Από το 2016, ο Γουίλ Κλάιμπερν έχει χτίσει ένα στατους αληθινού σταρ στην Ευρωλίγκα και αν η καριέρα του συνεχίσει να εξελίσσεται με τους ίδιους ρυθμούς, το πιθανότερο είναι πως η κατάληξή της θα τον βρει ανάμεσα στους ιστορικά κορυφαίους της διοργάνωσης. Λίγοι, πολύ λίγοι παίκτες μπορούν να καυχηθούν ότι έχουν φτάσει τα επιτεύγματά του. Από πρώτος σκόρερ της Νταρουσάφακα, μέχρι MVP του Final Four του 2019 και παίκτης-αναφορά της ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη για τα επόμενα χρόνια, ο Κλάιμπερν ίσως αποτελεί τον πρώτο αληθινό point forward από την εποχή του τρομερού Ντέγιαν Μποντιρόγκα.

Η Εφές, παρότι δεν έχει τελειώσει ακόμα τις εγχώριες υποχρεώσεις της, δείχνει να κάνει πράξη το σοφό γνωμικό «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Μερικές ημέρες αφότου κατέκτησε το δεύτερο σερί τρόπαιο της Ευρωλίγκα, έδειξε με τον πλέον πειστικό τρόπο πως οι ιθύνοντες του συλλόγου είναι αποφασισμένοι να κάνουν κάτι, που μόνο η Γιουγκοπλάστικα έχει καταφέρει, πριν σχεδόν τριάντα χρόνια. Να κατακτήσουν δηλαδή τρεις σερί χρονιές την κορυφή της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης μπάσκετ στην Ευρώπη. Πως συνέβη αυτό; Με την ανακοίνωση της απόκτησης ενός εκ των κορυφαίων αθλητών στη Γηραιά Ήπειρο και σίγουρα του κορυφαίου φόργουορντ, Will Clyburn.

Στο πολύ ωραίο και αναλυτικό Nylon Calculus ανέβηκε πολύ πρόσφατα μία μελέτη επάνω στις αλλαγές θέσεων στο ΝΒΑ τα τελευταία χρόνια. Μέσω μια λεπτομερούς στατιστικής ανάλυσης, ο Νταν Λόμαν μελέτησε τις 316 περιπτώσεις παικτών που μετακινήθηκαν μία θέση πάνω τα τελευταία δέκα χρόνια, εξετάζοντας συγκεκριμένα τρεις διαδρομές: από σούτινγκγκαρντ σε σμολ φόργουορντ , από σμολ φόργουορντ σε πάουερ φόργουορντ και από πάουερ φόργουορντ σε σέντερ. Τα συμπεράσματα της μελέτης ήταν κάπως συγκεχυμένα σε ο,τι αφορά την αποτελεσματικότητα. Δεν προέκυψε κάποιος κανόνας, καθώς άλλοι παίκτες βελτίωσαν τα στατιστικά τους, άλλοι πήγαν πίσω και άλλοι παρέμειναν πάνω κάτω στα ίδια νούμερα. Εντούτοις, προέκυψαν άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα.