Κατά τα λοιπά, στη συναρπαστική 29η αγωνιστική ξεχώρισαν οι νίκες-θρίλερ των Μιλάνο και Εφές εκτός έδρας, οι οποίες έβαλαν τις δύο ομάδες γερά στη διεκδίκηση της απευθείας πρόκρισης στα πλέι οφ. Σούπερ φινάλε είχαμε και στη Ζαλγκίριο Αρίνα, όπου η γηπεδούχος επικράτησε της Παρί και ελπίζει, όπως και στο "απρόσμενο" Μακάμπι-Μονακό, που βέβαια σημαδεύτηκε και από τον τραυματισμό του Τάις. Τέλος, πλήρως αδιάφορα ματς σε Βερολίνο, Μπολόνια και Κωνσταντινούπολη, ίσα ίσα για να ισορροπήσουμε από τα πολλά καρδιοχτύπια των συναρπαστικών αναμετρήσεων.
Η πρώτη πεντάδα
1. Μετά από καιρό, ο Σέιν Λάρκιν μας υπενθύμισε γιατί έχει χτίσει στάτους σούπερσταρ στην Ευρωλίγκα. Μεγάλα τρίποντα, καλάθια και φάουλ και απόλυτα προσωπικές ενέργειες προς το τέλος, με θαυμαστή ισορροπία μεταξύ οργάνωσης και σκορ στο υπόλοιπο του παιχνιδιού. Παρακάτω θα με βρείτε να παραπονιέμαι που ο Ολυμπιακός ξεχνάει την απλότητα στην crunch time. Η αντιπαραβολή της ερυθρόλευκης επίθεσης με την πρωτοβουλία του Λάρκιν είναι ο βασικός λόγος. Η Εφές έκανε στην άκρη, όχι τυχαία, αλλά με αποστάσεις και σχέδιο, προκειμένου το ταλέντο να κάνει τη δουλειά του. 25 πόντοι, 4/8 τρίποντα, 4 ασίστ, 3 κλεψίματα εν μέσω ενός άκρως διασκεδαστικού παιχνιδιού, που είχε το τρέξιμο και τις όμορφες ενέργειες σε πρώτο πλάνο. Η Εφές έφτασε στο 15-14 και βλέπει με αξιώσεις τα πλέι οφ υπό την καθοδήγηση του Μπάνκι, ενός προπονητή που πάντα λάτρευε τα γκαρντ του.
2. Από το 27-47 λίγο πριν το ημίχρονο, στο 46-47 μέσα στο πρώτο τετράλεπτο της τρίτης περιόδου, η Ζαλγκίρις επιδόθηκε σε ένα φρενήρες μπάσκετ, που ξεκινούσε από την άμυνα και μεταφερόταν στην επίθεση σε ρυθμούς ... Παρί. Οι Γάλλοι έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους, αφού δεν ήταν προετοιμασμένοι για συνεχόμενες τάπες από τον Μπουτκεβίτσιους και (κυρίως) για τον Σιλβέν Φρανσίσκο να μετατρέπεται για 5 λεπτά στον καλύτερο παίκτη του κόσμου, με απανωτά τρίποντα, καλάθια και φάουλ και ασίστ. Όχι, η Ζαλγκίρις κανονικά δεν παίζει έτσι, αλλά φαίνεται πως η φυγή του Γουόκερ της έκανε καλό, τόσο συνολικά, όσο και ατομικά για τον βασικό γκαρντ της. Ήταν κάμποσο μπερδεμένοι οι Λιθουανοί όσο είχαν ΝΒΑer και πλέον θυμίζουν ξανά την ομάδα του Νοεμβρίου. Ο Φρανσίσκο ολοκλήρωσε με 15 πόντους, 8 ασίστ και 6 ριμπάουντ και φυσικά με το ... game winner, 2,5'' πριν το τέλος, για το συναρπαστικό 83-81.
3. Με 25 πόντους και τη μπάλα δική του στην (ας πούμε) crunch time, ο Κέβιν Πάντερ επιβεβαίωσε τη φόρμα του, οδηγώντας τη Μπαρτσελόνα σε μία ψιλοάνετη επικράτηση επί της πολύ καλής Παρτίζαν. O Πάντερ μάλιστα μόλις 22 λεπτά χρόνου για να φτάσει αυτές τις επιδόσεις, καθώς ο Πεναρόγια ανακάτεψε κάμποσο το rotation, προκειμένου να βγει από τη δύσκολη θέση που είχε περιέλθει η ομάδα του. Η Μπάρσα αντεπιτέθηκε γρήγορα μετά από το καλό ξεκίνημα των Σέρβων, επικρατώντας στη δεύτερη περίοδο με επιμέρους σκορ 29-9, κάτι που την έβαλε στη θέση του οδηγού για όλη την υπόλοιπη αναμέτρηση. Έτσι έφτασε στο 16-13 και απέχει μόλις μία νίκη από τις θέσεις του πλεονεκτήματος, με δύσκολο όμως πρόγραμμα στη συνέχεια. Ρε Ερυθρέ Αστέρα γαμώτο, έτσι όπως έχει πάει το πράγμα, έχασες τη μεγάλη σου ευκαιρία.
