είναι άραγε για να πέφτει κανείς από τα σύννεφα όταν βλέπει τη λίστα με τους πιο αποτελεσματικούς παίκτες του περυσινού ΝΒΑ, ή αλλιώς εκείνους που βρέθηκαν στις πρώτες θέσεις του λεγόμενου player offensive rating ("παραχθέντες" πόντοι ανά 100 κατοχές); Ο Στεφ Κάρι είναι εκεί , αλλά στην πλειοψηφία τους τα μέλη της σχετικής λίστας είναι ψηλοί, και μάλιστα πολλοί από αυτούς από το είδος εκείνο που δεν ξέρει μπάσκετ και σουτάρει βολές στα Τζουμέρκα. Για να μην ψάχνετε τζάμπα, ας δούμε κάτι πιο απλό, τους πόντους ανά κατοχή, έτσι όπως τους παρουσιάζει το (υπέρ)αξιόπιστο ESPN.

(Φωτό από arenafm.gr)

Αυτό που κλήθηκε να κάνει ο Αρης φέτος το καλοκαίρι είναι κάτι πολύ δύσκολο. Πέρυσι έκανε μία πραγματικά αξιόλογη χρονιά επιλέγοντας ξένους προσεκτικά και χτίζοντας πάνω τους σε μεγάλο βαθμό τις λειτουργίες της ομάδας. Αυτούς τους έχασε όλους, και βγήκε στην αγορά από το μηδέν, με μοναδικό ίσως πλεονέκτημα τη διατήρηση του ίδιου προπονητή. Ο Πρίφτης έδωσε στην όμαδα μία ξεκάθαρη αγωνιστική κατεύθυνση, ακολούθησε ένα συγκεκριμένο πλάνο από την αρχή εώς το τέλος , και κατάφερε να κάνει τον Αρη ξανά υπολογίσιμη δύναμη στο εγχώριο και το ευρωπαΐκό σκηνικό. Οι φετινές του κινήσεις δείχνουν πως το εγχείρημα του θα έχει μία λογική συνέχεια, αλλά από την άλλη για να την δούμε θα χρειαστεί η δέουσα υπομονή. Ο 'Αυτοκράτορας' εχει κάνει κανονική μετάγγιση αίματος, και έχει αλλάξει πάνω από τη μισή ομάδα, όχι αστεία.