Μετά από 9 παιχνίδια στο τοπ-16, η Αναντολού Εφές του Ντούσαν Ιβκοβιτς έχει μόλις 3 νίκες και βρίσκεται πολύ κοντά στον αποκλεισμό της από τα πλέι-οφ. Η ομάδα χτίστηκε επάνω στην περυσινή εμπειρία του αποκλεισμού από τη Ρεάλ και το λογικό ήταν φέτος να πηγαίνει καλύτερα. Η πικ εν ρολ άμυνα εμπλουτίστηκε από τους αθλητικότατους Ντάνστον και Τάιους , ο αργόσυρτος Μπιέλιτσα έφυγε για να αντικατασταθεί από τον ασυγκράτητο Mπράουν της Κουμπάν, ο Γκρέιντζερ πήρε θέση δίπλα στον Ερτέλ και ο κίλερ Ντίμπλερ άφησε το Κορδελιό για να δώσει την εκτελεστική συνέπεια που έλειπε από τον Περπέρογλου. Μαζί με όλους αυτούς, ο Ντούντα είχε στη διάθεση του γηγενείς ή νεαρούς, πανέτοιμους να παίξουν το μπάσκετ του προπονητή. Οσμάν, Κορκμάζ, Σαριτς, Μπαλμπάι και Μπατούκ σε πρώτη φάση έμοιαζαν απολύτως κατάλληλοι να πλαισιώσουν τον βασικό κορμό και να τον εμπλουτίσουν με ενέργεια και αυταπάρνηση. Ειδικά ο Κροάτης, έδειχνε πως θα ήταν και πρωταγωνιστής.

Καλώς ήρθατε στην ιστοσελίδα μας.

To Basketball Guru αποτελεί έναν ιστότοπο αφιερωμένο στο μπάσκετ, και στόχος του είναι να περιλαμβάνει αναλυτικά κείμενα σχετικά με διάφορα μπασκετικά φαινόμενα, με τα οποία ο αναγνώστης να περνάει καλά. Τίποτε περισσότερο. Το Basketball Guru συνεπώς, δεν έρχεται να καλύψει κάποιο κενό, αλλά να προσφέρει απλώς μία οπτική. Τα κενά τα προσδιορίζει ο καθένας μέσα του.

Παραπάνω βλέπετε μια φάση στην οποία η Μπάρτσα έχει πάει στο early screen (το έκανε χθες) με τον Ρίμπας, ενός καλού σουτέρ τριών πόντων , ο οποίος όμως δεν σουτάρει και τόσο ακριβώς μετά από τρίπλα και πίσω από τα σκριν, όπως κάνει κατά κόρον π.χ. ο Αρόγιο ή ο Ναβάρο. Στους δύο αυτούς οι ερυθρόλευκοι πήγαν πολύ δυναμικά, αλλά απέναντι στον Ρίμπας μία τέτοιου είδους προσέγγιση (και ειδικά με παίκτες όχι τέρατα της hedge άμυνας) , θυσίαζε περισσότερα από όσο κέρδιζε. Εν προκειμένω, εδώ οι ευνοικές συνθήκες για τους μπλαουγκράνα ήταν εξής δύο:

Eίναι λες και ο Τζόρτζεβιτς έψαχνε τον Ελιοτ Ουίλιαμς από πάντα, και τώρα που τον βρήκε είπε να του αλλάξει τα φώτα. Ο Αμερικάνος από τη D-League, χωρίς γνώση του ευρωπαικού παιχνιδιού και με ελάχιστη προσαρμογή στα συστήματα της ομάδας, αγωνίστηκε χθες σχεδόν 34 λεπτά, όταν ο αμέσως επόμενως και σχεδόν αναντικατάστατος Γκιστ έπαιξε 26! Ο Ουίλιαμς στούταρε με 4/12 και δέχθηκε 3 τάπες, παρόλα αυτά ο προπονητής του θεώρησε πως του έδινε τέτοιου είδους λύσεις, οι οποίες καθιστούσαν την παρουσία του στο παρκέ απαραίτητη.

