Η γενική φιλοσοφία

Αυτό μας φέρνει στο δεύτερο επίτευγμα. Ο Ιτούδης (και κατ'επέκταση η ομάδα του) κατάφερε στο διάστημα ενός χρόνου να κάνει πολύ παραπάνω από όσα του αναγνωρίστηκαν στη σκιά της (δίκαιης) δόξας των Μπαρτζώκα και Περάσοβιτς. Προσέξτε.

- Προτίμησε να αφήσει κοτζάμ Σόνι Ουίμς και να πάρει στη θέση του έναν off guard που είχε συνηθίσει να είναι σκόρερ (Χίγκινς), και να τον μετατρέψει σε ρολίστα πολυτελείας, διατηρώντας παράλληλα την επαφή του με το καλάθι ανέπαφη.

- Αποφάσισε να αναθέσει στον Κουρμπάνοφ έναν ρόλο αμυντικού εξολοθρευτή σε σύνθετες άμυνες, τοποθετώντας τον πολλές φορές απ'ευθείας επάνω στους γκαρντ των αντιπάλων, "κρύβοντας" έτσι τους δύο βασικούς γκαρντ του κάπου στην φύλαξη της αδύνατης πλευράς.

- Βρέθηκε να παίζει ουσιαστικά με έναν σέντερ στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς, κι όμως βρήκε τους τρόπους να τον κρατήσει μακριά από φθορές. Στις πλάτες του Κάιλ Χάινς ανέβηκε χθες στο πρώτο ημίχρονο όλη η ΤΣΣΚΑ. Η Φενέρ δεν σκόραρε ποτέ απέναντι στο switch του, και η άμυνα του στους περιφερειακούς δεν επέτρεψε την μπάλα να ακουμπήσει στη ρακέτα. Ούντο και Βέσελι σκόραραν μαζί σε εκείνο το διάστημα δύο (!) μόλις καλάθια εντός πεδιάς.

- Μείωσε τα 'αστέρια' της ομάδας, επαναπροωθώντας το ρωσικό στοιχείο σε θέσεις κλειδιά. Χριάπα, Βοροντσέβιτς, Κουρμπάνοφ και Φριτζόν ήταν όλοι επιφορτισμένοι με πολύ σημαντικά καθήκοντα, ανοίγοντας το rotation της ομάδας.

- Συνέδεσε όλα αυτά γύρω από ένα πλάνο επίθεσης με σκριν στη μπάλα, κατά την εφαρμογή του οποίου οι εμπνεύσεις των Ντε Κολό Τεόντοσιτς παρουσίαζαν στους υπόλοιπους μία πληθώρα επιλογών.

Ο τελικός

Πάνω σε όλα αυτά η ΤΣΣΚΑ δούλεψε όλο το χρόνο και έφτασε χθες να τα κάνει να συνυπάρξουν σε ένα ημίχρονο μπασκετικής τελειότητας, και μία παράταση αντάξια του τίτλου που έβαλε στην τροπαιοθήκη της. Στο μεσοδιάστημα, η Φενέρμπαχτσε γύρισε ένα παιχνίδι που φαινόταν (και τελικά ήταν) χαμένο, βασιζόμενη απλά στη στόχευση της βασικότερης έλλειψης των Ρώσων. Στα λεπτά που ο Χάινς έλειψε ή πρόσεχε τη φθορά, ο Ούντο, ο Αντιτς και όσοι ήθελαν να πλησιάσουν τη ρακέτα πήραν φωτιά, δημιουργώντας μεταξύ άλλων και πρόσφορο έδαφος για περιφερειακό σκορ. Το πλάνο της Φενέρ εξαντλήθηκε σε αυτές τις στοχεύσεις, οι οποίες παραλίγο να αποδειχτούν αρκετές, καθώς οι παίκτες του Ιτούδη έχασαν επιπλέον τα μυαλά τους. Τα άσκοπα φάουλ ακόμη και αμέσως μετα το αμυντικό ριμπάουντ ήταν η καλύτερη ένδειξη. Φυσικά, για να γίνει η (παρ'ολίγον) ανατροπή χρειάστηκε ο Ντίξον να θυμίσει σε όλους πως το μπάσκετ αφορά και την ατομική πρωτοβουλία. Ίσως η μοναδική φάση σε switch που έχασε ο Χάινς ήταν το τρίποντο φωτιά για το 81-81.

