H πρώτη μεγάλη και σημαντικότατη αλλαγή ήταν στα διοικητικά πόστα, εκεί όπου επανήλθε σε ενεργό πόστο ο άνθρωπος που την οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης το 2014 και αυτός που θα δώσει την κατευθυντήρια γραμμή: O David Blatt, ως ειδικός σύμβουλος. H έτερη σημαντική αλλαγή αφορά τη θέση του προπονητή. Ο Oded Kattash ανέλαβε την ομάδα και το σημαντικό έργο να την επαναφέρει στα τρόπαια, αλλά και να την ξανακάνει υπολογίσιμη δύναμη στην Ευρώπη. Έτσι οι δύο προαναφερθέντες, μαζί με τον general manager Nikola Vujcic και τον περσινό υπηρεσιακό προπονητή, υπεύθυνο scouting και ανάπτυξης παιχτών, Avi Even, θα αποτελέσουν τους αρμόδιους να τρέξουν τον οργανισμό και θα στοχεύσουν σε επιτυχίες. Στο παρών κείμενο θα εξετάσουμε τι διαφορετικό θα φέρει ο νέος προπονητής της Μακάμπι, σύμφωνα και με όσα είχαμε δει στις προηγούμενες δουλειές του, αλλά και οι πολλές μεταγραφές της ομάδας του λαού.

Κόσμος πάει και έρχεται

Κατά τη μεταγραφική περίοδο που διανύουμε η Μακάμπι έχει υπογράψει και ανακοινώσει (την ώρα που γράφεται το κείμενο) δέκα παίχτες. Μία ολόκληρη νέα ομάδα δηλαδή. Από το ρόστερ της περασμένης σεζόν έχουν αποχωρήσει ήδη οι Scottie Wilbekin, Derrick Williams, Ante Zizic, Οz Blayzer, Αngelo Caloiaro, ενώ αναμένεται το ίδιο να συμβεί με τους James Nunnally και Jaylen Reynolds. Ακόμα υπάρχουν ορισμένες εκκρεμότητες, όπως με τον Keenan Evans, ο οποίος έχει οψιόν ανανέωσης στο συμβόλαιό του και με τα υπάρχοντα δεδομένα μοιάζει δύσκολο να συνεχίσει, καθώς υπάρχει συνωστισμός στην περιφέρεια. Για τον John DiBartolomeo η οψιόν ενεργοποιήθηκε και ο αρχηγός της ομάδας θα συνεχίσει για έκτη σεζόν.

Οι νέοι παίχτες που αποκτήθηκαν είναι οι Wade Baldwin, Lorenzo Brown, Darrun Hilliard, Austin Hollins, Rafael Menco, Guy Pnini, Bonzie Colson, Jarell Martin, Alex Poythress και Josh Nebo. Έντονο όπως βλέπουμε το αμερικανικό στοιχείο, πλην των ντόπιων Menco, Pnini, κάτι που είναι και χαρακτηριστικό πολλών ομάδων από το Ισραήλ. Αρκετοί παίχτες, οι οποίοι θα πρέπει να βρουν μεταξύ τους χημεία, να ταιριάξουν τα στοιχεία σύμφωνα με το μπάσκετ που θέλει να παίξει το προπονητικό επιτελείο και πιθανόν να μην είναι οι μόνοι που αποκτήθηκαν και να ακολουθήσουν και άλλοι ακόμα.

Πού κολλάνε;

Ο Kattash θα φέρει μία διαφορετική φιλοσοφία σε ορισμένα πράγματα σε σχέση με αυτή που είχε η ομάδα τα τελευταία σχεδόν τέσσερα χρόνια με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο στον πάγκο (παρότι απολύθηκε τον Φεβρουάριο του 2022), με σαφείς τις επιρροές από το Ισραηλινό μπάσκετ, το οποίο με τη σειρά του είναι επηρεασμένο σε κάποια σημεία του από το ΝΒΑ. Αναμένεται να δούμε διάφορες διατάξεις που θα τοποθετούνται σε μία μορφή ‘’3 out-2 in’’ με τους δύο εκ τω τριών περιφερειακών να τοποθετούνται στις γωνίες και πολλές φορές να μένουν πρακτικά στατικοί, περιμένοντας τις κατάλληλες συνθήκες για να σουτάρουν, να κινηθούν ή να δημιουργήσουν γωνίες πάσας και γενικότερα να βοηθήσουν στο spacing της ομάδας. Συνήθως αυτοί θα είναι οι καλύτεροι σουτέρ της ομάδας και εδώ εισέρχεται η απόκτηση του διδύμου των Darrun Hilliard και Austin Hollins, δύο παιχτών που μπορούν να απειλήσουν από το τρίποντο, να σουτάρουν καλά και να απασχολούν μόνιμα την άμυνα.

