Το πιο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα, πάντως, σημειώθηκε στο ντέρμπι του Βελιγραδίου, όπου έγινε ο κακός χαμός μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ο νικητής, Ερυθρός Αστέρας, δικαιούται να σκέφτεται την απευθείας πρόκριση στα πλέι οφ και να προσπαθεί για αυτή, με τον Σφαιρόπουλο να είναι μέχρι στιγμής ο προπονητής της χρονιάς. Το κουφό σκορ των ημερών σημειώθηκε επίσης στο Βελιγράδι, λίγο παραδίπλα, καθώς η Άλμπα επικράτησε της Μακάμπι, ματς με το οποίο δεν θα ασχοληθούμε καθόλου σήμερα εννοείται.

Η πρώτη πεντάδα

Περίεργη πεντάδα για σήμερα, με έναν κοντό και τέσσερις ψηλούς, παρακαλώ για την άδεια σας.

1. Ο Νικ Καλάθης ήταν σούπερ για τη Μονακό απέναντι στη Ρεάλ, όμως ο Νικ Γουέιλερ Μπάμπ ήταν ακόμη "σουπερότερος", επικρατώντας στην άτυπη μονομαχία του "γκαρντ της αγωνιστικής", αν υπάρχει τέτοια μονομαχία, που δεν υπάρχει. Κρατηθείτε: 14 πόντοι, 7 ριμπάουντ και 13 ασίστ (!) για την βραδιά καριέρας του (μακράν του δευτέρου) πιο υποτιμημένου παίκτη όλης της διοργάνωσης. Η Μπάγερν δεν πολυδυσκολεύτηκε απέναντι στη Ζαλγκίρις βέβαια, ο Εντουαρντς και Ομπστ έβαζαν τα πάντα, εντούτοις τα όσα πέτυχε ο Μπαμπ δεν μπορούμε να τα αγνοήσουμε. Είναι πολύ σπέσιαλ παίκτης ο Γερμανός, για έναν εξίσου σπέσιαλ λόγο: Δεν θυμάμαι ποτέ ματς στο οποίο να είπα "παίζει σκατά, βγάλτον έξω". Δεν είναι ποτέ αρνητικός, αλήθεια. 

2. Ένα κρυφό "στατιστικό" - χαρακτηριστικό του Τσίμα Μονέκε είναι η ικανότητα του να παίρνει φάουλ και να πηγαίνει στη γραμμή των βολών, από όπου διαπρέπει (82,7%). Ο Μονέκε κατατάσσεται στην πρώτη δεκάδα των παικτών σε κερδισμένα φάουλ και 11ος σε εκτελεσμένες βολές, χωρίς να είναι γκαρντ και χωρίς να είναι ψηλός που παίζει πολύ κοντά στο καλάθι (βλ. Λεσόρ, Ταϊρίκ Τζόουνς που συναντάμε επίσης στη λίστα). Απέναντι στη Μπαρτσελόνα σκόραρε 10 πόντους από τη foul line και 22 συνολικά, μαζί με μια τριποντάρα στην crunch time, οδηγώντας τη Μπασκόνια σε μία νίκη-οξυγόνο, που παράλληλα ίσως λειτουργήσει και ως ένεση αυτοπεποίθησης. Οι Βάσκοι έχουν χάσει πολλά παιχνίδια στο νήμα και για αλλαγή κέρδισαν κι ένα επιτέλους.

 3. Σπάνια θα βάλουμε στην πεντάδα παίκτη από ομάδα που έχασε, αλλά δεν γίνεται να μην αποδώσουμε στον Τόρνικε Σενγκέλια τον τίτλο του ήρωα των ημερών. Ας το κάνουμε με σωστή γλώσσα, βέβαια. "Είσαι ήρωας ρε Τόρνικε, που έβαλες 35 πόντους σε ματς που η ομάδα σου δεν διεκδίκησε ποτέ, κι όμως εσύ έπαιξες σαν να διακυβεύονται τρεις τίτλοι μαζί". 10/14 δίποντα, 2/3 τρίποντα, 4 επιθετικά ριμπάουντ και η ιστορία γράφει πως ο Γεωργιανός σπαταλά τρίτη διαδοχική χρονιά με τις μετριότητες της Μπολόνια, αντί να κυνηγάει τίτλους. Σε ένα βαρετό βράδυ στην Ινστανμπούλ, στάθηκε αφορμή για να θυμηθούμε ανάλογους ήρωες του παρελθόντος - τον Κιθ Λάνγκφορντ, τον Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς. Από την άλλη, υπάρχει και το επαγγελματικό.

