Μα στο χωριό, που δούλευε παραπαίδι, δεν είχε χαρτοπουλειά. Έπρεπε, λοιπόν, να παρακαλέσει κανένα μπάρμπα απ' αυτούς που κατεβαίνανε στην πολιτεία και πουλούσανε το καλαμπόκι τους να του φέρει ένα. Και μια μέρα αυτό έγινε. Έπιασε έναν τέτοιο γερούλη, του 'βαλε στη χούφτα καναδυό μεταλλίκια και, «σε παρακαλώ», του λέει, «αν βρεις, εκεί που πας, κανένα βιβλίο που να λέει καλές ιστορίες, πάρ' το μου. Ε; Πολύ θα σε περικαλέσω, όμως...».

Έβαλε ο παππούς τα μεταλλίκια στην απαλάμη του, τα πασπάτεψε με το δάχτυλο, αναποδογύρισε ένα, για να δει τι έχει από κάτω... έστρωσε με το δάχτυλο τα μουστάκια του... και του τα 'δωσε πίσω. «Πάρ' τα», του λέει. «Αν τα χαρτιά λένε καλά παραμύθια... μου τα λες και μένα και ξεχρεώνουμε. Αν, πάλι, δε λένε, θα σου πάρω ένα αυτί. Ε;...». Το παιδί τρόμαξε. Ο γέρος τότε έβαλε τα γέλια... «Άιντε, άιντε... Σύχασε...», είπε. «Δε σου παίρνω αυτί, σου παίρνω ένα μεταλλίκι. Σύμφωνοι;».

Σε τρεις μέρες του 'φερε ένα χαρτί, λίγο πιο χοντρό απ' το βαγγέλιο, και του το 'δωσε. «Το πασπάτεψα από παντού», λέει στο παιδί. «Δε βγαίνει τίποτα. Για πάρ' το εσύ, μην 'πα και σε γνωρίζει και συνεννοηθείτε».

Το παιδί τ' άνοιξε τρέμοντας. Ήταν σαν μικρό σπιτάκι, «Ιστορία Σεβάχ του Θαλασσινού» έλεγε το ξώφυλλό του. Αυτό ήταν! Το παιδί έπεσε πάνου στο βιβλίο με τα μούτρα. Και το διάβαζε, το διάβαζε ολόκληρο το χειμώνα. Το διάβαζε και ξανά το διάβαζε και πάλι το ξαναδιάβαζε, και το 'μαθε νεράκι. Κείνος ο μπάρμπας, που του το 'χε φέρει, τ' άκουε και τρέμανε τα μουστάκια του. Όμορφο βιβλίο. Μόνο που είχε μια παραξενιά. Έλεγε την ιστορία του μονάχα σ' όποιον ήθελε.
Ώσπου να κλείσει κείνη η χρονιά, είχε καταπιεί κι άλλα καμιά δεκαριά βιβλία. ‘’

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη, ‘’Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα’’ και περιγράφει τον πόθο του φτωχού παιδιού να μάθει γράμματα, καθώς και τις προσπάθειες που κάνει για να πετύχει τον στόχο του.

Δεν ξέρω αν ο Γιώργος Πρίντεζης αντιμετώπισε παρόμοιες δυσκολίες στη ζωή του όταν ήταν μικρός, αλλά αν μπορούσε να στείλει ένα γράμμα στο παρελθόν στον 15χρονο εαυτό του, όταν υπέγραψε το πρώτο συμβόλαιό του στον Ολυμπιακό και παρουσιάστηκε από την ομάδα πίσω στο μακρινό 2000, θα του ανέφερε πως τελικά οι στόχοι και τα όνειρα επιτεύχθηκαν. Πως παρά τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν στην πορεία της καριέρας του, αποσύρθηκε γεμάτος από τίτλους, εμπειρίες και αγάπη από τον κόσμο της ομάδας. Ποιος εξ ημών όταν ήταν παιδί δεν ονειρευόταν πως έπαιζε έναν σημαντικό αγώνα με την αγαπημένη του ομάδα και πως αυτός με δική του προσπάθεια θα έδινε έναν τίτλο σε αυτήν, όποιο και να ήταν το άθλημα που έπαιζε; Ο Συριανός φόργουορντ ήταν τυχερός που κατάφερε και έκανε το όνειρο πραγματικότητα.

