Με το Ευρωμπάσκετ να έχει ολοκληρωθεί πριν από δύο εβδομάδες και τα απόνερά του να είναι ακόμη έκδηλα στις ομάδες της Ευρωλίγκας, είναι απολύτως φυσιολογικό τα σκαμπανεβάσματα να αποτελούν την βασική εικόνα της πλειοψηφίας των ομάδων, τόσο από αγώνα σε αγώνα, όσο και κατά τη διάρκειά τους. Με δύο ακόμη συμμετέχοντες στο πρωτάθλημα (Βαλένθια, Ντουμπάι), ο αριθμός έφτασε το 20, το οποίο πριν από λίγα χρόνια είχε αποκλειστεί κατηγορηματικά, τα ρόστερ μοιραία μεγάλωσαν και οι παίκτες εξαπλώθηκαν σημαντικά, αλλάζοντας τους κορμούς των περισσότερων ομάδων.

Καθόλου αναπόφευκτα, οι ομάδες που έκαναν το 2/2 στη διπλή αγωνιστική ήταν δύο καινούργιες στη λίγκα και η Ζαλγκίρις, που αποτελεί και την μεγάλη πρωταγωνίστρια της εβδομάδας, κερδίζοντας τις δύο περσινές φιναλίστ της διοργάνωσης, την Μονακό στο Μόντε Κάρλο και την πρωταθλήτρια Φενέρ στο Κάουνας. Ας τα δούμε πιο αναλυτικά στις κατηγορίες μας:

 Η πρώτη πεντάδα

1 - Σιλβέν Φρανσίσκο

Ο κινητήρας της Ζαλγκίρις και στα δύο παιχνίδια ήταν ο Γάλλος πόιντ γκαρντ, ο οποίος φάνηκε αρκετά απελευθερωμένος από την παρουσία του Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος δίπλα του και σταμάτησε να κυνηγάει συνεχώς το σκοράρισμα, επικεντρώνοντας την προσοχή του σε μεγαλύτερη δημιουργία. Κάπως έτσι, τελείωσε τους δύο αγώνες έχοντας συνολικά 27 πόντους και 13 ασίστ. Πολύ όμορφα για την λιθουανική ομάδα και τον Φρανσίσκο, οι οποίοι βέβαια είχαν κάνει πολύ δυναμικό ξεκίνημα και στην περσινή σεζόν.

2 - Ομάρι Μουρ

Σε δύο βράδια που στη Βαλένθια οι περισσότεροι θα θυμούνται τον Νέιτ Ρίβερς και τον Σέρτζιο Ντε Λαρέα, ο Ομάρι Μουρ έκανε ένα άκρως εντυπωσιακό ντεμπούτο στην Ευρωλίγκα, πρώτα αγγίζοντας το τριπλ-νταμπλ απέναντι στην Βιλερμπάν και μετέπειτα στοιχειοθετώντας την πρώτη του εμφάνιση με άλλο ένα σόου στην εντός έδρας επικράτηση επί της Βίρτους Μπολόνια. Ο Μουρ σε δύο παιχνίδια έβαλε 27 πόντους, πήρε δώδεκα ριμπάουντ κι έδωσε 16 ασίστ και σίγουρα θα αποτελέσει (όπως και το Φρανσίσκο-Γκος) ένα αξιομνημόνευτο δίδυμο στην φετινή Ευρωλίγκα πλάι στον Ντε Λαρέα. Ο νεαρός Ισπανός παρεμπιπτόντως δύσκολα θα παραμείνει στην Ευρώπη μετά το καλοκαίρι και σε μία λίγκα που πάσχει από νέα ταλέντα, τα οποία καταλήγουν πλέον σε διάφορα κολλεγιακά προγράμματα, αποτελεί ήδη ατραξιόν.

3 - Αντρέας Ομπστ

Σε μία εβδομάδα που έδειξε κάθε πτυχή από τις αδυναμίες και τα προτερήματά του, ο Ομπστ κατάφερε να συνδυάσει στην ίδια εβδομάδα ένα ματς που ήταν άποντος, κακός στην άμυνα και που τέλος πάντως πέρασε παντελώς αδιάφορος με άλλο ένα παιχνίδι που αποτέλεσε τον φόβο και τον τρόμο των αντιπάλων του και όποτε έπαιρνε την μπάλα στα χέρια του, αυτή με κάποιον τρόπο θα κατέληγε στο καλάθι. Ο πρώτος της περσινής σεζόν σε εύστοχα τρίποντα, έβαλε εννέα κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα και με 31 πόντους έδωσε στην άτυχη Μπάγερν μία νίκη, που φαινομενικά θα είναι σπάνια, τουλάχιστον στο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς.

