Ο Ιτούδης, ως γνήσιος μαθητής και συνοδοιπόρος του Σερβου προπονητή, φαίνεται πως δεν έχει ξεχάσει την τέχνη της μεταμόρφωσης. Οι Νικίτα Κουρμπάνοφ και Κόρι Χίγκινς είναι οι καλύτερες αποδείξεις. Ο πρώτος, μετά από τρία χρόνια περιπλάνησης στη Ρωσία στο μεταίχμιο μεταξύ 1ου και δεύτερου ρόλου, αποτελεί το βασικότερο γρανάζι στην άμυνα της καλύτερης ομάδας της Ευρώπης (μέχρι στιγμής). Ο δεύτερος, από σκόρερ ολκής που έπαιζε με τη μπάλα στα χέρια , εχει γίνει ένας πασπαρού πολυτελείας. Πότε σκοράρει, πότε βγάζει άμυνες, πότε παίζει στη θέση 2, πότε στη θέση 3 ανάλογα το σχήμα. Για να τα δούμε αυτά λίγο λεπτομερέστερα.
Ο Ρώσος small forward (;) είναι επιφορτισμένος με τον 'αβολο' ρόλο να κρύβει στην άμυνα τις αδυναμίες των υπολοίπων, και δη των Ντε Κολό και Τεόντοσιτς. Η ΤΣΣΚΑ έχει βάσει αριθμών την πιο παραγωγική επίθεση της διοργάνωσης και ποσοστά που φτάνουν στον ουρανό, και αυτό που χρειάζεται είναι να έχει μία άμυνα καλύτερη από πέρυσι. Για αυτό το σκοπο ένας Τζάκσον δεν αρκεί, και εν πάσει περιπτώσει κάτι πρέπει να γίνει και με τις αλλαγές στα σκριν, εκεί όπου οι δύο γκαρντ εμφανίζονται στο χαμηλό ποστ αδύναμοι αμυντικά. Ετσι, συχνά βλέπουμε τον Κουρμπάνοφ σε ρόλο πεδουλάκειου Γκιστ (φωτό), δηλαδή να πέφτει απ'ευθείας επάνω στον καλύτερο γκαρντ του αντιπάλου, αφήνοντας στους Ντε Κολό ή Τεόντοσιτς (κυρίως) την "πιο εύκολη" δουλειά να βοηθήσουν σε ένα μαρκάρισμα χαμηλά ή να κλείσουν επάνω σε έναν μέτριο σουτέρ επάνω στις θέσεις των φόργουορντ.
Φυσικά, ο παίκτης προσφέρει πολλά και στην προσωπική άμυνα στη 'δική του' θέση, ενώ επίσης εξυπηρετεί ως ο αμυντικός κορυφής σε κάποιες πιο σύνθετες και σπάνιες αμυντικές διατάξεις, όπως ζώνες προσαρμογής. Σύφωνα με το gigabasket, με τον Κουρμπάνοφ στο παρκέ η ΤΣΣΚΑ παρουσιάζει το καλύτερο Defensive Rating σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον παίκτη της που αγωνίζεται τουλάχιστον 15 λεπτά, ενώ αν ρίξει κανείς το επιθυμητό όριο στα 10, τότε ο Ρωσος φόργουορντ εμφανίζεται πίσω μόνο από τους αμυντικούς ογκόλιθους Χριάπα και Τζάκσον.
H μεταμόρφωση του Χίγκινς μοιάζει σε κάποια με εκείνη του συμπαίκτη του, και σε άλλα διαφέρει. Η αμυντική του προσήλωση δεν είναι κάτι μη αναμενόμενο σε μία ομάδα που βρίσκει το βασικό σκορ της από αλλού, εντούτοις είναι αξιοσημείωτη για έναν παίκτη που είχε συνηθίσει να είναι πρώτο βιολί, αλλά όχι και βεντέτα. Το τελευταίο είναι πιθανώς και το πιο σημαντικό για τον προπονητή του, καθώς ο Ιτούδης βρήκε την ευκαιρία να πατήσει επάνω στην "προαγωγή" του παίκτη από μία μεσαία ομάδα της Τουρκίας σε ολόκληρη ΤΣΣΚΑ, και να του αναθέσει καθήκοντα εκτελεστή από την αδύνατη πλευρά ή έσχατης επιθετικής λύσης.
