Αγοραστής, από την οικογένεια Buss που ελέγχει την ομάδα από το -μακρινό- 1979, ο μέτοχος των Lakers από το 2021, κάτοχος του 26% αυτών, Mark Walter, ιδιοκτήτης και αναμορφωτής, μεταξύ άλλων και, των Los Angeles Dodgers του MLB, με κοινό σύνδεσμο στα δύο franchises τον, συνεργάτη του στην ομάδα baseball, Magic Johnson.
Όλα τα παραπάνω, πέρα από το προφανώς πρώτο “ποιος είναι ο Mark Walter;”, έχουν αρκετά ενδιαφέροντα, δεύτερα και τρίτα, επίπεδα που αξίζουν μιας αναλυτικότερης εξέτασης και αυτό ακριβώς αποτελεί τον στόχο του κειμένου που ακολουθεί.
Πάμε λοιπόν.
Η τεράστια κληρονομιά (και το ατελείωτο δράμα) της οικογένειας Buss στους Lakers
Ξεκινώντας από τα βασικά -ως τετριμμένα, πρέπει ωστόσο να γίνει μια αναφορά στην οικογένεια Buss, καθώς αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους Lakers, και δη με τις πλέον λαμπρές μέρες του οργανισμού: από τα glorified ‘80s, τα early και τα late ‘00s ως και τον 17ο Τίτλο της ομάδας στο Bubble το 2020. Κοντολογίς, υπό την ιδιοκτησία της οικογένειας, οι Lakers κέρδισαν τα 11 από τα 17 Πρωταθλήματα της ιστορίας τους, χάρισαν μπασκετικά και πολιτισμικά τους Showtime Lakers στα ‘80s, τους ισοπεδωτικούς αλλά και δραματουργικούς Lakers των Shaq & Kobe, την Mamba version του τελευταίου, για να καταλήξουμε στην LeBron έκδοση αυτών και το τελευταίο τους Πρωτάθλημα υπό τη διοίκηση της οικογένειας (αστεράκι υποσημείωσης εδώ και θα επανέλθουμε) το 2020.
Όλα αυτά με κάμποσο δράμα και ίντριγκα, αρχικά ως προς την εύνοια της Λίγκας για το απαστράπτον χρυσό του οργανισμού (trade Gasol για παράδειγμα), αλλά και με κάμποσο δράμα, είτε αφορούσε τις σχέσεις του Jerry West με μέλη της οικογένειας, την αποχώρηση του “Logo” λόγω Phil Jackson, τη σχέση του Phil με την Jeanie, τις σχέσεις Shaq και Kobe, την υπόθεση βιασμού του Kobe και κυρίως -με το «κυρίως» να αναφέρεται στην Lakeroκεντρική δραματουργία- τον θάνατο του Dr. Buss το 2013 και τη διαμάχη των παιδιών του ως προς τη διαδοχή, κατάσταση που καταγράφηκε αναλυτικά στην τηλεοπτική σειρά του Hulu (το βρίσκετε στο Disney+) “Legacy: The True Story of the LA Lakers”.
