‘Ντάξει δεν είναι ότι δεν ξέρουμε τι αντίκτυπο μπορεί να έχει η παρουσία του Τζίμι Μπάτλερ στα αποδυτήρια και το ηθικό μιας ομάδας. Ο τύπος χωρίς να φοράει δαχτυλίδι έχει από τις πιο τρομακτικές αύρες την τελευταία πενταετία. Αν αυτό το βάλετε σε έναν οργανισμό όπως αυτός του Σαν Φρανσίσκο, δίπλα στον κορυφαίο σουτέρ της Ιστορίας και τον Στιβ Κερ επόμενο είναι να επανέλθει το πνεύμα νίκης στην ομάδα. Κάτι που φαίνεται πρωτίστως στο 22-7 που τρέχουν οι Γουόριορς μετά το τρέιντ, συμπεριλαμβανομένου ενός σερί επτά νικών. Είναι το τέταρτο καλύτερο ποσοστό νικών του ΝΒΑ σε αυτό το διάστημα. Η τελευταία τους τέτοια νικηφόρα περίοδος ήταν στη χρονιά του Τίτλου, το 2022.

Οφείλουμε να πούμε βέβαια ότι εκ πρώτης όψεως τα νούμερα του Μπάτλερ δεν έχουν αλλάξει δραματικά, τουλάχιστον στις παραδοσιακές στατιστικές. Ίσα ίσα που το ποσοστό ευστοχίας του έχει πέσει άρδην. Σουτάρει μόλις με 28% στα τρίποντα και μάλιστα έχουν μειωθεί αρκετά και οι προσπάθειες του για δύο πόντους από 61% στους Χιτ κοντά στο 50% με τους Γουόριορς. Η αλήθεια είναι όμως πως η έλευση του Μπάτλερ προσέθεσε πολλά στο παιχνίδι των Νταμπς χωρίς να αφαιρέσει τίποτα, ο τύπος εξελίχθηκε στον απόλυτο παίκτη για όλες τις δουλειές. Ας αρχίσουμε από το πιο απλό και μάλλον το πιο αναμενόμενο επίπεδο, αυτό του παιχνιδιού εφορμώντας από το χαμηλό ποστ ή με πλάτη στο καλάθι.

Ο Μπάτλερ είναι ένας πανέξυπνος παίκτης που αν μπορεί να εξοικονομήσει και το ελάχιστο αμπέρ μπασκετικής ενέργειας θα το κάνει. Η μετακόμιση του στους Γουόριορς της διαρκούς κίνησης, των σπλιτ σκριν και των πολλαπλών ταυτόχρονων κοψιμάτων ανέδειξε ακόμα περισσότερο τις δημιουργικές αρετές του. Πέραν του πόσο πιο καθαρές και άνετες είναι οι κατοχές που διαχειρίζεται με πλάτη στο καλάθι (δεν μπορείς ούτε για αστείο να κλείσεις πάνω του ή να τον ντουμπλάρεις), είναι εμφανές πως απολαμβάνει συγκλονιστικά να βάζει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι ακόμα κι αν σημαίνει πως πρέπει να θυσιάσει δικές του κατοχές.

Σαν αποτέλεσμα όμως, η απόδοση αρκετών δευτεροκλασάτων παικτών του Κερ έχει εκτοξευθεί. Πρώτος και καλύτερος ο Μπράντιν Ποντζιέμσκι, το δεύτερο επιθετικό βιολί που ώρες ώρες θυμίζει έναν άλλον τύπο που φορούσε κορδέλα στο κεφάλι. Ο Μόζες Μούντι από σκέτη απελπισία λογίζεται ως σταθερό και αποδοτικό κομμάτι του ροτέισον πλέον. Ακόμα κι ο Κουέντιν Ποστ, που εξελίσσεται σε αξιόπιστη λύση από τον πάγκο και προσφέρει υπολογίσιμα λεπτά. Ναι, ο Μπάτλερ θυσίασε κατοχές και σουτ με πολύ καλές προϋποθέσεις, με απώτερο σκοπό όμως να τραβήξει από το χέρι την μπερδεμένη δεύτερη γραμμή κρούσης των Γουόριορς και να τους ανεβάσει επίπεδο. Κάτι στο οποίο παίρνει άριστα προς το παρόν. Ξέρετε σε τι άλλο παίρνει εξαιρετικό βαθμό όμως; Δείτε και θα καταλάβετε.

