Εννέα δευτερόλεπτα πριν το τέλος, με "τους Καναδούς" μπροστά ένα πόντο, ο τρομερός Draymond Green έκανε εκφοβισμό στο μισό γήπεδο, ανάγκασε τον συνονόματο του σε λάθος πάσα και έδωσε την ευκαιρία στους Dubs να σχεδιάσουν την τελευταία τους επίθεση μέσα από τάιμ άουτ. Το play ήταν ομολογουμένως κάπως περίεργο και με μπόλικο ρίσκο, δεν έβγαζε ιδιαίτερες επιλογές, όμως η μπάλα έφτασε στα σωστά χέρια και υπό καλές συνθήκες, άσχετα αν θα μπορούσαν να βρεθούν και καλύτερες. Ο Curry όμως, απλώς αστόχησε, συνεχίζοντας ένα μυστήριο σερί που τον θέλει να μην σκοράρει σε go-ahead προσπάθειες στα τελευταία 24'' ενός αγώνα πλέι οφ. Ο τίτλος κατέληξε στο Toronto.
Δίκαια. Οι Raptors είναι μια "ταλαιπωρημένη" ομάδα. Πέρυσι τερμάτισαν πρώτοι στην Ανατολή, έπαιξαν υπέροχο μπάσκετ, αλλά αποκλείστηκαν σχεδόν άκοπα από τους μέτριους Cavaliers του James, επαναλαμβάνοντας ένα μοτίβο που κατάντησε βαρετό. Παρά τα αλλεπάληλα καλά ρεκόρ και το όμορφο θέαμα, η ταμπέλα των loosers είχε κολλήσει επάνω τους σαν χαλκομανία, αφήνοντας το αθλητικό στίγμα της στους καλύτερους παίκτες. Ηταν συνεπώς μία ωραία, κατάλληλη περίσταση αντιστροφής, για την οποία φυσικά πρώτος υπεύθυνος ήταν ο Leonard και κατόπι οι ρεαλιστές Nurse (κόουτς) και Ujiri (PoBO).
Θα ήθελα τρομερά να έβλεπα τον Demar Derozan στο σημερινό mix των πανηγυρισμών, να πω την αλήθεια, αλλά από τη στιγμή που δεν γινόταν με τίποτα, τουλάχιστον είδα τον Lowry. Ο γκαρντ των Raptors στάθηκε για μία ακόμη φορά μεγαλύτερος από το ύψος του, κάνοντας ένα καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο, που εμπόδισε τους Dubs να χτίσουν επάνω στο μομέντουμ της δραματικής νίκης του game 5. Σκόραρε ή έδωσε ασίστ για τους πρώτους 14 πόντους της ομάδας του και τελείωσε το ημίχρονο με 21 δικούς του (5 τρίπ), 6 ριμπάουντ και 6 ασίστ! Μαζί με τον Siakam ήταν οι κορυφαίοι σε αυτό το διάστημα, τιμωρώντας κάθε βαθειά περιστροφή και ξεμπλοκάροντας τους συμπαίκτες τους, όταν προσωρινά μία σπάνια ζώνη του Kerr τους έβαλε δύσκολα. Ήταν ο,τι καλύτερο μπορούσε να σκαρφιστεί ο κόουτς των πρώην πρωταθλητών, προκειμένου να προστατευτεί από την άμυνα του Cousins και παράλληλα να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματα του ψηλού του σε ο,τι αφορά το spacing. Οι Raptors εξάλλου, είχαν μπει με προφανή αμυντικό σκοπό να μειώσουν πάση θυσία τις προσπάθειες για τρίποντο των Splash Brothers, αφήνοντας πολλούς χώρους στην ρακέτα.
Δεν τα πολυκατάφεραν. Ο Klay Tomphson έσταζε τα πάντα από παντού, ο Curry σιγόνταρε, ενώ η υπερβολική επιθετικότητα στα μαρκαρίσματα της περίμετρου έφερε τρία φάουλ σε προσπάθειες για τρίποντο. Οι εύκολοι πόντοι κράτησαν τους Dubs σε στενή επαφή με τους αντιπάλους τους, παρά το γεγονός ότι εκείνοι εμφανίζονταν πιο πολυφωνικοί στην επίθεση και με καλύτερα ποσοστά από το τρίποντο. Έτσι οι δύο ομάδες μπήκαν στην τρίτη περίοδο αγωνιζόμενες ανάσα με ανάσα, εν μέσω μιας αληθινής μπασκετικής πανδαισίας: 60-57, μία σου και μία μου.