Πρέπει ωστόσο να γίνει μια ακόμα αναφορά στα της οικογένειας Buss, γιατί είναι το κρίσιμο «αιτιατό» που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε το «αίτιο» της πώλησης της ομάδας στο σήμερα. Συγκεκριμένα, ο Dr. Buss είχε εφτά παιδιά, εκ των οποίων στην ιστορία των Lakers εμπλέκονται τα έξι, καθώς η πρώτη κόρη, η Lee, δόθηκε για τεκνοθεσία αμέσως μετά τη γέννησή της (1953). Κληρονόμοι και μέτοχοι του trust που διοικούσε τους Lakers ήταν τα άλλα έξι παιδιά του, οι Johnny (γεννηθείς το 1956), Jim (1959), Jeanie (1961) και Janie (1963) από τον πρώτο του γάμου, και οι Joey (1985) και Jesse (1988) από τον δεύτερο. Στο trust συμμετέχουν τα παιδιά ισότιμα, με την εντολή του πατέρα να ήταν η διοίκηση της ομάδας από την Jeanie. Κάτι που αρχικά εκχώρησε στον Jim, από το 2013 ως το 2017, όταν, μετά από μια σειρά αποτυχημένων αγωνιστικά, διοικητικά και οικονομικά αποφάσεων (θυμάστε εκείνα τα συμβόλαια στον Deng και τον Mozgov; E, αυτά είναι τα πλέον χαρακτηριστικά της τότε διοικητικής περιόδου), τον εκπαραθύρωσε και ανέλαβε η ίδια, με την όλη υπόθεση να καταλήγει προφανώς στα δικαστήρια, όπου τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια, Johnny και Jim, στράφηκαν εναντίον της Jeanie, αμφισβητώντας τις αποφάσεις της και τον ρόλο της, με την Jeanie ωστόσο να βγαίνει κερδισμένη. Γιατί ποτέ λίγο παραπάνω δράμα έβλαψε το Hollywood, όπου και η οικογένεια κατοικοεδρεύει; Το trust δεν είχε άλλα σημαντικά περιουσιακά στοιχεία πέρα των Lakers (δεν είναι ιδιόκτητο καν το -Staples Center, as we all know it, πλέον- Crypto Arena). Αποτέλεσμα είναι οι Lakers να μην φείδονται salaries για να τηρήσουν την οικογενειακή παράδοση, των αγωνιστικών επιτυχιών, αλλά να είναι «μαγκωμένοι» σε κάθε έτερο έξοδο που αφορά την ομάδα: υποδομές, scouting team, analytics, τα πάντα, μιας και η κερδοφορία -σε όρους ισολογισμού- ήταν αυτή που τους έδινε μερίσματα, ήτοι τα βασικά έσοδα βιοπορισμού τους.
Το trust διοικείται πλειοψηφικά, και εδώ είναι που οι δύο τελευταίοι γιοι είναι κάπως ριγμένοι: τα μεγαλύτερα αδέρφια, όντας όλοι τους πάνω από 60, δεν είχαν λόγο να αρνηθούν την προσφορά του Walter και να εξασφαλίσουν πλουσιοπάροχα γεράματα. Από την άλλη, οι δύο μικρότεροι, βλέποντας τις αξίες των αθλητικών franchises σε διαρκή άνοδο τα τελευταία χρόνια, ήθελαν να περιμένουν, θεωρώντας πως θα πετύχαιναν ακόμα καλύτερη τιμή. Άλλωστε, σκάρτα 40 είναι ο μεγαλύτερος εκ των δύο, χρόνο μπροστά τους είχαν. Και κάπως έτσι, αποφασίστηκε πλειοψηφικά -και όχι ομόφωνα- η πώληση ενός ποσοστού της τάξης του 51% από το 66% των μετοχών της ομάδας που κατείχε η οικογένεια, στον Walter έναντι αντιτίμου λίγο πάνω από τα $ 5 δισ. (εξ ου και η συνολική αποτιμητική αξία της ομάδας στα $ 10 δισ. αφού το κάτι πάνω από το μισό της πουλιέται για κάτι πάνω από $ 5 δισ.).
