Από μόνοι τους, οι φετινοί τελικοί αποτελούν έναν λόγο διαφήμισης της λίγκας για την προσδωκόμενη πολιτική των ίσων ευκαιριών που δίνει στις ομάδες της. Πέισερς και Θάντερ δεν έχουν κατακτήσει ποτέ τον τίτλο κι έχουν βρεθεί μόλις μία φορά, αμφότερες, σε τελικούς. Η ομάδα της Ιντιάνα ηττήθηκε από τους Λέικερς το 2000, στην πρώτη κατάκτηση του τροπαίου από το δίδυμο των Κόμπι-Σακ, ενώ η Οκλαχόμα είδε την σπουδαία ομάδα που έχτισε με Ντουράντ, Γουέστμπρουκ, Ιμπάκα και Χάρντεν να διαλύεται με την φυγή του τελευταίου, μετά τους χαμένους τελικούς του 2012 από το Μαϊάμι των Λεμπρόν, Γουέιντ και Μπος.

Η τελευταία φορά που δύο ομάδες χωρίς πρωτάθλημα βρέθηκαν αντίπαλες σε τελικούς ήταν το 2006, ανάμεσα σε Μαϊάμι και Ντάλας, ενώ με τον αποκλεισμό των Σέλτικς στον δεύτερο γύρο από τους Νικς, διασφαλίστηκε ότι έβδομη διαφορετική ομάδα θα κατακτήσει το τρόπαιο σε ισάριθμα συνεχόμενα χρόνια, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ ξανά. Επιπλέον, για τις δύο ομάδες αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι έχουν βρεθεί στους τελικούς, χωρίς να πληρώσουν φόρο πολυτελείας για παράβαση του salary cap, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά μετά την επιβολή του οικονομικού κανονισμού από το ΝΒΑ, στο ξεκίνημα της χιλιετίας.

Τι έγινε φέτος

Για να βγει γρήγορα από τη μέση, οι φετινοί τελικοί έχουν ξεκάθαρο φαβορί. Η Οκλαχόμα παρέλασε στην κανονική περίοδο, εξολοθρεύοντας σχεδόν κάθε ομάδα που βρήκε απέναντί της. Κέρδισε και τις δύο αναμετρήσεις της απέναντι στους Πέισερς, κερδίζοντας την επόμενη των Χριστουγέννων στην Ιντιάνα με 120-114, ενώ στην έδρα της επικράτησε ακόμη πιο εύκολα με 132-111. Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι μεν η Οκλαχόμα δεν έχει χάσει φέτος από ομάδα της Ανατολικής Περιφέρειας στην έδρα της, όμως η τελευταία της τέτοια ήττα είναι τον Μάρτιο του 2024 από την επερχόμενη αντίπαλό της στους τελικούς.

Ο ίσιος δρόμος της Οκλαχόμα

Όπως αναφέρθηκε και νωρίτερα, οι Θάντερ είναι οι φετινοί κυρίαρχοι του ΝΒΑ. Είχαν το καλύτερο ρεκόρ στην φετινή κανονική περίοδο, έχασαν μόλις τέσσερα παιχνίδια μετά τη διακοπή του All-Star Game και πήραν το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι-οφ. Εκεί, αφού διέλυσαν την τραυματισμένη ομάδα του Μέμφις, βρήκαν τον σκόπελο του Ντένβερ, όπου γνώρισαν και την μοναδική εντός έδρας ήττα τους, χάρη στο τρίποντο του Άαρον Γκόρντον. Το διπλό στο τέταρτο παιχνίδι και η επιβλητική τους εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο του καθοριστικού Game 7, τους έδωσε την πρόκριση στους τελικούς περιφέρειας. Σαφώς με λιγότερα προβλήματα και σε καλύτερη κατάσταση από τους Τίμπεργουλβς, η κατάκτηση του τίτλου της Περιφέρειας και η πρόκριση στους τελικούς ήρθε άνετα με 4-1.

Η παλαβή πορεία της Ιντιάνα

Κι αν οι Θάντερ πέρασαν σχετικώς άνετα στους τελικούς, οι Πέισερς είχαν μία αλλοπρόσαλλη και απίθανη διαδρομή, σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Μετά από ένα ξεκίνημα με τραυματισμούς κι απουσίες, είχαν μόλις δέκα νίκες στα πρώτα 25 παιχνίδια, αλλά με το νέο έτος, είχαν το τρίτο καλύτερο ρεκόρ στην λίγκα, πίσω μόνο από τους Θάντερ και τους Σέλτικς, για να φτάσουν στην τέταρτη θέση της περιφέρειας. Στα πλέι-οφ οι τραυματισμοί των Ντέμιαν Λίλαρντ, Εβάν Μόμπλει και Ντάριους Γκάρλαντ, άνοιξαν λαμπρό πεδίο για την πρόκριση στους δύο πρώτους γύρους. Το Μιλγουόκι δεν μπόρεσε να φέρει αντίσταση στην εκπληκτική επίθεση της ομάδας του Ρικ Καρλάιλ και ηττήθηκε με 4-1, ενώ το ελλιπές Κλίβελαντ απέτυχε να προασπίσει τα κεκτημένα μίας σπουδαίας σεζόν. Σαν να μην έφταναν πάντως οι τραυματισμοί των αντιπάλων, οι Πέισερς πέτυχαν δύο απίστευτες ανατροπές, στο πρώτο και το τελευταίο παιχνίδι της σειράς με τους Καβαλίερς, κερδίζοντας παρότι έχαναν σε διάφορα σημεία των αγώνων με διαφορές είκοσι πόντων.