4 - Νίκολα Μίροτιτς

Μετά από αρκετές σεζόν φθοράς στην Αρμάνι, ο Μίροτιτς συνεχίζει την περιοδεία του στα ευρωπαϊκά παρκέ, αυτή τη φορά θα τον βλέπουμε στην Μονακό, με την οποία όπως και να το κάνουμε θα έχει υψηλότερες βλέψεις για τον τίτλο. Ο Μίροτιτς ξεκίνησε πολύ καλά τη σεζόν, παρά την ήττα από την Ζαλγκίρις και τρεις μέρες αργότερα σε ένα πολύ πιο εύκολο παιχνίδι εξολόθρευσε την Ντουμπάι με μία πλήρη εμφάνιση σε πόντους (19), ριμπάουντ (6), ασίστ (4) και με μόλις δύο άστοχα σουτ. Η Μονακό έχει υστερήσει σημαντικά στην γραμμή ψηλών και στην περιφερειακή άμυνα, αλλά έχει φτιάξει μία ομάδα που θα απειλεί συνεχώς και διαδοχικά στην επίθεση. Ενδιαφέρον δείγμα μέχρι τώρα για ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης.

5 - Ζάκαρι Σέλιας

Σε μία Βιλερμπάν που πάσχει από έλλειψη νιάτων, μετά την άμεση φυγή των καλών περσινών της παικτών, ο Ζακ Σέλιας αποτελεί έναν πολύ εντυπωσιακό μπασκετμπολίστα κι όχι μόνο για το χαρακτηριστικό look του με τη χαίτη και το μουστάκι. Ο δίμετρος σέντερ(!) της Βιλερμπάν ήταν άκρως θετικός στην παραλίγο νίκη κόντρα στη Βαλένθια και βρήκε μπόσικο έδαφος απέναντι στην λειψή φροντλάιν της Μπασκόνια για να φτιάξει μία στατιστική 23 πόντων με 5/6 τρίποντα σε 25 λεπτά συμμετοχής. Η παρουσία του Σέλιας αποτελεί μάλλον παρένθεση, κυρίως για την υπόλοιπη εικόνα της Βιλερμπάν, η οποία διαθέτει αρκετούς γερασμένους (Ντε Κολό, Τζάκσον, Λάιτι) και αρκετούς ανερχόμενους, από τους οποίους μάλλον ξεχωρίζει ο μελλοντικός NBAερ Αντάμ Ατάμνα.

Ο X-Factor

 Εντυπωσιακή εβδομάδα για τον Γουίλ Κλάιμπερν, ο οποίος διέσωσε την Μπαρτσελόνα από συντριβή την Τρίτη για να σφραγίσει το διπλό των Καταλανών στο ΟΑΚΑ, τρεις μέρες αργότερα. Σε μία ομάδα που μοιάζει να έχει φτιαχτεί σαν ομάδα All-Star Game, με εμφανή προβλήματα ρόλων, ηλικίας και τραυματισμών, υπάρχουν μονάδες που μπορούν να κυριαρχήσουν σε κάθε παιχνίδι κι ένας εξ αυτών, για αυτήν την εβδομάδα τουλάχιστον ήταν ο αμερικανός φόργουορντ, που έβαλε μπροστά την Μπαρτσελόνα στο ξεκίνημα κι ήταν εκεί να απαντάει σε κάθε απόπειρα επιστροφής του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι.

Το Avatar

 Σε μία μάχη χαρακωμάτων εξελίχθηκε το βραβείο αυτήν την εβδομάδα, με πολλαπλούς υποψήφιους. Τι Τζέι Σόρτς, Ματέο Σπανιόλο, Γιώργος Παπαγιάννης, Ντουέιν Ουάσιγκντον, άπαντες πρωταγωνίστησαν αρνητικά στην πρώτη εβδομάδα, όμως ο τίτλος τιμής θα πάει σε παίκτη της χειρότερης ομάδας που εμφανίστηκε στο παρκέ. Μέσα στην μετριότητα, τους τραυματισμούς και την μιζέρια που εξαπλώθηκε από τον Ερυθρό Αστέρα, ο Σέμι Οτζελέγιε κατάφερε να ξεχωρίσει, σημειώνοντας δύο πόντους και παίρνοντας ένα ριμπάουντ στα (14+12) 26 λεπτά που κατάφερε να μείνει στο παρκέ. Ο Αστέρας ήταν πολύ κακός, το ρόστερ όσο διαλυμένο και να είναι αυτή τη στιγμή, μοιάζει απαρχαιωμένο και ανακυκλωμένο και θα χρειαστούν αλχημείες και σημαντικές αλλαγές για να αλλάξει η κατάσταση.

Η φάση

Καλύτερη του αναμενομένου ήταν η ομάδα της Παρί στην πρώτη εβδομάδα της νέας εποχής μετά το ξεζούμισμα των παικτών και του προπονητή της από την περσινή άκρως επιτυχημένη ομάδα. Πρωταγωνιστής της στα εναρκτήρια παιχνίδια ήταν προφανώς ο Ναντίρ Ιφί, ο οποίος απέναντι στην Φενέρ έβαλε αυτήν την παλαβομάρα.

How do you guard this? @thenadirhifi pic.twitter.com/jeiiLMUgSu

— EuroLeague (@EuroLeague) October 2, 2025

H Παρί δεν έχει την περσινή ποιότητα, ούτε την ίδια χημεία και τα αποσπασμένα μέλη της μοιάζουν ελαφρώς εκτός κλίματος για την ώρα στις νέες τους ομάδες, όμως θα κάνει ζημιές με ένα ρόστερ που είναι μεν λειψό, αλλά έχει δομηθεί σωστά.