Η Jeanie ως Governor και στο αύριο;
Η οικογένεια κράτησε ένα ποσοστό οριακά πάνω από το 15%, το κρίσιμο δηλαδή όριο που η Λίγκα επιβάλλει να κατέχει κάποιος για να είναι Governor, ήτοι ο κύριος λήπτης των αποφάσεων και εκπρόσωπος της ομάδας στο Board of Governors, το Συμβούλιο των Ιδιοκτητών, που αποτελεί το ανώτερο διοικητικό όργανο του ΝΒΑ, με την Jeanie Buss να αφήνει να διαρρεύσει πως μέρος της συμφωνίας είναι να διατηρήσει «για κάποια χρόνια» τη θέση, θέση που κατέχει από το 2017, όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω. Το αν αυτό θα ισχύσει, θα φανεί -με προσωπική ελπίδα ως fan της ομάδας να είναι το «σαφώς και όχι», αρκετά με το τσίρκο της Jeanie και της φίλης της Linda Rambis[1]. Και γιατί αυτό φαίνεται σήμερα θολό ως σενάριο έχει να κάνει με τις πρόσφατες εξαγορές των Mavericks και των Celtics. Συγκεκριμένα, οι πωλητές/governors των εν λόγω ομάδων, Mark Cuban και Wyc Grousbeck αντίστοιχα, είχαν αμφότεροι ανακοινώσει κατά τις πωλήσεις των ομάδων πως θα παρέμεναν στη θέση των Governors έκαστης για κάποια χρόνια. Ο Cuban δεν έμεινε ούτε τρίμηνο στη θέση του μετά την εξαγορά, ενώ με την επισημοποίηση της μετάβασης των μετοχών των Celtics στις αρχές του Αυγούστου 2025, ανακοινώθηκε πως ούτε ο Grousbeck θα διατηρήσει τη θέση του, όχι μέχρι το 2028, όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί, αλλά ούτε ως το τέλος του συγκεκριμένου μήνα. Τούτο καθώς δεν διατήρησε ποσοστό ανώτερο του 15% ώστε να του επιτραπεί να παραμείνει, με τον Bill Chisholm, που ηγείται της επενδυτικής ομάδας που εξαγόρασε τους Celtics, να αναλαμβάνει άμεσα στη θέση του (με τον Grousbeck να συνεχίζει ωστόσο ως «βοηθός του» στα συγκεκριμένα καθήκοντα, καθώς και ως CEO της ομάδας).
Αντίστοιχα στους Lakers, θα πρέπει να διευκρινιστεί αν το 15% του ποσοστού θα πρέπει να το κατέχει ένα άτομο ή εκπρόσωπος της εταιρείας, trust εν προκειμένω, που το κατέχει. Αν ισχύει το δεύτερο ίσως θεωρητικά η Jeanie μπορέσει να διατηρήσει για κάποια χρόνια τη θέση της. Αν όχι (ελπίδα κι ευχή), μάλλον και στην συγκεκριμένη περίπτωση η αλλαγή θα είναι άμεση και σε αυτό το επίπεδο. Κάτι που θεωρώ πως θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Τα μεγέθη πλέον των αθλητικών οργανισμών είναι τεράστια για να βάζει ένας δισεκατομμύρια και να αφήνει μετά κάποιον/α άλλον/η να κάνει με αυτά το χόμπι του, έστω και για τη μνήμη του πατέρα του/ης, όπως στην περίπτωση της Jeanie. Θαρρώ λοιπόν πως μάλλον νωρίτερα από ό,τι η Jeanie φαντάζεται μια τεχνοκρατική ομάδα θα αναλάβει στη θέση της, οδηγώντας τους Lakers στην επόμενη εποχή τους.
Ο κύριος Mark Walter
Σε πλήρη αντίθεση με τα μέλη του Buss trust, ο Mark Walter βρίσκεται στο τιμόνι μιας τεράστιας οικονομικής και επιχειρηματικής αυτοκρατορίας. Είναι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της TWG Global, μιας πολυεθνικής εταιρείας διαχείρισης χαρτοφυλακίου. Παράλληλα, είναι ο συνιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος της Guggenheim Capital (γνωστής και ως Guggenheim Partners), μιας παγκόσμιας επενδυτικής και χρηματοοικονομικής συμβουλευτικής εταιρείας που διαχειρίζεται χαρτοφυλάκιο το οποίο εκτιμάται στα $ 350 δισ. περιουσιακά στοιχεία.
Το χαρτοφυλάκιο των εταιρειών του περιλαμβάνει επενδύσεις στον χρηματοπιστωτικό τομέα, σε ασφαλιστικές, σε εταιρείες τεχνολογίας και ιδίως τεχνητής νοημοσύνης, μέσων ενημέρωσης, μόδας, ενέργειας, real estate και φυσικά κάμποσες αθλητικές συμμετοχές, με κυριότερη -ως τώρα- στους Los Angeles Dodgers.