4. Ο Βεζένκοφ κουράστηκε στο τέλος και δεν πήρε πάνω του προσπάθειες, ούτε ζήτησε τη μπάλα. Παρόλα αυτά, υπήρξε ο δεύτερος καλύτερος παίκτης του μεγάλου ντέρμπι της αγωνιστικής και εκείνος που απείλησε περισσότερο, όταν ο κορυφαίος του αγώνα, Γκος, αποχώρησε με τραυματισμό. Οι 18 πόντοι του Βεζένκοφ δεν ήρθαν με τα καλύτερα ποσοστά ευστοχίας, αλλά συνοδεύτηκαν από 9 ριμπάουντ και 5 ασίστ, που βοήθησαν τον Ολυμπιακό να κάνει το ματς που ήθελε για περίπου 33 λεπτά. Αν συγκρίνουμε την απόδοση του "Βέζε" με εκείνη των αντιπάλων σταρ, καταλαβαίνουμε πως η ομάδα του είχε τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Περισσότερα παρακάτω.
5. Μία ακόμη πληθωρική εμφάνιση από το τρίο Σιλντς, Μίροτιτς και Λεντέι έδωσε πολύτιμη νίκη στη Μιλάνο επί του Αστέρα, μετά από κανονικότατο θρίλερ στο Βελιγράδι. Το ματς κρίθηκε από βολές του Μίροτιτς, μόλις τέσσερα δεύτερα πριν τη λήξη, με το φάουλ να προέρχεται από τον Τζον Μπράουν, δηλαδή τον παίκτη που ο Σφαιρόπουλος πήρε για να αναβαθμίσει την άμυνα της φροντ λάιν του. Ο Μπράουν δεν έχει πολυ-ανταποκριθεί σε αυτό τον ρόλο, για να λέμε την αλήθεια, ενώ η παρουσία του γενικώς διαλύει κάθε έννοια λογικού spacing. Μαζί του ο Αστέρας έχει ρεκόρ 6-5, άρα καμία βελτίωση δεν έχει συμβεί. Τουναντίον μάλιστα, οι Σέρβοι τελευταία πηγαίνουν από ήττα σε ήττα και η άμυνα τους είναι για τα σίδερα. Ο Μίροτιτς έβαλε άκοπα 22 πόντους και μάζεψε 7 ριμπάουντ, ανατρέποντας για μία ακόμη φορά φέτος την εικόνα του παίκτη που λιώνει σαν παγωτό στα δύσκολα. Μεταξύ μας, την είχε χτίσει επάξια αυτή την εικόνα μόνος του, συνεπώς μόνος του αν θέλει τη γκρεμίζει κιόλας.
Χ factor
Tον ανέφερα παραπάνω, αλλά αξίζει ειδικότερης μνείας ο ... διάδοχος του Εντγκάρας Ουλάνοβας στον ρόλο του "τοτέμ" της Ζαλγκίρις. Όπως πάντα παίζοντας με τρομερή αυταπάρνηση, ο Άρνας Μπουτκεβίτσιους υπήρξε αμυντικό τέρας στο σερί ανατροπής της Ζαλγκίρις με τρεις τάπες, ενώ σημείωσε το δεύτερο κρισιμότερο καλάθι του αγώνα, ακριβώς πριν το game winner του Φρανσίσκο. Η στατιστική του κάθε άλλο παρά πλούσια ήταν, όμως η παρουσία του έδεσε όλα όσα προσαθούσε να κάνει η ομάδα του. Ο Μπουτκεβίτσιους προωθούσε τη μπάλα μπροστά, τυρανούσε τον Γουόρντ, κάλυπτε τρύπες, πάλευε και για αυτό ακριβώς ο Τρινκιέρι του χάρισε 23 λεπτά στο παρκέ, όπως άλλες φορές του χαρίζει 25 και 30, παρά τις χαμηλές επιδόσεις του σκορ. Παραμένει πάντως ένας σουτέρ της τάξεως του 38+% από το τρίποντο.
