17 τρίποντα είναι πάρα πολλά, δεν μπορεί κανείς να κάνει κάτι απέναντι σε αυτό. Συνιστούν ρεκόρ ΝΒΑ για τους τελικούς. Όπως έγραψε και ο Mat Moore του CBS, οι Καβς χθες απλά δεν μπόρεσαν να λύσουν "το μαθηματικό πρόβλημα" που προκύπτει όταν δύο αντίπαλοι είναι περίπου το ίδιο εύστοχοι, αλλά ο ένας σκοράρει πολύ περισσότερο έξω από τη γραμμή των 7,25. Είναι αυτό που είχε εξηγήσει και ο Λεό στο εισαγωγικό του κείμενο στο BG. Τα ποσοστά στα σουτ εντός πεδιάς μπορεί να δείχνουν πως ευνοούν μία ομάδα (Καβς 46,9%, Ουόριορς 40,7%), αλλά αν συνυπολογίσει κανείς τον έξτρα πόντο (δηλαδή βγάλει το effective field goal percentange) , τότε τα νούμερα βγαίνουν διαφορετικά: 51,2% οι νικητές, 46,9 οι ηττημένοι.
Oι Ουόριορς δεν κέρδισαν τα πρώτα δύο παιχνίδια με αυτό τον τρόπο, αλλά ήταν περίπου βέβαιο πως κάποια στιγμή θα συνέβαινε. Μην τα ξαναλέμε, το παιχνίδι τους βασίζεται εν πολλοίς στο σχέδιο και επίσης σε μεγάλο βαθμό στην πρωτοφανή ποιότητα των Κάρι και Τόμπσον στην εκτέλεση, μία ποιότητα η οποία βγάζει καλάθια που μοιάζουν να μην έχουν καλές πιθανότητες να καταλήξουν στο στόχο. Όταν αυτά τα δύο συνδυάζονται, τότε οι νίκες έρχονται στην έδρα του αντιπάλου που διεκδικεί τον τίτλο.
Αυτό που προσωπικά με ενδιαφέρει είναι με ποιο τρόπο κατάφερε ο Κερ να εμπλέξει τους δύο σταρ του καθοριστικά στην έκβαση του πιο δύσκολου από όλα τα παιχνίδια μέχρι στιγμής, και συγκεκριμένα πώς πήρε επιτέλους φωτιά ο Στεφ Κάρι. Καθώς ξαναείδα τις φάσεις με ορθάνοιχτα μάτια (και όχι με αυτά των 5 π.μ.), διαπίστωσα το εξής: οι Ουόριορς κατάφεραν να πετάξουν τελείως έξω από την αμυντική εξίσωση τον Λεμπρόν Τζέιμς. Για να συμβεί αυτό, απάλλαξαν τελείως τον Ντρέιμοντ Γκριν από τα καθήκοντα του σκρίνερ, και έστησαν τα πικ του Κάρι με τους άλλους γκαρντ, τον Μπαρνς, ή τον Ιγκουοντάλα. Αν δείτε μία μία τις φάσεις στις οποίες ο MVP έβαλε τα "λογικά" σουτ του, θα διαπιστώσετε πως ο Τζέιμς βρίσκεται σε αυτές κάπου στου διάολου τη μάνα.
.
Το σκριν εδώ το δίνει ο Τόμπσον και αμύνονται οι Ιρβινγκ και ο J.R. H κατάληξη είναι ο σκρίνερ να μείνει τελικά ελεύθερος για τρεις και να σκοράρει, καθώς και οι δύο παίκτες των Καβς περίπου σκουντούφλησαν. Το σχέδιο του Κερ στη βάση του δεν διαφέρει από όσα επιχείρησε στους δύο πρώτους αγώνες μακριά από τη μπάλα. Απλά στον χθεσινό στόχευσε τους μέτριους αμυντικούς (και δη τους Ιρβινγκ - Λαβ) μέσω των σκριν στη μπάλα, εξασφαλίζοντας πως ο Τζέιμς δεν θα είναι πουθενά τριγύρω. Το Κλίβελαντ δεν βρήκε ποτέ τον συνδυασμό παικτών που να μπορούν να συννενοηθούν σωστά.
Δείτε και το επόμενο χωρίς σχόλια, εδώ σκρίνερ είναι ο Ιγκουοντάλα. Αμύνονται οι Ιρβινγκ και Φράι, κι ενώ ο Τζέιμς είναι σε γκρίζα ζώνη, δέσμιος του Γκριν και του ιδανικού spacing. H μπάλα μάλιστα μετακινείται όσο το δυνατόν μακριά του. Η φάση ξεκινάει λίγο μετά το πικ, καθώς το gif δεν μας δίνει άλλη δυνατότητα.
Αυτά που βλέπετε συνέβαιναν σε όλο το παιχνίδι, και για όποιον θέλει υπάρχουν κι άλλα στιγμιότυπα, ας μη γεμίσουμε εδώ τον τόπο. Μία σκρίνερ ήταν ο Λίβινγκστον, την άλλη ο Τόμπσον, ο Μπόγκουτ ή ο Ιγκουοντάλα, και σε όλες τις περιπτώσεις Τζέιμς δεν υπήρχε πουθενά. Τα πολλά παραδείγματα μαρτυρούν πως το πλάνο σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε στην εντέλεια.
Φυσικά, δεν κερδίζει κανείς μόνο από ένα πράγμα. Σύμφωνα με το επίσημο report του ΝBA, Ιρβινγκ και Τζέιμς πήραν πάνω τους τις 33 από τις 38 προσπάθειες της ομάδας τους στο δεύτερο ημίχρονο. Αυτά είναι ποσοστό της τάξης του 87%! Απέναντι σε μία πολύ έξυπνη άμυνα που δεν φοβήθηκε να τους παίξει ένας με έναν, στέλνοντας τη βοήθεια μόνο στο τέλος του drive, η πρακτική των δύο πρώτων σκόρερ των Καβς ήταν να ταλαιπωρήσουν τη μπάλα όσο δεν πάει και τελικά να γίνουν τρομερά προβλέψιμοι. Παρακάτω ακολουθεί το shot chart του Λεμπρόν.
Θυμάμαι τον Τζόρνταν στην ανάλογη ηλικία, να ξεκινάει μόλις την πορεία για το δεύτερο three-peat. Για να το καταφέρει, ο Air άλλαξε άρδην το παιχνίδι του, γνωρίζοντας πως τα ελατήρια στα πόδια δεν κρατάνε για πάντα. Κάτι τέτοιο ακόμη δεν έχουμε δει από τον (τρομερό παιχταρά) Λεμπρόν, και ίσως και αυτός είναι ένας λόγος που ακόμη δεν μπαίνει στην συζήτηση για τον κορυφαίο όλων των εποχών.
Λοιπόν φίλες μου, το αρνάκι είναι έτοιμο για ψήσιμο. Θα το πάμε αργά , στους 160 βαθμούς, και θα το ψήσουμε τρεις ώρες. 15 λεπτάκια πριν το γύρισμα και πριν το τελείωμα, θα ανοίξουμε τη γάστρα μας, θα βάλουμε τη ρύθμιση του φούρνου στον "αερα" που λένε, για να κάνουν κρούστα το - πρώην - ζωντανό και οι πατατούλες μας.
Καλή όρεξη.
