Ο Λαμάρκους Όλντριτζ είναι ασταμάτητος στα πρώτα δύο παιχνίδια της σειράς Σπερς - Θάντερ. Η ομάδα του όχι. Ο Πόποβιτς είδε "τα Σπιρούνια" να χάνουν τον δεύτερο αγώνα, παρά το γεγονός ότι οι αντίπαλοι τους δεν είχαν καμμία απάντηση για τον πιθανώς πιο επικίνδυνο παίκτη του ΝΒΑ με πλάτη στο καλάθι. Είχαν όμως απάντηση σε ο,τι αφορά τους υπόλοιπους και την γενικότερη επιθετική λειτουργία του Σαν Αντόνιο, το οποίο υποχρέωσαν σε ποσοστό 42% εντός πεδιάς και 26% στα τρίποντα, νούμερα σαφώς χαμηλότερα από τα συνήθη τους στην κανονική διάρκεια. Το ίδιο ισχύει άλλωστε και για τις ασίστ, εκεί όπου οι Σπερς έβγαλαν μόλις 19, έναντι του αστρονομικού 39 στο πρώτο παιχνίδι. 

Λίγο πριν το final four, και όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα τοπ της ευρωλίγκα αρχίζουν στο Basketball Guru. Αρχή με τους 10 παίκτες που εξέπληξαν με την απόδοση τους, καθώς και με κάποιους επιλαχόντες. Το countdown είναι για τη φάση, για να έχουμε να λέμε.

Η επικείμενη αναμέτρηση μεταξύ Σαν Αντόνιο Σπερς και Οκλαχόμα Σίτι σέντερ φέρνει αντιμέτωπες δύο ομάδες με διαφορετική φιλοσοφία. Το σύνολο του Πόποβιτς αποτελεί εδώ και χρόνια το πρότυπο του ομαδικού μπάσκετ, χωρίς να λησμονεί φυσικά την ατομική εξέλιξη των παικτών και την συνεισφορά της μονάδας στο αποτέλεσμα. Αντίθετα, εκείνο του Ντόνοβαν βασίζεται κυρίως επάνω στους δύο τρομακτικά επικίνδυνους σταρ του, προσπαθώντας όσο γίνεται περισσότερο να προσθέσει και κάποιες πινελιές ομαδικότητας.

Στο τρίτο δεκάλεπτο του 5ου παιχνιδιού μεταξύ Λοκομοτίβ και Μπαρτσελόνα , ο Τσάβι Πασκουάλ έκανε κάτι που στο παρελθόν του έχει χαρίσει πρόκριση σε final four. Επιστράτευσε μία ζώνη 3-2 , πολύ ανοιχτή και με έμφαση στην περιφερειακή πίεση και στην κάλυψη του high post. Στην πίσω γραμμή και κοντά στο καλάθι ήταν ευάλωτη, αλλά ο κοουτς των Καταλανών είχε διαγνώσει σωστά πως οι ψηλοί της Κουμπάν δεν θα έπαιρναν εύκολα θέσεις τόσο χαμηλά. Αρέσκονται κυρίως στο παιχνίδι γύρω από τη ρακέτα και όχι σε αυτό μέσα σε αυτή.

Ενα από τα μυστήρια της φετινής σεζόν στην ευρωλίγκα ήταν η , σαφώς κατώτερη των προσδοκιών, πορεία της Ρεάλ Μαδρίτης. Η Ρεάλ τελείωσε τις υποχρεώσεις της με αρνητικό ρεκόρ (12-15), τη στιγμή που αν κανείς κοιτάξει τη σύνθεση με την οποία αγωνίστηκε στο τελευταίο παιχνίδι απέναντι στη Φενέρ, θα τη βρει σχεδόν απαράλλαχτη σε σχέση με εκείνη που εύκολα επικράτησε επί του Ολυμπιακού στον τελικό του περασμένου Μαίου.  Ο προπονητής είναι ο ίδιος, οι παίκτες επίσης, και βασικά λείπει ο .... Μάρκους Σλότερ. Ο Γιάννης Μπουρούσης είχε ελάχιστη συμμετοχή στην κατάκτηση του περσινού τίτλου και τα βαριά χαρτιά στην περιφέρεια της ομάδας δεν τα έχουν πάρει και τα χρόνια. 

Το 3-0 της Λαμποράλ επί του Παναθηναικού ήρθε σαν επιβεβαίωση του πιο απλού νόμου που υπάρχει στο μπάσκετ. Όποιος βάζει τα σουτ κερδίζει. Για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι οι πράσινοι σούταρν χειρότερα από τους αντιπάλους τους, και παρά την καθολική υπεροχή σε ριμπάουντ και δημιουργία, βρέθηκαν εκτός final four μάλλον εύκολα. Δεν βρήκαν ποτέ μακρινό σουτ, έχοντας 6/21 τρίποντα, μία επίδοση απόλυτα συνεπής με τις προηγούμενες δύο, που είχαν βγάλει στο σύνολο 10/47. Για μία ακόμη φορά, οι συνθέσεις που παρουσίασε ο Τζόρτζεβιτς στο παρκέ, στάθηκαν ανίκανες να ξεκλειδώσουν μία άμυνα που τους έδινε συνεχώς χώρο. Οταν στην 4η περίοδο αγωνίστηκαν για μία ακόμη φορά μαζί οι Καλάθης-Γκιστ και Ουίλιαμς, το τριφύλλι έχασε και την τελευταία του ελπίδα να σκοράρει από μακριά. Ετσι κι αλλιώς αιφνιδιασμούς έβγαλε ελάχιστους.

