Η Μαρία σηκώθηκε με πονοκέφαλο, διότι ένα καλό ξενύχτι πάντα προκαλεί πονοκέφαλο, ειδικά αν το πρωί απαιτείται ξυπνητήρι. Το δωμάτιο είχε τα χάλια του, διάφορα ρούχα ήταν πεταμένα δεξιά και αριστερά και ο υπολογιστής είχε ξεχαστεί ανοιχτός, με το ΥouTube σε λούπα στη σίγαση. Τίποτα το ιδιαίτερο, ακόμη και το φως έμπαινε συνηθισμένο για την εποχή. Έκανε στην άκρη νωχελικά το βαρύ πάπλωμα, έστειλε μια αγουροξυπνημένη σέλφι με το μάγουλο ζουληγμένο στο μαξιλάρι, για να ενημερώσει το δωμάτιο από κάτω πως ξύπνησε και φόρεσε κατ'ευθείαν τα ρούχα της προπόνησης, καθώς η ώρα είχε πάει περίπου 11.

Η τρίτη αγωνιστική της Ευρωλίγκα - πέραν των αμφίρροπων φινάλε στα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων - ξεχωρίζει κυρίως λόγω των καταπληκτικών ατομικών εμφανίσεων μερικών παικτών. Οι Νάντο Ντε Κολό, Μάικ Τζέιμς και Ζακ Λεντέι οδήγησαν τις ομάδες τους σε πολύ ή λιγότερο σημαντικές νίκες, συνδυάζοντας υψηλή παραγωγικότητα με εντυπωσιακές φάσεις. Ομαδικά, κερδισμένη του διημέρου βγαίνει σίγουρα η Μιλάνο, καθώς η νίκη στο ΟΑΚΑ ήρθε εν μέσω απουσιών, ενώ σίγουρα αξιοπρόσεκτη είναι και η επικράτηση της Ζαλγκίρις επί της Ρεάλ. Κατά τα λοιπα, τα υπόλοιπα αποτελέσματα κρίνονται μάλλον αναμενόμενα, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του Φαλήρου. Ήμουν σε πάρτι και δεν το είδα live, όμως η σημερινή μέρα ξεκίνησε κάπως άβολα. Πάμε στις κατηγορίες μας.

Αγαπητές και αγαπητοί, καλώς ήρθατε σε μία ακόμη διαδρομή του "μακρινού ριμπάουντ", δηλαδή της στήλης-φόρο τιμής στην διορατικότητα του Βαγγέλη Ιωάννου, που σταχυολογεί τα σημαντικότερα γεγονότα της αγωνιστικής εβδομάδας της Ευρωλίγκα. Η στήλη ως γνωστόν δεν αποτελεί περίληψη, αλλά ένα συνθοθύλευμα από τακτικές επισημάνσεις, στατιστικές απεικονίσεις και βιτριολικού τύπου μέτριες εξυπνάδες, φέρνοντας στην πρωτη γραμμή τους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού, δηλαδή τους προέδρους. Πάμε λοιπόν.

Πριν από λίγες ημέρες - πιθανώς να έπεσε στην αντίληψη σας - ο Νίκολα Γιόκιτς περιέγραψε γλαφυρότατα την αντίληψη του περί της θέσης των παικτών του ΝΒΑ στο σύμπαν της δημόσιας αναπαράστασης του μπάσκετ στις ΗΠΑ: "Ζώα σε τσίρκο"! O σταρ των Νάγκετς εμφανίστηκε επιεικώς ενοχλημένος τόσο από την συμπεριφορά των φιλάθλων, που ζητούν ακατάπαυστα φωτογραφίες σε οποιαδήποτε ευκαιρία, όσο και από εκείνη των media, που κατά τα λεγόμενα του βλάπτουν το άθλημα. "Είμαι μεγάλος αντίπαλος των media, κάνουν κακό στα σπορ" δήλωσε, λειαίνοντας κατόπι σημαντικά τις αιχμές των βελών του, με την παραδοχή ότι το στάτους των αθλητών έχει ωφεληθεί από εκείνα, με ακόλουθη συνέπεια την αυξημένη βαρύτητα της γνώμης τους: "Για αυτό τον λόγο γινόμαστε γνωστοί και αποκτούμε επιρροή".

Η νέα, διευρυμένη Ευρωλίγκα ξεκινάει την επόμενη εβδομάδα με τους 18 (πλέον) μονομάχους να ονειρεύονται λίγο εώς πολύ μεγαλεία. Ξέρετε κανέναν που να μπήκε σε διοργάνωση για να χάσει; Τα σύνολα μοιάζουν θεωρητικά ενισχυμένα και υπάρχει μια γενικότερη αισιοδοξία περί της ποιότητας του ανταγωνισμού, καθώς στα κλασικά φαβορί πλέον προστίθενται νέα (Εφές, Μπάρσα), ενώ για την οκτάδα ερίζουν λίγο εώς πολύ όλοι, πλην μάλλον ελαχίστων εξαιρέσεων (λέγε με Βιλερμπάν ή Αστέρας).

