Τέλος πάντων, πάμε στις κατηγορίες μας, χωρίς να ασχοληθούμε (ως συνήθως) με τα αδιάφορα ματς, μεταξύ των οποίων κατατάσσεται και αυτό του Ολυμπιακού, απέναντι στην ελλειπή Μπολόνια. Τι να πούμε για αυτό δηλαδή, μπράβο ρε θρύλε;

Η πρώτη πεντάδα

1. Τρία γκαρντ θα ροκάρει η πεντάδα μας σήμερα, ξεκίνημα με τον Κάρλικ Τζόουνς της Παρτιζάν. Σπουδαία εμφάνιση, 21/6/6, δύο κλεψίματα κι ένα μόλις λάθος για τον παικταρά του Ζοτς που οδήγησε την ομάδα του σε μια εύκολη νίκη κόντρα στη Μπασκόνια. Ο διεθνής με το Νότιο Σουδάν πετσόκοψε τους Βάσκους από τη μέση απόσταση σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, εκμεταλλευόμενος την αμυντική αναποφασιστικότητα των αντιπάλων του. Ακόμα κι ο όταν η Μπασκόνια επιχείρησε να γυρίσει στο ματς προς το τέλος ήταν εκεί για να βάλει καλάθια, να πάρει φαουλ και να μοιράσει τη μπάλα στα σημεία που έπρεπε. Η ήττα του Αστέρα από τη Ζαλγκίρις δίνει ελπίδες εξάδας στην Παρτιζάν που τους έχει στην ισοβαθμία

2. Άλλη μια μεγάλη εμφάνιση από τον Τι Τζέι Σορτς, άλλη μια νίκη για την Παρί που πήρε το βαθμολογικό ντέρμπι της αγωνιστικής κόντρα στη Μπάγερν. Πολύ ωραίο ματς θα λέγαμε με την Παρί να παίρνει προβάδισμα νωρίς αλλά τη Μπάγερν να επιστρέφει συνέχεια στο ματς, αν και δεν κατάφερε ποτέ να προηγηθεί στο σκορ. Ο Σορτς που λέτε έφτασε τους 27 πόντους με 3 ριμπάουντ κι άλλες τόσες ασίστ, σκοράροντας τους 13 από αυτούς στα τελευταία 11 αγωνιστικά λεπτά. Τιμώρησε το επίμονο under της Μπάγερν με 3/3 τρίποντα, και βρήκε στο κλείσιμο του αγώνα τρία καλάθια μπουκάροντας κάτι που ως τότε του είχαν απαγορέψει οι Γερμανοί. Η Παρί αντέχει, πήρε την ισοβαθμία με τη Μπάγερν και παίζει μεσοβδόμαδα εντός με τη Φενέρ το εξ αναβολής ματς, ακολουθούμενο από το ντέρμπι με τη Μονακό.

3. Καταιγισμός τριπόντων στο Βελιγράδι από τη Ζαλγκίρις, που κατάφερε και πήρε μεγάλο και μάλλον ανέλπιστο πριν την έναρξη του αγώνα διπλό από τον Ερυθρό. 13/23 τρίποντα είχαν οι Λιθουανοί, έξι εκ των οποίων πέτυχε ο Σιλβάν Φρανσίσκο. Τους πυρπόλησε ο Αμερικανός, αρκετά εκ των οποίων ήταν προσωπικές ενέργειες δημιουργώντας χώρο για τον εαυτό του. Ταυτόχρονα είναι συμπεριληπτικός με τους συμπαίκτες του, οι 4 ασίστ δεν είναι ενδεικτικές του πόσο μοιράζει τη μπάλα στην περιφέρεια ή τους ψηλούς. Ο παίκτης αυτός τους τελευταίους δύο μήνες ή θα είναι άβαταρ ή θα είναι πεντάδα, αυτή τη φορά όμως οδήγησε την ομάδα του σε μια νίκη που θεωρητικα τους ξαναβάζει στη συζήτηση των πλέι ιν, και μπλέκει την κατάσταση για τον Αστέρα.