Ο Μπάτλερ είναι ένας αδιανόητα υποτιμημένος σκρίνερ. Τις τρεις από τις τελευταίες πέντε σεζόν τερμάτισε τουλάχιστον στο 90ο εκατοστημόριο σε πόντους ανά κατοχή ως ρολ μαν σε σκριν εν ρολ καταστάσεις. Οι συνεργασίες του με τους Κάρι και Ποντζιέμσκι είναι να τις χαζεύεις - οι άμυνες αρνούνται πεισματικά να παίξουν αλλαγή και τρώνε τρίποντα, ενώ ταυτόχρονα έχει άψογο τάιμινγκ στις πάσες από το σορτ ρολ, αν δεν αποφασίσει να εκτελέσει μόνος του από το ύψος των βολών φυσικά. Έχει εγκατασταθεί ως ο δεύτερος αποδοτικότερος δημιουργός της ομάδας μετά τον Γκριν, και ταυτόχρονα ρευστοποιεί στο έπακρο τον άπλετο χώρο που βρίσκει ως ρολ μαν και είναι με διαφορά ο πρώτος παίκτης της ομάδας με ντράιβ στο καλάθι (12 ανά παιχνίδι, κανείς άλλος πάνω από εννιά). Έχει φτάσει να παίρνει το 38% των πόντων του από τη γραμμή της φιλανθρωπίας εκεί που στο Μαϊάμι το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 30% (και πάλι ψηλό αλλά το άλμα είναι μέγα). Αυτό έχει εκτοξεύσει συνολικά τους Νταμπς που είχαν φοβερό ζήτημα με τις βολές. Ήταν η χειρότερη ομάδα ως την ανταλλαγή και έκτοτε είναι τρίτοι σε ποσοστό κερδισμένων βολών ανά κατοχή και μες την εξάδα σε ευστοχία!

Φυσικά όλα αυτά δεν ακυρώνουν όσα ξέρουμε ως τωρα για τον Μπάτλερ. Θέλω να πω ότι εξακολουθεί να συνιστά έναν αξιόλογο χειριστή από την κορυφή αν χρειαστεί. Όμως η παρουσία του στην πεντάδα και δη πιο βαθιά προς τη ρακέτα ή ανάμεσα στις θέσεις στήνοντας σκριν έχει δώσει άλλη ελαστικότητα στο παιχνίδι του Στέφεν Κάρι που ανάσανε επιτέλους. Και ως χειριστής και ως εκτελεστής. Δηλαδή ο Τζίμι δεν έχει λόγο να ανέβει πιο ψηλά και να ζητήσει τη μπάλα για παιχνίδι ένας εναντίον ενός, για παράδειγμα, εφόσον το παιχνίδι δεν τους έχει στραβώσει. Αυτό το επίπεδο παραμένει σχετικά κρυμμένο ως τώρα από τον Κερ, ενδεχομένως επί σκοπού. Ίσως σχετίζεται με το ότι παίρνει 1,23 πόντους ανά ένας εναντίον ενός κατοχή του Μπάτλερ αν και με μικρό ποσοστό τέτοιων προσπαθειών.

Επίσης, το δίδυμο του Γκριν με τον Μπάτλερ στην άμυνα ως τώρα κρίνεται αδαμάντινο. Αρχικά ο Γκριν κάλλιστα μπορεί να στεφθεί αμυντικός της χρονιάς φέτος. Μαρκάρει σαν να παίζει έβδομο παιχνίδι, και όταν δεν το κάνει καλύπτει κενά, ενώ την ίδια στιγμή μιλάει ασταμάτητα και συντονίζει την άμυνα. Η αντίληψη του Μπάτλερ και η ικανότητα του να σταθεί επάξια κόντρα στο μέσο πεντάρι της Λίγκας, έχει λύσει κάπως τα χέρια του Γκριν. Ο Μπάτλερ αμύνεται και με το παραπάνω στην πίσω ζώνη άμυνας όταν ο Ντρέιμοντ πρέπει να αμυνθεί στη δράση της μπάλας κατάσταση που έχει βελτιώσει αισθητά τα νούμερα της ομάδας. Η πεντάδα των Κάρι, Ποντζ, Μούντι, Μπάτλερ, Γκριν έχει βρεθεί στο παρκέ περί τις 410 κατοχές ως τώρα, δεχόμενη μόλις 104 πόντους ανά 100 κατοχές, νούμερο συγκλονιστικό δεδομένου του πως ξεκίνησαν τη χρονιά οι Γουόριορς. Και μάλιστα από το Φλεβάρη και μετά είναι δεύτεροι στην συγκεκριμένη στατιστική σε όλο το ΝΒΑ! Μάλλον πρόκειται για τη λιγότερη διαφημιζόμενη αναβάθμιση τους, πιθανώς όμως να είναι εξίσου ουσιώδης με όσα περιγράφονται παραπάνω.