Πέραν των Lakers και των Dodgers, ο Walter κατέχει μερίδια σε πολλές άλλες επαγγελματικές αθλητικές ομάδες και διοργανώσεις, όπως τις Los Angeles Sparks (WNBA), την Chelsea (Premier League), το Billie Jean Cup (γνωστό ως “Fed Cup” – tennis), την ομάδα Cadillac Formula 1 (F1) και την Professional Women's Hockey League (PWHL), το κύπελλο μάλιστα της οποίας ονομάζεται "Walter Cup". Αξίζει στο σημείο αυτό να σημειωθεί πως η έτερη σημαντική του διαφοροποίηση με την οικογένεια Buss, πέρα του προφανούς, σε επίπεδο οικονομικού μεγέθους, είναι πως ο Walter γενικά φαίνεται να αποφεύγει τόσο το δράμα, όσο και τη δημοσιότητα γενικότερα, προτιμώντας να λειτουργεί παρασκηνιακά.
Η Ανάσταση των Dodgers
Παρά το «άπλωμα» των επενδύσεων του Walter γεωγραφικά και αθλητικά, σε ένα μεγάλο φάσμα διαφορετικών αθλημάτων, αν κάτι κάνει τους οπαδούς των Lakers αισιόδοξους για την πλειοψηφική πια συμμετοχή του στην ομάδα, είναι η μεταμόρφωση που κατάφερε σε ένα άλλο franchise της Πόλης των Αγγέλων, αυτό των Dodgers στο MLB (baseball για να συνεννοούμαστε μεταξύ μας). Συγκεκριμένα, ο Walter και οι συνεργάτες του απέκτησαν τους Dodgers το 2012, σώζοντας το franchise από χρεοκοπία αρχικά, και κάνοντας τους πρωταγωνιστές στη συνέχεια. Μάλιστα η τιμή εξαγοράς τους, έναντι ποσού $ 2,15 δισ. εκείνη την εποχή υπερδιπλασίασε την προηγούμενη τιμή-ρεκόρ για ένα franchise του MLB, σηματοδοτώντας και με αυτόν τον τρόπο την επιθετική είσοδό του στην αγορά.
Και στη συνέχεια ήρθε η εκτόξευση: υπό την ηγεσία του Walter, οι Dodgers έχουν καταγράψει μια απαράμιλλη δεκαετία επιτυχιών, εξασφαλίζοντας 11 τίτλους κατηγορίας, τέσσερις τίτλους National League και κερδίζοντας δύο πρωταθλήματα World Series, με πιο πρόσφατο αυτό του 2024.
Μάλιστα, αν μπορούσε να δοθεί ένα αναλογικό παράδειγμα, θα μπορούσαμε να πούμε πως η είσοδός του στη Λίγκα μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη του Steve Ballmer στους Clippers, μόνο στο ακραία πιο επιτυχημένο. Κατά τ’ άλλα, η προσέγγιση του Walter ήταν παρόμοια, με σταθερά επιθετικές επενδύσεις και φιλοδοξία για πρωταθλητισμό, χωρίς δισταγμό χωρίς φειδώ σε superstars, αλλά και δίνοντας πακτωλό χρημάτων και για την αναβάθμιση των υποδομών της ομάδας, έχοντας δώσει πάνω από $ 100 εκατ. μόνο για την αναβάθμιση του γηπέδου. Έτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα προθυμίας και φιλοδοξίας, αποτελεί το συμβόλαιο-ρεκόρ ύψους $ 700 εκατ. που υπέγραψε ο star της ομάδας Shohei Ohtani το 2023. Στον επενδυτικό τομέα του franchise, εξασφάλισε μια προσοδοφόρα 25ετή συμφωνία δικαιωμάτων μετάδοσης με την Spectrum, αξίας άνω των $ 8 δισ., ως μάλιστα μίας από τις πρώτες του σημαντικές κινήσεις.
