Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να κερδίζει με τη νέα, ανανεωμένη του σύνθεση, η οποία βρήκε επιστέγασμα με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος. Πρόκειται για τίτλο τόσο σημαντικό, όσο τον αξιολογούν συνήθως εκείνοι που τον κερδίζουν, παρόλα αυτά οι ερυθρόλευκοι παρείχαν ακόμη μία πειστική ένδειξη βελτίωσης, την οποία αν τη βάλουμε στη σειρά με τις προηγούμενες, σιγά σιγά διαμορφώνουμε παζλ.

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι το κείμενο δεν αποτελεί ύμνο στον νέο μεγάλο παιχταρά του Ολυμπιακού, Μόουζες Ράιτ. Το ντεμπούτο του ήταν θαυμάσιο, σαφώς πάνω από κάθε προσδοκία, αλλά ποιος ξέρει, αύριο μεθαύριο μπορεί να παίξει χειρότερα και αντί για 15 πόντους, να πετύχει τέσσερις. Επίσης, μπορεί να μην ξανακάνει τόσες τάπες όλη τη σεζόν και όταν βρεθεί απέναντι σε πολύ ψηλούς σέντερ να χάσει τις μονομαχίες. Δεν έχουμε ιδέα πόσο καλός παίκτης είναι, εμείς οι casual fans. Το μόνο που ξέρουμε, μετά από έναν αγώνα με την χειρότερη ομάδα της Ευρωλίγκα, είναι πως δεν είναι άχρηστος και πως ο Ολυμπιακός δεν θα εκτεθεί με την επιλογή του.

Kάπως νερόβραστη η 23η αγωνιστική της Ευρωλίγκα, με λίγα ντέρμπι, σταγονόμετρο στις φάσεις και χωρίς σπουδαίες επιδόσεις από πλευράς παικτών. Η Μονακό πέτυχε πιθανώς την πολυτιμότερη νίκη στην έδρα της Εφές και η Βαλένθια έκοψε τα πόδια της Μπασκόνια στη Βιτόρια. Βασικά, οι Βάσκοι παρουσιάστηκαν κατάκοποι, για να λέμε την αλήθεια.

Η ανταγωνιστικότητα στην Ευρωλίγκα κυμαίνεται φέτος στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Έξι-επτά ομάδες παίζουν επί ίσοις όροις την πρόκριση τους στα playoffs και στο play-in, το παιχνίδι είναι σωματικό, οι άμυνες σφιχτές, οι επιθέσεις δημιουργικές. Κάθε παιχνίδι όντως μετράει και υπό αυτή την έννοια το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό τουρνουά πλεονεκτεί ξακάθαρα ως θέαμα του ΝΒΑ. Παράλληλα όμως, η διοργάνωση ολισθαίνει εκτός των γηπέδων, δείχνοντας ένα πρόσωπο το λιγότερο αφελές και το περισσότερο αδηφάγο ως αμετροεπές. Οι τελευταίες δύο εβδομάδες, για όσες/όσους δεν παρακολουθούν μόνο τα αγωνιστικά, φέρνουν τεράστια απογοήτευση και δείχνουν πως το όμορφο θέαμα και η αμφίρροπη εξέλιξη έχουν ανέλθει εκ σαθρών θεμελίων. Για την ακρίβεια, πιο σαθρά δεν γίνεται.

Τρεις πανομοιότυπες συντριβές πρωτοπόρων για αυτή την εβδομάδα, με τις Ρεάλ, Μπάρσα και Φενέρ να παραχωρούν όλες 98 πόντους σε πιο αδύναμες αντιπάλους και να τρώνε πάνω από 20 πόντους στο κεφάλι όλες. Από τις νικήτριες, πιο πολύ ιντριγκάρει η Εφές, που δείχνει να παίζει επιτέλους το μπάσκετ που αντιστοιχεί στο ρόστερ της. Προλαβαίνει;

