Οι δύο εκ των τεσσάρων ομάδων του φάιναλ φορ του Βελιγραδίου περιμένουν το πέρας των πέμπτων παιχνιδιών των δύο πρωτοπόρων της κανονικής περιόδου, για να μάθουν τον αντίπαλό τους. Ρεάλ Μαδρίτης και Εφές έχουν κλείσει τα εισιτήρια και θα μάθουν σύντομα ποιος εκ των Μπαρτσελόνα-Μπάγερν και Ολυμπιακός-Μονακό αντίστοιχα θα βρεθεί απέναντί τους την Πέμπτη της 19^ης Μαΐου. Στο παρακάτω κείμενο θα ρίξουμε μια ματιά στο τι έχει συμβεί στα παιχνίδια των τριών σειρών-πλην Πειραιωτών αφού για την αρμάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έχουμε ανάλυση μετά από κάθε αγώνα.

Η κανονική διάρκεια της διοργάνωσης πρακτικά τελείωσε, με μία μόνο εκκρεμότητα να μένει η οποία και αφορά το παιχνίδι της Μακάμπι με τη Φενέρ που έχει οριστεί μετά το πέρας της «τελευταίας» αγωνιστικής -κάτι που ναι μεν προήλθε λόγω της πανδημίας και της αναβολής ορισμένων αγώνων- αλλά από την άλλη δε γίνεται να διεκδικούνται προκρίσεις και να γίνονται αγώνες με χρονοκαθυστέρηση. Βέβαια, όχι πως βλέπαμε κάτι διαφορετικό τα προηγούμενα χρόνια, όπου είχαμε αγωνιστικές σε δύο ημέρες και διαφορετικές ώρες. Σε αυτό το κείμενο θα απονέμουμε διάφορα βραβεία για την κανονική περίοδο και μόνο.

Μία, δύο ή τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος της κανονικής περιόδου, ανάλογα φυσικά με την ομάδα και τους αγώνες που της μένουν για να συμπληρώσει το μαγικό αριθμό 28, βρήκα αφορμή για ένα τελευταίο (ίσως) "10 πράγματα... Ή και όχι, έχουμε και τα πλέι οφς μπροστά μας. Πάμε να δούμε πού βρισκόμαστε, ένα τρίμηνο μετά από την προηγούμενη ανάλογη στήλη.

Η Βίρτους Μπολόνια έχει επιστρέψει για τα καλά στο Ιταλικό προσκήνιο και σκοπεύει να κάνει το ίδιο και όσον αφορά το ευρωπαϊκό όπου απώτερος σκοπός της είναι να βρεθεί ξανά στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Όμως, για διάφορους λόγους αυτό δεν έχει επιτευχθεί λόγω «ανωτέρας βίας» τις δύο τελευταίες σεζόν. Είτε μιλάμε για την αγωνιστική περίοδο 2019/20 όπου λόγω της πανδημίας δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η μπασκετική σεζόν στην Euroleague και στο Eurocup όπου μετείχε, είτε λόγω των κανονισμών που έχουν θεσπιστεί στην πρώτη εκ των δύο διοργανώσεων όπου η πλειονότητα των ομάδων έχουν εγγυημένο συμβόλαιο ανεξάρτητα του τι θα γίνει στα εγχώρια πρωταθλήματα αυτών. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση των Μπολονέζων, όπου η κατάκτηση του ιταλικού πρωταθλήματος με 4-0 νίκες απέναντι στην Αρμάνι ύστερα από μία εικοσαετία και τη σεζόν 2000/01 όταν είχε το όνομα Kίντερ και στην ομάδα μεσουρανούσε ένας νεαρός Αργεντίνος ονόματι Manu Ginobili, δε στάθηκε ικανή συνθήκη για να της προσφερθεί έστω μία wild card. Αυτό είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα κατά την άποψή μου και θα έπρεπε να είχε βρεθεί ήδη μία λύση για τέτοιες περιπτώσεις, παρότι όπως γνωρίζουμε η λίγκα είναι ένα κλειστό κλαμπ ορισμένων ομάδων-μετόχων με ορισμένες μικρές προσθαφαιρέσεις από χρόνο σε χρόνο.

