Ήταν πολύ ωραίος τρόπος να κερδίσεις τους Warriors αυτός των Raptors. Η ομάδα του Nurse, λες και μελετούσε το ματσάρισμα πολύ καιρό τώρα (οκ όλοι τα ξέρουν όλα λίγο εώς πολύ) έπαιξε ακριβώς όπως έπρεπε και η επικράτηση της ήταν σαν ένδειξη ότι είναι φαβορί. Δεν είναι έτσι, όμως έτσι φάνηκε, διότι ο πρώτος τελικός δεν θα άλλαζε πλευρά, ακόμη και αν το παιχνίδι διαρκούσε τρεις μέρες. Oι Raptors είχαν τρομερή υπομονή σε κάθε τους κίνηση, αξιολογούσαν σωστά τον ρυθμό σε όλα τα σημεία του παιχνιδιού και έπαιξαν την απαραίτητη καλή άμυνα που χρειάζονται όλοι, όταν αντιμετωπίζουν τους Warriors. Τέλος - αν και είμαστε στην αρχή - είχαν εκείνοι στις τάξεις τους τον έξτρα πρωταγωνιστή της βραδιάς.

Η ΤΣΣΚΑ ήταν η δίκαιη νικήτρια του 32ου φάιναλ φορ, κατακτώντας ένα κύπελο για το οποίο έμοιαζε έτοιμη από καιρό. Εδώ και τρεις μήνες τουλάχιστον, η ομάδα του Ιτούδη έπαιζε το καλύτερο μπάσκετ από όλες τις ανταγωνίστριες. Τελείωσε την κανονική περίοδο με σερί 11-1 και κέρδισε δύο φορές εμφατικά στην έδρα της Μπασκόνια, για να επιστρέψει μετά από περίπου ένα μήνα στη Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα και να ολοκληρώσει τον θρίαμβο. Στην πορεία της σεζόν, οι Ρώσοι ξεπέρασαν την έλλειψη όγκου στη ρακέτα, μέσω των αμυντικών τους σχεδίων, υπολογίζοντας πως η επίθεση έτσι κι αλλιώς θα συνεχίσει να είναι παραγωγική, βασισμένη στο ταλέντο μίας ασύγκριτης τριάδας γκαρντ και μονάδων που ξέρουν να κινούνται σωστά γύρω τηςς. Τελικά, στο φάιναλ φορ τα δύο αυτά στοιχεία συνδυάστηκαν άψογα, με αποτέλεσμα έναν δεύτερο συνεχόμενο θρίαμβο ομάδας που σκοράρει πολυ (πέρυσι ήταν η Ρεάλ), απέναντι σε άλλες που σκόραραν λιγότερο. Η ειδοποιός διαφορά παρόλα αυτά, ήταν πως λαμβάνοντας υπόψη τον υψηλό ρυθμό, η ΤΣΣΚΑ τελικά κέρδισε και μέσα από τις ανασταλτικές της επιδόσεις. Πάμε όμως να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, μέσα από τις κατηγορίες μας.

Ο ποταμός Urumea (Ουρουμέα) κατέληγε στον Ατλαντικό ωκεανό σχεδόν υπερχειλισμένος. Η τελευταία γέφυρα πριν το άπειρο της θάλασσας ξεπροβόδιζε τις ροές του με ασπροπράσινους φάρους, τοποθετημένους συμμετρικά στο πέρασμα της ως κολώνες. Οι φιγούρες των βρεγμένων περαστικών δίπλα τους, μαζί με την ασταμάτητη βροχή και την πλήρη απουσία του παραμικρού αέρα, προσέδιδαν στο σκηνικό ένα αγγελοπουλικό χρώμα. Ηταν λες και το κάδρο είχε προετοιμαστεί για γύρισμα επί ώρες και ήμουν σίγουρος πως αργά ή γρήγορα πίσω από κάποια γωνία θα ξεπροβάλουν κάμερες, κλακέτες, οπερατέρ και ο Μπρούνο Γκαντζ με γενειάδα και ταλαιπωρημένη καπαρντίνα. Δεν συνέβη κι έτσι είχα τον ελάχιστο χρόνο να βγω κάτω από τον καταρράκτη και να βγάλω τη βιαστική φωτογραφία που είδατε παραπάνω.

(Φωτό εξωφύλλου by @lostgps).

Στη φάρμα πάνω από το Ορόθκο, σήμερα το πρωί μας ξύπνησαν τα βόδια. Δεν είχαν αυτό τον σκοπό, απλώς τα καμπανάκια στο λαιμό τους κάνουν άθελα τους πολύ θόρυβο, καθώς τα όμορφα ζώα περπατάνε στο ανώμαλο έδαφος του καταπράσινου λόφου. Οι κότες ήδη φώναζαν εγκλωβισμένες στο κοτέτσι, κάτι που μάλλον συνέβαινε για πολλή ώρα πριν ανοίξω τα μάτια μου και σίγουρα κάμποσο πριν τα καμπανάκια πλησιάσουν το κυρίως κτίριο σε απόσταση αναπνοής. Κατέβηκα κάτω και άνοιξα την πόρτα, οι επτά συντρόφισσες και ο ένας σύντροφος πετάχτηκαν έξω μονομιάς και η μέρα πήρε το δρόμο της.