Ο τραυματισμός και το φινάλε
Στο δεύτερο μέρος, όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες σειρές, οι πρωταγωνιστές των "Καναδών" άλλαξαν, με εξαίρεση τον σταθερό Siakam. Ανέβηκε ο Leonard, ο Lowry άφησε τη σκυτάλη στον Van Vleet, ενώ από την άλλη πλευρά ο Iguodala έπαιζε ξανά σαν Finals MVP. Οι Raptors έδειχναν πως θα χτίσουν μία διαφορά, όμως οι Dubs ακολουθούσαν. Πάτησαν πάνω στα μέτρια λεπτά του Gasol στην επίθεση, κέρδισαν κατοχές και ανέβηκαν όλοι μαζί στην πλάτη του Game 6 Klay. Oι ισορροπίες άρχιζαν να αλλάζουν και αυτό στα παιχνίδια των Warriors το καταλαβαίνεις συνήθως, όταν βλέπεις κάτι τέτοια.
O Thompson έριξε άλλη μία τρίποντη βόμβα για το 83-79 λίγο αργότερα και αμέσως μετά έσκισε τον χιαστό του, επιστρέφοντας στιγμιαία για να σουτάρει τις βολές που κέρδισε από τον Danny Green στην φάση του τραυματισμού. Ως την ώρα που γράφεται αυτό το αρθράκι, θα την έχετε δει όλες. Δεν επρόκειτο για τίποτε παραπάνω από ένα συνηθισμένο ενσταντανέ στον αιφνιδιασμό και επίσης για τίποτε λιγότερο από την σημαντικότερη στιγμή της πανέμορφης φετινής σειράς τελικών. Το βλέμμα του αποσβολωμένου Curry στιγμές αργότερα, τα έλεγε σχεδόν όλα, καθώς ο συμπαίκτης του δεν ήταν μόνο ο πιο εύστοχος της σειράς των τελικών, αλλά παράλληλα εκείνος που έβαζε και τα πιο δύσκολα σουτ. Όπως έδειξε χθες σε ένα άρθρο ο Kirk Goldsberry, o Klay έπαιρνε προσπάθειες μαρκαρισμένος εγγύτερα από κάθε άλλο παίκτη της σειράς, επιδεικνύοντας ταυτόχρονα την μεγαλύτερη συνέπεια στο σκοράρισμα. Τέρας!
Οι Warriors παρόλα αυτά άντεξαν μέχρι τέλους και ίσως τα είχαν καταφέρει καλύτερα, αν ο Demarcus Cousins παρουσιαζόταν πιο οξυδερκής στην αναγνώριση των καταστάσεων και είχε συμβάλει περισσότερο στην κυκλοφορία της μπάλας που, ελλείψει Klay, έγινε ακόμη πιο απαραίτητη. Τόσο όμως εκείνος, όσο και οι υπόλοιποι συμπαίκτες του, εγκλωβίστηκαν στην αυτονόητη επιλογή της άμυνας box and one από τον Nurse, η οποία πρακτικά έβγαλε τον Curry εκτός παιχνιδιού. Στην αντίπερα όχθη, οι Warriors έτσι κι αλλιώς δεν θα έστρεφαν την δική τους προσοχή μακριά από τον Leonard και έτσι οι ατομικές εμπνεύσεις του Fred Van Vleet έκριναν το παιχνίδι, χωρίς να συναντήσουν μεγαλύτερο εμπόδιο από εκείνο των Cook ή Curry. Πρέπει πάντως να του πιστωθεί του Fred: Καθόλη τη διάρκεια των πλέι οφ ήταν ο (αρχικά) αναπάντεχος και (στη συνέχεια ο) προβλέψιμος factor X των πιο σημαντικών νικών των Raptors. Aφότου τελείωσε το δικό του χθεσινό κρεσέντο της τέταρτης περιόδου (τρία τρίποντα, τρεις βολές), η μπάλα ανέλαβε να ξεπληρώσει στον Lowry τα χρωστούμενα, με μία σπάνια ορειβασία για το 108-102. Από εκεί και έπειτα, τα υπόλοιπα ήταν κυρίως hustle, μέχρι το τέλος που περιγράψαμε στην αρχή.
Ταιριαστοί στην σκυταλοδρομία
Θα μπορούσε το σενάριο να είχε γραφτεί συναρπαστικότερα. Αν ο Klay δεν έβγαινε νοκ άουτ, η Splash εκδοχή των Warriors πιθανότατα θα εμφανιζόταν στο Toronto για το game 7, το οποίο επίσης πιθανότατα θα ήταν αίμα και άμμος, όπως τα games 5 και 6. Η σειρά, παρά την απουσία του Durant, θα είχε γραφτεί στην ιστορία, τα θαύματα του πέμπτου αγώνα θα αποκτούσαν ξεχωριστή αίγλη, όποιος κι αν ήταν ο τελικός νικητής.