Ο Hilliard είναι σαφέστατα πιο πλήρης επιθετικά παίχτης, καθώς μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του, να στήσει picks, να εκτελέσει μετά από ντρίμπλα ή με drive και να λειτουργήσει ως δεύτερος χειριστής, εν αντιθέσει με την άμυνά του που δεν είναι και το δυνατό του στοιχείο. Πέρυσι με τη φανέλα της Μπάγερν σούταρε με 38,5% και συνείσφερε σχεδόν 14 πόντους. Η Μακάμπι θα αποτελέσει την τέταρτη ευρωπαϊκή ομάδα του στα πέντε χρόνια που θα βρίσκεται στη Γηραιά Ήπειρο και όπου και να αγωνίστηκε ήταν πάντα θετικός. Πολύ καλή επιλογή για τους Ισραηλινούς. Όσον αφορά τον Αustin Hollins, θα τον χαρακτήριζα ως έναν two-way guard με καλή άμυνα, καλό σκόρερ, που θα χρειαστεί ένα καλύτερο πλαίσιο για να νιώσει άνετα σε σχέση με την κουραστική και post-κεντρική (sic) επίθεση του Ερυθρού Αστέρα. Το 31% που είχε στα τρίποντα πέρυσι ήταν το χαμηλότερο της καριέρας του στην Ευρωλίγκα, καθώς στα προηγούμενα δύο χρόνια στη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης είχε 35,8%. Οι γωνιαίοι σουτέρ που ανέφερα πιο πάνω λοιπόν.  

Φυσικά, το playbook του προπονητή στις προηγούμενες δουλειές του περιείχε και αρκετό pick ‘n roll. Είτε κεντρικό, είτε πλάγιο, τόσο σε σετ παιχνίδι όσο και σε καταστάσεις δευτερεύοντος αιφνιδιασμού. Γενικότερα στόχευε με αρκετά τέτοια plays να φέρει την άμυνα σε ανισορροπία και να βρεθεί το ελεύθερο σουτ ή το miss match. Ποιοι θα είναι οι υπεύθυνοι στο φετινό ρόστερ να τρέξουν τέτοιες φάσεις; Δυο παίχτες που η αλήθεια είναι στο μυαλό μας λογίζονται περισσότερο ως point guards, παρά playmakers, αν μπορώ να κάνω αυτό τον μικρό διαχωρισμό στις έννοιες. Οι Wade Baldwin και Lorenzo Brown θα επωμιστούν τον ρόλο του κουμανταδόρου της ομάδας και θα τρέχουν τα διάφορα plays.

