Τσα!
Η μεγαλύτερη ανταλλαγή -πιθανότατα- στην Ιστορία του ΝΒΑ είναι γεγονός. Λίγους μήνες αφότου ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της πορείας των Mavericks προς τους Τελικούς της Λίγκας, ο Σλοβένος superstar Luka Doncic, γίνεται κάτοικος του επίσης ηλιόλουστου Los Angeles, ήτοι μέλος του πιο διάσημου οργανισμού μπάσκετ στον κόσμο, συμπαίχτης με τον LeBron James. Πριν ασχοληθούμε με τον περαιτέρω σχολιασμό της ανταλλαγής και των προεκτάσεων αυτής, ας θυμηθούμε λίγο την ανταλλαγή καθεαυτή και τι αυτή περιλαμβάνει:
(να μας συμπαθάτε, αλλά ενεργά links προς το μέσο του ναζιστή δεν θα υπάρχουν εφ εξής. πήραμε το αρχικό τουί -για να δώσουμε credit στην αρχική πηγή- λόγω απουσίας αντίστοιχου bluesky από άρθρο με print screen)
Ξεκινώντας ανάποδα, από τα μη σημαντικά, να σημειώσουμε πως σε μία τέτοια ανταλλαγή δεν γινόταν να μην υπάρχει κάπου, κάπως, και το όνομα του GM των Jazz, του Danny Ainge. Όποιο pick και αν σηκώσεις στο ΝΒΑ εδώ και πολλά χρόνια, θα κρύβεται από πίσω αυτός και η ομάδα του, η οποία αντάλλαξε $110 χιλ. και πήρε τον Ηοod-Schifino και δύο picks δεύτερου γύρου, ώστενα απορροφήσουν ένα roster slot από τους Mavericks και κυρίως να τους αφήσουν $ 628 χιλ. κάτω από το όριο του tax.
Ακολούθως, θα προσπαθήσουμε να βάλουμε τις σκέψεις μας σε μία τάξη λοιπόν ό,τι σημαντικό αφορά την ανταλλαγή αυτή.
L.A. Luka
Ο Doncic είναι ενδεχομένως ο μεγαλύτερος superstar που ανταλλάσσεται στην Ιστορία, χωρίς να έχει προηγηθεί trade request από πλευράς του. Μιλάμε για τον περσινό πρώτο σκόρερ της Λίγκας, έναν παίκτη που έχει ψηφιστεί στα 25 του ήδη πέντες φορές πέντε φορές First Team All NBA (συγκριτικά ο Curry έχει ψηφιστεί τέσσερις, ο Jokic θα ψηφιστεί φέτος, στα 30 του, πέμπτη φορά, και οι μόνοι έτεροι τέσσερις εν ενεργεία παίκτες με πέντε παρουσίες σε πρώτη All NBA πεντάδα είναι οι LeBron, KD, Harden και Giannis - όλοι τους over 30), ενώ μόλις πέρσι οδήγησε την ομάδα του στους Τελικούς του ΝΒΑ, ακόμα και κουτσαίνοντας κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της post season. Τα μόνα άλλα trades που μπορούμε να θυμηθούμε να μας έχουν προκαλέσει κάπως αντίστοιχη έκπληξη -αλλά όχι αντίστοιχο δέος, σε βαθμό να ψάχνουμε να δούμε αν είναι πρωταπριλιά- ήταν του Shaq στους Heat και του Paul George στους Clippers. Μα ο Shaq τότε δεν ήταν 25, και είχε ήδη επέλθει η ρήξη με αυτόν εντός των Lakers και ο PG13 δεν ήταν ποτέ αστέρας επιπέδου Luka. Για αυτό και μιλάμε με σιγουριά για ένα μοναδικό στα χρονικά trade.
