Ο Αμερικάνος της Λοκομοτίβ υπέφερε απέναντι στην άμυνα των Τούρκων και ο βασικότερος λόγος ήταν πως διάφορες αλλαγές στα σκριν έφερναν επάνω του τον Βέσελι, ο οποίος (μαζί με άλλους) τον ακολουθούσε μέχρι τέλους. Κάπως έτσι εξηγείται και ο χαμηλός αριθμός ριπάουντ που πήρε ο σέντερ της Φενέρ (μόλις 5), καθώς πολλές φάσεις τον έβρισκαν στην περίμετρο ή στο κατόπι του Ντιλέινι. 3/15 σουτ είχε ο δαιμόνιος γκαρντ της Λόκο, η οποία τελείωσε το παιχνίδι με 30 εκτελεσμένα τρίποντα, τα 19 στο δεύτερο ημίχρονο.
Με τον Πάνο θα μπορούσαμε να διαφωνούμε για αιώνες ολόκληρους επάνω στις επιλογές των Ρώσων στο συγκεκριμένο παιχνίδι, καθώς εκείνος θεωρεί πως οι παίκτες του Μπαρτζώκα δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να χτυπήσουν άφοβα τα μις ματς και ο,τι τους έδινε η άμυνα της Φενέρ (που δεν ήταν και πολλά).
https://twitter.com/pankats21/status/708002010864472064">March
https://twitter.com/pankats21/status/708003888092336128">March
Παραδέχομαι ότι είναι λίγο γελοίο που μιλάμε αγγλικά, αλλά αν μείνουμε στην ουσία του ζητήματος, ίσως ο Πάνος να έχει το δίκιο του. Η ρακέτα ήταν σε στιγμές απροσπέλαστη, αυτό που κάνει η Λοκομοτίβ είναι να σουτάρει, και όταν το κάνει καλά είναι ασταμάτητη.
Το θέμα είναι τι συμβαίνει όταν ο απέναντι παίζει τόσο καλή άμυνα, η οποία αναγκάζει το πλάνο εκ των πραγμάτων να αλλάξει. Μέχρι στιγμής, και αυτό το έχουμε δει σε κάποιο παλαιότερο κείμενο του μπλογκ, οι παίκτες του Μπαρτζώκα άπλωναν το γήπεδο σε τετοιο βαθμό , που οι ατομικές τους ικανότητες ήταν αρκετές για να περάσουν τους αντιπάλους τους ή να σουτάρουν μακριά από τα χέρια τους. Η Φενέρ κατέδειξε πως ίσως χρειαστούν έξτρα λύσεις και πως αυτές ίσως δεν βρίσκονται στο ρεπερτόριο των Ρώσων : κάποια fake screens των ψηλών με γρηγορα κοψίματα πριν την επαφή, παραπάνω σκριν στη μπάλα, καθαρότερο ποστ παιχνίδι επάνω στις αλλαγές.
Η Λόκο σουτάρει αυτή τη στιγμή ασταμάτητα από τα 6,75 (29 προσπάθειες ανά παιχνίδι στο τοπ-16) και μοιραία κάτι βράδυα σαν κι αυτά θα πρέπει να επαναφεύρει τον εαυτό της, λες και παίζει εκείνος ο θεόρατος Ουκρανός. Επειδή όμως τέτοιος παίκτης δεν υπάρχει στο ρόστερ, η ομάδα θα πρέπει να βρει άλλους τρόπους να πατήσει κάποια στιγμή γερά μέσα στη ρακέτα, και δη με τους γκαρντ (κάτι τέτοιο δείχνει απαραίτητο για να αξιοποιηθεί επιπλέον και ο Μπρόκχοφ, ένας παραγματικά εξαιρετικός σουτέρ που χρειάζεται την καλή πάσα και τον χώρο). Το πρόβλημα είναι πως αν ο Ντιλέινι έχει ένα μειονέκτημα, είναι τα τελειώματα του κοντά στη στεφάνη, και απέναντι στον αθλητικότατο Βέσελι και τους δυνατούς γκαρντ-φόργουορντ των Τούρκων αυτό φάνηκε εντονότερα.
Μεταξύ όλων των άλλων, ο Τσέχος τρέχει πάνω κάτω το γήπεδο με μεγάλη ταχύτητα για το ύψος του, και χθες συνέβαλε στο να ανακόψει και τη δεύτερη κύρια πηγή πόντων της Κουμπάν μετά τα τρίποντα: τον αιφνιδιασμό. Ο Ομπράντοβιτς, κακά τα ψέμματα, διαθέτει στο ρόστερ του τον καλύτερο σέντερ της διοργάνωσης (δηλ. τον Μπουρούση;) , και μαζί διαθέτει και την πολυτέλεια να μην του είναι απαραίτητος σε μεγάλο αριθμό επιθετικών κατοχών. Φέτος η στελέχωση του έχει πετύχει διάνα.