Το magnum opus των ανατροπών γράφτηκε παρόλα αυτά, στο πρώτο παιχνίδι των τελικών της περιφέρειας, με τους Πέισερς να κερδίζουν μέσα στο Γκάρντεν της Νέας Υόρκης, στο ίσως καλύτερο παιχνίδι των φετινών πλέι-οφ. Παρότι έχαναν με 14 πόντους, δύο και κάτι λεπτά πριν το τέλος, κέρδισαν χάρη στο παλαβό δίποντο ισοφάρισης του Χαλιμπέρτον και την εντυπωσιακή εμφάνιση στην παράταση. Η ψυχολογία της σειράς γύρισε αμέσως και με ένα ακόμη διπλό στο δεύτερο παιχνίδι, η Ιντιάνα προκρίθηκε στο έκτο ματς, κυριαρχώντας στα δύο κρίσιμα τελευταία, εντός έδρας, παιχνίδια.

Η αναμέτρηση

Στην σειρά των τελικών θα αναμετρηθεί θεωρητικά η καλύτερη άμυνα των πλέι-οφ με την αντίστοιχη καλύτερη επίθεση. Επίσης, κυρίως η Οκλαχόμα, καθώς και σε κάποιον βαθμό και η Ιντιάνα, έχουν την τύχη και την ικανότητα να έχουν μεγαλύτερο διαθέσιμο αριθμό ενεργών παικτών στη διάρκεια των αγώνων. Αυτό προφανώς δεν είναι τυχαίο και συνδέεται αυτόματα με την ικανότητα των δύο ομάδων να διατηρούν ένα συμπαγές και πιο γεμάτο ρόστερ, να ξεκουράζουν όπου μπορούν τους σταρ τους και να αποφύγουν τους τραυματισμούς που συνάντησαν σχεδόν όλοι οι αντίπαλοί τους. Στην εξοντωτική κούρσα της postseason, ο ένας ή οι δύο παραπάνω παίκτες έκαναν σημαντική διαφορά, σε ένα πρωτάθλημα που όσο περνάει ο καιρός, τόσο ανεβάζει τα επίπεδα έντασης και φθοράς στα σώματα των αθλητών του.

Στο καθαρά αγωνιστικό σκέλος πάντως, το προβάδισμα δύσκολα δεν θα το έχει η Οκλαχόμα. Εκτός από την πιο επιβλητική αμυντική σύνθεση των τελευταίων ετών, η ομάδα του Μάρκ Νταγκενό διαθέτει ένα εκπληκτικό transition παιχνίδι και μία πολύ αποδοτική επίθεση, την τρίτη καλύτερη των πλέι-οφ. Υποχρεώνει τους αντιπάλους της σε πληθώρα λαθών (18 ανά αγώνα!), σουτάρει κι εκτελεί πολύ καλά, πολύ νωρίς στις επιθέσεις της, έχει την πολυτέλεια να μοιράζει τα σουτ σε ποικιλία παικτών και φυσικά διαθέτει έναν από τους πληρέστερους γκαρντ στην λίγκα, τον MVP της σεζόν, Σέι Γκίλγκεους-Αλεξάντερ.

Όλα γυρίζουν στο τέλος γύρω από τον Καναδό, ο οποίος παρότι στα πλέι-οφ είδε μοιραία την αποδοτικότητά του να πέφτει, παραμένει σε σχετικά υψηλά νούμερα με σπουδαίες εμφανίσεις, ειδικά στην σειρά απέναντι στην Μινεσότα. Δίπλα του ο κρυφός MVP των Θάντερ, ο σπουδαίος Τζέιλεν Γουίλιαμς με νούμερα που ζαλίζουν (μέσοι όροι στα πλέι-οφ 20-6-6), οι τρεις αμυντικοί βράχοι στην περιφέρεια, Λου Ντορτ, Άλεξ Καρούζο και Κασόν Γουάλας και ένα απολύτως λειτουργικό δίδυμο σέντερ με τους Τσετ Χόλμγκρεν και Αιζέια Χάρτενσταϊν να θωρακίζουν τα ριμπάουντ και στις δύο πλευρές του παρκέ. Επιπλέον, η Οκλαχόμα έχει και μία σειρά επιμέρους ρολιστών με συγκεκριμένους ρόλους που μπορεί να χρειαστούν, σε κάθε ματς, ανάλογα με τις ανάγκες. Αιζέια Τζο και Άαρον Ουίγκινς παίζουν σε κάθε ματς για να ανοίξουν το γήπεδο, ο Τζειλίν Γουίλιαμς έρχεται να δώσει ανάσες στην γραμμή ψηλών, ενώ εσχάτως βρίσκουν ρόλους παίκτες σχετικά ξεχασμένοι, όπως ο Κένριτς Γουίλιαμς, ο οποίος έκανε άνω-κάτω την Μινεσότα στο πρώτο ματς, έχοντας παίξει προηγουμένως μόλις σε τρία, τελειωμένα, ματς.