Υπάρχουν νικητές και χαμένοι εκ πρώτης όψης; Φυσικά και ναι. Και μιλωντας για νικητές αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Los Angeles Lakers, οι οποίοι όχι μόνο απέκτησαν έναν megastar όπως ο Doncic, προσφέροντας λίγα πράγματα ως αντάλλαγμα -και ας είναι superstar o Davis, δεν παύει να είναι 32 ετών με ένα ιστορικό βεβαρημένο από τραυματισμούς. Με τον LeBron James να είναι 40 χρόνων και να βαδίζει προς το τέλος της πλούσιας καριέρας του, είτε αυτή είναι σε ένα, δύο, ή περισσότερα έτη, ο πιο φανταχτερός οργανισμός ολάκερου του ΝΒΑ βρήκε τον επόμενο franchise παίχτη του. Έτσι, το front office κατάφερε με μία κίνηση να προετοιμάσει το μέλλον των «Λιμνάνθρωπων» άκοπα. Η επόμενη μέρα μοιάζει εξίσου λαμπερή, χωρίς να χρειαστεί να υποθηκευτεί το μέλλον, να περάσει από ένα στάδιο σκληρού tanking για να μπορέσει να ξαναβρεθεί σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Γιατί, κακά τα ψέματα, ουδείς θα περίμενε τέτοιο δώρο από μεριάς Mavericks. Στα πρώτα του εφτά χρόνια στη Λίγκα, ο Doncic "τρέχει", τόσο με μέσους όρους, όσο και με απόλυτους αριθμούς, σε επίπεδα “LeBron James” από άποψη απόδοσης, ενώ δεδομένα σε όλη του τη διαδρομή, σε εθνικό, αλλά και συλλογικό επίπεδο, έχει αποδείξει, ξανά και ξανά, πως έχει νοοτροπία -αλλά και αποτελεσματικότητα- νικητή.
Οι Lakers στάθηκαν -για ακόμα μια φορά- τυχεροί, που όποια -βάσιμη ή όχι, θα το εξετάσουμε παρακάτω στο κείμενο- τρέλα κι αν έπιασε τους Mavericks και αποφάσισαν να “σορτάρουν” (να ποντάρουν εναντίον, με χρηματοοικονομικούς όρους) το αγωνιστικό μέλλον και την φυσική κατάσταση του Luka, από πλευρά τους δεν είχαν κανέναν απολύτως λόγο να μην πάρουν το ανάποδο “στοίχημα”. Δίνουν εκ νέου προοπτική δεκαετίας στο franchise, και πλέον ως πόλο έλξης δεν έχουν αποκλειστικά την ιστορία του οργανισμού, τη λάμψη της πόλης και των superstars που εκεί κατοικοεδρεύουν, ή τις παραλίες της Καλιφόρνια, μα και έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους αγωνιστικούς αστέρες, που αποδεδειγμένα μπορεί να πάρει την ομάδα από το χεράκι και να την οδηγήσει σε μεγαλεία. Ό,τι λανθασμένες κινήσεις και να είχε κάνει στο πρόσφατο παρελθόν ο GM Pelinka, με την συγκεκριμένη κίνηση, μπαίνει πανάξια στο πάνθεον των Lakers, εξασφαλίζοντάς τους το επόμενο λαμπερό αστέρι τους, ένα αστέρι που φαίνεται πως έχει τη λάμψη, τη νοοτροπία (μεγαλομανία με ολίγον καγκουριλίκι) που ταιριάζει γάντι στο όλο πάκέτο “Lakers”.
Η συγκυρία που ενδεχομένως ευνόησε τον Pelinka, όντας ο ίδιος κατά το παρελθόν ο manager του Kobe, με τον αντισυμβαλλόμενο από πλευράς Mavericks, GM Harisson να είναι την ίδια περίοδο τον σύνδεσμο του Kobe στη Nike, αποτελεί μία ακόμα συναστρία που ευνοεί τους Lakers, όπως συνέβη σε κάθε προηγούμενη δεκαετία, και τις οκτώ τελευταίες που υπάρχει η Λίγκα.