4. Για τη Μιλάνο και την πύρρειο νίκη της κόντρα στη Μονακό θα διαβάσετε περισσότερα παρακάτω, δε γίνεται όμως να μην δώσουμε μερικά λουλούδια στο Νικόλα Μίροτιτς. 22 πόντοι με 13 σουτ σε 28 λεπτά συμμετοχής για τον σούπερσταρ των Ιταλών που παραμένει ένας από τους πιο ταλαντούχους σκόρερ της ηπείρου. Ο Μίρο σταδιακά έχει μεταφέρει το παιχνίδι του στην περιφέρεια, λειτουργεί αρκετά ως σκρίνερ για pick n pop καταστάσεις ή handoffs. Δεν θα τον δείτε πλέον να παίζει συνεχώς με πλάτη στο καλάθι από το χαμηλό ποστ πηγαίνοντας για το φάουλ ή το εκτός ισορροπίας σουτ. Είναι λογικό, τα χρόνια περνούν και το κορμί του έχει καταπονηθεί αρκετά. Παρόλα αυτά, το ταλέντο του είναι τέτοιο που μπορεί να αλλάξει τρόπο παιχνιδιού και να παραμείνει κορυφαίος. Τα νούμερα του τα λένε όλα, 18.5 πόντοι κι 6.5 ριμπάουντ, με ποσοστά 54/40/89.

5. Το απολύτως "μοιρασμένο" 24-12 των δύο σέντερ του Ολυμπιακού ήταν το καλύτερο νέο από την ισπεδωτική εμφάνιση των ερυθρόλευκων. Εδώ και 1,5 χρόνο ο Γάλλος και ο Σέρβος σπανίως παίζουν καλά στο ίδιο ματς, κυρίως διότι κάποιος από τους δύο είναι τραυματίας ή αναρρώνει από τραυματισμό. Θα τα καταφέρουν άραγε να εμφανιστούν έτσι στην τελική ευθεία; Το ιστορικό τους δεν μας προσφέρει εγγυήσεις και για αυτό η θέση δείχνει ακόμη κάπως ελλειπής, παρά το βάθος του υπόλοιπου ρόστερ. Στο οποίο ρόστερ παρεμπιπτόντως, προστέθηκε ο Σέιμπειν Λι, ενώ εκτός Γουόκαπ υπάρχουν οι Φουρνιέ, Γκος, Βιλντόζα, Ντόρσεϊ και Λάρι στις δύο θέσεις των γκαρντ. Κάπως περιττή μοιάζει η προσθήκη του, άσχετα αν παίξει καλά ή όχι ο άνθρωπος.

X factor

Ο Αλμπέρτο Αμπάλδε άφησε τη Βαλένθια στα 24 του, όταν η καριέρα του φαινόταν να υπόσχεται ατομικές διακρίσεις. Η Ρεάλ τον καπάρωσε, του έδωσε έναν καλό ρόλο για την πρώτη του σεζόν, όμως αργότερα τον μετακίνησε στη δεύτερη (ή και στην τρίτη) γραμμή, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα, κοντεύοντας αισίως τα 30. Οι ευκαιρίες του να λάμψει έχουν πια λιγοστέψει, παρόλο που ο χρόνος συμμετοχής του δεν είναι ευκαταφρόνητος. Πού και πού, ο Αμπάλδε δείχνει ψήγματα των δυνατοτήτων του, αλλά για να συμβεί αυτό, πρέπει το plan A και το plan B να έχουν ήδη πάει λάθος, όπως καλή ώρα στο προχθεσινό κλάσικο, το οποίο η ελλειπέστατη Μπαρτσελόνα ήλεγχε για ένα ημίχρονο. Στην τρίτη περίοδο, ο Αμπάλδε ανέλαβε δράση δίπλα στον "καυτό" Χεζόνια, αποτελώντας τον δεύτερο επιθετικό πόλο των Μαδριλένων και βοηθώντας τους να ξεμακρύνουν κάπως στο σκορ, ώστε να αντέξουν τελικά στην αντεπίθεση των Καταλανών προς το τέλος. Στο δεύτερο ημίχρονο συνολικά πέτυχε 13 πόντους, συμπεριλαμβανομένων και δύο κρίσιμων βολών στο τελευταίο λεπτό. Βάλτε στο μιξ και πέντε ασίστ, μακράν την καλύτερη του επίδοση φέτος, όπως και δύο κλεψίματα και έχετε τον αφανή ήρωα του φανταστικού αγώνα της Πέμπτης.