Γενικά, το χθεσινό απίθανο παιχνίδι είχε την ΤΣΣΚΑ να εφαρμόζει το παιχνίδι που είχε δουλέψει όλη τη χρονιά για 35 λεπτά , με τον Ομπράντοβιτς να είναι ο προπονητής που από την αρχή του αγώνα προσπαθούσε περισσότερο. Δοκίμασε να αιφνιδιάσει με τον Κάλινιτς αμυντικά στη θέση 2 επάνω στον Ντε Κολό και τον Ντατόμε ως power forward, να παίξει με λιγότερο πικ εν ρολ, και να χτυπήσει πίσω από τα σκριν με τον Ιταλό, ή να χρησιμοποιήσει μία πεντάδα (!) διαφορετικούς γκαρντ μέχρι και το τέλος της πρώτης περιόδου, για να προκαλέσει την κουραση των Ντε Κολό - Τεόντοσιτς.

Τίποτε από αυτά δεν λειτούργησε, και σε συνδυασμό με την πολύ καλή άμυνα, οι παίκτες των Ρώσων έκαναν πάρτι. Ο Τεόντοσιτς έσπασε ιδανικά τις διπλές καλύψεις στο πλάι, ο Χάινς είχε πολύ καλές αντιδράσεις στο short roll μοιράζοντας παιχνίδ, ο Χίγκινς εκμεταλλεύτηκε πλήρως την απόφαση για under και για λιγότερη προσοχή. Ο Ζοτς δοκίμασε και αλλαγές στο κεντρικό πικ, αλλά η ΤΣΣΚΑ απάντησε σε αυτό με σκριν μακριά από τη μπάλα (είτε flare, είτε back screens, δεν έχει σημασία) , τα οποία έβγαζαν τον δεύτερο (ή τον τρίτο σε smallball) γκαρντ ελεύθερο στα "φτερά" ή στην πλάτη της άμυνας. O Ιτούδης μάλιστα, όταν όλα έδειχναν να πηγαίνουν ρολόι και οι συνεργασίες ήταν για highlight, έβγαλε τους Ντε Κολό-Τεόντοσιτς και εμφάνισε μια ματς απ ζώνη με 'αντεστρεμμένες' θέσεις, η οποία έφερνε κοντό απ'ευθείας πάνω στον Ούντο στο χαμηλό ποστ και κατέληγε σε μαν του μαν με "κανονικές" θέσεις μετά τις αλλαγές. Θα βρω στιγμιότυπα και θα αφιερώσουμε τις επόμενες μέρες ένα κομμάτι επάνω σε αυτή την τακτική (όπως και σε κάποια επιθετικά στοιχεία), η οποία βραχυκύκλωσε ακόμη περισσότερο την Φενέρ.

Οι πρωταγωνιστές

Προς το παρόν, ας αφιερώσουμε και δύο τρεις κουβέντες στους παίκτες που καθόρισαν με τις ενέργειες τους την πορεία του συναρπαστικού τελικού και πρώτον απ'ολους στον Βίκτορ Χριάπα, τον αθόρυβο MVP της συναρπαστικής αναμέτρησης. 