Ο Baldwin μάλλον είναι το πουλέν του David Blatt, καθώς αυτός ήταν ο άνθρωπος που τον έφερε στην Ευρώπη το καλοκαίρι του 2019 στον Ολυμπιακό και από τότε έχει εξελιχθεί αρκετά, αλλά το οξύμωρο είναι πως δεν έχει μείνει σε ομάδα πάνω από μία σεζόν. Τρομερός αθλητής, που θα τρέξει, θα προτιμήσει να πάει στο drive μετά από pick ‘n roll, είτε να σουτάρει από μέση απόσταση μετά από ντρίμπλα. To ζήτημα στην περίπτωσή του είναι πως αρέσκεται να έχει πολλή ώρα τη μπάλα στα χέρια του, με το usage% (το ποσοστό των κατοχών που τελειώνει ένας παίχτης και αφορούν προσπάθεια για σουτ, βολές που κερδίζει ή λάθη) να είναι υψηλό. Από την άλλη, ο «Ισπανός» Brown είναι ένας πολύ καλός iso σκόρερ, εξαιρετικός pick ‘n roll guard. Πέρυσι μοίραζε έξι ασίστ ανά παιχνίδι και ήταν ο κινητήριος μοχλός της πολύ καλής Ούνικς, για όσο βρέθηκε η ομάδα στη διοργάνωση. Το αδύνατο σημείο και των δύο πάντως είναι το μακρινό σουτ, με το ποσοστό καριέρας στην Ευρωλίγκα στο τρίποντο να είναι 30,4% και 31,5% αντίστοιχα. Είναι βέβαια ικανότατοι περιφερειακοί αμυντικοί και οι δύο και θα βάζουν αρκετή πίεση πάνω στη μπάλα, με σκοπό για να χαλάσουν τις επιθέσεις, να τις καθυστερήσουν και να τρέξουν στον αιφνιδιασμό. Το ερώτημα στο συγκεκριμένο δίδυμο είναι το κατά πόσο θα βολεύει να παίζουν αρκετή ώρα μαζί και πώς θα λειτουργεί, ειδικά ο Baldwin χωρίς τη μπάλα. Το σίγουρο είναι πάντως πως αναμένεται να αυξήσουν τον ρυθμό στα παιχνίδια τους, με περισσότερες κατοχές και αρκετό transition όποτε δίνεται η ευκαιρία.

Τα ψηλά σχήματα είναι κάτι που χρησιμοποίησε o Katash αρκετά κατά τη θητεία του στον Παναθηναϊκό, όπου ο Aaron White κατέβαινε στη θέση «3», με σκοπό να ρίχνουν αρκετό «ξύλο» και να κλείνουν καλά τους διαδρόμους, να περιορίζουν τους χώρους για τον αντίπαλο, με προσπάθεια να μη δημιουργούνται miss matches. Στη Μακάμπι στη θέση των forwards αποκτήθηκαν τέσσερις παίχτες. Aπό την πρωταθλήτρια Xάποελ Χολόν ήρθαν οι γηγενείς Rafael Menco και ο 38χρονος πρώην αρχηγός Guy Pnini, ο οποίος επέστρεψε μετά από τέσσερα χρόνια για να προσφέρει περισσότερο με την εμπειρία του και να κλείσει την καριέρα του εκεί. Ξεκάθαρα παίχτες για το ροτέισον και οι δύο.

Ακόμα, στο Τελ Αβίβ θα αγωνίζονται τη νέα περίοδο οι Αμερικανοί Bonzie Colson και Jarell Martin. O πρώτος εξαργύρωσε την καλή χρονιά που έκανε με την Καρσίγιακα, με την οποία είχε 17 πόντους με 39% τρίποντο στην τουρκική λίγκα. Βέβαια είναι ένας παίχτης που είχε φροντίσει να αφήσει τα διαπιστευτήριά του και την αμέσως προηγούμενη σεζόν, όταν με τη φανέλα της Στρασμπούργκ αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στο FIBA Champions League και πολυτιμότερος παίχτης. Μία περίπτωση 3&D forward-λογικό άλλωστε, πώς αλλιώς θα έπαιζε στην Καρσίγιακα του Σάριτσα- που έχει ένα πολύ ενδιαφέρον επιθετικό πακέτο και μένει να φανεί πώς θα κεφαλαιοποιηθεί στη Μακάμπι, όπου θα υπάρξουν αρκετοί παίχτες που θέλουν τη μπάλα στα χέρια τους για να γίνουν επιδραστικοί.