Για να αποδώσουμε το σενάριο πληρέστερα, πάντως, να πούμε ότι υπήρξαν και άλλοι απροσδόκητοι ήρωες στο συγκεκριμένο ματς, όλοι από την πλευρά της Μπαρτσελόνα. Πρώτος από όλους, ο άδικα παραγκωνισμένος Ζοέλ Πάρα σκόραρε κατά ριπάς (20 π., 7 ρ.), ορισμένες φορές μάλιστα με θεαματικότατο τρόπο. Ύστερα, ο μονίμως τσαμπουκάς Ντάριο Μπριθουέλα, ήταν εκείνος που επανέφερε τη Μπάρσα στη διεκδίκηση της νίκης, δικαιολογώντας εκ νέου την αναβάθμιση του ρόλου του. Και τέλος, ο Τζάστιν Άντερσον, επανήλθε σε διψήφια νούμερα μετά από εννιά (!) ολόκληρες αγωνιστικές επιθετικής ανυπαρξίας. Η Ρεάλ κέρδισε, αλλά η αντίπαλος της δικαιούται να αισθάνεται ότι μπορεί να τερματίσει ψηλότερα από εκείνη, παρά το κακό σερί της εσχάτως.

Το avatar

Plot twist από τα λίγα η ισοπέδωση της Φενέρ από τη Μακάμπι, όχι αστεία. Οι παίκτες του Σάρας προηγήθηκαν με πέντε πόντους στο ημίχρονο, απλώς για να καταποντιστούν πλήρως στο δεύτερο μέρος, το οποίο οι Ισραηλινοί κέρδισαν με επιμέρους σκορ 53-30! Η φράση "εμφανίστηκαν μόνο οι φανέλες" περιγράφει πληρέστατα την κατάσταση των Τούρκων. Εκείνο δε που μεγενθύνει το μέγεθος της έκπληξης, είναι η απόδοση του κορυφαίου παίκτη τους, σχεδόν μόνιμου θαμώνα της πεντάδας μας και υποψήφιου MVP, Νάιτζελ Χέιζ Ντέιβις, ο οποίος είχε ... drumroll... 3/18 σουτ! Παρά την τραγική του απόδοση, παρέμεινε στο παρκέ για 32 λεπτά, ενδεικτικό του πόσο εξαρτάται ο Σάρας από εκείνον. Είναι προφανές πως αν αναχαιτιστεί, τότε η Φενέρ χάνει σημαντικό μέρος από τη δύναμή της - πολύ περισσότερο από όσο θα έχανε ο Ολυμπιακός π.χ., αν ήταν άστοχος ο Βεζένκοφ.

H τακτική

Όσο και αν προσπάθησε ο Σπανούλης με διάφορα "αδόκιμα" δίδυμα ψηλών (Τζαϊτε - Παπαγιάννης π.χ.), δεν μπόρεσε ποτέ να λύσει τον γρίφο του διδύμου Μίροτιτς - Λεντέι και των δυνατοτήτων που προσφέρει σε range και κυκλοφορία της μπάλας. Οι εποχές που ο Μεσίνα έπαιζε με πανύψηλα, δυσκίνητα σχήματα μοιάζουν μακρινό παρελθόν για τη φετινή Μιλάνο, η οποία παίζει σαφώς πιο σύγχρονα και εναλλάσσει τους ρόλους των δύο καλύτερων σκόρερ της. Ο στόχος τους για την προηγούμενη Πέμπτη ήταν να βάλουν στη μέση τους Τάις και Παπαγιάννη, να τους βγάλουν από τη ρακέτα και να τους περάσουν στα πόδια ή να βρουν τρίποντα. Ο Μίροτιτς όπως είπαμε ήταν εξαιρετικός και μέσα από δύο δικές του δράσεις με αντίπαλο τον Γερμανό, ήρθαν τα δύο κρισιμότερα καλάθια των Μιλανέζων. Το πρώτο μετά από ένα pick n pop και το δεύτερο μέσα από μία ευφυή κίνηση κατά το στήσιμο των σκριν επιλογής στο horns. Πάμε να τα δούμε.

