Η ανακοίνωση του Βασίλη Σπανούλη από τη διοίκηση των Μονεγάσκων είναι, κατά την προσωπική μου άποψη, μία από τις πιο ενδιαφέρουσες κινήσεις στη φετινή διοργάνωση της Ευρωλίγκα.  Μετά τη διετία στην ομάδα του Περιστερίου, όπου έφτασε μάλιστα έως το Final-4 του FIBA Champions League τη σεζόν 2023/24, κατά την οποία ανακηρύχθηκε και κορυφαίος προπονητής, περίμενα ότι θα εξαργύρωνε την πολύ επιτυχημένη παρουσία του με το να βρεθεί στον πάγκο κάποιας ομάδας επιπέδου Eurocup, ή μιας στα πιο χαμηλά στρώματα της Euroleague, αν όχι το περασμένο καλοκαίρι, τότε στο αντίστοιχο του 2025. Και αυτό διότι η Μονακό είναι από τις ομάδες που κάθε χρόνο στοχεύουν ψηλά, και δη στην παρουσία τους στην τελική φάση της διοργάνωσης και ίσως κοιτούσαν κάποιον πιο "μπαρουτοκαπνισμένο" προπονητή.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε όλο και μεγαλύτερη εισροή παιχτών από το ΝΒΑ στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Η φυγή των πλέον ελπιδοφόρων νεαρών είναι κάτι που δεν δύναται να σταματήσει και μοιάζει απόλυτα λογικό, όπως συνέβη επί παραδείγματι με τους Τόπιτς και Ρισασέ, επομένως η έλευση καλών παιχτών, σε καλή μπασκετική ηλικία και με κίνητρο, είναι κάτι που βοηθάει στην ανταγωνιστικότητα.

Καλοκαίρι, διακοπές και μεταγραφές.

Νομίζω πως αυτό είναι το τρίπτυχο της χαράς κάθε φιλάθλου. Να βρίσκεται σε μία παραλία και να διαβάζει -στο διαδίκτυο πια- τα μεταγραφικά νέα της ομάδας του. Προς το παρόν, μιας και δεν βρισκόμαστε ακόμα σε φάση διακοπών, θα ασχοληθώ στο σημερινό κείμενο με ορισμένες ενδιαφέρουσες μεταγραφικές κινήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στις ομάδες της Ευρωλίγκα. Oι προσθήκες δεν αφορούν τους καλύτερους παίχτες που άλλαξαν σύλλογο, όπως επί παραδείγματι ο Λορέντζο Μπράουν ή ο Κέβιν Πάντερ, αλλά σε άλλους που παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον. Έξι τέτοιες περιπτώσεις έχω ξεχωρίσει και θα παρουσιάσω ακολούθως, με υποκειμενικά προφανώς κριτήρια.

Για άλλο ένα καλοκαίρι η Εθνική Ελλάδος βρίσκεται στην εγχώρια αθλητική επικαιρότητα με την νέα προσπάθεια που ξεκίνησε λίγους μήνες νωρίτερα με τον Βασίλη Σπανούλη στο τιμόνι της. Αυτή τη φορά προορισμός είναι το Παρίσι και οι Ολυμπιακοί Αγώνες που θα πραγματοποιηθούν στην γαλλική πρωτεύουσα. Όμως, στον πηγαιμό για την μπασκετική Ιθάκη, θα πρέπει να ξεπεράσουν τους Λαιστρυγόνες, τους Κύκλωπες και τον θυμωμένο Ποσειδώνα. Το προολυμπιακό τουρνουά που θα πραγματοποιηθεί αρχές Ιουλίου στον Πειραιά, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, θα δώσει ένα εισιτήριο για την τελική φάση. Η διοργάνωση αποτελείται από δύο ομίλους, με την Εθνική μας να βρίσκεται σε αυτόν με την Αίγυπτο και τη Δομινικανή Δημοκρατία. Ο δεύτερος αποτελείται από τις Σλοβενία, Κροατία και Νέα Ζηλανδία. “Στα χαρτιά” οι δύο βαλκανικές χώρες φαντάζουν είναι τα αντίστοιχα μυθολογικά τέρατα που θα πρέπει να ξεπεράσει η ομάδα για να συνεχίσει το ταξίδι της και να βρεθεί ξανά σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά το 2008 και το Πεκίνο.

Το «μικρόβιο» και την αγάπη μου για το μπάσκετ μου τα μετέδωσε ο πατέρας μου. Ειδικά για την ομάδα της γειτονιάς μας, το Περιστέρι, από μικρό παιδί με έπαιρνε στο γήπεδο για να παρακολουθήσουμε κάποιο παιχνίδι του εγχώριου πρωταθλήματος, όπως επί παραδείγματι επί του μεγάλου Άρη των Γκάλη-Γιαννάκη στις αρχές των 90’s, έως τους ευρωπαϊκούς αγώνες στα κύπελλα Κόρατς απέναντι στην Μπασκόνια ή στα προημιτελικά με τον Άρη τη σεζόν 1996/97. Αργότερα, έχοντας την τύχη να μπορώ να παρακολουθώ ως μέλος των ακαδημιών της ομάδας κάθε αγώνα τους, είδα το Περιστέρι να αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα απέναντι σε ομαδάρες και να κάνει ακόμα και πρόκριση στη φάση των «16», όπως τη σεζόν 2000/01, τότε που είχε γίνει και η διάσπαση του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Η κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκα τελείωσε, το πρώτο play-in τουρνουά επίσης και η ώρα για τα playoffs έφτασε. Ευκαιρία λοιπόν για μία λίστα α λα Ζακ Λόου, με ορισμένα πράγματα που άρεσαν ή δεν άρεσαν από τη φετινή διοργάνωση. Εντελώς αντικειμενικά με υποκειμενική άποψη.