Αν κάτι κάνει το trade ακόμα πιο εξωφρενικό, είναι τα ανταλλάγματα που δόθηκαν για τον Luka: ένας superstar -όχι 1A επιπέδου, αλλά αποδεδειγμένα πια 1Β- και δη στα 32 του, ένα unprotected first round pick,του 2029, όταν η ομάδα -έλεω Doncic- αναμένεται να είναι καλή, άρα αυτό να έχει μικρή αξία, και δύο νεαροί παίκτες, ένας συμπληρωματικός (Christie) και ένας μάλλον αδιάφορος στην ως τώρα διετή παρουσία του στη Λίγκα (Hood-Schifino).
“Ληστεία μετά φόνου κύριε Πρόεδρε!”
Στο αγωνιστικό σκέλος, το πάντρεμα των James, Doncic, όταν με το καλό αποθεραπευτεί ο δεύτερος μοιάζει αρκετά ιντριγκαδόρικο για τον Redick. Στην πρώτη του δουλειά ως πρώτος προπονητής θα κληθεί να βρει τον τρόπο ώστε να γίνει πολύ αποδοτική η συγκεκριμένη δυάδα, χωρίς τα αρνητικά να είναι πολύ επιβαρυντικά. Εδώ που τα λέμε, αν λάβουμε υπόψιν την περσινή χρονιά όπου Doncic, Irving και λοιποί Mavericks έφτασαν ως τους Τελικούς, τα όποια προβλήματα μπορούν να προκύψουν, λύνονται. Δεδομένα θα χρειαστεί να κάνουν μερικές ακόμα κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση οι διοικούντες της ομάδας του LA. Εξάλλου, τα πάντα για το Dallas έγιναν καλύτερα, όταν απέκτησαν τους P.J. Washington, Daniel Gafford, oι οποίοι ήταν οι τέλειοι συμπαραστάτες στη frontline. Τα βασικά ερωτηματικά για τον Redick είναι ξεκάθαρα: δύο παίχτες που η αξία τους και η ικανότητά τους είναι δεδομένη και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περαιτέρω. Είναι όμως, παίχτες που δεν παίζουν τόσο πολύ χωρίς την μπάλα, που δεν αρέσκονται να κινούνται χωρίς αυτήν και φυσικά μέτριοι αμυντικοί – ο LeBron μπορεί να βρει την όρεξη να γίνει ξανά ένας καλός αμυντικός -για κάποιες βδομάδες στα Playoffs αναφερόμαστε εδώ-, ο Doncic στην καλύτερη, απλά υποφερτός. Επιπρόσθετα η φυγή του Davis, καθιστά τη frontline λειψή τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Ο Hayes δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συμπαθητική backup λύση, ο Vanderbilt είναι εξαιρετικός αμυντικός, το ίδιο και ο Finney-Smith, όχι όμως για αρκετά λεπτά στη θέση του σέντερ, επομένως κρίνουμε πως είναι μονόδρομος η ενίσχυση εκεί. Ως πιθανά ανταλλάγματα για την κάλυψη των όποιων κενών είναι τα συμβόλαια των Vanderbilt, Vincent, Hachimura ($ 10 εκατ, $11 εκατ. και $17 εκατ. αντίστοιχα), πλέον το pick πρώτου γύρου του 2031 καθώς και η δυνατότητα κάποιων pick swaps. Ενώ πλέον ακόμα και ο Reaves να μην είναι τόσο untouchable όσο ήταν μέχρι τα χαράματα της Κυριακής. Προτεραιότητα είναι η απόκτηση center. Τα ονόματα που κυκλοφορούν και μπορούν να αποκτηθούν; Πολλά. Το θέμα είναι τι σκοπούς έχουν για την προσέγγιση στη συγκεκριμένη θέση.
Αναφερόμενοι στον Redick, να πούμε εδώ πως μάλλον το podcast που είχε πρέπει να αρχίσει να καταχωρείται στα βιβλία της Ιστορίας ως το επιδράστικοτερο στα χρονικά της Λίγκας, μιας και από αυτό πέρασε όχι μόνο ο LeBron, χαρίζοντάς του τη θέση του προπονητή των Lakers, μα είναι και το μόνο που είχε παρευρεθεί ο Doncic, συνέπεια της καλής σχέσης που είχαν οι δύο από το -σύντομο- διάστημα της κοινής τους παρουσίας στο Dallas.
