Απόλυτο έλεγχο του ντέρμπι είχε ο Ολυμπιακός για περίπου 35 λεπτά, παθαίνοντας "Ρεάλ" προς το τέλος απέναντι στους ψυχολογικά υπέρτερους πρωταθλητές του Παναθηναϊκού. Αυτή τη φορά όμως, ο Γιουλ δεν ευστόχησε και έτσι οι ερυθρόλευκοι πήραν μία νίκη (μάλλον) γοήτρου, που ούτε τους φουσκώνει τα μυαλά, ούτε φυσικά τους απογοητεύει.

Δυναμική η επάνοδος της Ευρωλίγκα μετά τη διακοπή, με συναρπαστικά παιχνίδια σε Μαδρίτη, Βελιγράδι και Μιλάνο, όπως και διάσπαρτες μικρότερες (Ζαλγκίρις) ή μεγαλύτερες (Μακάμπι) εκπλήξεις. Τα αποτελέσματα ευνόησαν σαφώς την πορεία των δύο ελληνικών ομάδων, οι οποίες βρίσκονται πλέον κοντά στο 1-2 στην κατάταξη και ενδέχεται να συναντηθούν μόνο στον τελικό. Λέτε; Της μουρλής το πανηγύρι θα γίνει στα Εμιράτα, αν και δεν είμαι σίγουρος ως προς το πόσοι θα είναι όντως εκεί για να το απολαύσουν.

Σε μία σχετικά προβλέψιμη στροφή της φετινής απρόβλεπτης Ευρωλίγκα, οι τρεις-τέσσερις πρωτοπόρες ομάδες εδραίωσαν κάπως καλύτερα τη θέση τους και πηγαίνουν στη διπλή αγωνιστική της επόμενης εβδομάδας με πλεονέκτημα. Η Φενέρ, ο Ολυμπιακός, η Παρί και η Μονακό έκαναν τη δουλειά τους επαγγελματικά που λένε, χωρίς να κοιτάζουν τον κακό χαμό που συμβαίνει ακριβώς πίσω τους και που ενισχύθηκε από την άνετη επικράτηση της Μιλάνο επί του Παναθηναϊκού και την νίκη-θρίλερ της Μπασκόνια επί της Μπαρτσελόνα.

Με τον Ολυμπιακό να εδραιώνεται στην κορυφή και με τους διώκτες του να παρουσιάζουν απώλειες, η διαβολοβδομάδα της Ευρωλίγκα ανακάτεψε τη βαθμολογία ακόμη περισσότερο, προδιαθέτοντας μας για παιχνιδάρες τον επόμενο καιρό. Σίγουρα έτερη κερδισμένη αναδείχτηκε η Φενέρ, με εκτός έδρας νίκη επί του Αστέρα και εντός έδρας ανατροπή επί της Ζαλγκίρις, ενώ η Μπαρτσελόνα εκμεταλλεύτηκε πλήρως την έδρα της, σε δύο επιτυχίες μέτριου θεάματος και μπόλικης ουσίας. Η Βιλερμπάν παρέμεινε στις παρυφές των play in με λίγο κουφό τρόπο και η Παρτίζαν διέπρεψε σε δύο εκτός έδρας ματς, για να πάρει τον ρόλο του "μαύρου αλόγου" του τουρνουά.

Αφού ο αλλοπρόσαλος πρώτος γύρος δεν έκανε ουσιαστική ζημιά στα μέτρια φαβορί, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Ρεάλ και Μονακό δείχνουν πανέτοιμες να σκαρφαλώσουν προς την κορυφή, χωρίς να έχουν σταθεροποιήσει απόδοση. Ίσως οι ερυθρόλευκοι να είναι μισό βήμα πιο μπροστά, αλλά και πάλι...

Ήταν ο Μπάτμαν, ο Σούπερμαν και ήρθε και τους πήρε ο Πούλμαν.