H φάση
Σε μία σπάνια αλληλουχία, η Μπάγερν έχασε σε μία επίθεση τέσσερα συνεχόμενα τρίποντα και πήρε άλλα τέσσερα επιθετικά ριμπάουντ!
#kkcz pic.twitter.com/NnDwXnbjvV
— Квинсијев Брат (@kvinsijevbrat) March 14, 2025
Ρε παιδιά, ούτε ένα δηλαδή; Βάλτε και το άστοχο τρίποντο στην τελευταία επίθεση, μετά από χαμένη βολή του Λάρκιν και έχετε πέντε συνεχόμενες ευκαιρίες για νίκη ή παράταση. Δεν το λες ακριβώς και "μέταλλο νικητή". Στο μεταξύ, όλες αυτές οι ομάδες που έδειχναν ικανές να τρυπώσουν στα ψηλά (Μπάγερν, Αστέρας, Παρί), έχουν πάθει κλακάζ μπροστά στην πρόκληση. Και του χρόνου θα αλλάξουν το μισό ρόστερ ξερωγω.
Το avatar
To περίεργο συνονθύλεμα που μας παρουσιάζει φέτος ο Πάμπλο Λάσο στη Βασκονία έχει παρασύει πλέον και την πιο αξιόλογη μονάδα του στα γκαρντ. Εδώ και τέσσερα ματς, ο Τρεντ Φορεστ έχει σπάσει τα στεφάνια, με μέσο όρο 24% στα σουτ εντός πεδιάς. 24%, καλά διαβάσατε, 9/37. Όχι ότι ο παίκτης των Βάσκων ήταν ο Στεφ Κάρι ορ σαμθινγκ, αλλά πλέον παραπάει. Η Μπασκόνια πήγε και έφαγε 97 πόντους από την ουραγό και αποκρουστική Αλμπα, κάτι που φυσικά δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την αλλαγή προπονητή στον γερμανικο πάγκο. Η τραγωδία πέρασε φυσικά και στον Φόρεστ, που έμεινε στους τέσσερις πόντους με 2/9. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο εμβληματικός Ισπανός κόουτς αδυνατεί να επιδείξει αξιόλογη δουλειά σε νέο περιβάλλον και μόνο η εμπιστοσύνη του Κερεχέτα μπορεί να τον σώσει, αν τον σώσει.
Ο μοιραίος
Σε μία βραδιά που κουβάλησε την επίθεση της Μονακό για 30 λεπτά, ο Μάικ Τζέιμς αστόχησε στο τρίποντο της ισοφάρισης για τη Μονακό με τη λήξη (ήττα 91-88 από τη Μακάμπι) και έπαιξε τη χειρότερη άμυνα του αγώνα δύο φάσεις πριν, χάνοντας τελείως τις περιστροφές (αν και ίσως υπάρχει και αντίλογος, θα δείτε παρακάτω). Η ήττα των Μονεγάσκων συνιστά "κατόρθωμα" πρώτου μεγέθους, καθώς στο 32' προηγήθηκαν με 61-69 και ... κατάφεραν να δεχτούν 30 πόντους σε οκτώ λεπτά παιχνιδιού. Στις τελευταίες άμυνες μάλιστα, ο Σπανούλης έδωσε στον Παπαγιάννη και τα μοναδικά του λεπτά στο παρκέ, εν μέσω μίας ακατανόητης ομολογουμένως σύγχυσης (εναλλακτικές σίγουρα υπήρχαν). Μετά τη μοιραία άμυνα του Τζέιμς, ο Έλληνας σέντερ δέχτηκε προσωπικό καλάθι από πικ εν ρολ του ... Γιοκουμπάιτις - δηλαδή κάπου υπάρχει και ένα όριο κανονικά. Πάμε να τα δούμε λίγο...
Ποια ήταν άραγε η εντολή για αυτές τις άμυνες, ειδικά για την πρώτη; Μπορούμε να το ρίξουμε όλο στον Τζέιμς; Ε, χμ... μάλλον, αλλά είμαι έτοιμος να ακούσω και αντίλογο. Εξάλλου, η Μονακό ήταν τρομερά άτυχη με τον τραυματισμού του εξαιρετικού Τάις, που γενικά έδειχνε έτοιμος να την ανεβάσει αμέσως επίπεδο.
