Ο αρχηγός των ερυθρόλευκων έβαλε τη σφραγίδα του στον αγώνα περισσότερο από κάθε άλλον, και βγήκε νικητής από ένα σαραντάλεπτο στο οποίο η ατομική απόδοση των παικτών ήταν σημαντικότερη από όσα έκαναν οι προπονητές στους δύο πάγκους. Ετσι βέβαια συμβαίνει συνήθως στο μπάσκετ, απλά στο χθεσινό παιχνίδι η προπονητική επιρροή περιορίστηκε στη διαχείριση των rotation, και δεν ακούμπησε πολύ τις τακτικές προσαρμογές. Οι δυο κόουτς δείχνουν να έχουν αποφασίσει σε γενικές γραμμές τι άμυνες θα παίξουν, ανάλογα με τους ball handlers και τα σημεία του παρκέ στα οποία εκτελούνται τα plays. Επίσης έχουν αποφασίσει μέσες άκρες πώς θα κινηθούν επιθετικά. Οι λαγοί από τα καπέλα έχουν λιγοστέψει, και αυτό γίνεται ακόμη πιο φανερό αν κοιτάξει κανείς τα νούμερα στις ασίστ.
Στο προηγούμενο παιχνίδι, εκεί που οι δύο ομάδες σούταραν τρίποντα στα Τζουμέρκα και το σκορ ήταν σχετικά χαμηλό, βγήκαν 28 τελικές πάσες. Χθες βράδυ, μόλις 20. 11 από τον Ολυμπιακό και 9 από τον Παναθηναικό. Η επιθετική αποτελεσματικότητα των δύο βασίστηκε κυρίως στην ατομική πρωτοβουλία και απόδοση απέναντι στα μαρκαρίσματα, και στο πώς αυτά διαμορφώνονταν από τις αλλεπάληλες αλλαγές, οι οποίες συνέβαιναν κυρίως μακριά από τη μπάλα. Κάπως έτσι, και όπως ήδη αναφέρθηκε, η τελική έκβαση καθορίστηκε από προσωπικά επιτεύγματα ή αποτυχίες. Οι χαμένες βολές των Διαμαντίδη - Γκιστ, τα άστοχα σουτ του Παππά, και τα ανεκμετάλλευτα μις ματς στο χαμηλό ποστ από πλευράς τριφυλλιού κόστισαν πολύ στην ομάδα του Πεδουλάκη. Από την άλλη, το προσωπικό κρεσέντο του Σπανούλη ήρθε ως συνέχεια μιας σκυταλοδρομίας που είχε ως αφετηρία τις στοχευμένες προσωπικές ενέργειες του Χάκετ πάνω στον Καλάθη (3 φάουλ), και τα όσα έκανε ο Παπαπέτρου στην τέταρτη περίοδο.
Ο,τι καλύτερο παρουσίασαν οι δύο ομάδες συνέβη στο πρώτο ημίχρονο, εκεί όπου το σκορ θύμισε εκείνο του πρώτου αγώνα. Ο Παναθηναικός δούλεψε καλά τα flare screens για να βγάλει ελεύθερους παίκτες, στόχευσε τον Σπανούλη με τον Φελντέιν και είδε τον Καλάθη να διαπρέπει εκ νέου απέναντι στο under. O Ολυμπιακός έβγαλε αρχικά κάποια σωστά πικ εν ρολ με τον Σπανούλη, μετέφερε αργότερα την δημιουργία στο πλάι με τον Χάκετ και εκμεταλλεύτηκε τον Λοτζέσκι πίσω από τα σκριν. Όταν στο δεύτερο μέρος όλα αυτά περίπου σταμάτησαν, οι συνθέσεις και η διαχείριση των παικτών που ήταν στο παρκέ πέρασαν σε πρώτο πλάνο.
Σε αυτό τον τομέα, οι ερυθρόλευκοι υπερίσχυσαν, καθώς ο προπονητής τους ευτύχησε να βρει προς το τέλος το σχήμα που θα του απέφερε τα περισσότερα. Αυτό είχε τον αρχηγό του να δουλεύει πίσω από τα πικ, τον Χάκετ ως facilitator να πηγαίνει στο drive και να δίνει σκριν, τον Χάντερ, και τέλος δύο παίκτες που άνοιγαν τις αποστάσεις, τον Λοτζέσκι και τον Παπαπέτρου. Με αυτή τη σύνθεση , το spacing των Πειραιωτών ήταν το καλύτερο δυνατό, καταδεικνύοντας μεταξύ άλλων και τις ανάγκες που ήδη υπάρχουν για τον καλοκαιρινό σχεδιασμό. Τα δύο πολύ κρίσιμα καλάθια του νεαρού forward ήρθαν ως εξής: το πρώτο με drive από το τρίποντο επάνω στην άμυνα του Φώτση, και το δεύτερο με σουτ έξω από τα 6,75, και καθώς ο προσωπικός του αντίπαλος είχε πάει να δώσει βοήθεια μία πάσα μακριά στον Σπανούλη. Η συνύπαρξη αυτής της πεντάδας ίσως θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη διάρκεια γενικώς μέσα στη σεζόν, και όχι να συμβαίνει μετά από μία μακρά αλληλουχία δοκιμών διάφορων σχημάτων.