Το βασικό ερώτημα ωστόσο που θα απαντήσει τους ανωτέρω αγωνιστικούς προβληματισμούς είναι αν θα καταφέρουν μες στις επόμενες ημέρες, ως την trade deadline, να πρσθέσουν τα απαραίτητα αγωνιστικά χαρακτηριστικά στο τρέχον -κακοδομημένο αυτή την στιγμή- ρόστερ, ώστε αυτό να αποκτήσει πρωτίστως ισορροπία και δευτερεύον ένα κάποιο βάθος σε επίπεδο ως και τον όγδοο παίκτη του, για να μπορέσουν να διεκδικήσουν κάτι καλό άμεσα, την τρέχουσα σεζόν. Με την έννοια πως τέτοιες επιδόσεις από πλευράς LeBron, post 40 πλέον, όσο δεδομένες και αν τις έχει κάνει στα μάτια μας, είναι επίσης δεδομένα μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Άρα δεν υπάρχει λόγος να μην εκμεταλλευτούν την νοοτροπία “and I took it personally” που αδιαμφισβήτητα θα έχει η Αγνή Σλοβένικη Καύλα κατά την επιστροφή του στα παρκέ, συνδυαστικά με την εξαιρετική σεζόν LeBron και να πάνε “all in”. Γιατί, αλήθεια, περιμένουμε έναν Luka σε επίπεδα κάτι ανάμεσα σε Jordan 1996 (‘Number 45 is Not Number 23' η δήλωση του Nick Anderson των Magic που του γύρισε τότε το μάτι), Shaq 2005-06 (μετά την ανταλλαγή του στους Heat) και LeBron 2012 (μετά τον εξάψαλμο για τους χαμένους Τελικούς του 2011).
Η frontline και η -έτσι κι αλλιώς- προβληματική αμυντική γραμμή τους έχουν αποδυναμωθεί παραπάνω από τη φυγή Davis (όσο και από το two way παιχνίδι του Christie, που ήταν παραπάνω από αξιοπρεπής το τελευταίο δίμηνο), ωστόσο η έλευση Luka, και δη με κίνητρο να κλείσει στόματα, μάλλον αποτελεί το μεγαλύτερο υπερόπλο που θα έχει δει η Λίγκα εδώ και κάποιο διάστημα. Ή τουλάχιστον αυτή είναι η προσδοκία. Η δε πλαισίωση με την νοοτροπία LeBron ως προς την εκγύμναση, διατήρηση και αποκατάσταση του σώματος και της εν γένει υγείας του οργανισμού, ίσως να αποτελέσει και το σημείο καμπής στην καριέρα του Doncic, ακυρώνοντας τις σχετικές φοβίες των Mavericks, φοβίες που φαίνεται πως τους οδήγησαν σε αυτή την -εντελώς παλαβή, έχουμε γράψει πάνω από 1.000 λέξεις και ακόμα δεν το έχουμε χωνέψει!- κίνηση.
Smoking Mavericks
Όσον αφορά την έτερη πλευρά της ανταλλαγής, ας πούμε πως οι οπαδοί τους δεν πήραν και πολύ ψύχραιμα την σχετική απόφαση της ομάδας:
Μία κίνηση που είχε αντιδράσεις και έκανε αρκετό κόσμο να νιώσει ξενερωμένος. Σε έναν χώρο που όλα μοιάζουν και είναι “just business”, η στάση του φιλάθλου που θα δεθεί με έναν αθλητή, που θα «μεγαλώσει» μαζί του, θα αγοράσει τη φανέλα του είναι λογικό να βγάζει πικρία και αντίδραση. H παραχώρηση του παίχτη που αναζωογόνησε το franchise μετά την Nowitzki εποχή για τα μάτια ενός 32χρονου μοιάζει παράταιρη και ξένη με τη λογική των ανταλλαγών του ΝΒΑ, αλλά κυρίως με τη λογική του loyalty και της συνέχειας που διαφήμιζε το franchise των Mavericks. Πόσο δε μάλλον όταν τα έργα, είναι πρόσφατα.