Σημαντικοί σταθμοί της καριέρας

Όλα ξεκίνησαν - όπως προανέφερα - το μακρινό 2000, όταν και παρουσιάστηκε ως νέο μέλος του Ολυμπιακού. Για τα επόμενα χρόνια έκανε σκόρπιες εμφανίσεις, έως τη σεζόν 2005/06, όταν υπό τις οδηγίες του Γιόνας Καζλάουσκας έγινε πιο ενεργό μέλος, με 23 εμφανίσεις στο Ελληνικό πρωτάθλημα και με 14 λεπτά μέσο όρο συμμετοχής, 6,2 πόντους και 3,2 ριμπάουντ. Στην Ευρωλίγκα ο χρόνος του ήταν πιο μικρός, όπως και τα νούμερα. Εκείνη η ομάδα μάλιστα έφτασε ένα τρίποντο μακριά από το να διεκδικήσει την είσοδο στο φάιναλ φορ της Πράγας καθώς αποκλείστηκε στα προημιτελικά με 2-1 στις νίκες από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, ενώ είχε τη δυνατότητα να στείλει το τρίτο ματς στην παράταση. Όμως το τρίποντο του Παπαμακάριου στα δέκα δευτερόλεπτα πριν το τέλος βρήκε στεφάνι.

Παρόλα αυτά, το ταλέντο του αθλητικού πάουερ φόργουορντ πρόλαβε να διαφανεί και για να βοηθήσει την εξέλιξή του, ο Ολυμπιακός την επόμενη σεζόν τον παραχώρησε δανεικό στην Ολύμπια Λάρισας, η οποία είχε ως προπονητή τον Γιώργο Μπαρτζώκα στην πρώτη του χρονιά ως head coach. Τι συγκυρία, ε; Ο προπονητής που τον καθιέρωσε ως βασικό παίχτη στην πρώτη εθνική κατηγορία να είναι και ο τελευταίος του.

Η Ολύμπια έκανε μία εξαιρετική σεζόν, αφού τερμάτισε στην έβδομη θέση του βαθμολογικού πίνακα και αγωνίστηκε στα playoffs του πρωταθλήματος. Εκείνη η ομάδα της Ολύμπιας Λάρισας μεταξύ άλλωn είχε στο ρόστερ της τους Γιώργο Τσιάρα, Σάβο Τζιγκάνοβιτς, Στέφεν Αριγκμπάμπου, Μίρζα Κούρτοβιτς και τον εξαιρετικό γκαρντ/φόργουορντ Ματ Γουόλς. Με την ομάδα του Θεσσαλικού κάμπου o Πριντ αγωνίστηκε σε 26 παιχνίδια ως βασικός πάουερ φόργουορντ, κάτι που τον βοήθησε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και να επιστρέψει στο τέλος εκείνης της χρονιάς στον Ολυμπιακό. Σε 21 περίπου λεπτά είχε 11,5 πόντους με 57,7% δίποντο, μάζευε 4 ριμπάουντ και σούταρε επίσης με το εξαιρετικό 39,6% από το τρίποντο σε δύο προσπάθειες ανά ματς. Οι 31 πόντοι που πέτυχε εκείνη τη σεζόν εκτός έδρας με το Αιγάλεω είναι και το ατομικό του ρεκόρ. O νεαρός φόργουορντ από τότε ένιωθε πιο άνετα στο να κινείται κοντά στο ζωγραφιστό και να τελειώνει από κοντά τις φάσεις, κυρίως όμως βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ και όχι με τις κινήσεις που μας έμαθε μετέπειτα. Εδώ οι 26 πόντοι απέναντι στον ΠΑΟΚ (μιας και δεν βρήκα τους 31 απέναντι στο Αιγάλεω) :

Στο τέλος μάλιστα εκείνης της σεζόν οι Σαν Αντόνιο Σπερς το επέλεξαν στο νούμερο 58 του ντραφτ.

Η επιστροφή στον Πειραιά ήταν δεδομένη πια. Ο Πίνι Γκέρσον ήταν ο προπονητής των ερυθρολεύκων και ο άνθρωπος που πίστεψε πολύ στο ταλέντο του νεαρού παίχτη. Ο Ισραηλινός προπονητής, όμως, δεν έβγαλε όλη τη σεζόν με τον Παναγιώτη Γιαννάκη να τον διαδέχεται στον πάγκο στα μεσα της περιόδου. Αναπληρωματικός στην πρώτη χρονιά της επιστροφής του, βασικός στη δεύτερη, με την ομάδα να φτάνει έως το φάιναλ φορ του Βερολίνου, όπου και ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό. Ο Πρίντεζης είχε καταξιωθεί πια ως ένας βασικός και παίχτης σε έναν κορμό που είχε κάνει ήδη τα πρώτα βήματα για την επιστροφή στην ελίτ της Ευρώπης. Όμως, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν άμεσα όπως ονειρευόταν ο ίδιος και πίστευε.

To χάλκινο με την Εθνική και η Περιπέτεια στην Ανδαλουσία

Το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς αποτέλεσε μέλος της τελευταίας μεγάλης επιτυχίας της Εθνικής ομάδας, με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας, υπό τις οδηγίες του πρώην προπονητή του στον Ολυμπιακό, Γιόνας Καζλάουσκας. Σημαντικό μέλος του συνόλου ως μπακ απ του Αντώνη Φώτση στη θέση «4» ή ακόμα και ως «3» στα ψηλά σχήματα του Λιθουανού κόουτς, άρχισε να αναδεικνύεται πλέον ως σημαντικός για όλο το ελληνικό μπάσκετ.

Επόμενο βήμα στην καριέρα του, η μετακίνηση στο ισπανικό πρωτάθλημα. Όπως ο ίδιος ανέφερε σε παλαιότερη συνέντευξη, ένας από τους λόγους που μετακόμισε στην Ανδαλουσία και τη Μάλαγα το καλοκαίρι του 2009 ήταν ο τρόπος προσέγγισης των Ισπανών προς το πρόσωπό του, που τον έκαναν να νιώσει πραγματικά σημαντικός για την ομάδα που σκόπευαν να δημιουργήσουν, εν αντιθέσει με τον Ολυμπιακό, που μάλλον δεν καιγόταν να τον κρατήσει. Έτσι, επήλθε η αποχώρηση για τον αθλητή που μεγάλωσε λατρεύοντας τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Ίσως εκείνη την περίοδο να έμοιαζε οριστικό το τέλος για τις δύο μεριές.

Η κλήρωση τα έφερε έτσι που ο Πρίντεζης βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Ολυμπιακό. Οι δύο ομάδες μοιράστηκαν τις νίκες, με τον Έλληνα άσο να κάνει ένα κακό πρώτο ματς στην Ισπανία και ένα καλό στο ΣΕΦ, με 12 πόντους και 7 ριμπάουντ. Η πρώτη χρονιά στο εξωτερικό ήταν αρκετά ικανοποιητική, τόσο στην Ευρωλίγκα (11,7 πόντοι σε 12 παιχνίδια), όσο και στην ισπανική λίγκα (10,2 πόντοι σε 28 ματς). Παράλληλα όμως, επειδή είχε και τον σοβαρό τραυματισμό στον αυχένα, πιθανολογώ πως ήταν και η χρονιά που τον επηρέασε όσο καμία άλλη, ειδικά ως προς την εξέλιξή του. Όχι πως έχασε την αθλητικότητά του, αλλά από εκείνη την ημέρα και έπειτα έμοιαζε πιο προσεκτικός σε τέτοιες καταστάσεις.

Η περιπέτειά του στην Ανδαλουσία δεν εξελίχθηκε με τον τρόπο που πίστευε όταν υπέγραφε. Οι αλλαγές σε διοικητικό επίπεδο τον έθεσαν στο περιθώριο, καθώς ο προπονητής του είχε δηλώσει πως ήταν ο αντιπρόεδρος της ομάδας που τον είχε υπογράψει. Με την απομάκρυνση του general manager άλλαξε η φιλοσοφία του οργανισμού και ο Πρίντεζης τέθηκε στο περιθώριο και μάλιστα με πολύ σκληρό τρόπο, αφού δεν τον άφηναν να παρακολουθήσει ούτε τις προπονήσεις. Έτσι την άνοιξη του 2011 η επιστροφή στον Ολυμπιακό ήταν μονόδρομος για τη συνέχεια της καριέρας του, κι ας έμοιαζε σκιά του παίχτη που πριν δύο καλοκαίρια έφευγε από τον Πειραιά.

Τα κομμένα φτερά και η καταξίωση

Το καλοκαίρι του 2011 άλλαξε όλο το μπασκετικό στάτους του παίχτη, τόσο λόγω της προσωπικής δουλειάς, όσο και λόγω της ομάδας, που έκανε μία μεγάλη επανεκκίνηση. Οι κόποι άρχισαν επιτέλους να αποδίδουν. Όπως ο Μέλιος, ο χάρτινος νεαρός ήρωας του Μενέλαου Λουντέμη, δεν πτοήθηκε από τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που αντιμετώπισε στο παρελθόν.