Τα παραπάνω μάλλον γεμίζουν με αισιοδοξία τους οπαδούς των Lakers που έβλεπαν τα τελευταία χρόνια να μένουν πίσω σε κάθε ζωτικό τομέα ανταγωνισμού: όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω στο κείμενο, μπορεί να ήταν σταθερά πάνω από το tax line, ωστόσο οι επενδύσεις τους στην ομάδα περιορίζονταν αποκλειστικά στους 14-15 παίκτες που αποτελούσαν κάθε χρονιά το roster. Εδώ και μια δεκαετία αποδυναμωνόταν το άλλοτε εξαιρετικό τμήμα scouting, το γήπεδο τους πλέον θεωρείται παλιό και ξεπερασμένο, έχουν από τις πιο υποστελεχωμένες ομάδες analytics της Λίγκας, την στιγμή που τα analytics εδώ και μια δεκαετία, δεν συμβάλουν απλά, αλλά καθορίζουν το παιχνίδι, ενώ έχουν χάσει προπονητές για οικονομικούς λόγους, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Τy Lue. Το κρίσιμο σε όλα τα παραπάνω είναι ότι δεν μετράνε στο salary cap, άρα δεν υπάρχει το παραμικρό εμπόδιο για άμεσες σχετικά επενδύσεις από τον Walter και αναβάθμιση σε όλους αυτούς τους κρίσιμους και θεμελιώδεις τομείς ανταγωνισμού στο NBA.
Εκεί που έγκειται η βασική αντίθεση σε σχέση με το MLB ωστόσο, είναι ακριβώς στους περιορισμούς που το salary cap και η 2023 CBA ειδικότερα θέτουν. Παρόλα αυτά, όπως περίτρανα η Oklahoma έχει πρόσφατα αποδείξει, με σωστή στελέχωση του front office, ελιγμοί, λύσεις και βέλτιστες αποφάσεις μπορούν να λάβουν χώρα για να ξεπεραστούν οι -κάμποσοι είναι η αλήθεια- σκόπελοι που η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (CBA) τακτικά θέτει. Και μόνο λοιπόν, η προσδοκία για αναβάθμιση από την Jeanie Buss, τη Linda και τον Kurt Rambis και τους φίλους τους, οι οποίοι αποκλειστικά έπρεπε με κάποιον τρόπο να συνδέονται με τις αναμνήσεις της Jeanie για τον μπαμπά της, θα περάσουν οι Lakers σε πολύ ορθολογικότερη στελέχωση του συνόλου του προσωπικού τους, χωρίς οικονομικούς περιορισμούς μάλιστα σχετικά, αποτελεί από μόνο του το πρώτο απαραίτητο βήμα για την ανάσταση αυτού του σε ύπνωση γίγαντα.
Για τα καθαρά αγωνιστικά των Lakers, έγραψε πρόσφατα αναλυτικά ο Pete στο Basketball Guru στο άρθρο "Η ιδιαίτερη offseason των Lakers", οπότε εδώ θα αρκεστώ στο προφανές: η παρουσία ενός εκ των κορυφαίων superstars του παιχνιδιού σήμερα, του Luka Doncic (LeBron, από τα βάθη της καρδιάς μου, ένα τεράστιο συγγνώμη για την πρόταση που προηγήθηκε, αλλά είσαι πια 40 κατσίκα μου), θέτει και σε αυτό το επίπεδο τις βάσεις για να χτιστεί μια ομάδα που άμεσα θα μπορέσει να διεκδικήσει την εκ νέου ισοφάριση των Πρωταθλημάτων των Celtics (το κατάλαβα πως έβγαλε κόμπλεξ η πρόταση με το που την έγραψα -αλλά δεν θα την αλλάξω). Το δώρο της έλευσής του από τους Mavericks ίσως να αποτέλεσε τα τελευταία ψήγματα χρυσόσκονης που είχε η οικογένεια Buss πασπαλίσει την -έτσι κι αλλιώς- χρυσή εμφάνιση της ομάδας. Η νέα σελίδα του franchise σε κάθε περίπτωση φαντάζει πιο ελπιδοφόρα από ποτέ τα τελευταία κάμποσα χρόνια. Κυρίως γιατί, όπως πολύ εύστοχα σημειώνει τακτικά ο Danny Leroux του podcast Dunc’d On: “owner is the biggest competitive advantage in the NBA”. Και πλέον οι Lakers απέκτησαν έναν owner με το οικονομικό μέγεθος και τη διάθεση επένδυσης αντίστοιχη της απαστράπτουσας λάμψης τους.