Γενικά, το ερώτημα αναφορικά με τους Mavericks από τα χαράματα της Κυριακής αποκλειστικά ένα: “what the hell were they smoking?!”
Σύμφωνα με λεγόμενα του GM των Τεξανών ήταν οι αμυντικές αδυναμίες του Σλοβένου που οδήγησαν στην απόφαση. Χαρακτηριστικά υπογράμμισε “πως η άμυνα είναι αυτή που κερδίζει τα πρωταθλήματα”. Επομένως η απόκτηση του Davis είναι αυτή που θα τους κάνει να μπορέσουν να το κατακτήσουν, κάτι που δεν συνέβη πέρυσι όταν ο Doncic ήταν ο αδύναμος αμυντικός τους κρίκος κόντρα στους Celtics. Το σκεπτικό έχει προφανώς λογική βάση: κάθε άμυνα είναι τόσο καλή όσο ο χειρότερος αμυντικός της παίκτης. Αυτός δηλαδή που θα χτυπηθεί ξανά και ξανά, ακόμα και σε κάθε επίθεση, από τον αντίπαλο, ιδίως στο υψηλότερο μπασκετικό επίπεδο, αυτό των Τελικών του ΝΒΑ. Μα ακόμα και σε αυτή την απόλυτα λογική πρόταση, υπάρχει ένα τεράστιο “αλλά” που κάνουμε προσπάθεια να μην το γράψουμε με κεφαλαία γράμματα για να αποτυπωθεί σωστά η εσωτερική ένταση/φωνή μας: “για να φτάσουν οι Mavericks εκεί, ήταν αυτός ο γαμημένος ο Doncic που τους πήρε από το χεράκι και τους πήγε! Ούτε ο Kyrie, ούτε ο Lively, ούτε ο αναθεματισμένος ο P.J. Washington!”.
H δε θέση “το μέλλον είναι τώρα” που υποστήριξε με θέρμη στην συνέντευξη τύπου εχθές το βράδυ, είναι απόλυτα συνεπής με την κυρίαρχη και παντοκρατορική στις ΗΠΑ καπιταλιστική προσέγγιση του βραχυπρόθεσμου κέρδους, με πλήρη αδιαφορία για τη βιωσιμότητα, την αειφορία, την ισορροπία παρόντος και μέλλοντος:
Ακόμα και έτσι όμως, να πάμε με το ανωτέρω αφήγημα, οι Mavericks όντως μπορεί φέτος να έχουν σημαντικές πιθανότητες να πάνε μακριά στην post season. O Davis τους δίνει τον όγκο να κοιτάξουν απειλητικά στα μάτια τους Thunder, Rockets και Grizzlies (που δεν έχουν αντίστοιχο) και τους Nuggets, με τρόπο εφάμιλλο των περσινών Wolves. Ναι, ο έχων τη φήμη του ευπαθούς Davis, από τον Γενάρη του 2023 ως και σήμερα έχει αγωνιστεί σε πάνω από το 92% των αγώνων των Lakers (178/190), αποδεικνυόμενος πιο “χαλκέντερος” από τον 25χρονο Doncic. Αλήθεια όμως, ποιος ποντάρει πως στα επόμενα τρία με τέσσερα χρόνια, ο Davis θα είναι πιο υγιής από τον Luka;!
Και είμαστε αναγκασμένοι εδώ να επαναφέρουμε τον όρο του “σορταρίσματος” και να ξανατονίσουμε πως τόσο κυνικό, τόσο ακραίο σορτάρισμα σε τέτοιου ύψους αξία (χρηματιστηριακή, αγωνιστική, ό,τι) δεν έχουμε ξαναζήσει. Και δη από τον owner της αξίας. Μήπως υποτιμούμε το γεγονός πως οι Mavericks ίσως να γνωρίζουν πράγματα για το σώμα του (τακτικοί τραυματισμοί στη γάμπα και ενδεχομένως φόβος αχιλλείου, από την κακή προπόνηση και διατροφή;) και τις συνήθειές του (κάπως πιο “βαλκανικές” για τα γούστα των Mavs); Μπορεί. Αλλά να αντιμετωπίζεις ένα κορμί σαν του Doncic στα 25 του σαν να είναι ο Embiid στα 31 του, ε, νομίζω πως μπορούμε να συμφωνήσουμε πως υπάρχει μια απόσταση και μια -τεράστια- υπερβολή σε αυτό, ένας πειθαναγκασμός και προσπάθεια εκπλήρωσης μιας αυθυποβαλλόμενης προφητείας.