Κάθε φορά που ο νεοφερμένος Τάις βρισκόταν στο παρκέ, ο Μεσίνα ήταν ανελέητος απέναντι του. Ο Σπανούλης επέλεξε να του αναθέσει τον Μίροτιτς, αντί για τον Λεντέι, και εκείνος έμοιαζε τελείως έξω από τα νερά του, προφανώς και λόγω προσαρμογής στα δεδομένα της Ευρωλίγκα. Η ουσία είναι πως οι Ιταλοί πήραν συνολικά 32 πόντους από τους βασικούς τους ψηλούς και πως τα περισσότερα καλάθια του Σιλντς (19π.) στην τρίτη και τέταρτη περίοδο προήλθαν ως συνέπεια της άδειας ρακέτας, μιας και η Μιλάνο έπαιζε σχεδόν five out με αυτή τη σύνθεση. Πολύ ενδιαφέρουσα η στροφή του Έτορε και πολύ ωραίο μπάσκετ στο συγκεκριμένο ματς.

Παρεμπιπτόντως, η περίοδος της ψυχολογικής ανάτασης της Μονακό από την αλλαγή προπονητή, έχει παρέλθει.

Ο Παναθηναϊκός (γράφει ο Άλεξ Μήτσιου)

Το ταξίδι του Παναθηναϊκού στη Λυών κάθε άλλο παρά βόλτα στο πάρκο ήταν, κι ας ξεκίνησε το ματς με μπόλικους τέτοιους οιωνούς. Δηλαδή εκεί στο 16-33 με το έμμεσο τρίποντο του Μήτογλου, ε δε σας κρύβω ότι σκεφτόμουν ποια ταινία του Μιγιαζάκι θα έβαζα για να περάσω το υπόλοιπο βράδυ. Τα πράγματα όμως άλλαξαν άμεσα, η Βιλερμπάν γύρισε στο -5, κι άρχισε να παίζει τον Παναθηναϊκό στα ίσα. Εν τέλει οι πρωταθλητές άντεξαν παρά το προβάδισμα που πήρε η Βιλερμπάν αργά στο παιχνίδι, υπάρχουν όμως ένα δύο σημεία από αυτό το ματς που εγείρουν προβληματισμούς.

Κόντρα σε μια ομάδα με περίσσιο μέγεθος στο 3-4-5, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε με το καλημέρα δύο βασικά προβλήματα. Το πρώτο είναι πως με τόση αθλητικότητα στην αντίπαλη πεντάδα, είναι πολύ πιο δύσκολο να βρεις τρανταχτά μισματς. Οι ψηλοί έχουν μήκος κι έκρηξη στο βαθμό που πρέπει για να είναι ας πούμε αξιοπρεπείς αν χρειαστεί να αμυνθούν μακριά από τη ρακέτα. Το δεύτερο είναι πως η Βιλερμπάν είχε το μήκος και τα χέρια στους φόργουορντ για να κλείσει ή να στενέψει σημαντικά τον κενό χώρο στην άμυνα της. Δεν υπήρχαν δηλαδή εύκολα κάθετα περάσματα για τους γκαρντ, κι οι διάδρομοι πάσας στις γωνίες ήταν επισφαλείς. Σαν αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός έχανε σημαντικά στοιχεία της επίθεσης του, και κυρίως τη δυνατότητα να μεταφέρει τη μπάλα με άνεση στην αδύνατη πλευρά για τους Χουάντσο και Οσμάν (ο Ισπανός βέβαια βρήκε τρόπο να ανέβει στο boxscore). Λίγη εικόνα κακό δεν κάνει σε αυτές τις περιπτώσεις.