Όπως και να έχει πάντως, και παρά το σε περιπτώσεις "περίεργο" lineup, o κόουτς του Ολυμπιακού έχει καταφέρει να παίρνει πολλά περισσότερα από τον πάγκο του σε σχέση με τον συνάδελφο του. Ο Στρόμπερι π.χ. πήγε αληθινά καλά στο πρώτο μέρος και έδωσε πολύτιμες βοήθειες, όταν στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν περίπου απών. Το ίδιο ισχύει και για τον Αγραβάνη. Το πράσινο ρόστερ αντίθετα, και παρά την πολύ καλοδεχούμενη αναβάθμιση των Παπαγιάννη και Χαραλαμπόπουλου, έχει τρεις κομβικές μονάδες να προσφέρουν ελάχιστα εώς καθόλου. Είναι αντιληπτό πως ο Πεδουλάκης έχει συγκεκριμένα ζητούμενα, αλλά ταπεινή μου άποψη είναι πως μπορεί να υπάρξει μία διαφορετική διαχείριση, που δεν θα βρίσκει τους Φώτση, Καλάθη, Φελντέιν να παίζουν όλοι από 32 λεπτά. Στους Πειραιώτες, ο παίκτης με τον υψηλότερο χρόνο συμμετοχής ήταν ο (φρέσκος στο τέλος) Σπανούλης με 27.30'.
Αυτα ως γενικά για το χθεσινό παιχνίδι. Σήμερα δεν είμαι στο φόρτε μου σε ο,τι αφορά τη δομή, συνεπώς κάποιες ακόμη παρατηρήσεις ακολουθούν ως σκόρπιες.
1. Πρώτα πρώτα αυτή:
Η συμβολή του Χάκετ ως 'facilitator' που λέγαμε πιο πάνω (γαμώτο, πρέπει να βρω μια καλύτερη λέξη για αυτό, σε λίγο θα λέω μέχρι και ότι ο παίκτης έχει μεγαλύτερο aggresiveness). Το πρώτο τρίποντο του Σπανούλη δεν ήρθε ουρανοκατέβατο. Ο Ιταλός έχει κινηθεί στη ρακέτα και έχει "μπλοκάρει" τον Γκιστ, ωστε αυτός να μην μπορεί να βγει γρήγορα πάνω στον αρχηγό του Ολυμπιακού μετά το σκριν του Χάντερ. Ο Σπανούλης σουτάρει σχεδόν ελεύθερος, και αυτό είναι αποτέλεσμα μιας μονομαχίας σώμα με σώμα που έχει κερδίσει ο αληθινά πολύτιμος συμπαίκτης του. Το δεύτερο τρίποντο ήταν πιο προσωπικό, καθώς ο Σπανούλης απλά ξεγέλασε τον Γκιστ , που πήγε να βγει κάτω από το σκριν από λάθος πλευρά.
2. Μιας και ο λόγος για τον Γκιστ, δεν έχει καταφέρει να αφήσει το αποτύπωμα του στη σειρά μέχρι στιγμής. Οι τακτικές δεν τον στέλνουν συνέχεια σε αλλαγές και συχνά αμύνεται στο μέσο της απόστασης. Δεν έχει πάει άσχημα, αλλά ούτε και τόσο καλά όσο παλιότερα. Αυτό, σε συνδυασμό με την ισχνή επιθετική του παρουσία στα παιχνίδια 2 και 3, όσο να ναι έχει κοστίσει στον Παναθηναικό.
3. Ο Παπανικολάου πήρε χθες μόλις 9 λεπτά συμμετοχής. Μετά από 4 περίπου μήνες παρουσίας στον Ολυμπιακό, ο πρώην ΝΒΑερ δεν δίχνει να έχει βρει σταθερή φόρμα. Στις αμυντικές περιστροφές ειδικά είναι σχετικά αργός και πολλές φορές εκτός θέσης. Υποθέτω πως αυτό κυρίως έχει κρατήσει τα λεπτά του χαμηλά, και όχι τόσο η μικρή επιθετική του συνεισφορά. Το ίδιο μάλλον ισχύει και για τον Ουίλιαμς, αλλά εδώ μιλάμε για μία άλλη περίπτωση. Ετσι όπως παιζόταν το παιχνίδι στο τρίτο και τέταρτο δεκάλεπτο, θα μπορούσε ίσως εκείνος να είχε πάρει παραπάνω λεπτά.
4. Ο Μάντζαρης , μετά το εξαιρετικό ξεκίνημα του στη σεζόν, έχει εκπλήξει αρνητικά. Χθες, για πρώτη φορά, μία επίθεση τον σημάδεψε.
5. Χωρίς Πρίντεζη, τα δεδομένα αλλάζουν. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου γίνεται πλέον ο παίκτης - κλειδί. Το "φροντιστηριο" όλης της χρονιάς στη θέση 4 έχει φέρει οφέλη στον Ολυμπιακό, αλλά πλέον εδώ μιλάμε για άλλο βάρος. Πώς θα επιλέξει άραγε ο ΠΑΟ να εκμεταλλευτεί αυτή την απουσία; Θα δείξει, αλλά αν μη τι άλλο η απουσία της κυριότερης ερυθρόλευκη απειλής στο ποστ, απελευθερώνει αμυντικά κάποιους παίκτες.