Τώρα, υπάρχουν κάποια βασικά προβλήματα ταλανίζουν αυτή την ομάδα εξαρχής φέτος και μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξουν τώρα. Το πρώτο και προφανέστατο είναι η απόδοση κόντρα σε ομάδες τύπου Ρόκετς, Θάντερ και Γκρίζλις που μπορεί να τους πάνε στην ταχύτητα και τον ψηλό ρυθμό για να τους εξαντλήσουν. Οι Γουόριορς ναι μεν έχουν πάρει τις σειρές και με τις τρεις ομάδες στην κανονική περίοδο αλλά σε βάθος σειράς με αγώνες μέρα παραμέρα η συζήτηση ξεκινάει από την αρχή. Φυσικά έχουν τους βετεράνους και την εμπειρία να θέσουν το ρυθμό που θέλουν, παραμένουν όμως μια ομάδα που θα παρασυρθεί από ένα ελεύθερο τρίποντο στον αιφνιδιασμό ή από την ενέργεια της έδρας τους και αυτό μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ.

Η ομάδα αυτή επίσης είναι στις πέντε χειρότερες όσον αφορά τα σουτ μέσης απόστασης. Ναι μεν δεν τα επιλέγει, αλλά ούτε η προσθήκη του Μπάτλερ έχει φέρει βελτίωση σε αυτό το κομμάτι. Τόσο η ομάδα, όσο κι ο ίδιος σουτάρουν με ευστοχία 37% σε δίποντα εκτός ζωγραφιστού, τομέας στον οποίο θεωρείται σπεσιαλίστας. Με τις αποστάσεις που θέτουν οι Γουόριορς είναι πολύ δύσκολο να τους ακολουθήσεις σε όλο το γήπεδο, στάνταρ θα υπάρχουν κενά. Ως τώρα εντοπίζονται κυρίως στη ρακέτα και όχι στο ενδιάμεσο, αλλά αυτό δεν αποκλείεται να αλλάξει ενόψει πλέι-οφς.

Το τελευταίο είναι οι απροσεξίες και τα λάθη, όπως αυτά κόντρα στους Ροκετς και τους Σπερς που τους κόστισαν δύο πολύ σημαντικές νίκες που θα τους εξασφάλιζαν την εξάδα και μια έξτρα πολύτιμη εβδομάδα ξεκούρασης ενόψει πλέι-οφς. Και ναι, ο Χάρισον Μπαρνς έβαλε τρελή σουτάρα στέλνοντας τους να τα παίξουν όλα για όλα με τους φορμαρισμένους και γεμάτους μήκος Κλίπερς, αλλά η αιτία της ήττας εντοπίζεται στα τρία παιδαριώδη λάθη στο κλείσιμο του ματς.

Όπως και να’χει όμως, ο Μπάτλερ έφερε στο Σαν Φρανσίσκο ακριβώς όσα έλειπαν. Έναν σκόρερ/δημιουργό στο χαμηλό ποστ, έναν ανηλεή μονομάχο στη ρακέτα κι έναν σωματώδη αμυντικό που δεν κωλώνει πουθενά. Έναν παίκτη που δεν απαιτεί κάποιο σύστημα πάνω του, αλλά ενισχύει την φυσική πορεία της ομάδας. Κυρίως όμως, έφερε αυτόν τον ασταμάτητο και παντός καιρού αντίπαλο που θεριεύει καθώς μεγαλώνει η μέρα. Και μαζί του αναγεννήθηκε η ελπίδα για αυτή την έξοχη αν και στα κλεισίματα της ομάδα, ότι μπορεί να πετύχει κάτι σπουδαίο λίγο πριν το λυκόφως της

.

Σημείωση: Τα στατιστικά είναι από το επίσημο σάιτ του ΝΒΑ και το Cleaning The Glass ως και τις 10 Απριλίου 2025