Κι όμως, η ΑΕΚ είναι καλύτερη, και δείχνει επιτέλους να αφήνει ένα πολύ συγκεκριμένο ίχνος στην πορεία της προς την (εκ νέου) καταξίωση. Και αυτό είναι σημαντικό, διότι με βάση το ίχνος αυτό μπορεί επιτέλους κάποιος να κάνει τις υποθέσεις του για το τι μπορεί να χρειαστεί από εδώ και πέρα προκειμένου η Ενωση να επιστρέψει στην ελίτ του ευρωπαικού μπάσκετ. Μετά από 1,5 χρόνο φαίνεται πως η ΑΕΚ βρίσκεται σε δρόμο.
Αυτό οφείλεται στο ότι ο Ζντοβτς έχει πρώτα από όλα στο νου του την αμυντική τακτική και την προσήλωση σε αυτή. Και μπορεί η άμυνα να μην κερδίζει από μόνη της τίτλους, όμως αυτό αφορά όσους ήδη ανταγωνίζονται σε υψηλότερο επίπεδο. Για σύνολα που πασχίζουν να φτιαχτούν και να προοδεύσουν, η τοποθέτηση των βάσεων αρχικά στο αμυντικό κομμάτι, προσφέρει πρώτα από όλα σύμπνοια ή αν θέλετε την αίσθηση ότι όλοι αγωνίζονται σαν ένα. Η έννοια της ομάδα ξεκινάει από εκεί, και όπως αποκάλυψε και ένα τάιμ άουτ που βγήκε στον αέρα της μετάδοσης, ο Σλοβένος περιμένει από τους παίκτες του να αναγνωρίζουν οι ίδιοι τις προκλήσεις και να προσαρμόζουν την αμυντική συμπεριφορά τους κατά το δοκούν. Ο νέος προπονητής θέλει την ομάδα να σκέφτεται οργανικά , και για αυτό ίσως τη βλέπουμε να επιδεικνύει καλύτερες στοχεύσεις, όπως έδειξε κι ο Πάνος στο πρόσφατο κείμενο του.
Έπειτα, κακά τα ψέμματα, ο Μπράουν από μόνος του κάνει τη διαφορά, καθώς είναι σίγουρα ο καλύτερος γκαρντ που εμφανίστηκε φέτος στο κιτρινόμαυρο ρόστερ. Διαθέτει ένα σχεδόν πλήρες επιθετικό πακέτο, και πίσω από τα σκριν είναι πολύ πιο επικίνδυνος σε σχέση με τον Ουόρεν. Επίσης, το drive του δεν συγκρίνεται με εκείνο του Κούπερ. Ο Μπράουν υποχρεώνει τις άμυνες να στρέψουν την προσοχή τους πάνω του σε όλες τις αποστάσεις του γηπέδου, και αυτό σημαίνει εξ ορισμού περισσότερες ευκαιρίες για κυκλοφορία της μπάλας.
Με σωστή και μακρόπνοη καθοδήγηση ο παίκτης ίσως γίνει πιο ωφέλιμος και στο δημιουργικό κομμάτι, αναλαμβάνοντας τρόπον τινά έναν ρόλο παραπλήσιο με εκείνον του Μακνίλ στον Αρη. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει φυσικά και ο "διπλανός" του (ο Γκριν ή κάποιος άλλος) να δείξει πως μπορεί να απειλήσει έστω και σε κάποιο βαθμό επιθετικά, ώστε ο Μπράουν να βρει ακόμη περισσότερους χώρους. Αυτά όμως θέλουν τον χρόνο τους, και τουλάχιστον ως τώρα ο προπονητής είναι σαφέστατος σε ο,τι αφορά τον καθορισμό των ρόλων. Ο Μπράουν παίρνει τη μπάλα μέσα από τη ροή της επίθεσης, και το κατέβασμα και η πρώτες επαφές απορροφούνται από άλλους (Κατσίβελης, Γκριν). Στη νέα ΑΕΚ όλοι οι περιφερειακοί έχουν κάποια δουλειά να επιτελέσουν, στην παλιά ο δεύτερος γκαρντ έμοιαζε με παικτη-φάντασμα, καθώς Ουόρεν ή Κούπερ μονοπωλούσαν την επίθεση.
Τέλος, αξίζει να παρατηρήσει κανείς πως ο Ζντοβτς, παρότι δεν έχει μπολιάσει την επίθεση με ρηξικέλευθες ιδέες, έχει τη διάθεση να ανακατέψει θέσεις και σχήματα , ώστε να παίρνει από τους παίκτες του όσα περισσότερα μπορεί. Απέναντι στον Ολυμπιακό χρησιμοποίησε μια σύνθεση στην οποία συνυπήρχαν Σάκοτα και Μιλόσεβιτς στα φόργουορντ, κάτι αληθινά σπάνιο, το οποίο απέδωσε καρπούς. Γενικά, ο προπονητής δείχνει να επιζητεί κάτι σύγχρονο: την ευελιξία.
Εχει πολύ δρόμο μπροστά της η ΑΕΚ, αυτό το καταλαβαίνει ο καθένας. Χρειάζεται δημιουργικότητα σταθερή, κι άλλους κοντούς, κι άλλους ψηλούς. Για πρώτη φορά όμως έχει αρχές, ένα προπονητικό τιμ με βάθος και διάθεση να ξεκινήσει πρώτα από την άμυνα, για να φτιάξει ένα σύνολο που θα είναι έτοιμο να κάνει το επόμενο βήμα. Ενα εξάμηνο χάθηκε, το μέλλον είναι μπροστά.
Mιας και ο λόγος για ίχνη, ανεξίτηλο είναι ακόμη επάνω μας αυτό που άφησε το Minuty 2014 , το οποίο δεν συνόδευσε θαλασσινά, αλλά μία κολοκυθόσουπα που φάγαμε λίγο πριν γίνει της κακομοίρας. Η κλασική Σαντορίνη Σιγάλα μας πήγε ως το τέλος, αλλά η αρχή ήταν άκρως εντυπωσιακή.