Τα ποσοστά του μαρτυρούν πώς το σχέδιο βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή, και πως σε ένα μεγάλο κομμάτι του πετυχαίνει. Ο Χίγκινς έχει ένα περίπου εξωπραγματικό 59% (!) στα σουτ τριών πόντων στο τοπ-16 , και αυτό συμβαίνει επειδή δεν κινεί ο ίδιος την επίθεση, αλλά δύο άλλοι. Ειδικά σε χαμηλά σχήματα, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες σουτάρει ο Αμερικάνος είναι ιδανικές. Και ο ίδιος ανταποκρίνεται πλήρως ξεπερνώντας κατά πολύ τον ίδιο του τον εαυτό. Για να καταλάβετε για τι μιλάμε, το υψηλότερο ποσοστό με το οποίο ο παίκτης σούταρε ποτέ έξω από τη γραμμή ήταν 40%, και αυτό σε πέντε όλα κι όλα παιχνίδια με τους Erie Bayhawks στη D-League.
Το κακό ποσοστό στα δίποντα στο τοπ-16 από την άλλη, εξηγείται από την δεύτερη αρμοδιότητα που αναφέραμε λίγο πιο πάνω, καθώς σε πολλές "σκοτωμένες" επιθέσεις η ΤΣΣΚΑ εναποθέτει τις ελπίδες της στο ένας εναντίον ενός, το οποίο συχνά εκτελείται από εκείνον. Οι προσπάθειες πάντως δεν μαρτυρούν καμμία κατάχρηση, και έτσι ο Χίγκινς δεν καθυστερεί καθόλου την κίνηση της μπάλας. Αυτό συνιστά μεγάλη πρόοδο στη χημεία σε σχέση με την εποχή του παιχταρά, αλλά ατομιστή Ουίμς. Παράλληλα, παρά τα μειωμένα καθήκοντα ή τις κατοχές που αναλαμβάνει, ο γκαρντ της ΤΣΣΚΑ έχει καταφέρει να κρατήσει ζωντανή την καλή σχέση που έχει με το σκορ, και έτσι όταν χρειάστηκε (όπως απέναντι στη Μπάρτσα) βγήκε μέχρι και πολύ μπροστά. Απέναντι στον Ολυμπιακό ήταν επίσης καθοριστικός.
Ο Ιτούδης έχει φέτος ρίξει το star power της ΤΣΣΚΑ σε λογικά επίπεδα , ενώ έχει ταυτόχρονα επιδείξει μία βελτιωμένη χημεία σε σχέση με την προβλήματική εποχή των Κιριλένκο και Ουίμς. Οι "διαφορετικοί" Κουρμπάνοφ και Χίγκινς έχουν βοηθήσει σε αυτό τα μέγιστα. Όσο και αν ως φίλαθλο του Ολυμπιακού ο προπονητής τους μου την έχει δώσει, δεν παύει να είναι ένας εκ των δύο Ελλήνων που επιδεικνύουν, μέχρι αυτή τη στιγμή στη χρονιά, κορυφαίο προπονητικό έργο στην ευρωλίγκα. Ο άλλος είναι αυτός που αν πούμε το όνομα του θα γεμίσουμε σχόλια.
Υ.Γ. Παρεμπιπτόντως , την ώρα που γράφονται αυτά ο Χίγκινς είναι ο κύριος υπεύθυνος για το +14 της ΤΣΣΚΑ επί της Λαμποράλ στο α' ημίχρονο.