H φετινή πορεία των Χιούστον Ρόκετς μοιάζει με τη γραφική παράσταση της ταλάντωσης ενός κύματος, ή αν προτιμάτε με ένα rollercoaster κάποιου θεματικού πάρκου του Τέξας. Με τα πάνω της και τα κάτω της, ανάλογα με τον μήνα ή την εποχή. Από το καλό ξεκίνημα του φθινοπώρου στο κάκιστο κλείσιμο του χειμώνα, όπου τον Γενάρη και τον Φλεβάρη είχαν ρεκόρ 10-19, που τους έθεσε εκτός δεκάδας. Και τώρα, που μπήκε η άνοιξη, στην τελική στροφή της κανονικής περιόδου, έχουν κάνει ένα εξαιρετικό σερί θετικών αποτελεσμάτων, ώστε να προλάβουν την είσοδο στο play-in τουρνουά. Σαν ένας δρομέας που ετοιμάζεται να κάνει την τελική επίθεση τη στιγμή που χτυπάει το καμπανάκι για τον τελευταίο γύρο.

Η αγωνιστική περίοδος στο ΝΒΑ βρίσκεται στην τελική ευθεία, με διάφορες ομάδες να παλεύουν να επιτύχουν τους στόχους τους, όσον αφορά την κατάταξη και άλλες απλά να αξιολογούν τα ρόστερ τους, για να παρουσιαστούν καλύτερες την επόμενη σεζόν. Αντίστοιχα έχουμε και τις επιδόσεις των παιχτών, οι οποίοι είναι υποψήφιοι για τα διάφορα βραβεία της χρονιάς, για τη συμμετοχή σε All NBA πεντάδες, αμυντικές, και ούτω καθεξής. Υπενθυμίζω δε, ότι η απόκτηση αυτών των βραβείων, ή η συμμετοχή στις καλύτερες πεντάδες της σεζόν είναι κάτι συνυφασμένο και με ορισμένες ρήτρες στα συμβόλαια που έχουν, τα οποία μπορεί να τους αποφέρουν αρκετά περισσότερα χρήματα μελλοντικά.

Πριν ξεκινήσει η αγωνιστική περίοδος του ΝΒΑ, όταν και γράψαμε τις προβλέψεις μας για το roundtable, είχα σημειώσει ότι πιστεύω πως η ομάδα που θα απογοητεύσει φέτος θα είναι οι Dallas Mavericks. Καθώς μπαίνει η σεζόν στην τελική της ευθεία η ομάδα από το Texas έχει εντελώς αντίθετη εικόνα από αυτή που λανθασμένα είχα προβλέψει σαν άλλος Νοστράδαμος. Θα παλέψει μέχρι τέλους για να διεκδικήσει μία θέση στην πρώτη εξάδα, ώστε να αποφύγει το play-in τουρνουά ή στη χειρότερη να τερματίσει στην έβδομη ή όγδοη θέση της δυτικής περιφέρειας, ώστε να έχει δύο ευκαιρίες στη συνέχεια για να προκριθεί στην τελική φάση του πρωταθλήματος. Το σημαντικό, όμως, είναι πως η εικόνα που παρουσιάζει το σύνολο του Jason Kidd είναι αρκετά καλή στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν έως τώρα, ενώ οι κινήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην trade deadline έδειξαν τη διάθεση του front office να δώσει τα απαραίτητα εργαλεία στο προπονητικό επιτελείο για την επίτευξη των όποιων στόχων έχουν θέσει.

Οι τελευταίες ημέρες των ανταλλαγών για το ΝΒΑ και την κανονική περίοδο δεν είχαν τα trades που θα προκαλούσαν «θόρυβο» ή μεγάλες ανακατατάξεις στη δυναμική των ομάδων, περιείχαν όμως την πιο σημαντική είδηση, η οποία έκανε την εμφάνισή της λίγες μέρες αφότου πέρασε η trade deadline και η 8^η Φεβρουαρίου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των Ramona Shelburne, Adrian Wojnarowski του ESPN, o ιδιοκτήτης των Golden State Warriors, Jacob Lacob, επικοινώνησε με την ιδιοκτήτρια των Lakers, Jeanie Buss, για να ρωτήσει εάν είναι διαθέσιμοι να συζητήσουν ενδεχόμενη ανταλλαγή του LeBron James, εφόσον αυτός είναι δυσαρεστημένος με την κατάσταση που επικρατεί στην ομάδα του Los Angeles - βλ. ένα αινιγματικό tweet που έκανε βάζοντας μία κλεψύδρα. Η όλη προσέγγιση έγινε με την προτροπή του Draymond Green, ο οποίος είναι φίλος του James και ανήκει στην ίδια εταιρεία εκπροσώπησης παιχτών, την Klutch Sports Group.