O Nτάριους Τζόνσον Όντομ είναι ένα από τα μυστήρια της φετινής σεζόν. Στην ευρωλίγκα αγωνίζεται περίπου 15 λεπτά ανά παιχνίδι και στα σουτ δεν ευστοχεί ποτέ. Εχει κάτω από 30% σε δίποντα (!) και τρίποντα, ενώ και δεν παίρνει έτσι κι αλλιώς πολλές προσπάθειες. Είναι φανερό πως η ομάδα δεν του δίνει καλά σουτ μέσα από τη ροή της επίθεσης, και επίσης είναι φανερό πως είναι άστοχος. Στο ελληνικό πρωτάθλημα αντίθετα , ο Όντομ, χωρίς να αγωνίζεται παραπάνω, βάζει καλάθια. Σουτάρει με 52% στα δίποντα και 45,16% (!)στα τρίποντα, σε ένα δείγμα αγώνων που δεν το λέει κανείς και μικρό. Είναι φανερό πως η ομάδα του δίνει καλύτερα σουτ και , υπό την μικρότερη πίεση του αποτελέσματος, περισσότερες κατοχές.

Είναι λογικό βλέποντας κανείς τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς να στέκεται κυρίως στα επιθετικά τους κατορθώματα και τον φρενήρη ρυθμό που επιβάλουν στα παιχνίδια. Όπως όμως ξέρουν σίγουρα οι ενημερωμένοι αναγνώστες του μπλογκ μας, η ομάδα του Στιβ Κερ είναι ταυτόχρονα ένα εξαιρετικό αμυντικά σύνολο, το οποίο εμφανίζεται στη 3η θέση του ΝΒΑ σε defensive rating με 98.7. Αντίστοιχα , οι Σαν Αντόνιο Σπερς είναι ένα πολύ αποτελεσματικοί επιθετικά, βρισκόμενοι στην 3η θέση σε offensive rating. Η προ ολίγων ωρών μονομαχία τους αφορούσε περισσότερο το ποιος θα σταματήσει ποιον και αυτό το κατάφεραν πολύ καλύτερα οι παίκτες των Ουόριορς.

Πολλές φορές οι θαυμαστές ή οι μαθητές μου , έχουν εύλογες απορίες , και όταν με συναντούν τυχαία στο δρόμο, στο μετρό, στο Six Dogs ή ακόμη ακόμη και στο Dal Professore, δεν με αφήνουν να φάω μία μακαρονάδα με σκορπίνα με την ησυχία μου. "Καλα πόσο γαμάς ρε Giorgo; " είναι μία από τις συχνότερες ερωτήσεις, οι οποίες με κάνουν να νιώθω σαν τον τύπο από τον οποίο έκλεψα αυτή την εισαγωγή. Στον τομέα των ερωτημάτων που δεν απαντώνται εύκολα με ένα "πάρα πολύ" ή ένα "απίστευτα" , εκείνο που τελευταία με έκανε να κοντοσταθώ και να αναρωτηθώ ενώπιον του κοινού είναι το εξής: "ποιό είναι δάσκαλε κατά τη γνώμη σου το καλύτερο τριάρι της φετινής ευρωλίγκα μέχρι και τον πρώτο γύρο του τοπ-16";

Σε ένα άρθρο που αξίζει κανείς να διαβάσει , το μπασκετικό portal Ball in Europe αναφέρει πως η ευρωλίγκα διατίθεται να γεμίσει τις τρεις κενές θέσεις της επόμενης διοργάνωσης μέσω απ'ευθείας προσκλήσεων σε συγκεκριμένες ομάδες. Ο συντάκτης αναφέρει πως μετά τις 12 κλεισμένες θέσεις (11 συμβόλαια και 1 για τον νικητή του Eurocup), η διοργανώτρια αρχή έχει αποφασίσει να δώσει την 13η στην ζάμπλουτη Νταρουσάφακα και πώς οι πρωταθλήτριες χωρών ή ενώσεων που αποτελούν σημαντικές αγορές (π.χ. Γαλλια ή Αδριατική) δεν έχουν απαραίτητα εξασφαλισμένη θέση. Υπάρχει βέβαια και ο.... (γκουχ γκουχ) προκριματικός.