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός μετρούν 3/4 και 4/5 αντίστοιχα. Τα νούμερα δεν αντιστοιχούν σε ποσοστό νικών, αλλά σε ποσοστό ηττών, καθώς οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι απογοητεύουν σταθερά στην Ευρωλίγκα τον τελευταίο καιρό. Οι προπονητές τους επικαλούνται την χρονική περίοδο και επισημαίνουν τα τεράστια περιθώρια βελτίωσης, χωρίς να πανικοβάλλονται. Όντως, ο πανικός δεν αρμόζει στους συλλόγους, όμως θα μου επιτρέψετε να σταθώ εκ διαμέτρου απέναντι στις τοποθετήσεις τους. Και θα το εξηγήσω αμέσως.

Η 12η αγωνιστική της Ευρωλίγκα κατέληξε με ανάμεικτα συναισθήματα για τους φιλάθλους των αιωνίων, καθώς παρά τις ήττες των ομάδων τους, δύο από τα είδωλα τους νίκησαν τους "μισητούς" εχθρους, ποτίζοντας με χαρά τους κήπους της λύπης. Πρώτα ο Ζοτς αναδείχτηκε νικητής στη μονομαχία του με τον Μπαρτζώκα, γνωρίζοντας την αποθέωση του πράσινου κόσμου (ο μπαμπάς σας κλπ κλπ) και ύστερα ο Σπανούλης καθοδήγησε τη Μονακό σε μεγάλη νίκη στο ΟΑΚΑ, για να φέρει και εκείνος με τη σειρά του διάφορους οικογενειακούς δεσμούς στο προσκήνιο. It's complicated.

Το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει νέα αγαπημένη φίλες και φίλοι. Η Παρί του Τιάγκο Σπλίτερ δημιουργεί φανζ κάθε εβδομάδα με την απόδοση της και φιγουράρει πλέον στη δεύτερη θέση (σε ισοβαθμίες) με ρεκόρ 7-3 και με το πιο όμορφο μπάσκετ στην Ευρωλίγκα. Μπορεί κάθε εβδομάδα Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός να φανερώνουν τη δύναμη τους, μπορεί η Φενέρ να μένει σταθερή, αλλά είναι το γαλλικό σύνολο εκείνο που δίκαια συγκεντρώνει τους περισσότερους επαίνους, ειδικά τώρα που η Ζαλγκίρις δείχνει να υποχωρεί.

To ελληνικό ντέρμπι ξεχώρισε στην 8η αγωνιστική της Ευρωλίγκα, με μπάσκετ-όνειρο και από τους δύο αντιπάλους και δίκαιο νικητή τον Ολυμπιακό. Αν οι δύο αιώνιοι δεν καταλήξουν παρέα στο φάιναλ φορ, θα σας κεράσω όλες και όλους καζάν ντιμπί και μιλάμε για χιλιάδες καζάν ντιμπί, όχι αστεία. Πρόκειται για δύο σύνολα σπάνια σε ταλέντο και με τη χημεία σχεδόν ολότελα εγκατεστημένη στις δράσεις τους και βρισκόμαστε μόλις στον Νοέμβριο.

Την προηγούμενη εβδομάδα γράφαμε πως η ευημερία δεν συναντάται στα "πολλά" και αυτή ίσως πρέπει να το πάρουμε πίσω, υπό την έννοια πως ο Ολυμπιακός διέλυσε την Μπαρτσελόνα, μοιράζοντας χρόνο και αρμοδιότητες σε 12 παίκτες, ήδη από τα μισά του παιχνιδιού. Παρόλα αυτά, υπάρχει ειδοποιός διαφορά και αυτή εγκειται στο γεγονός ότι οι συγκυρίες (βλ. φάουλ) έφεραν αναγκαστικές ανατροπές στις συνθέσεις. Εκεί ακριβώς φάνηκε και το πλεονέκτημα του βάθους. Με άλλα λόγια, όχι βάθος για το βάθος, αλλά για την προσαρμογή στις ανάγκες του κάθε αγώνα, που είναι διαφορετικός από τον προηγούμενο.