Τρομερή επιθετικότητα στις αλλαγές από τη Βιλερμπάν και ταχύτατες καλύψεις στο τρίποντο. Εκεί απαιτούνται σπουδαία γκαρντ, που θα πάρουν όλες τις σωστές αποφάσεις και θα σκάψουν βαθιά για να βρουν και το ελάχιστο μισματς. Τουτέστιν, θέλεις το Σλούκα και τον Ναν. Ο μεν 12 πόντους κι 6 ασίστ για 2 λάθη, ο δε 24 πόντους με 8/10 σουτ κι 6 ασίστ. Ακόμα και στη συνθήκη που ο αντίπαλος καταφέρνει να ρίξει το παιχνίδι του Παναθηναϊκού σχεδόν αποκλειστικά πάνω στα γκαρντ του, αυτό το δίδυμο είναι τόσο επιδραστικό που εν τέλει και σκορ θα βρει και τους συμπαίκτες τους θα βάλουν στο κόλπο. Το +17 του Παναθηναϊκού έγινε στα πρώτα λεπτά του Σλούκα που μοίραζε τη μπάλα αβέρτα, ενώ ο Ναν σε όλο το ματς έκανε τους γκαρντ της Βιλερμπάν να στριφογυρίζουν. Το θέμα για τον Παναθηναϊκό είναι βέβαια τι θα κάνει αν κληθεί να παίξει έτσι σε σειρά πέντε αγώνων και με τον Λεσόρ απόντα.

Μιας που αναφέραμε το Γάλλο, δεν ξέρω αν τα μάθατε πήραμε σέντερ. Ναι ναι, με έντονο το pop στοιχείο, ύψος και μεγάλη εμπειρία στα της Ευρωλίγκα. Κάπως έτσι παρουσιάστηκε ο Τιμπόρ Πλάις αυτές τις μέρες από το ελληνικό ίντερνετ, και όσο να ναι μια υπερβολή τη διακρίνω. Σε αυτή τη φάση της σεζόν είναι προφανώς μια εξαιρετική συνθήκη αλλά το κατα πόσο μπορεί να προσφέρει τα παραπάνω είναι μεγάλο ερωτηματικό. Συν ότι, δε λύνει το μέγα πρόβλημα του Παναθηναϊκού που αφορά την άμυνα στο 5. Τρεις φορές στο χθεσινό ματς, ο αμυντικός της αδύναμης πλευράς έμεινε στο ζωγραφιστό για να περιμένει το Ντίνο Μήτογλου που γυρνούσε ταλαιπωρημένος από το hedge, τρεις φορές βγήκε skip πάσα για ελεύθερο τρίποντο. Άρα αν ο Πλάις αποκτήθηκε για να χαλαρώσει λίγο ο Μήτογλου που έχει δει παρδαλό θεό στο 5 καλώς. Θαύματα δεν πρόκειται να δούμε πάντως.

Πίσω στον Giorgos B για τα υπόλοιπα....

Το φιάσκο

Τα εισιτήρια για το Φάιναλ Φορ του Άμπου Ντάμπι διατέθηκαν αυτή την εβδομάδα σε τρεις δόσεις. Τη Δευτέρα η VISA έδωσε ένα "μυστικό" λινκ για τους κατόχους των καρτών της, που τελικά δεν ήταν αποκλειστικά για εκείνους, αλλά για όλους. Την Τρίτη υπήρχε μία προπώληση για τους συνδρομητές του Euroleague pass και για τα διαρκείας των ομάδων, η οποία προπώληση πιθανώς να ήταν πάλι για όλους. Και την Τετάρτη, άνοιξε η κανονική πώληση, η οποία όμως ήταν σαν να μην έγινε, αφού κανένας δεν εξυπηρετήθηκε. Η Ευρωλίγκα μάνι μάνι ανακοίνωσε sold out και ξαφνικά άρχισαν να ξεπηδούν εισιτήρια σε τιμές δυσθεώρητες, στους ιστότοπους μεταπώλησης. Για επιλογή θέσης ή τμήματος δε, ούτε λόγος, αφού όσοι τυχεροί ή τυχερές κατάφεραν να μπουν στην πλατφόρμα, άρπαξαν ό,τι εισιτήριο υπήρχε διαθέσιμο, χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες για το πού θα κάθονται. Η διαδικασία ήταν το λιγότερο τραγελαφική και σίγουρα εξοργιστική, καθώς φανερά εξυπηρετήθηκαν τα πρακτορεία και η μαύρη αγορά.