https://www.youtube.com/watch?v=E3hV9xRn5j4

O Ρώσος φόργουορντ, εκτός από το φόλοου που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας του, έβαλε επιπλέον κρίσιμα τρίποντα που ήρθαν ως αποτέλεσμα σωστών τοποθετήσεων μέσα στο γήπεδο. Επιπλέον, και πιθανώς πιο σημαντικό, έπαιξε τρομερά ως αμυντικός βοήθειας ψηλά, με την τάπα στον Κάλινιτς στην παράταση να έρχεται ως το επιστέγασμα των προσπαθειών του. Μαζί με τον Βοροντσέβιτς συνέθεσαν ένα δίδυμο που μέτρησε 4 κοψίματα και αντικατέστησε όσο το δυνατόν καλύτερα τον Χάινς όταν ο Ιτούδης επέλεξε να αγωνιστεί χωρίς σέντερ.

Επειτα ήταν ο Μίλος Τεόντοσιτς, ο συνολικά πιο ωφέλιμος παίκτης των Ρώσων στον αγώνα. Σχεδόν αψεγάδιαστος εκτελεστικά και οργανωτικά, ο Μίλος έβγαζε μέχρι τέλους ασίστ από ευφάνταστες γωνίες, εκμεταλλευόμενος κάθε σωστό κόψιμο στη baseline και σπάζοντας δύσκολα νταμπλ τιμ. Αυτή τη φορά κατάφερε να είναι θετικός πρωταγωνιστής, χωρίς μάλιστα να πληγώσει την ομάδα του με την άμυνα του. Υπερίσχυσε μέχρι και της εσωτερικής μονομαχίας με τον Ντε Κολό, με τον Γάλλο να είναι εκείνος που πήρε επάνω του το σκορ στην παράταση.

Και τέλος, ο Κάιλ Χάινς, ο - κατά τη γνώμη μου - μικρός ήρωας αυτού του final four, καθώς τα έβαλε επί δύο συνεχή παιχνίδι με θηρία. Δεν βγήκε απόλυτος νικητής, αλλά αυτό δεν γινόταν χωρίς καμμία βοήθεια. Εάν επισκεφθείτε όλο το παιχνίδι απέναντι στην Κουμπάν και το χθεσινό πρώτο ημίχρονο, ίσως βγάλετε και εσείς το συμπέρασμα πως ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού ήταν για αυτά τα διαστήματα ο πολυτιμότερος των Ρώσων.

Από την άλλη, η τετράδα Ντίξον-Σλούκας-Ούντο και Ντατόμε ξεχώρισε περισσότερο, και παραδέχομαι πως είναι κάπως οξύμωρο να μην συμπεριλαμβάνει κανείς τον Αντιτς στην πρώτη γραμμή των διακριθέντων. Πρώτος από όλους όμως, ίσως δεν τον συμπεριέλαβε ο προπονητής του, επιλέγοντας να μην τον χρησιμοποιήσει σε πολύ κρίσιμα σημεία (παράταση), και να εμπιστευθεί ένα κοντύτερο σχήμα στο τέλος του αγώνα. Ο Ομπράντοβιτς γενικά δούλεψε πάρα πολύ στην πορεία του τελικού , αλλά πιθανώς η απόφαση του αυτή να μέτρησε στο τακτικό ζύγι.

Εν πάσει περιπτώσει, αυτά είναι λεπτομέρειες. Η ΤΣΣΚΑ είναι για τη σεζόν 2015-16 - τρόπον τινά - "η σωστή" πρωταθλητρια Ευρώπης. Επαιξε συνολικά ένα απόλυτα ομαδικό μπάσκετ, που έδινε έμφαση στην επίθεση, αναδείκνυε τα χαρίσματα των παικτών, και παράλληλα παρήγαγε θέαμα μέσω των συνεργασιών, όπως στο α' ημίχρονο. Με αυτό τον τρόπο ξόρκισε επιτέλους και τα φαντάσματα του πρόσφατου παρελθόντος. Φαντάσματα; Ας μη γινόμαστε γραφικοί.

https://twitter.com/HoopLikeDrazen/status/731966959168933888