Οι φίλοι του Αρη, έχοντας βαθειά μπασκετική παράδοση, είναι οι πλέον απαιτητικοί στη σελίδα. Τους συνιστώ ψυχραιμία. Η ομάδα δεν κάλυψε το -15 του πρώτου αγώνα στο Βερολίνο, αλλά το πρόβλημα ήταν τα τελευταία 5 λεπτά εκείνης της αναμέτρησης. Απόψε ο Αρης έπαιξε πραγματικά καλά, και στάθηκε στο ύψος της περίστασης που υπαγόρευε νίκη πάση θυσία. Οι κίτρινοι ήταν ντεφορμέ σε παιχνίδια που δεν χανόταν τίποτα και φώναξαν παρών την κατάλληλη στιγμή. Αυτό κάτι λέει, και αν τελικά δεν έρθει η πρόκριση δεν θα φταίει το βιαστικό τρίποντο του Οκάρο Ουάιτ στο τέλος.
 Μιας και ο λόγος για τον Ουάιτ, η περίπτωση του μοιάζει με εκείνη του Κουίνσι Μίλερ, την οποία θα (ξανα)πιάσουμε αυριο. Οι παίκτες έχουν κοινά στοιχεία και έδωσαν πλεονέκτημα στις ομάδες τους στις καλές τους εμφανίσεις. Ο Ουάιτ είναι τελευταία το λιγότερο αποσυντονισμένος , όμως το σκάουτινγκ των αντιπάλων δεν παίρνει υπ'οψη του τη φόρμα , αλλά το ρόλο και την επιρροή στο παιχνίδι. Ακόμη και στην κακή του βραδιά λοιπόν, ο φόργουορντ του Αρη δεν είναι παίκτης που δεν απασχολεί την άμυνα, συνεπώς οι χώροι για τους άλλους στη ρακέτα είναι περισσότεροι. Σε μία πολύ όμορφη φάση κάπου στην τρίτη περίοδο, ο Ουάιτ δέχεται σκριν από τον Σίμτσακ χαμηλά και πετιέται προς τα έξω. Γίνεται switch, και ο ήρωας της βραδιάς βρίσκεται μόνος κάτω απο το καλάθι με τον Watt (the fuck). Ο Ουότερς του περνάει τη μπάλα και εκείνος ολοκληρώνει ένα play που θα έκανε τον Πασκουάλ να δακρύσει από συγκίνηση. Θα το βρω και θα σας το δείξω.

Για τα πρώτα 15-16 λεπτά της χθεσινής αναμέτρησης με τη Ρεάλ, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος παρουσίασε μία ομάδα απόλυτα διαβασμένη και έτοιμη να κάνει ζημιές. Ο Ολυμπιακός πέτυχε να διακόψει τους αιφνιδιασμόυς και να μην δεχτεί σκορ από μακριά, στερώντας έτσι από τους Μαδριλένους τα δύο στοιχεία τα οποία τους επιτρέπουν να βρίσκουν ρυθμό και να κερδίζουν τα παιχνίδια. Στην επίθεση, οι ερυθρόλευκοι έπαιρναν τα σουτ που τους αναλογούσαν πίσω από τα σκριν (Παπαπέτρου, Χάκετ, Λοτζέσκι) και , παρά την μέτρια απόδοση των Σπανούλη και Πρίντεζη κατάφεραν να πηγαίνουν χέρι χέρι με τους αντιπάλους τους.