Ο Παναθηναϊκός

 Το μέτριο ξεκίνημα του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο, εάν συμπεριληφθεί η λειψή προετοιμασία, το ταξίδι στην Αυστραλία και οι κάμποσοι τραυματισμοί κι απουσίες που υπήρξαν στο ξεκίνημα. Αυτό φυσικά δεν ισχύει μόνο για τους πράσινους, ούτε δικαιολογεί απόλυτα την εικόνα τους, καθώς αν μη τι άλλο φάνηκαν διάφορες αδυναμίες και στους δύο αγώνες.

Αυτές αφορούν κυρίως το κομμάτι της άμυνας, καθώς δεν υπάρχει ούτε το απαραίτητο μέγεθος στην περιφέρεια, ούτε η προσήλωση και η αθλητικότητα εντος της ρακέτας. Το ένα από τα δύο μπορεί να καλυφθεί στην Ευρώπη και τα δύο όμως αποτελούν μία δύσκολη συνταγή, η οποία περιλαμβάνει λύσεις που δεν έρχονται με τα προαναφερθέντα προβλήματα.

Συνεπώς, σε αυτό το κομμάτι επικρατεί ένας φαύλος κύκλος, ο οποίος με κάποιον τρόπο θα πρέπει να επιλυθεί, ώστε να αρχίσουν τα επιμέρους κομμάτια που προστέθηκαν φέτος να ανταποκρίνονται με μεγαλύτερη συνέπεια. Βασικό κομμάτι του εγχειρήματος θα είναι ο Σόρτς, ο οποίος ξεκίνησε μουδιασμένα και αγχωτικά και θα χρειαστεί να βλέπει περισσότερες μονάδες να παίζουν στο πλάι του κι όχι να τον περιμένουν.

Το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα, στο ξεκίνημα τουλάχιστον, δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και δίνει ευκαιρίες για αναίμακτη προσαρμογή, αλλά η ήττα από την Μπαρτσελόνα και κυρίως ο τρόπος με τον οποίον ήρθε, έκρουσαν αρκετά καμπανάκια κι έθεσαν προβληματισμούς που ίσως να μην υπήρχαν τους προηγούμενους μήνες.

Ο Ολυμπιακός

 Σαφώς διαφορετική ήταν η εικόνα του Ολυμπιακού στο ξεκίνημα της Ευρωλίγκας, δίχως όμως να λείπουν τα όποια θέματα. Τα ξεκινήματα των αγώνων των Πειραιωτών ήταν πολύ εντυπωσιακά και στις δύο αναμετρήσεις, κάτι που δείχνει και τον υψηλό βαθμό ετοιμότητας και χημείας που υπάρχει, όμως η κοινή απώλεια των μεγάλων προβαδισμάτων, αποδεικνύει πως υπάρχουν ακόμη διάφορα κενά που χρήζουν βελτίωσης.

Κάποια εξ αυτών, όπως η λειψή περιφερειακή δημιουργία, μπορεί να επιλυθούν με την προσθήκη του Νιλικίνα (Ντιλικινά;) ή την επιστροφή του Έβανς σε ένα κάποιο καλό επίπεδο, τα οποία θα απελευθερώσουν τόσο τους Φουρνιέ και Ντόρσεϊ από τον πονοκέφαλο της δημιουργίας και θα δώσουν τους απαραίτητους χώρους για την εκτέλεση, όσο και τον Γουόκαπ από το σημάδι της αντίπαλης άμυνας στο φινάλε των αγώνων. Ταυτόχρονα, θα δώσουν κι έξτρα μπάλες στους ψηλούς, με καλύτερες προϋποθέσεις, περίπου όπως έγινε στο εναρκτήριο δεκάλεπτο του παιχνιδιού με την Μπασκόνια.

Κάποια άλλα όμως, όπως η άμυνα στην ρακέτα, μάλλον θα τείνουν να προβληματίσουν περισσότερο τους ερυθρόλευκους. Επιμέρους, οι παίκτες της γραμμής των ψηλών είναι καλοί σε διάφορα στοιχεία του παιχνιδιού, αλλά συνολικά το άθροισμα των στοιχείων τους δεν είναι δεδομένο ότι θα φέρει σε κάθε ματς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στη διάταξη της περίφημης pack line άμυνας που έχει διαμορφώσει το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού, αυτές οι αδυναμίες είναι πολύ χτυπητές, με την έλλειψη ενός σκιάχτρου που θα μπορεί να μαρκάρει τόσο σε χώρο όσο και πάνω από τη ρακέτα, όπως ήταν ο Φαλ, σε συνδυασμό πάντα με το πιο πλήρες παιχνίδι του Γάλλου στην άλλη πλευρά του παρκέ.

Και για τον Ολυμπιακό πάντως, το πρόγραμμα στον πρώτο μήνα της διοργάνωσης, δίνει ευκαιρίες για ένα μάλλον αναίμακτο μοντάρισμα της ομάδας.