Το δε έτερο επιχείρημα είναι πως δεν πήραν προσφορές για αυτόν. Αυτό έχει μια βάση, αλλά ίσως και όχι. Ο Doncic δεδομένα αποτελεί την τέταρτη υψηλότερη ανταλλάξιμη αξία στο NBA, πίσω αποκλειστικά από Wemby, Jokic και SGA. Ωστόσο, αν το πλάνο του front office των Mavericks ήταν, όπως ο ίδιος ο GM τους το παρουσίασε “άμεση ενίσχυση στην άμυνα, αφού αυτή φέρνει Πρωταθλήματα, και το μέλλον είναι αποκλειστικά τα επόμενα τρία - τέσσερα χρόνια”, τότε οι επιλογές για τα ανταλλάγματα του Luka παύουν να είναι ένα καράβι picks, αλλά καλοί αμυντικοί stars που μπορούν να συνεισφέρουν άμεσα: άρα ο Giannis και ο Davis σε επίπεδο top-15 παικτών της Λίγκας. Και ακόμα και οι Bucks θα δέχονταν την ανταλλαγή Giannis για Doncic, δύσκολα ο Luka θα υπέγραφε επέκταση για να μείνει στο Milwaukee το καλοκαίρι του 2026 που ληγει το τρέχον συμβόλαιό του. Άρα έμενε μόνο ο Davis και οι Lakers, του στενού συνεργάτη κατά το παρελθόν του Harrison, Pelinka. Αυτό βοήθησε στο να πάει κάτω από το radar το όλο trade και να μην έχει κυκλοφορήσει ο παραμικρός ψίθυρος, αλλά και στο να είναι χαμηλή η τιμή: αφού με τα δεδομένα που οι ίδιοι οι Mavs είχαν θέσει στους εαυτούς τους ήταν μόνο ο Davis που πληρούσε τα κριτήρια.
Για όλον τον κόσμο, αυτό σήμερα φαντάζει ένας εγκληματικός αυτοπεριρισμός που τους οδήγησε να πουλήσουν έναν από τους τρεις καλύτερους παίκτες του κόσμου όσο γράφονται αυτές οι γραμμές (και μάλλον και για τα επόμενα κάμποσα χρόνια) μόλις έναντι ενός -συμπαθητικού, αλλά μικρού- ποσοστού της αξίας του. Οι Mavericks ωστόσο και δη ο GM τους, έχει την αυτοπεποίθηση του ανθρώπου που πήρε ένα μέτριο ρόστερ και το έπλασε τόσο καλά που το πήγε Τελικούς. Άρα θεωρεί πως μπορεί να το βοηθήσει να κάνει και το τελικό βήμα. Στη δική μας κρίση αυτή η ανάλυση υποτιμά τρομακτικά το ποιο ήταν το θεμελιακό κομμάτι της πορείας προς τους Τελικούς. Που πλέον δεν υπάρχει καν στο ρόστερ. Στην κοντόφθαλμη λογική των άμεσων αποτελεσμάτων, που οι ίδιοι έθεσαν για τους εαυτούς τους, θα φανεί μέχρι τέλη Ιούνη 2027 αν είχαν δίκιο ή άδικο.