Σε μία νεανική ομάδα αποτέλεσε σχεδόν αμέσως το νούμερο δύο του Ολυμπιακού, πίσω από τον Βασίλη Σπανούλη, πλέον ως ένας καθαρά ποστ ψηλός. Είχε γίνει ένας χορευτής μέσα στο παρκέ, όπου με αλλεπάλληλες προσποιήσεις ξεγελούσε τον αντίπαλο και μπορούσε να τελειώνει τις φάσεις με τα δύο χέρια. Τη συνέχεια τη γνωρίζετε: Η δική του trademark κίνηση, αυτό το ιδιόμορφο φλόουτερ, το γνωστό σε όλους «πεταχτάρι» έκανε την εμφάνιση της όλο και συχνότερα.

Η ομάδα πάντως, μέχρι να βρει την ταυτότητα και τους ρόλους της παιδεύτηκε και χρειάστηκε ένα κρίσιμο ματς εναντίον της Μπιλμπάο στην κανονική περίοδο, με 28 πόντους του Σπανούλη, για να βάλουν οι ερυθρόλευκοι από κάτω τους Βάσκους στην πρώτη φάση των ομίλων. Κατόπι, μία νίκη εκτός με τη γαλλική Νανσί, με το δίδυμο των Άντιτς-Πρίντεζη να κάνει εξαιρετικό ματς, σφράγισε την πρόκριση στους 16 της Ευρωλίγκα. Η ομάδα έδειχνε πλέον να προοδεύει για τα καλά, ενώ οι προσθήκες των Λο και Ντόρσεϊ κούμπωσαν τέλεια στο οικοδόμημα του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ο Ολυμπιακός άρχισε να μοιάζει με μια υπερταχεία που δε σταματά. Πέρασε στα προημιτελικά ως δεύτερος από τον όμιλο της δεύτερης φάσης και αντιμετώπισε με μειονέκτημα έδρας την ομάδα που του στέρησε το φάιναλ φορ της προηγούμενης σεζόν, τη Σιένα. Ο Πρίντεζης ήταν ο κορυφαίος παίχτης του πρώτου αγώνα με 20 πόντους και το break έγινε. Η ιταλική ομάδα δεν μπόρσε να σταθεί εμπόδιο στους πειραιώτες, που επέστρεψαν στην τελική τετράδα της Ευρωλίγκα.

Επόμενος σταθμός η Κωνσταντινούπολη. Ούτε η Μπαρτσελόνα μπόρεσε να ανακόψει την πορεία της πιο «θορυβώδους» ομάδας εκείνων των μηνών. Τελικός εναντίον στην ΤΣΣΚΑ του Γιόνας Καζλάουσκας, του ανθρώπου που του απαγόρευε όταν ήταν στον Ολυμπιακό αυτό το κάτι σαν σουτ με το ένα χέρι, αλλά και του ανθρώπου που μαζί με τον Πρίντεζη κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2009.

Η ΤΣΣΚΑ ήταν καταδικασμένη να πάρει το τρόπαιο από την αρχή της σεζόν και με κοτζάμ Κιριλένκο στο ρόστερ της, φτάνει το ματς στο +19 περίπου δύο λεπτά από τη λήξη της τρίτης περιόδου. Ο Ίβκοβιτς θα εμπιστευτεί τον Γιώργο Πρίντεζη και την ικανότητά του στο ποστ, θα του δώσει αρκετές μπάλες και αυτός είτε θα τις τελειώσει, είτε θα φθείρει τους αντιπάλους με φάουλ. Η διαφορά μειώνεται, κατοχή κατοχή, μπάλα μπάλα. Το σκορ είναι στο 60-61 και ο Σισκάουσκας στήνεται στη γραμμή της φιλανθρωπίας για δύο ελεύθερες βολές. Χάνει την πρώτη. Η ομάδα αποκτά τη δυνατότητα να μπορεί να στείλει το ματς στην παράταση στη χειρότερη των περιπτώσεων. Χάνει και τη δεύτερη. Ένα καλάθι αρκεί. Η μπάλα στα χέρια του Σπανούλη. Επιχειρεί τη διείσδυση.

Πέντε, τέσσερα, τρία. Πασάρει στον ελεύθερο Πρίντεζη.

Δύο. Αυτός επιχειρεί το «πεταχτάρι» του. Η μπάλα είναι στον αέρα. Ο χρόνος σαν να κυλάει πιο αργά. Σαν να βρίσκεται κοντά στη βαρυτική έλξη μιας μαύρης τρύπας, όπου και διαστέλλεται. Είναι η στιγμή, το όνειρο όλων όσων ονειρεύτηκαν όταν ήταν παιδιά ότι έπαιζαν έναν αγώνα με την αγαπημένη τους ομάδα και αυτός κρινόταν με ένα καλάθι τους, ένα γκολ, έναν πόντο, ανάλογα το ομαδικό σπορ που ακολουθούσαν.