4. Η αναπόφευκτη καταγραφή της εβδομάδας: Ζακ Λεντέι, 33 πόντοι, 8 ριμπάουντ, 5/7 τρίποντα. Γιατί; Διότι, τι να κάνουμε, δεν υπήρχε κανένας να τον κοντράρει από απέναντι. Έτσι είναι η ζωή. Περισσότερα προς την κατακλείδα της στήλης.

5.  15 επιθετικά ριμπάουντ, σε μεγάλο ποσοστό μακρινά, μάζεψε ο Αστέρας απέναντι στην Παρτίζαν. Τα μισά από αυτά οι παίκτες του Σφαιρόπουλου πρέπει να τα πήραν (αν μέτρησα σωστά) στην τελευταία περίοδο, απελπίζοντας εξίσου το κοινό και τον προπονητή των αντιπάλων. Το ντέρμπι (71-73) κρίθηκε ξεκάθαρα στον συγκεκριμένο τομέα, όπως και στην προστασία της στεφάνης από τους παίκτες του Αστέρα, που κράτησαν την Παρτίζαν σε πολύ χαμηλά ποσοστά στα δίποντα. Πρωταγωνιστής και στους δύο τομείς στάθηκε ο Τζοέλ Μπολομπόι, σφαλιαρίζοντας επανειλλημένως τη μπάλα μετά από διεκδικήσεις (5 επιθετικά) και μοιράζοντας επιπλέον δύο μπλοκ. Μαζί με τον τρομερό Πετρούσεφ (14 πόντους ο ένας, 17 ο άλλος) συγκρότησαν ένα κυριαρχικό δίδυμο στη ρακέτα, σβήνοντας τελείως τους Ντέιβις και Τζόουνς και ισορροπώντας τη μεγάλη αστοχία των περιφερειακών της ομάδας τους. Στο ματς έπεσε τρομερό ξύλο, αληθινή απόλαυση για τα μάτια...

Χ factor

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε ο Σπανούλης, ο Ματ Στραζέλ, από απόλυτος ρολίστας, μετατράπηκε σε ημι-πρωταγωνιστή, αποτελώντας τον "άνθρωπο του προπονητή" στο rotation της Μονακό. Καθώς ο Οκόμπο δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του νέου τιμ, καθώς ο Λόιντ συχνά τραυματίζεται, ο Στραζέλ έχει αναλάβει (και) τον δικό τους ρόλο, παίρνοντας μέχρι στιγμής άριστα. Εχει σκοράρει διψήφιο στα τελευταία έξι παιχνίδια του και οι 13 πόντοι του σε ένα τόσο κλειστό ματς, όσο αυτό απέναντι στη Ρεάλ, ήταν τρομερά πολύτιμοι. Δεδομένης μάλιστα και της διαρκούς πίεσης του στην άμυνα, ο νεαρός Γάλλος κρίνεται υπεραπαραίτητος σε ένα σύνολο που επιχειρεί πλέον εμφανώς να αλλάξει δέρμα. Δουλειά πίσω και 44,6% στα τρίποντα δεν τα βρίσκεις εύκολα σε συνδυασμό. Ο Σπαν βρήκε το πουλέν του, πάει και τελείωσε.

Το avatar

Μιας και είμαστε στο Μονακό - Ρεάλ, πάμε όλες και όλοι μαζί να δούμε τον Μάριο Χεζονια να αποβάλλεται στην τέταρτη περίοδο, ενώ το ματς ήταν ντέρμπι και στη συνέχεια να πηγαίνει να πλακώσει τoυς διαιτητές και τη διαιτήτρια. Έλα φίλε Χεζόνια...