Κατά την ταπεινή μας άποψη πάντως, αν κάτι είναι άδικο από την άλλη κατάσταση είναι η αντιμετώπιση που θα τύχουν από σήμερα οι Irving και Davis. Οι οποίοι -πραγματοποιώντας με καθυστέρηση οχτώ χρόνων το όνειρο των Celtics για αγωνιστική τους συνύπαρξη- παραμένουν εξαιρετικοί και ικανοί να οδηγήσουν ψηλά τους Mavericks. Το ρόστερ είναι πράγματι σωστά δομημένο. Υπάρχουν παίχτες να υποστηρίξουν το συγκεκριμένο δίδυμο, πλάγιοι σουτέρ, αθλητές που μπορούν να συνυπάρξουν με τον πρώην άσσο των Lakers στη frontcourt. Είτε ο Gafford, είτε -κυρίως όταν επιστρέψει υγιής- ο Lively ώστε να μπορεί να αγωνίζεται και ως power forward, μιας και είναι γνωστή η αλλεργία του “Φρύδια” για τη θέση του center.
Οι κακές οι γλώσσες βέβαια, δεν μας επιτρέπουν να αφήσουμε εκτός ανάλυσης και το οικονομικό κομμάτι. Το καλοκαίρι του 2025 ο Doncic θα μπορούσε να υπογράψει πενταετή supermax επέκταση αξίας $ 345 εκατ. Από όσα μέχρι στιγμής έχουμε καταγράψει, κάνει μάλλον σαφές πως το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ομάδας δεν ήταν διατεθειμένο για τέτοια οικονομική δέσμευση, σε έναν παίκτη που οι ίδιοι τον αντιμετώπιζαν ως ρίσκο. Αν αυτό ενέχει και μια τσιγκουνιά μέσα, συμπαθάτε μας, το γεγονός πως δώσανε και pick β’ γύρου στη Utah για να πέσουν κάτω από το tax, με ομάδα που θέλουν να διεκδικήσει άμεσα τον Τίτλο, μάλλον το πιστοποιεί, δεν νομίζετε κι εσείς;
Κατακλείδα
Σε κάθε περίπτωση, η πραγματικότητα είναι οδοστρωτήρας, που αργά ή γρήγορα περνάει πάνω από όλους μας, ισοπεδώνοντας προκαταλήψεις, λανθασμένες εκτιμήσεις και υπερβολές. Το συγκεκριμένο trade μας γέμισε μια Κυριακή με κουβέντες, καυλάντα και αναλύσεις, σε επίπεδο χαβαλέ, αλλά κυρίως αγωνιστικό, οικονομικό και φιλοσοφικό. Το NBA για ακόμα μια φορά μας απέδειξε γιατί αποτελεί, πέρα από το θέατρο εκτέλεσης του αγαπημένου μας αθλήματος στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, και μια διαρκή, λατρεμένη σαπουνόπερα, που πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, είναι ένα διαρκές πεδίο ενασχόλησης, σχολιασμού και κουβέντας. Αγωνιστικά καθαρά, στο τοπίο της Άγριας Δύσης, δύο εκ των συμμετεχόντων διεκδικητών άλλαξαν εντελώς δέρμα, αγωνιστικά χαρακτηριστικά και φιλοσοφία, και στους επόμένους μήνες αναμένεται να διεκδικήσουν τα σκήπτρα της Περιφέρειας. Μέχρι να φανεί ποιος θα δικαιωθεί από αυτό το ανακάτεμα, εμείς θα περιμένουμε με αγωνία τα επόμενα επεισόδια, τόσο αγωνιστικά, όσο και δραματουργικά (η trade deadline είναι ακόμα μπροστά μας άλλωστε), καθιερώνοντας ωστόσο την δεύτερη μέρα κάθε Φλεβάρη, ως την επίσημη Lakers Renaissance Day, καθώς ίδια μέρα μετά την έλευση του Pau Gasol, που οδήγησε το λαμπερότερο (και αηδιαστικά κωλόφαρδο) franchise των Lakers στα 16ο και 17ο Πρωτάθλημά τους, ίδια ακριβώς μέρα, με την ίδια ακριβώς άγνοια από την υπόλοιπη Λίγκα πριν την ανακοίνωση και σοκ μετά αυτής, ο Luka Doncic, η “Αγνή Σλοβένικη Καύλα”, ντύθηκε με τη σειρά του στα φημισμένα “Purple & Gold”.