Έχει και εδώ πετροδολάρια;
Όπως γράφτηκε και εισαγωγικά, η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος στους Lakers δεν ήρθε ξαφνικά ή απομονωμένα. Εντάσσεται σε ένα γενικότερο ανακάτεμα της τράπουλας των αθλητικών franchises, τόσο στις Η.Π.Α., όσο και παγκόσμια, με τους υπερπλούσιους να έχουν επιδοθεί σε έναν νέο ανταγωνισμού επίδειξης του παράλογου -και απάνθρωπου- πλουτισμού τους, με τη χρησιμοποίηση των ομάδων σαν τα σύγχρονα κοσμήματα πολυτελείας. Κάπως έτσι ξεχωρίζουν τακτικότερα οι “rich” (Buss family) από τους “wealthy” (Walter). Παρά την απότομη αύξηση της μέσης τιμής εξαγοράς ενός αθλητικού franchise, η δομή, ιδίως στα αμερικάνικα sports, των κλειστών λιγκών, με απουσία υποβιβασμού, άρα και οικονομικής αβεβαιότητας, το πλαίσιο είναι έτσι καθορισμένο (μακροπρόθεσμα παχυλότατα τηλεοπτικά συμβόλαια, εξαιρετικά ακριβά εισιτήρια και merchandise), που εξασφαλίζουν ακόμα και σε αυτές τις τιμές εισόδου, κέρδη στο διηνεκές για τους υπερπλούσιους που μπαίνουν στο “παιχνίδι”.
Παρόλ’ αυτά, παρότι τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα αυτόνομο κείμενο παρουσίασης και ανάλυσης, η εξαγορά των Lakers φαίνεται να μην εντάσσεται απόλυτα στο ανωτερώ περιγραφέν πλαίσιο. Τούτο καθώς, η συγκεκριμένη εξαγορά φαίνεται να έχει αποτελέσει μια συγκεκαλυμμένη κερκόπορτα εισόδου στο ΝΒΑ στα πετροδολάρια, που τα τελευταία χρόνια λερώνουν κάθε αγαπημένο μας χόμπι. Συγκεκριμένα, στα τέλη Απριλίου του 2025, η TWG Global ανακοίνωσε την πρόθεση άντλησης κεφαλαίων ύψους $ 15 δισ., με στόχο στρατηγικές επενδύσεις στους τομείς του χαρτοφυλακίου της, μεταξύ άλλων με μια σαφή πρόθεση, όπως η ίδια η ανακοίνωση τύπου της εταιρείας ανέφερε να «χτίσει σημαντικά μερίδια σε ένα φάσμα αθλητικών περιουσιακών στοιχείων τα επόμενα χρόνια». Ε, τα $ 10 δισ. εξ αυτών βρέθηκαν από την Mubadala Capital, τον επενδυτικό βραχίονα του κρατικού επενδυτικού ταμείου του Abu Dhabi. Από τη μία, οι δημοσιευμένες πληροφορίες ρητά αναφέρουν πως αυτά τα κεφάλαια θα χρησιμοποιούνταν κυρίως για την ανάπτυξη των εταιρειών χαρτοφυλακίου της TWG που ειδικεύονται στη βιομηχανία της τεχνητής νοημοσύνης. Από την άλλη, μόλις λίγους μετά, η ενισχυμένη ρευστότητα της TWG Global της επιτρέπει να εξαγοράσει τους Lakers. Επιπρόσθετα, πρέπει να σημειωθεί πως, βάσει των δημοσιευμάτων, η συνεργασία των δύο πλευρών φαίνεται στρατηγική και μακροπρόθεσμη, καθώς η TWG Global απέκτησε ένα μειοψηφικό μερίδιο της τάξης του 5% στην Mubadala και δεσμεύτηκε να επενδύσει $ 2,5 δισ. στα προϊόντα της Mubadala, με στόχο να φτάσει ως και τα $ 20 δισ. δολάρια σε μελλοντικές επενδύσεις. Όπως εύστοχα σημείωσε σχετικά και ο Brian Windhorst, στο podcast του ESPN “The Hoop Collective” τις ημέρες μετά τη συμφωνία εξαγοράς των Lakers, τα δεδομένα έκαναν λόγο για γνωστό ενδιαφέρον από το Abu Dhabi για να επενδύσει στο NBA και τον αμερικανικό αθλητισμό, παρόλα αυτά τα κρατικά επενδυτικά ταμεία, όπως εν προκειμένω η Mubadala Capital, δεν δύναται να εξαγοράσουν απευθείας ομάδες, ακριβώς λόγω των ρυθμιστικών περιορισμών που οι αμερικάνικες επαγγελματικές Λίγκες -σε πλήρη αντίθεση με τις ευρωπαϊκές- έχουν θέσει. Μπορούν όμως κάλλιστα να επενδύουν σε εταιρείες (αν και η σωστή λέξη εδώ μάλλον είναι το «οντότητες», με την έννοια του “entities”) όπως η TWG Global και μέσω αυτών να προχωρούν σε εξαγορές αθλητικών franchises.