Τα πρωτοχρονιάτικα δώρα του Αϊ Βασίλη προσγειώθηκαν στις αγκαλιές των παικτών του Ερυθρού Αστέρα και του Ολυμπιακού αυτές τις ημέρες, ισχυροποιώντας τη θέση των δύο 'αδελφοποιημένων' (ίου) συλλόγων στην κατάταξη. Ο Αστήρ επιτέλους βλέπει το καλό ρόστερ του να αποδίδει και ο Θρύλος (μας) τις ομαδικές του αρχές να λειτουργούν για δύο συνεχόμενες φορές σε κλειστά παιχνίδια, μετά από απανωτές αποτυχίες σε ανάλογα ματς.

Καλημέρα ή καλησπέρα φίλες και φίλοι, ανάλογα με τα ωράρια σας. Το πρωτοχρονιάτικο "μακρινό ριμπάουντ" είναι στη διάθεση σας, ως συνήθως με κάπως διαφορετική θεματική και με την οινική πρόταση για το ρεβεγιόν της παραμονής. Στο τέλος αυτό, έχουμε χρόνο, έχουμε και λέξεις.

Το κατάφερε κι αυτό ο Ντρέιμοντ. Ο πρωταθλητής των αποβολών μεταξύ των εν ενεργεία NBAερς (έχει 18), έβαλε το όνομα του σε μία από τις μικρότερες μπασκετικές λίστες του πλανήτη: Εκείνη των παικτών που έχουν αποβληθεί επ αόριστον από το ΝΒΑ. Νόμιζα ότι θα μου πάρει παραπάνω ώρα, προκειμένου να βρω τα υπόλοιπα περιστατικά. Όμως, δεν χρειάστηκε παρά ένα άρθρο του επίσημου ιστοτόπου του ΝΒΑ, το οποίο σαφώς αναφέρει ότι μόνο ο Γκριν, ο Γκίλμπερτ Αρίνας και ο Τζαβάρις Κρίτεντον έχουν τύχει της συγκεκριμένης αντιμετώπισης. Αν μάλιστα συγκρίνουμε τους λόγους για τους οποίους επιβλήθηκαν οι τιμωρίες, τότε ο Γκριν κατακτά μία πρωτιά. Πρόκειται για τον μοναδικό αθλητή που κατορθώνει (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να αποβληθεί επ αόριστον για συμπεριφορά του εντός του αγωνιστικού χώρου. Μιλάμε για κολοφώνα παρακμής.

Θλίψη. Απογοήτευση. Απελπισία.

Αντί να βλέπουμε μία άλλη έκδοση του Last Dance, αντί ο μυθικός Στεφ να ετοιμάζει την θριαμβευτική του έξοδο από το prime του και αντί το ιστορικό γκρουπ των Warriors να επιδεικνύει τα λάφυρα της εμπειρίας, οι Dubs παιχνίδι με παιχνίδι αποσυντίθενται, σκορπίζοντας την κληρονομιά τους στις σκόνες του χρόνου. Δραματική εισαγωγή ομολογουμένως, αλλά εξίσου υψηλό δράμα ξεδιπλώνεται σε κάθε νέα ήττα από τους άλλοτε πρωταγωνιστές του ομορφότερου μπασκετικού σόου στον πλανήτη.

Παρτίζαν, Μπασκόνια, Εφές, Βαλένθια, Ρεάλ, Μπολόνια. Έξι ομάδες έκαναν το δύο στα δύο στην πιο "μονόπαντη" διαβολοβδομάδα (μα τι μαλακία) της φετινής Ευρωλίγκα, αλλά μία εξ αυτών αληθινά ξεχωρίζει. Η Μπολόνια του Μπάνκι και των γερόντων - κόντρα στο ανομοιόμορφο υλικό και τις προβλέψεις - κέρδισε καθαρά την πολύ καλή φετινή Μπάρσα και σχεδόν εμφατικά τη Μακάμπι, σκοράροντας 80 και 100 πόντους αντίστοιχα. Και άμυνα δηλαδή και επίθεση.