Αυτα που χρειαζόταν η ομάδα του ήταν δύο βασικά πράγματα. Πρώτον έναν τρόπο να μην επιτρέπει στους παίκτες της Κουμπάν να βγαίνουν έξω και να σουτάρουν και δεύτερον εύκολα καλάθια, καθώς οι αλλαγές του Μπαρτζώκα είχαν προβληματίσει όσο δεν πάει την επιθετική λειτουργία των πρασίνων. Στην επίτευξη του πρώτου ζητουμένου, η συνύπαρξη του Διαμαντίδη με τον Καλάθη ήταν ευεργετική. Ο Νικ επιφορτίστηκε με το να κολλήσει όσο πρέπει στον Ντιλέινι και ο Διαμαντίδης με το να βγαίνει επάνω στις διαδρομές της πάσας ή/και να δίνει βοήθειες παντού. Επαιξε τον ρόλο του στην εντέλεια, όπως παλιά, όπως έκανε πάντα. Στην άλλη άκρη του παρκέ, ήταν ακόμη πιο απολαυστικός. Κίνησε την επίθεση γρήγορα , βρήκε τους συμπαίκτες του ξεμαρκάριστους αναγνωρίζοντας τις κινήσεις τους μακριά από τη μπάλα, και πέτυχε και καθοριστικά καλάθια από όλες τις αποστάσεις του γηπέδου. Εκείνος δεν ήταν που έβγαλε την ασίστ στο base line cut του Ουίλιαμς στο τέλος; Ναι , αυτός ήταν, και μάλιστα αν προσέξετε τη φάση ήταν μπουρδουκλωμένος ανάμεσα σε δύο αντιπάλους χωρίς να έχει καλή ορατότητα των κινήσεων στο γήπεδο, και ξαφνικά σήκωσε το κεφάλι και έβγαλε την πιο καθοριστική πάσα του παιχνιδιού.

Δεν ήταν μόνος στην προσπάθεια, κι ας ήταν ο πιο καθοριστικός. Το βαρόμετρο Νικ Καλάθης κλείδωσε τον Ντιλέινι και έτρεξε και εκείνος στο β' ημίχρονο την ομάδα  του όσο καλύτερα γινόταν. Επίσης τιμώρησε την (4 μαν του μαν με αλλαγές και ένας ζώνη) κλειστή άμυνα της Λοκομοτίβ με σωστές επιθετικές αποφάσεις, βάζοντας τρίποντα αλλά και παίρνοντας σωστά τους διαδρόμους μετά τα σκριν ή τους χώρους που άφηναν οι βοήθειες. Η καλή του εμφάνιση συνδυάστηκε για μία ακόμη φορά με νίκη.

Και επίσης, ήταν ο Βινς Χάντερ, ο μόνος ψηλός του ΠΑΟ που κατάφερε να ακολουθήσει στα 4-5 μέτρα τον Ράντολφ και τους άλλους ψηλούς της Λοκομοτίβ και να τους κόψει το εύκολο mid-range. Η ολιγόλεπτη παρουσία του κατέδειξε το πόσο μεγάλη ανάγκη είχε ο Παναθηναικός από έναν τέτοιο παίκτη, ειδικά σε βραδιές που Κούζμιτς και Ραντούλιτσα δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν ανασταλτικά και που η επίθεση δεν τους βρίσκει χαμηλά στο ποστ. Ο Χάντερ μπορεί περισσότερο και από τους δύο να προσφέρει πόντους από δεύτερες ευκαιρίες. Η στατιστική του έγραψε 3 επιθετικά ριμπάουντ σε διάστημα στο οποίο η ομάδα του δεν έβρισκε εύκολα σκορ.

Σε πιο τακτικά ζητήματα, ο Μπαρτζώκας παρέταξε στο γήπεδο για τα τελευταία 6,5 λεπτά (και μετά την έξοδο του Χάντερ) ένα "τρελό σχήμα" με τον Κλαβέρ στο 3, τον Σιγκλετον στο 4 και τον Ράντολφ στο 5. Θα περίμενε κανείς ότι η Λοκομοτίβ θα αναζητούσε για πρώτη φορά στο παιχνίδι πόντους από το χαμηλό ποστ. Αμυνα στα πικ εν ρολ έπαιζε ο Ραντούλιτσα, απέναντι στον Κλαβέρ έπεφτε (έστω και για λίγο) ο Πάβλοβιτς, ο Ντιλέινι ήταν μονίμως μαρκαρισμένος και σε κακή μέρα , και ο ΠΑΟ είχε διορθώσει την άστοχη προσέγγιση του απέναντι στον Τζάνινγκ που του κόστισε ένα σωρό πόντους στο α' ημίχρονο. Φευ... οι Ρώσοι συνέχισαν να σουτάρουν ασταμάτητα τρίποντα, έφτασαν κοντά στον μέσο όρο τους στη σεζόν (29) και αγνόησαν συστηματικά ευκαιρίες που προέκυπταν μέσα από τις αλλαγές. Στη φάση που βλέπετε ο Σίγκλετον σούταρε από τα 6,75 την ώρα που ο Ράντολφ ήταν με τον Καλάθη, η πάσα διαθέσιμη και ο σούπερ-Γκιστ κάπου στη σέντρα!

5΄45 πριν το τέλος η Κουμπάν είχε βάλει 74 πόντους και τελείωσε τελικά με 79. Μπλόκαρε με περίπου τον ίδιο τρόπο όπως απέναντι στη Φενέρ και όπως είχαμε παρουσίασει την προηγούμενη εβδομάδα. Ο Μπαρτζώκας έχει κάνει πολύ αξιόλογη προπονητική δουλειά σε στελέχωση, άμυνα με διαρκείς αλλαγές και αποστάσεις, αλλά από την ομάδα του λείπει εμφανώς το παιχνίδι κοντά στο καλάθι.

Αυτά τον Παναθηναικό λίγο τον απασχολούν. Κέρδισε ένα καθοριστικό παιχνίδι , στο οποίο για μεγάλο διάστημα δεν ήταν καλός και στο οποίο κάποιες πρόσφατες προσαρμογές (τροφοδότηση Ραντούλιτσα στο ποστ) ξεχάστηκαν ξαφνικά. Δούλεψε όμως ακατάπαυστα μέσα στον αγώνα για να βρει τις τακτικές λύσεις και ευτύχησε μαζί με αυτές να έχει τον Δημήτρη Διαμαντίδη, όπως ακριβώς τον έχει τόσα χρόνια.