Το All Star του 2022 που διεξήχθη στο Κλίβελαντ αποτελεί παρελθόν - μαζί και ο κωμικός διαγωνισμός καρφωμάτων - επομένως το πρωτάθλημα του ΝΒΑ μπαίνει στην τελική του ευθεία για να ολοκληρωθεί η κανονική περίοδος. Στο κείμενο που ακολουθεί θα ρίξουμε μια ματιά στους υποψήφιους MVPs με τη μορφή 3on3. Ποιοι είναι εκείνοι που θεωρούνται τα μεγάλα φαβορί και ποιοι αυτοί που είναι τα αουτσάιντερ. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, με τυχαία σειρά.

O Black Panther είναι από τους πιο iconic χαρακτήρες στο σύμπαν της Marvel. Δημιουργήθηκε από τους Stan Lee και Jack Kirby, έκανε το ντεμπούτο του στις πολύχρωμες σελίδες των κόμικς το 1966¹ και αποτέλεσε τον πρώτο μαύρο υπερήρωα της ένατης τέχνης. Πριν από λίγα χρόνια μάλιστα έκανε και την κινηματογραφική του εμφάνιση, πρώτα στην ταινία Captain America: Civil War (2016) και δύο έτη αργότερα σε solo ταινία με πρωταγωνιστική των αείμνηστο Chadwick Boseman στον ομώνυμο ρόλο.

Από τις αγαπημένες μου περιπτώσεις παιχτών στα ευρωπαϊκά γήπεδα είναι αυτή του Daniel Hackett. Ο Ιταλός guard είναι από τις ιδιαίτερες περιπτώσεις καλαθοσφαιριστών όσον αφορά στο πως εξελίχθηκε και στο πως μπορούσε να προσαρμοστεί σε οποιαδήποτε συνθήκη, σε όλους τους σταθμούς της καριέρας του. Από έναν παίχτη με πλούσιο επιθετικό ταλέντο, σε έναν top class αμυντικό και από το ναδίρ του τραυματισμού του, στο ζενίθ και την κατάκτηση της Ευρωλίγκα με την ΤΣΣΚΑ. Στο παρακάτω κείμενο θα ρίξουμε μία ματιά στην πορεία της καριέρας του και σε ορισμένα ερωτήματα που τον ακολούθησαν, κάποια «τι θα γινόταν αν...». 

Kαλημέρα, καλησπέρα φίλες και φίλοι και καλή χρονιά σε όλους! Μακάρι το νέο έτος να είναι καλύτερο από το 2021, γεμάτο χαμόγελα, δημιουργικότητα, έρωτες, μπόλικο κρασί και αρκετό μπάσκετ. Ως είθισται το πρώτο κείμενο για το νέο έτος θα είναι μια ματιά σε ορισμένα «καυτά» μπασκετικά θέματα που αναμένεται να μας απασχολήσουν το 2022.

Πάει περίπου ενάμιση μήνας από την προηγούμενη στήλη με τα δέκα πράγματα που μας αρέσουν και δεν αρέσουν ( ή μου αν προτιμάτε ) από τη φετινή διοργάνωση της Ευρωλίγκα ή εννιά αγωνιστικές, οπότε λίγο πριν το κλείσιμο του πρώτου γύρου και του έτους, ήρθε η ώρα για άλλη μία καταγραφή με υποκειμενική ματιά η αλήθεια είναι. Ας δούμε λοιπόν ποια είναι αυτά.

Mία από τις σημαντικότερες μετακινήσεις το καλοκαίρι του 2021 ήταν αυτή του Νίκολα Κάλινιτς από τη Βαλένθια στο Βελιγράδι και στον Ερυθρό Αστέρα. Μία εξαιρετική κίνηση για τους Σέρβους, στην προσπάθεια να διεκδικήσουν το εγχώριο πρωτάθλημα απέναντι στην ανανεωμένη και έτοιμη για επιστροφή στα μεγάλα σαλόνια Παρτίζαν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Καθώς στην Ευρωλίγκα ο στόχος για τον Αστέρα παραμένει μία αξιόλογη πορεία, χωρίς περαιτέρω αξιώσεις για διεκδίκηση της πρόκρισης στα playoffs της διοργάνωσης, το δέλεαρ της διατήρησης των σκήπτρων, τόσο εντός συνόρων, όσο και στην Αδριατική Λίγκα, παραμένει υψηλό. Με τον Αστέρα άλλωστε ο παίχτης έχει και ιδιαίτερη σύνδεση, καθώς αυτή η ομάδα ήταν που μας τον σύστησε στο υψηλότερο επίπεδο, προτού φύγει σαν ένα μεγάλο ταλέντο, πριν βρεθεί στην αγκαλιά του Ομπράντοβιτς στην Κωνσταντινούπολη και τη Φενέρ.