Ο έτερος Αμερικάνος forward, Jarell Martin, είχε επιλεγεί στο νούμερο 25 του ντραφτ του 2015 από τους Μέμφις Γκρίζλις, ενώ 13 νούμερα αργότερα βρέθηκε ο νυν συμπαίχτης του, Darrun Hilliard. Η καριέρα του στο ΝΒΑ διήρκησε τέσσερις σεζόν, με την τελευταία να βρίσκεται στο Ορλάντο. Συνολικά αγωνίστηκε σε 189 παιχνίδια. Το 2020 μετέβη στην Αυστραλία, όπου συμμετείχε στο πρωτάθλημα με τη φανέλα των Σίδνεϊ Κινγκς, με τους οποίους κατέκτησε τον τίτλο τη σεζόν που τελείωσε. Δυναμικός forward, καλός στο post παιχνίδι, που αρέσκεται να τελειώνει από κοντά τις φάσεις, με καλά τελειώματα, ενώ μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να περάσει πιο αργούς αντιπάλους. Καλός σκόρερ, είχε 17 πόντους μέσο όρο στα γήπεδα της μακρινής Αυστραλίας με 38,6% τρίποντο σε σχεδόν πέντε προσπάθειες ανά ματς.

Όπως ανέφερα πιο πάνω, πολλές φορές ο Kattash στα διάφορα plays που θα χρησιμοποιήσει, θα έχει τους δύο ψηλούς στο ζωγραφιστό. Δεν θα έχει επί παραδείγματι το τεσσάρι του να ακροβολίζεται στο τρίποντο-όχι πως δεν θα γίνει αυτό- αλλά θα προσπαθεί να μεταφέρει τη μπάλα κοντά στο καλάθι. Ο ένας ψηλός θα κλειδώνει τον αντίπαλο του στη ρακέτα, με σκοπό να τελειώσει τις φάσεις, κάτι που μπορεί να κάνει ο Μartin, ή ο Nebo, ενώ ο έτερος της frontline θα κάνει short pop μετά το σκριν, κάτι που είχε σχολιαστεί σε παλαιότερο μακρινό ριμπάουντ μετά τα πρώτα ματς στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Οι δύο φάσεις παρακάτω είναι χαρακτηριστικές και αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Δείτε κιόλας τους δύο πλάγιους που είναι «βιδωμένοι» στις γωνίες. Απλά στην Μακάμπι θα υπάρχουν καλύτεροι σουτέρ που θα απασχολούν την άμυνα. 

Τέλος, στη θέση του σέντερ, η οποία έμεινε πτωχή μετά την αποχώρηση του Ante Zizic, θα βρίσκεται ο Josh Nebo, που άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στην παρθενική του σεζόν στην Ευρωλίγκα με τη Ζάλγκιρις. Aκόμα, ως tweener στις θέσεις των ψηλών θα αγωνίζεται και ο Alex Poythress, που αποχώρησε από τη Ζενίτ. Και οι δύο παίχτες έχουν αρκετές αγωνιστικές διαφορές με τους Zizic, Reynolds, Williams. Περισσότερο ετερόφωτοι ψηλοί οι νεοαποκτηθέντες, χωρίς post παιχνίδι, που θα εξαρτώνται ξεκάθαρα από τους συμπαίχτες τους. Ουδείς εξ αυτών δεν έχει ικανοποιητικό σουτ, αλλά είναι εξαιρετικοί στο pick ‘n roll, πολύ αθλητικοί, με τον Reynolds να είναι και ο καλύτερος αμυντικός εκ των δύο και ο Nebo καλύτερος ριμπάουντερ όπως δείχνει και το 17% των κερδισμένων χαμένων σουτ που έπαιρνε πέρυσι, νούμερο που τον κατέταξε στην όγδοη σχετική θέση. Πιθανόν σε διάφορα σχήματα να παίζουν και μαζί, κάτι που θα στοίχιζε πολύ σε spacing.

Αυτή λοιπόν είναι η νέα Μακάμπι, μία εκ των ιστορικότερων ομάδων στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ που ,όμως, έχει να βρεθεί σε φάιναλ φορ από το 2014 όταν και κατέκτησε το τρόπαιο. Οι παίχτες που αποκτήθηκαν έχουν επί το πλείστον διετή συμβόλαια κάτι που σημαίνει πως η ομάδα δε χτίζεται με βραχυπρόθεσμη λογική. Μένε να φανεί αν το πλάνο που έχουν εκπονήσει θα στεφθεί με επιτυχία ή όχι.

Σημειώσεις: Τα στατιστικά είναι από το σάιτ της Ευρωλίγκα και το basketball-reference.com .