Από την άλλη μεριά, οι Πέισερς έχουν μία απίθανα αποτελεσματική επίθεση, με πληθώρα επιλογών και απόλυτο ενορχηστρωτή τον Ταϊρίς Χαλιμπέρτον. Πέρσι ο νεαρός πλέι-μέικερ χτυπήθηκε στην κρίσιμη σειρά των τελικών περιφέρειας από τραυματισμό, όμως φέτος έκανε μία εκπληκτική έκρηξη ταλέντου και σκόρπισε τόσο την περιφέρεια των Νικς, όσο και την στατιστική, έχοντας έναν μυθικό αριθμό περίπου δέκα ασίστ ανά αγώνα με μόλις δύο λάθη.

Παρά τον Χαλιμπέρτον, ο μοναδικός παίκτης που θα πατήσει το παρκέ των τελικών έχοντας πάρει πρωτάθλημα, ο Πασκάλ Σιάκαμ έχει πάρει φωτιά στην postseason, όντας ο πρώτος σκόρερ και ο πρώτος ριμπάουντερ της ομάδας του, με σπουδαία ποσοστά στα σουτ (60% στα δίποντα, 46% στα τρίποντα με περίπου τέσσερα εκτελεσμένα ανά αγώνα). Η επίθεση επίσης περιλαμβάνει παίκτες που είναι ικανοί να εκτελούν όλο το βράδυ, όπως οι Άντριου Νεμπχαρντ και Άαρον Νέσμιθ, τον Μάιλς Τέρνερ σε δεύτερο ρόλο ως σέντερ που ανοίγει το γήπεδο και μία σειρά ρολιστών πολυτελείας, όπως ο λατρεμένος του ιστότοπού μας, Τι Τζέι ΜακΚόνελ και ο Όμπι Τόπιν, που καθάρισε στην παράταση του πρώτο ματς στην Νέα Υόρκη.

Πρόβλεψη

Η ποιότητα, το βάθος και οι δυνατότητες των δύο ομάδων, δυστυχώς για την Ιντιάνα, δεν αποτελούν συγκρίσιμα μεγέθη. Εφόσον δεν υπάρξουν παρατράγουδα, φαίνεται απίθανο οι Θάντερ να χάσουν παραπάνω από ένα ή δύο παιχνίδια από την επίθεση των Πέισερς, καθοδόν για τον πρώτο τίτλο του franchise. Βασικό θέμα θα αποτελέσει για την Οκλαχόμα το μαρκάρισμα του Σιάκαμ, καθώς είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει σκυταλοδρομία των διάφορων αμυντικών ηγετών της πάνω στον Χαλιμπέρτον. Η επιθετική προσαρμογή των Πέισερς, παρότι είναι δεδομένη, καθώς μιλάμε για μία σπουδαία και αποδοτική ομάδα στην επίθεση, απαιτεί διάρκεια τόσο σε κάθε επιμέρους αγώνα, όσο και μέσα στην σειρά, όσο αυτή διαρκέσει, καθώς η αμυντική προσήλωση των Θάντερ φέρνει συνήθως απανωτές νίκες στην πίσω πλευρά του παρκέ και τρομερή, αποδοτική και ασταμάτητη τρεχάλα.

Θα είναι πολύ δύσκολο οι αμυντικοί προσανατολισμοί των Πέισερς να προκαλέσουν αντίστοιχη ζημιά στον Γκίλγκεους-Αλεξάντερ ή τον Γουίλιαμς και όσο δυνατή κι αν είναι η επίθεση των Πέισερς, η φετινή σεζόν έχει δείξει ότι εάν η Οκλαχόμα επιβληθεί στον αντίπαλό της, η κατάσταση είτε μιλάμε για ένα ματς, είτε για μία σειρά, είναι περίπου δεδομένη. Παίρνοντας ως παραδείγματα, την αποτυχημένη αναχαίτηση από την αμυντική γραμμή της Μινεσότα και το εύρος λύσεων που βρήκε απέναντι στο Ντένβερ και τον Γιόκιτς, η απουσία αντίστοιχων σπουδαίων αμυντικών περιφερειακών και μεγάλων κορμιών στην ομάδα των Πέισερς, φέρνουν μπροστά τους εμπόδια, τα οποία μοιάζουν ανυπέρβλητα. Thunder in five, λοιπόν και μακάρι κάθε διαφορετικό αποτέλεσμα, όπως αυτά που έφερε η Ιντιάνα κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, στις προηγούμενες σειρές της, να έρθει χωρίς νέους τραυματισμούς και απώλειες.