Ένα.

Ο Πρίντεζης είναι πια κομμάτι της ιστορίας του Ολυμπιακού, αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ...

Για την επόμενη πενταετία ήταν εκ των κυρίαρχων παιχτών στη θέση του στην Ευρώπη. Η ιστορία του, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες με την ερυθρόλευκη φανέλα, δεν χρειάζεται να αναλυθούν περαιτέρω. Back2back Ευρωπαϊκό, συμμετοχή σε άλλους δύο τελικούς της διοργάνωσης το 2015 και το 2017 (χρονιά στην οποία ψηφίστηκε στην καλύτερη πεντάδα), πρωταθλήματα και μέλος της κορυφαίας δεκάδας παιχτών για τη δεκαετία 2010-2020. Φυσικά, ως ο έτερος clutch παίχτης του οργανισμού μαζί με τον Βασίλη Σπανούλη, δεν θα έμενε στην μνήμη μόνο για το buzzer beater της Κωνσταντινούπολης, αλλά και για το τρίποντο που έδωσε την τρίτη νίκη-πρόκριση στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα το 2015 στο ΣΕΦ.

Το τέλος που άρμοζε

Τα επόμενα χρόνια, μετά το 2017, με τον χαμένο τελικό της Ευρωλίγκα και το χαμένο πρωτάθλημα ο σύλλογος μπήκε σε μία φθίνουσα πορεία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διεκδικήσει κάποιο τρόπαιο.

Ο Πρίντεζης έζησε ξανά την απότομη πτώση του οργανισμού μετά από μια χρυσή δεκαετία. Ο χρόνος περνούσε και τα περιθώρια να ολοκληρώσει την πορεία του με κατάκτηση ενός τροπαίου στένευαν επικίνδυνα. Από τον αποκλεισμό από τη Ζαλγκίρις το 2018 με πλεονέκτημα έδρας, έως τον εθελούσιο υποβιβασμό του συλλόγου στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του εγχώριου πρωταθλήματος και τη συμμετοχή μόνο στη διοργάνωση της Ευρωλίγκα για την πρώτη ομάδα, το τέλος της καριέρας του δεν απείχε πολύ από το να μοιάζει με εκείνο το άχαρο τέλος της καριέρας του Σπανούλη.

Ευτυχώς δεν συνέβη. Η φετινή χρονιά, που τελείωσε στις 17 Ιουνίου αποτέλεσε το ιδανικό κλείσιμο. Κύπελλο Ελλάδας, συμμετοχή ξανά σε φάιναλ φορ και κατάκτηση του πρωταθλήματος, σε μία γιορτή που είχε ονοματεπώνυμο.

Ο Πρίντεζης αγαπήθηκε από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού παθολογικά, γιατί έβλεπαν στο πρόσωπό του τον εαυτό τους. Το παιδί που έπαιζε μπάσκετ και ευτύχησε να φτάσει ψηλά και να αποσυρθε, φορώντας τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας. Με όποια λάθη συνέβησαν στον πρώτο χωρισμό, με κάποια λίγα κακώς -εξωαγωνιστικά- κείμενα και εν τέλει με το συγκινητικό (και συγκινημένο) αντίο του από την ενεργό δράση. Aποχωρεί γεμάτος από μπάσκετ,  22 χρόνια μετά από το πρώτο του παιχνίδι εναντίον του Ηρακλή ως έφηβος.

Αντί επιλόγου, θα κλείσω όπως ξεκίνησα το κείμενο. Mε απόσπασμα από το τέλος του μυθιστορήματος.

‘’Γούρλωσε τώρα πιο πολύ τα μάτια του, κι ύστερα πέφτει ανάσκελα… και βαστάει την κοιλιά του… και δίνει κλοτσιές στον ουρανό με τ’ άπλυτα πόδια του… και φωνάζει τη γυναίκα του να πάρει κι αυτή μέρος στο πανηγύρι του γέλιου… και λέει «ευχαριστώ…» και λέει «ευχαριστώ»… Και λέει… και κλαίει…».

Γιώργος Πρίντεζης: "Tου χρόνου θα βλέπουμε την ομάδα μας την αγαπημένη μαζί όπως πριν είκοσι χρόνια. Σας ευχαριστώ"#OlympiacosBC #paobc #Printezis pic.twitter.com/LDFH6h4UN2

— BN Sports (@BNsportsGr) June 17, 2022