Με τον τρόπο αυτό, μέσω δηλαδή της επένδυσης του Abu Dhabi (μέσω της Mubadala Capital) στην TWG Global, έναν όμιλο με συμφέροντα που εκτείνονται στην τεχνητή νοημοσύνη και τον αθλητισμό, βλέπουμε το επόμενο στρατηγικό βήμα μιας εξελιγμένης, διαφοροποιημένης, επενδυτικής στρατηγικής από κρατικά επενδυτικά ταμεία των πετροδολαρίων, στην επόμενη φάση του sportswashing. Μια προσέγγιση που τους επιτρέπει να αξιοποιούν τομείς υψηλής ανάπτυξης (όπως η τεχνητή νοημοσύνη), ενώ ταυτόχρονα αποκτούν έκθεση και επιρροή στον παγκόσμιο αθλητισμό, ο οποίος προσφέρει τόσο οικονομικές αποδόσεις, όσο και σημαντική ήπια δύναμη και ευκαιρίες ξεπλύματος των όποιων καθεστώτων, μιας και τα κρατικά επενδυτικά ταμεία (SWFs), όπως είναι και η Mubadala Capital, δεν αφορούν μόνο τη μεγιστοποίηση των οικονομικών αποδόσεων, αλλά κυρίως εξυπηρετούν στρατηγικά εθνικά συμφέροντα, ακριβώς όπως είναι η ωραιοποίηση της εικόνας του κράτους πίσω από το επενδυτικό ταμείο, και η παγκόσμια επιρροή.
Η εξαγορά των Lakers ως προξενιό;
Τα παραπάνω, προσωπικά δεν τα βλέπω ξέχωρα από την προσπάθεια του NBA να επεκταθεί στην Ευρώπη[2], καθώς στόχος δεν θεωρώ πως είναι ο όποιος ανταγωνισμός με την Euroleague σε αγωνιστικό επίπεδο ή σε επίπεδο εσόδων από τους στην Ευρώπη διεξαγόμενους αγώνες, αλλά αντίθετα, ο ανταγωνισμός είναι ακριβώς για το σε ποια Λίγκα θα εισρεύσουν τα προς κοινωνικό ξέπλυμα πετροδολάρια. Και καθώς η Euroleague φαινόταν να αποκτά σχετικό πλεονέκτημα, με τη διεξαγωγή του Final 4 του 2025 στο Abu Dhabi και τη συμμετοχή ομάδας με έδρα το Dubai στη διοργάνωση από τη σεζόν 2025-26, το NBA, γνωστό κατ’ αλλά για τον μακροπρόθεσμο και αργό στην υλοποίηση προγραμματισμό του, έσπευσε να ανακοινώσει ευρωπαϊκή Λίγκα σε συνεργασία με τη FIBA -που είναι σε χρόνια διαμάχη με την Euroleague-, που θα τρέξει μέσα σε δύο σεζόν μετά την ανακοίνωση της πρόθεσης, ήτοι από το 2027. Σημειωτέων πως και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μπάσκετ ανδρών της FIBA θα διεξαχθεί το 2027 στο Qatar. Δεν θεωρώ συνεπώς πως εν προκειμένω υπάρχει κάποιο σενάριο συνωμοσίας, καθώς με την απλή ανίχνευση της ροής του χρήματος, φαίνεται πως μετά το τένις, το snooker, τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, το golf και το ποδόσφαιρο, έχει έρθει η ώρα και το μπάσκετ να λερωθεί από τα πετροδολάρια, με σκοπό να ξεπλύνει κοινωνικά τις χώρες που τα ξοδεύουν χωρίς φειδώ. Και