Από την άλλη, ας είναι. Αν μία ομάδα ταίριαζε να βάλει τέλος στο σερί κυριαρχίας των Golden State Warriors, αυτή ήταν σίγουρα η θαυμάσια συνεργατική κολλεκτιβα των Raptors. Οι πιο ταιριαστοί προσωρινοί διάδοχοι είναι αυτοί, διότι αντιπαρέταξαν απέναντι στους Dubs μπάσκετ των πολλών. Ανέδειξαν διάφορους πρωταγωνιστές, διάφορους υποψήφιους για β αντρικό ρόλο, γύρισαν την μπάλα, την μοίρασαν, δεν φοβήθηκαν να τρέξουν και εν τέλει όσους βρήκαν απέναντι τους, τούς κέρδισαν στα ίσα. Δείτε για παράδειγμα τον Siakam, πόσο δυνατά και τολμηρά αγωνίστηκε απέναντι στον Green ή πώς ο Ibaka τιμώρησε κάθε αδράνεια των πιο αργών ψηλών. Oι Raptors ήταν μοντέρνοι, γρήγοροι και ταυτόχρονα παρουσίασαν υψηλό δείκτη ευφυϊας στις αποφάσεις. Τελείως ταιριαστά, είχαν ως ηγέτη τους τον καταπληκτικό Kawhi Leonard, ο οποίος έβγαινε μπροστά κατά το δοκούν, αναγνωρίζοντας και ο ίδιος τους δικούς του ελάχιστους περιορισμούς. Όπου κι αν αγωνίζεται του χρόνου, ο "εξωγήινος" αυτός θα ανεβάσει το τυχερό σύνολο σε στάτους διεκδικητή, όπως έκανε την postseason που τελείωσε.
Ήταν ένα υπέροχο δίμηνο το φετινό των πλέι οφ, ομολογώ. Συναρπαστικές σειρές, μπάσκετ διαφορετικών προσεγγίσεων, φάσεις-μνημεία, ποικίλοι και εντυπωσιακοί πρωταγωνιστές (Lillard, Thompson, Curry, Kawhi, Jokic στην πρώτη γραμμή). Η κατάληξη βρήκε στην κορυφή ένα σύνολο που δεν υποτάχθηκε ποτέ στο μπάσκετ του ενός και συνέχισε ιδανικά μια σκυταλοδρομία πρωταθλητών που, με εξαίρεση το 2016, συνδυάζει την αστερόσκονη με την ομαδικότητα. Το σκηνικό που στήνεται μάλιστα ενόψει της νέας χρονιάς προδιαθέτει για ίδιου επιπέδου ανταγωνισμό και συνέχιση της κληρονομιάς των Spurs, Warriors και Raptors. O μόνος αληθινός αστερίσκος μοιάζει η διαχείριση των τραυματισμών από τους οργανισμούς και την ηγεσία της λίγκας. Όπως σωστά έγραψε ο Νικόλας Ραδικόπουλος στο The Ball Hog, οι Raptors προσέφεραν στον Leonard μία ξεκούραστη σεζόν, χωρίς ιδιαίτερη καταπόνηση, συνδυάζοντας περιορισμένο αριθμό λεπτών (34) με περιορισμένο αριθμό παιχνιδιών (60). Οι Warriors αντίθετα, απαίτησαν από τον δικό τους καλύτερο παίκτη το μέγιστο.
Καθώς η ένταση και η ταχύτητα του αθλήματος διαρκώς αυξάνονται, οι ομάδες θα βρίσκονται όλο και συχνότερα στο μεταίχμιο των δύο αυτών περιστάσεων και θα πρέπει να αποφασίζουν. Κάπου εδώ, οι Raptors μοιάζουν ακόμη δικαιότεροι πρωταθλητές, αν το καλοσκεφτείτε. Σαν οργανισμός, σαν σύνολο, πήραν τελικά τις σωστότερες αποφάσεις, λαμβάνοντας ξεκάθαρα υπόψη τους και τον παράγοντα καταπόνηση. Για τον επόμενο χρόνο, το τρόπαιο κατέληξε στην κατάλληλη προθήκη.
Τώρα ο ήλιος, το νερό, το αλάτι και τα βότσαλα μας περιμένουν, αρκετά.