I com sempre , Hezonja . Té les neuronas justes perqué no li caigui la baba pic.twitter.com/q0a4cDqsLm

— eugeni (@eugenitriquell) January 31, 2025

Στον Κροάτη είχε ζητηθεί να πάει στον πάγκο, λόγω μίας αμυχής στο χέρι του. Δεν του βρίσανε τη μάνα δηλαδή, για να κάνει έτσι. Η αποβολή ήρθε ως επακολουθο δεύτερης τεχνικής ποινής και ο Μάριο αφαίρεσε τον εαυτό του από τον αγώνα, στερώντας από τη Ρεάλ τη δυνατότητα να φύγει νικήτρια. Well done. Ήθελα να ήξερα, πάντως. Αν δεν τον συγκρατούσαν, θα είχε όντως πλακώσει διαιτητή ή όλο αυτό ήταν εφέ, στο πλαίσιο της γενικότερης κουλτούρας του συλλόγου;

Το play

Με τον πιο καλοσχεδιασμένο τρόπο, η Μπασκόνια πέτυχε έναν θρίαμβο απέναντι στον λούζερ εαυτό της. Ο Πάμπλο Λάσο, με μία παμπόνηρη ραδιουργία, μπουρδούκλωσε στα σκριν όσους βρίσκονταν στο παρκέ, ανοίγοντας μετά τους χώρους σαν βεντάλια για τον Τρεντ Φόρεστ.

Forrest calls GAME ?

and @Baskonia get the W! #MotorolaMagicMoment I @Moto pic.twitter.com/2KI8LqHaAm

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) January 30, 2025

Η μαγεία της απλότητας σε όλο της το μεγαλείο, αν και οι αρχικές αποστάσεις των δράσεων από τον πασέρ είναι εκείνες που κάνουν την όλη φάση να λειτουργεί.

H τακτική

Οι αλλαγές χάντμπολ του Γιάννη Σφαιρόπουλου τον δικαίωσαν απόλυτα στο φινάλε του σερβικού ντέρμπι, παρότι οι επιλεχθέντες παίκτες δεν είχαν διαδραματίσει παρά ελάχιστο ρόλο στον υπόλοιπο αγώνα. Οι Ντιάγκο Ντος Σαντος και Νεμάνια Νέντοβιτς, με συνολική συμμετοχή 20 λεπτών και με συνδυαστικά ποσοστά 2/9 σουτ, έτυχαν της εμπιστοσύνης του προπονητή στο τελευταίο δίλεπτο, όποτε ο Αστέρας έπαιρνε τη μπάλα μετά από νεκρό χρόνο, αντικαθιστώντας τους Μακ Ιντάιρ και Κανααν. Εγινε μία, έγινε δύο, έγινε τρεις και στο τέλος οι δυο τους συνδυάστηκαν από καραμπόλα, για να προκύψουν οι νικητήριες βολές του Νέντοβιτς, μετά από κουτρουβάλα του συμπαίκτη του. Άμα σε θέλει... Από την άλλη, ο Σφαιρό θα μπορούσε να κρατούσε τον Μακιντάιρ μέσα και να του έδινε την τελευταία επίθεση. Δεν το έκανε, διότι η Παρτίζαν τον είχε περιορίσει σε όλο το ματς στο δεξί του χέρι. Ετσι, ο Ντος Σάντος βρέθηκε με το κουμάντο σχετικά αναπάντεχα, χωρίς να έχει αφήσει το παραμικρό αποτύπωμα στον αγώνα νωρίτερα.

Ο Ολυμπιακός

Τρέχοντας επίμονα, εώς εμμονικά, ξανά και ξανά το ίδιο play (ένα curl από τον Φαλ για τον Φουρνιέ στο πλάι), ο Ολυμπιακός χάθηκε από τον ορίζοντα της Εφές νωρίς στον αγώνα, για να εμφανιστεί όμως αργότερα απλώς "επαγγελματικός" και να μην κάνει τίποτε παραπάνω από τα απαραίτητα. Και αυτά ήταν αρκετά, ακόμη και για εκ νέου δημιουργία μεγάλης διαφοράς. Η φόρμα του Βεζένκοφ επανήλθε εμφατικά, οι Γκος και Βιλντόζα έβγαλαν τις άμυνες που θα έβγαζε ο Γουόκαπ, ο Παπανικολάου αποτέλεσε διαρκώς πηγή έμπνευσης και ενέργειας. Είναι τέτοιο το βάθος των ερυθρόλευκων, που απουσίες σαν αυτή του "Τεξανοέλληνα" (με διαλύει αυτό) στοιχίζουν μόνο αν ο αντίπαλος είναι άμεσος διεκδικητής, όπως η Φενέρ. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο Ολυμπιακός δεν έχει προβλήματα, κι ας λείπει όποιος θέλει τέλος πάντων.