H επικράτηση της Ισπανίας επί της Αργεντινής στον τελικό του Μουντομπάσκετ άπλωσε την κυριαρχία της στον χρόνο, σε βαθμό που πλέον εκείνη ακουμπά τον όρο «δυναστεία». Εχουν περάσει πλέον 20 χρόνια από το αργυρό μετάλλιο του 1999 στη Γαλλία (θυμάστε άραγε τον Ερέρος;) και από τότε οι Ισπανοί έχουν ανέβει σε άλλα 13 βάθρα, με δύο από αυτά να ξεχωρίζουν ακόμη περισσότερο, ως αντιπροσωπευτικοί σταθμοί της διαρκούς υπεροχής: Το χρυσό στο παγκόσμιο του 2006 και το χρυσό στο παγκόσμιο του 2019, που κατακτήθηκε χθες.

Η άποψη του Γκρεγκ Πόποβιτς για την αύξηση των τριπόντων είναι γνωστή εδώ και κάποια χρόνια και μάλιστα ο ίδιος δεν χάνει ευκαιρία να την επαναλαμβάνει, όποτε του ζητείται. Το ίδιο έκανε βασικά πριν τέσσερις μέρες. Απλώς, όπως πάντα, δεν μίλησε μόνο για τα τρίποντα, αλλά και για το παιχνίδι, κάτι που συνήθως αγνοείται χάρην της ανάδειξης της ατάκας. Ιδού.

"Tα τρίποντα δεν έχουν αξία. [Πιστεύω ότι] αφαιρούν κάτι από την αγνότητα του παιχνιδιού, το passing game και τη ροή του. Εύκολα βρίσκεις κάποιον που μπορεί να κάνει drive και να βγάζει kick out πάσες, όμως η κίνηση της μπάλας είναι κάτι διαφορετικό".

Η μικροοικονομία του αποκλεισμού και της αποτυχίας της εθνικής στο Μουντομπάσκετ περιστρέφεται σίγουρα γύρω από τα δύο ανύπαρκτα φάουλ του Γιάννη Αντετοκούνμπο (τρίτο και πέμπτο) απέναντι στην Τσεχία. Ειδικά το δεύτερο, σε σημείο που η ομάδα έδειχνε ικανή όχι μόνο να φτάσει το +12, αλλά και να το ξεπεράσει, ήταν απόλυτα καθοριστικό. Καθαρά μπασκετικά, το να αφαιρεθεί (με το έτσι θέλω) από το παρκέ ο ακρογωνιαίος λίθος της αμυντικής προσπάθειας (έπαιζε στο 5) και το βασικότερο σημείο της επιθετικής βαρύτητας σε ένα κλειστό ντερμπι, αποτελεί το μεγαλύτερο δυνατό εμπόδιο για οποιοδήποτε σύνολο μπάσκετ στη γη και το πιο γαλαντόμο δώρο για τον αντίπαλο. Φανταστείτε τον Ολυμπιακό χωρίς Σπανούλη στα κρίσιμα ημιτελικά παιχνίδια με την ΤΣΣΚΑ ή τον Παναθηναϊκό χωρίς Διαμαντίδη στη σειρά του '11 απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Γίνεται; Δεν γίνεται.

Φοβάμαι ότι το μπλογκ θα καταλήξει βαρετό από την επανάληψη, όμως πραγματικά, αυτό που συνέβη στο πρωτο ημίχρονο απέναντι στις ΗΠΑ θα μπορούσε να κάνει και τον/την πιο καλοπροαίρετο/η φίλαθλο της εθνικής να βγάλει καπνούς από τα αυτιά. Η άμυνα του Πόποβιτς, ολότελα προσαρμοσμένη στις κινήσεις του Γιάννη, πρόσφερε στους Έλληνες διεθνείς ένα φορτηγό ελεύθερων σουτ, τα οποία εκείνοι ξεφόρτωσαν στο ξέφωτο με τα τούβλα.

Πριν από την φετινή συμμετοχή, η μία και μοναδική φορά που οι Πολωνοί πήραν μέρος σε διοργάνωση Παγκοσμίου Κυπέλλου μπάσκετ ήταν το 1967, ως χάλκινοι μεταλλιούχοι του Ευρωμπάσκετ του 1965. Το τουρνουά διοργανώθηκε στην Ουρουγουάη με τη συμμετοχή 13 ομάδων, χωρισμένων σε τρία γκρουπ των τεσσάρων και με την οικοδέσποινα να προκρίνεται απευθείας στην τελική φάση. Η Πολωνία ταξίδεψε μέχρι εκεί ως αουτσάιντερ, καθώς μπροστά της προηγούνταν σύνολα όπως της κυρίαρχης Σοβιετικής Ένωσης, της Γιουγκοσλαβίας, της Βραζιλίας και των ΗΠΑ, οι οποίες και κατέλαβαν τις τέσσερις πρώτες θέσεις, με τη σειρά που μόλις ανέφερα. Ακριβώς από πίσω τους, τερμάτισε το κοκκινόλευκο ανατολικοευρωπαϊκό σύνολο, οδηγούμενο μάλιστα από τον πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης, τον φόργουορντ-σέντερ-αίλουρο (sic) Μιέτσισλαβ Λοπάτκα, ύψους μόλις 1,96 εκατοστών. Ο παίκτης μύθος του πολωνικού μπάσκετ ολοκλήρωσε την ονειρεμένη πορεία της ομάδας του με 19,7 πόντους, ακολουθούμενος μάλιστα από τον συμπατριώτη του και παρτενέρ του στην φροντ λάιν Mποχνταν Λίζσκο, ύψους 1,99.