Ταυτόχρονα, μέσα σε λίγες ώρες, οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων ξέφυγαν τόσο, που η οικονομική θέση για απευθείας πτήσεις έφτασε σε νούμερα business class, καθιστώντας αδύνατη την απευθείας μετάβαση από την Ελλάδα στο Άμπου Ντάμπι. Ο,τι πιθανή και απίθανη αισχροκέρδεια μπορούσε να συμβεί, συνέβη.

Από όπου και να το πιάσεις δεν θα βγάλεις άκρη, εκτός αν επιτέλους καταργηθεί ο θεσμός το φάιναλ φορ. Γιατί δηλαδή, αν τα εισιτήρια κατέληγαν στη διαχείριση των ομάδων, δεν θα μοιράζονταν μεταξύ γνωστών και φίλων; Νομίζω ήρθε η ώρα να αλλάξει η μορφή της τελικής φάσης της διοργάνωσης, αλλιώς το φάιναλ φορ θα καταλήξει ατραξιόν για τουρίστες, περιφερόμενο ασκόπως στα Λονδίνα και τις Αραβίες.

Και κάτι ακόμη...

Φροντίζοντας να κάνουν γνωστές τις προτεραιότητές τους, οι Γιώργος Μπαρτζώκας, Γιαννούλης Λαρεντζάκης και Κώστας Σλούκας ξεκίνησαν τις post game δηλώσεις τους με τις πολυπληθείς διαδηλώσεις της 28ης Φεβρουαρίου, απευθυνόμενοι ταυτόχρονα σε ελληνικά και ξένα μέσα. Ήταν πολύ ευχάριστο να βλέπεις τους πρωταγωνιστές του αθλήματος να στέκονται αντάξιοι της συγκυρίας και να μην τοποθετούν το μπάσκετ πάνω από όλα, κυρίως διότι το ακροατήριο τους δεν ήταν αμιγώς ελληνικό.

Φυσικά, ο καθοριστικός παράγοντας εδώ είναι η μαζικότητα και η συλλογικότητα. Χωρίς εκείνη, το πεδίο που θα έβρισκαν οι τρεις εκπρόσωποι των ομάδων μας θα ήταν περιορισμένο. Ίσως να μην είχαν καν αναφερθεί στο ζήτημα. Θα θυμάστε πως πριν λίγα χρόνια - εν μέσω της "φούσκας" του Ορλάντο - οι αστέρες του ΝΒΑ είχαν υπάρξει πολύ ενεργοί στις δημόσιες τοποθετήσεις τους για την αστυνομική βία. Και εκείνοι, όπως και οι δικοί μας, δεν είχαν δείξει το δρόμο. Τον είχαν απλά περπατήσει, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός πως η διάνοιξη του υπήρξε αποτέλεσμα των κοινωνικών διεργασιών.

Είναι πολύ ενθαρρυντικό που οι διάσημοι άνθρωποι του αθλητισμού μιλούν ως ακόλουθοι της συγκυρίας και των εξελίξεων, αντί να προβάλουν ως οι χαράκτες τους. Πρόκειται για μία απόλυτα καλοδεχούμενη και υγιή αλληλουχία, η οποία καταδεικνύει τη σημασία του καθορισμού της δημόσιας σφαίρας από τα κάτω. Η αθρόα συμμετοχή στα κοινά είναι εκείνη που μπορεί να πλάσει στη συνέχεια και τη συμπεριφορά των ανθρώπων, τους οποίους έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ως εν δυνάμει "πρότυπα". Δεν είναι. Είναι πολιτικά υποκείμενα όπως όλοι μας και χαιρόμαστε σαφώς που τους έχουμε μαζί μας.