Στον μικρό τελικό του Μουντομπάσκετ ΗΠΑ και Καναδάς αγωνίστηκαν για το χάλκινο μετάλλιο, προσφέροντας άφθονο θέαμα, έχοντας όμως προηγουμένως ηττηθεί από δύο ευρωπαϊκές δυνάμεις. Οι δύο ομάδες της Αμερικής παρουσιάστηκαν στα γήπεδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου γεμάτες από διάσημους ΝΒΑερς, θεωρητικά (και όχι μόνο) υπέρτερους σε ταλέντο των αντιπάλων τους, παρόλα αυτά ηττήθηκαν πανηγυρικά, όπου "πανηγυρικά" σημαίνει με 113 πόντους παθητικό οι μεν και με μεγάλη διαφορά οι δε στους ημιτελικούς.

Η εθνική αποκλείστηκε από το Μουντομπάσκετ τόσο νωρίς, όσο ήταν αναμενόμενο. Το ρόστερ με το οποίο κατέβηκε στη διοργάνωση ήταν ένα ρόστερ ανάγκης, που πήρε την τελική του μορφή κυριολεκτικά την τελευταία μέρα (τραυματισμός Μήτογλου) και που σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τα ρόστερ των ομάδων που την απέκλεισαν - δηλαδή των ΗΠΑ και της Λιθουανίας. Ακόμη και αν θέλουμε να το παίξουμε δικηγόροι και να υποστηρίξουμε πως από πλευράς ονομάτων οι Λιθουανοί δεν υπερτερούσαν, το επιχείρημα σκοντάφτει στην ισορροπία. Οι Λιθουανοί είχαν δυο τρεις σουτέρ και μπορούσαν να ανοίξουν το γήπεδο βασει πλάνου, εμείς θα έπρεπε να ανοίγουμε το γήπεδο ανάλογα με την ημέρα που βρισκόταν ο κάθε αθλητής.

Η εθνική πηγαίνει να αντιμετωπίσει Λιθουανία και Μαυροβούνιο χωρίς κάποιο φανερό στατιστικό πλεονέκτημα υπέρ της. Μία εικοσάρα υπέρ με τους Τζόρνταν και μία τριαντάρα κατά με τους ΝΒΑers έχουν κάνει τα νούμερα σαλάτα και μένει μόνο ο ημι-άθλος επί των Νεοζηλανδών να μας κατευθύνει, ως προς το τι μπορούμε να περιμένουμε από εδώ και στο εξής. Ούτε καν δείγμα δωρεάν δηλαδή, εκτός αν βασίζεστε στα φιλικά, με τα άπειρα σχήματα και τα λυμένα χέρια. Εγώ δεν πολυασχολούμαι, έτσι προτιμώ να πιστέψω τον ομοσπονδιακό προπονητή.

Πώς τα φέρνει έτσι και κάθε χρόνο κοντά στη θλιβερή επέτειο της φωτιάς στο Μάτι και το Νέο Βουτζά, καίγεται ο τόπος;

Πρόκειται για ειρωνεία φυσικά, διότι καθώς το κράτος παραδίδει τη σκυτάλη από τη μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση στην άλλη, οι δομές και οι μηχανισμοί του παραμένουν εν γένει αναλλοίωτοι, εξυπηρετώντας μέσες άκρες τα ίδια συμφέροντα και κατανέμοντας τους διαθέσιμους πόρους χωρίς σημαντική διαφορά στις αναλογίες, προς τους ίδους ωφελημένους. Δεν υπάρχει συνεπώς τίποτε που να προκαλεί απορία, τα έχουμε ζήσει ξανά και ξανά.

Μετά από δύο εβδομάδες συνεχόμενων αγώνων, διακοπών εν μέσω βροχής, καθυστερήσεων και υψηλού αθλητικού δράματος, το γρασίδι του Γουίμπλεντον περίμενε τους δύο αντιπάλους του τελικού σχεδόν ξεριζωμένο. Συμβαίνει πάντα, απλώς πλέον έχουν αλλάξει τα σημεία: Γύρω από τη base line και λίγο πιο πίσω σήμερα, στον χώρο της γραμμής του σερβίς παλαιότερα, όταν το βολέ κυριαρχούσε στην τακτική.

Μετά από ένα εντυπωσιακό τουρνουά στο περσινό U20 της FIBA Europe, όταν αναδείχτηκε MVP, ο 19χρονος Ισπανός point guard, Χουάν Νούνιεζ, έχει ξεκινήσει τη φετινή, αντίστοιχη διοργάνωση κάτω από τα ραντάρ. Μοιράζει μεν λίγο πάνω από πέντε ασίστ και έχει καλά ποσοστά, αλλά αγωνίζεται σχετικά λίγο και στο σκορ προβάλει ασταθής. Ο φιλοξενούμενος μου ο Ρόλαντ τρίβει τα χέρια του.

Λατρεύω την ίντριγκα. Είναι το αλατοπίπερο στην αντιπαλότητα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, η οποία ανά τα χρόνια μας έχει δώσει άπειρες γραφικές στιγμές. Επίσης μας έχει δώσει και άλλες τόσες καθόλου γραφικές, αντιθέτως επικίνδυνες, αλλά εν πάση περιπτώσει ας μείνουμε σήμερα σε παραλιακή διάθεση και ας δούμε τη φωτεινή πλευρά.

Ο απόλυτα πετυχημένος Ολυμπιακός της σεζόν 2022-23 φαίνεται πως διάγει ένα κρίσιμο καλοκαίρι. Οι δύο κατά τεκμήριο ποιοτικότεροι παίκτες του φαίνεται πιθανό να αποχωρήσουν από την ομάδα και σε περίπτωση που τελικά γίνει το δύο στα δύο, τότε ο οργανισμός θα κληθεί να τους αντικαταστήσει με μονάδες υψηλής ποιότητας, προκειμένου να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα του ρόστερ σε υψηλά επίπεδα. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και αυτό που έχει τόση σημασία. Βασικά, ίσως να μην έχει καθόλου σημασία και θέλω να δούμε σήμερα το γιατί.

Με τη συνήθη μπόχα των ελληνικών τελικών ακόμη φρέσκια, ώρα να πάμε μερικές ημέρες πίσω και στον Νίκολα Γιόκιτς. Σαν να ξεχάστηκε ήδη το παράδειγμά του, παρότι εξαιρετικά σπάνιο και ακόμη περισσότερο πολύτιμο.

Ουφ, δεν μπορώ να συνέλθω.

Στον αθλητισμό ήττα από ήττα διαφέρει. Καμμία δεν έρχεται χωρίς τη βαρύτητα του περικειμένου της - αυτό που λέμε context. Το περικείμενο έχει σημασία.