Ο Κουάι Λέοναρντ αναδείχθηκε πριν λίγες μέρες ο καλύτερος αμυντικός του ΝΒΑ, και μάλλον δίκαια. Σε μία λίγκα που το συγκεκριμένο βραβείο καταλήγει συντριπτικά σε χέρια ψηλών, η βράβευση του MVP των Σπερς πιστοποιεί πρώτα απ'ολα τη μεταστροφή του παιχνιδιού^1. Καθώς τα τρίποντα χρονιά με τη χρονιά αυξάνονται, και καθώς το drive and kick παιχνίδι γίνεται ολοένα και συχνότερο, οι παίκτες που μπορούν να αμύνονται στα 'φτερά' της επίθεσης και απέναντι σε δεινούς σκόρερ γίνονται ολοένα και πιο πολύτιμοι. Kαι ο Λέοναρντ όσο να ναι, είναι ο καλύτερος σε αυτό το κομμάτι σε όλο το ΝΒΑ, ενώ παράλληλα αμύνεται φανταστικά και στο ποστ, όταν αλλάζει σε σκριν μέχρι και τη θέση 4. Τα ίδια περίπου κάνει και ο Ντρέιμοντ Γκριν, μόνο που εκείνος (και όπως θα διαβάσετε στο πρώτο λινκ) μαρκάρει κάμποσο χαμηλά σε post-up. Συγκεκριμένα έχει βρεθεί σε αυτή την κατάσταση τόσες φορές όσες είναι αρκετές για να τον φέρουν στη 7η θέση του σχετικού πίνακα. Και πάλι όμως, σε σχέση με τον Λέοναρντ έρχεται, κατά την πιο δημοφιλή πεποίθηση, λίγο πιο πίσω.

Σήμερα εύχομαι στον προπονητή μπάσκετ Βαγγέλη Αλεξανδρή μία όμορφη καλημέρα. Εχει άλλωστε κοντά 30 βαθμούς, είναι Απρίλιος, το Πάσχα πλησιάζει και το πιθανότερο είναι πως η μεγαλύτερη στέρηση που νιώθει κανείς στην Ελλάδα μας είναι η έλλειψη κρέατος , καθ'οτι περίοδος νηστείας. Δόξα να χει ο Θεός , θα έρθει το μεγάλο Σάββατο και η ανάσταση , και μετά θα μπορούμε να πλακωθούμε στα κοψίδια και να έρθουμε στα ίσα μας. Συνεπώς, για τον προπονητή μπάσκετ Βαγγέλη Αλεξανδρή το λογικό είναι πως σήμερα κάποια πράγματα θα είναι καλά.

Οσοι διαβάζετε BG από χρόνια, ξέρετε πως δεν δείχνουμε. Είναι αγενές. Καμμιά φορά όμως χρειάζεται λίγο κριτική παραπάνω , αν κάποια πράγματα βγάζουν μάτι. Για παράδειγμα, στο 2ο παιχνίδι της σειράς Λαμποράλ - ΠΑΟ, οι πράσινοι είχαν τον Διαμαντίδη δαιμονισμένο και από πίσω του μόνο έναν ακόμη περιφερειακό που μπορούσε να σουτάρει, τον Μαρκίζ Χέινς. Οι υπόλοιποι τέσσερις είχαν 2/12 τρίποντα και όλοι αγωνίστηκαν παραπάνω από εκείνον χωρίς προφανή λόγο. Στο τέλος της κανονικής διάρκειας, ο Τζόρτζεβιτς προσπαθούσε να γυρίσει τον αγώνα παίζοντας με μία πεντάδα στην οποία ο καλύτερος σουτέρ ήταν ο εμβληματικός αρχηγός του. Η συνύπαρξη των Καλάθη-Γκιστ-Ουίλιαμς, μαζί με τον Κούζμιτς που σκοράρει μόνο από κάτω, κάνει τον Παναθηναικό να ψάχνει το σουτ με το κυάλι. Εντελώς φυσιολογικά, όταν ο Χέινς μπήκε μόλις στο τελυταίο λεπτό, η ομάδα του βρήκε τρίποντο από τον ίδιο.

Πριν από τα πλέι οφ, ειλικρινά περίμενα πως η Ρεάλ Μαδρίτης θα έφτανε ίσως και σε μία νίκη στα πρώτα δύο παιχνίδια απέναντι στη Φενέρ στην Πόλη. Το σκεπτικό μου το θεωρούσα απλό, αλλά τελικά ήταν απλουστευμένο. Ο Βέσελι, ένας σέντερ με τρομερή αθλητικότητα και ικανότητα στο τελείωμα των πικ εν ρολ ή στο ριμπάουντ θα έλειπε. Πάνω στα χαρίσματα του στις αλλαγές στα σκριν ο Ζοτς είχε πατήσει για να χτίσει την αμυντική φιλοσοφία της ομάδας, και ο Αγιόν όσο να ναι έκανε μία πολύ καλή επιθετική χρονιά. Τι διάολο , η απουσία του Τσέχου , σε συνδυασμό με την φονική ικανότητα των Μαδριλένων στην επίθεση, θα ήταν στοιχεία ικανά για να βγάλουν ένα αληθινό ντέρμπι, και μάλιστα το 2ο παιχνίδι έδειχνε πως θα είναι το "εκλεκτό". Πριν τρεις μέρες η Ρεάλ έδειξε πως μπορεί να γίνει απειλητική, και μάλιστα σε βράδυ που τα περισσότερα σουτ κατέληξαν στα Τζουμέρκα και που ο Μεξικάνος δεν πήρε καλά καλά 3 μπάλες.