Μόνη μου ενσταση παραμένει η εξής: Για ένα ακόμη παιχνίδι, ο Μπαρτζώκας έδωσε πετσέτα στον Πίτερς και φόρτωσε τον Βέζε με πολλά, πάρα πολλά λεπτά συμμετοχής. Kάτι συμβαίνει εκεί, αλλιώς δεν εξηγούνται τα συνεχή μονοψήφια νούμερα στη στήλη της συμμετοχής. Η διαβολοβδομάδα που έρχεται απαιτεί πολύ δύναμη και ενέργεια, δεδομένης της φύσης των αντιπάλων και νομίζω πως συμφέρει όλους να παραμείνουν ψηλά το κίνητρο και η απόδοση του περσινού πρώτου σκόρερ της ομάδας.

Ο Παναθηναϊκός

Εδώ χωράει φυσικά μεγαλύτερη συζήτηση, καθώς δεν υπάρχει plan B. Έτσι όπως είναι ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή, μία μέτρια μέρα του Ναν σημαίνει "Σλούκας" και μία μέτρια ημέρα και των δύο σημαίνει καταστροφή. Αποδυναμωμένοι καταφανώς στις θέσεις των ψηλών, οι πράσινοι ψάχνουν εκ των έσω λύσεις σε διάφορους τομείς, οι οποίοι τυγχάνουν να είναι και αυτοί που προσέδιδαν στο παιχνίδι ποικιλία, είτε μιλάμε για επίθεση, είτε για άμυνα. Αλλιώς είναι να σκρινάρει ο Λεσόρ και να απορροφά τις επαφές κοντά στο καλάθι, αλλιώς είναι να μπορείς να διεκδικήσεις επιθετικά ριμπάουντ και putbacks και φυσικά είναι αλλιώς να μπορείς να σπρώξεις στην άμυνα - και όχι να παρτάρουν οι αντίστοιχοι ψηλοί μίας εξίσου αποδυναμωμένης ομάδας.

Η Μιλάνο, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό μπόρεσε να καλύψει τα δικά της κενά, εντοπίζοντας τις αδυναμίες στο πράσινο ρόστερ. Από τη στιγμή που είχε σκόρερ κοντά στο καλάθι, του έδωσε τη μπάλα και τον άφησε να αλωνίζει, βάζοντας τους διάφορους μέτριους περιφερειακούς της να μαρκάρουν με ζήλο και ένταση. Η δική της στελέχωση, παρότι χειρότερη στους "καλύτερους πέντε", δεν παρουσιάζει τόσο χτυπητές ανισορροπίες.

Πρόκειται φυσικά για μία επιλογή του Αταμάν και της διοίκησης, η οποία πέρυσι τους βγήκε απόλυτα και έτσι πέρασε και στον φετινό σχεδιασμό. Ο Αταμάν υπολογίζει ότι στα πλέι οφ θα έχει ήδη περάσει η χιονοστιβάδα και πως θα μπορούν όλοι να σταθούν στα πόδια τους, έχοντας το ΟΑΚΑ ως δικλείδα ασφαλείας. Ξέρω πως δεν πρωτοτουπώ σε σχέση με ό,τι άλλο θα διαβάσετε αυτές τις ημέρες, αλλά όσο να πεις ορισμένα πράγματα είναι οφθαλμοφανή και δεν έχει νόημα να ψάχνουμε έξτρα αιτίες για την αγωνιστική κρίση που διαφαίνεται.

Για να δούμε, θα γίνει το δύο στα δύο από βδομάδα;