Το ντέρμπι
Στην τελευταία φάση βάφτηκε "κόκκινο" το μεγάλο ντέρμπι του Φαλήρου, αφού ο Κώστας Σλούκας αστόχησε σε σουτ-καζούρα και ανακούφισε τους φίλους και τις φίλες του Ολυμπιακού. Κανονικά, το παιχνίδι ήταν για εύκολη νίκη των Πειραιωτών, όμως ο τραυματισμός του Γκος τους αποδιοργάνωσε πλήρως, καθώς έχασαν τον πολυτιμότερο παίκτη του τελευταίου 1,5 μήνα στη σεζόν τους. Ναι, αυτό ακριβώς είναι ο Γκος εδώ και κάποιο καιρό, καθώς κατευθύνει ιδανικά την ομάδα σχεδόν μόνος του, παίζοντας παράλληλα εξαιρετική άμυνα. Το ίδιο βάρος δεν μπορούσε επ ουδενί να σηκώσει ο Σέιμπεν Λι, που έχει συνηθίσει να παίζει τελείως διαφορετικά και εμφανέσταστα φοβάται ακόμη να πάρει πρωτοβουλίες στην εκτέλεση, προσπαθώντας ευλαβικά να ακολουθήσει τις διδαχές του Μπαρτζώκα για συνεχές passing game. Το λάθος του Λι στο +7 σήμανε και την καταστροφή του σεναρίου της άνετης νίκης, δίνοντας στον Παναθηναϊκό την ευκαιρία που έψαχνε να κάνει το παιχνίδι ροντέο.
Γενικώς, για ένα ακόμη παιχνίδι ο Ολυμπιακός θάμπωσε με τα πλεονεκτήματά του και προβλημάτισε με την επαναλαμβανόμενη δυστοκία του, όταν βρίσκεται μπροστά στο σκορ με ισάξιο αντίπαλο. Σαν να προσπαθούν παραπάνω από όσο πρέπει οι ερυθρόλευκοι να γυρίσουν τη μπάλα, ακόμη και σε φάσεις που η απλότητα φανερά θα τους κρατούσε σε απόσταση ασφαλείας. Γιατί άραγε να μην σπρώχνει τη μπάλα ο Φουρνιέ, όπως το κάνει συχνά πυκνά ο Ναν, προκειμένου να βρει σουτ μέσα από το άνοιγμα του γηπέδου από τους υπόλοιπους; Ο Γάλλος συχνά ασφυκτιά όταν παίρνει τη μπάλα στη ροή της επίθεσης, έχοντας προηγουμένως να παλέψει μέσα από δύο ή τρία off ball screens. Όχι ότι δεν πέφτει και σε εκείνον μία ευθύνη βέβαια, ειδικά όταν αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό.
Οι πράσινοι δεν άξιζαν πολλά από το συγκεκριμένο ματς, όμως διεκδίκησαν όσα τους αναλογούσαν με μανία. Οι ευέλικτοι ψηλοί τους δυσκόλεψαν πολύ τους σέντερ του Ολυμπιακού, όπως και τον Βεζένκοφ, ενώ το μακρύ σχήμα του Αταμάν προς το τέλος βεβαίωσε πως ο Τούρκος κόουτς δεν φοβάται να ανακατέψει τις πεντάδες του, δείχνοντας επί της ουσίας περισσότερη εμπιστοσύνη στο ρόστερ του, από όση ο Μπαρτζώκας στο δικό του. Ο κόουτς του Ολυμπιακού άφησε τον θετικότατο Πίτερς στον πάγκο και εξάντλησε κάθε απόθεμα δυνάμεων του Βεζένκοφ. Ο Βούλγαρος προς το τέλος τα είχε φτύσει, αδυνατώντας να βοηθήσει ουσιαστικά και στις δύο πλευρές του παρκέ, την ώρα που ο Μήτογλου έκανε ό,τι ήθελε.
This is not to say ότι ο Μπαρτζώκας τα έκανε σκατά. Ο Ολυμπιακός είχε το πιο πλήρες παιχνίδι, ενέπλεξε του Φαλ και Μιλουτίνοφ με μεγάλη επιτυχία στην επίθεση και σταμάτησε εκ νέου τους Σλούκα-Ναν, εκτιμώντας ολόσωστα τις αμυντικές θυσίες που απαιτούνταν. Όλα αυτά θα ήταν υπεραρκετά για να κερδίσει άνετα τον πρωταθλητή Ευρώπης, αν πήρχε λίγη παραπάνω ηρεμία, λίγη έξτρα απλότητα και ελάχιστη ανακατανομή του χρόνου συμμετοχής. Η απόσταση που μένει να διανυθεί εώς την κορυφή δεν είναι και τόσο μεγάλη και σίγουρα πολύ μικρότερη από εκείνη που διάνυσε ο Παναθηναϊκός πέρυσι (και μπράβο του δηλαδή).
Καλό Σαββατοκύριακο.