Το βασικότερο ζήτημα της δεύτερης ημέρας που περάσαμε στη βάσκικη επαρχία, κάπου ανάμεσα μεταξύ της Βιτόρια και του Μπιλμπάο, ήταν το τι θα γίνει με τις κότες. Ο Αλμπέρτο, ιδιοκτήτης της φάρμας που διαμένουμε πάνω από το χωριό Ορόσκο, είχε προτείνει να ανοίγουμε το πρωί (αν θελουμε) το κοτέτσι, ώστε τα πτηνά να κινουνται μέσα στη μέρα ελεύθερα. Σίγουρα ένα δίκαιο αίτημα, καθώς όπως φάνηκε τοσο εκείνες, όσο και λευκός κόκκορας το είχαν ανάγκη. Ο εγκλωβισμός δεν ταιριάζει σε καμία ψυχη.

Καθώς το αεροπλάνο πετάει δίπλα από τα Πυρηναία και σιγά σιγά κατεβαίνει, πετώντας πάνω από την ισπανική πλευρά της Χώρας των Βάσκων, το βασικό πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι το «ποιος το γαμάει το Final Four».  Λόφοι διαδέχονται λόφους, χωριά και κωμοπόλεις προβάλουν ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα, το πράσινο θριαμβεύει με τρόπο αληθινά πρωτότυπο, με αποχρώσεις του σκούρου.

Όπως ίσως γνωρίζετε οι τακτικές και τακτικοί αναγνώστριες και αναγνώστες του Basketball Guru, εδώ και περίπου ένα χρόνο ο ιστότοπος έχει περιοδική επαφή με την ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο του Αμαρουσίου, με τον σκοπό της δημιουργίας μίας σειράς θεμάτων, τόσο γύρω από το άθλημα, όσο και γύρω από την κινητική (και μόνο) αναπηρία. Στο πλαίσιο της συνεργασίας μας με τους αθλητές, τις αθλήτριες και τον προπονητή Βάιο Γιώρα, έχουμε δημοσιεύσει εώς τώρα τέσσερα θεματα, τα οποία καταπιάνονται με την αγωνιστική και τεχνολογική έκφανση του σπορ, που παραμένει στην Ελλάδα μη δημοφιλές, παρά τις προσπάθειες ομάδων, ομοσπονδίας και αθλητών/αθλητριών. Πιθανότατα η αποκλειστική σύνδεση του με την αναπηρία να είναι ανασταλτική ως προς την προσέλκυση φίλαθλου κοινού, καθώς το αθλητικό κομμάτι υποχωρεί στο παρασκήνιο, χάρην της ανάδειξης της υπερβατικότητας αυτού που ονόμαζουμε "δύναμη του ανθρώπου".

Οι Ουόριορς μπορεί να μην πάρουν φέτος το δαχτυλίδι (θα το πάρουν) , όμως παραμένουν η καλύτερη ομάδα του καιρού μας ή αν θέλετε των τελευταίων πέντε χρόνων. Καθώς στα πλέι οφ της τριετίας ο Ντουράντ ήταν πάντα μέλος τους, η προ-KD βερσιόν τους εμφανιζόταν κυρίως όταν οι σειρές τους "πήγαιναν". Οταν επρόκειτο να γίνει χαμός, τότε η μπάλα αναπαυόταν στα χέρια του, κάτι που έδωσε έξτρα τίτλους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι Ουόριορς δεν είναι πάντα οι Ουόριορς, δηλαδή ένα σύνολο που ξέρει να πασάρει και να σουτάρει καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα. Και επίσης, το σύνολο που έχει στις τάξεις του τον Στεφ Κάρι.

Ο Κawhi Leonard στον δεύτερο γύρο των playoffs του ΝΒΑ έχει πάρει τη σκυτάλη του πρωταγωνιστή από τον Damian Lillard, καταστρέφοντας την άμυνα των Sixers ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Βασικά, ο Leonard ειναι οδοστρωτήρας, τους έχει διαλύσει τελείως, με την ομορφότερη κατεδάφιση αντιπάλου να έρχεται χθες βράδυ, στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς, η οποία όσο πάει γίνεται όλο και πιο συναρπαστικά σκληρή.

Η τρίτη μέρα των play off της Ευρωλίγκα σημαίνει και το προτελευταίο "μακρινό ριμπάουντ" της σεζόν. Καθώς ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε, για τα υπόλοιπα ζευγάρια θα υπάρξουν, αν χρειαστεί, ξεχωριστές αναφορές. Η στήλη θα επανέλθει μετά τo Final Four για ένα cameo.

Πέραν αυτών των διαδικαστικών, οι αγώνες που διεξήχθησαν το τελευταίο διήμερο, αποκατέστησαν ισορροπίες. Φενέρ, ΤΣΣΚΑ και Εφές επαναδιατύπωσαν τα επιχειρήματα τους σχετικά με τις πιθανότητες που έχουν για κατάκτηση του τροπαίου, άλλος πειστικότατα (Εφές), άλλος πειστικότερα (ΤΣΣΚΑ) και άλλος πειστικά (Φενέρ). Από την άλλη, χωρίς καν την υποψία πειθούς, διάφοροι είναι έτοιμοι να καταλήξουν πως ο Νικ Καλάθης δεν κάνει για ηγέτης του Παναθηναϊκού την επόμενη σεζόν. Fuck logic!