ενδεχομένως πως οι Lakers, το πιο λαμπρό αστέρι της Λίγκας του ΝΒΑ, να αποτέλεσαν το κρίσιμο τυράκι, το δώρο που απαιτήθηκε για το «προξενιό», προκειμένου το ΝΒΑ να προσπεράσει τις σε πλήρη εξέλιξη κινήσεις της Euroleague, για να εξασφαλίσει αυτό μεγαλύτερο μερίδιο στην συγκεκριμένη πίτα. Και καθώς δεν μπορεί για θεσμικούς λόγους να το επιτρέψει απευθείας την εισροή των πετροδολαρίων απευθείας, ως ιδιοκτήτριες στις ομάδες του ΝΒΑ καθαυτές[3], το κάνει εμμέσως, μέσω «επενδυτικών χαρτοφυλακίων» από τη μία, και μέσω του NBA Europe από την άλλη. Ακριβώς των πετροδολαρίων που προ ολίγων ετών, το 2023, όταν οι κάνουλες άνοιξαν για το ποδόσφαιρο και αστέρες όπως οι Christiano και Neymar, οι Giannis και ο LeBron είδαν τι μισθούς τους έδωσαν οι Σαουδάραβες, και έκαναν δηλώσεις που παρομοίαζαν με καρτούν που οι κόρες των ματιών τους γύριζαν σε σήμα το δολάριο όπως οι αντλίες της βενζίνης. E, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πως ακριβώς την ίδια αντίδραση φαίνεται πως είχαν και οι ιδιοκτήτες των ομάδων που πληρώνουν τους μισθούς των συμβολαίων των αστέρων μπροστά στην προοπτική προσέλκυσης μυθικού ύψους χρημάτων στις επενδύσεις τους στις ομάδες της Λίγκας. Κάτι που ενδεχομένως να αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των αλλαγών ιδιοκτητών που καταγράφεται τα τελευταία χρόνια στη Λίγκα και των εξαιρετικά υψηλών αντιτίμων που αυτές καταγράφουν.
[1] Αρκετά μακρά αναφορά σχετικά με το διοικητικό χάλι των Lakers είχαμε κάνει με τον Gus στο επεισόδιο του Χλααατς που αφορούσε τους Lakers στην έναρξη της σεζόν 2024-25: “Η Ετήσια Συνεδρία των Lakers”
[2] Και για αυτό το θέμα είχαμε μιλήσει αναλυτικά σε σχετικό επεισόδιο Χλάαατς με τον Gus: “Το Μονοπάτι με τα Δολάρια”
[3] Πέραν τον όποιων κοινωνικών αντιδράσεων θα προκαλούσε στην ταχύτατα ακροδεξιοποιούμενη κοινωνία των ΗΠΑ, του ICE που συλλαμβάνει και βασανίζει όποιον δεν φαίνεται πια «επαρκώς λευκός», η ξαφνική παρουσία κελεμπιών στις σουίτες των γηπέδων του ΝΒΑ.
Με υποσημείωση στην υποσημείωση: όχι πως ποτέ το κεφάλαιο είχε πρόβλημα να σταθεί οπουδήποτε. Η θρησκεία και το χρώμα του δέρματος παίζουν ρόλο κυρίως αν είσαι φτωχός. Η σχετική απόδειξη βρίσκεται πολύ κοντά μας, στο Αιγαίο πέλαγος, όπου αν είσαι μουσουλμάνος σκουρόχρωμος πάνω σε σαπιοκάραβο πας στον βυθό, ενώ αν είσαι μουσουλμάνος σκουρόχρωμος πάνω σε γιοτ άνω των 20 μέτρων πας στη Μύκονο να ακούσεις τον Ρέμο.
