Στα τελη Ιουλίου η πολιτεία της Μινεσότα πέρασε νέες, αναμορφωμένες διατάξεις για την αστυνομική εξουσία, υποκύπτοντας έστω εν μέρει στην ορμή και το δίκαιο των κινημάτων. Περίπου ενάμιση μήνα αργότερα, στις 31 Αυγούστου, τα νομοθετικά σώματα της πολιτείας του Ουισκόνσιν ακολούθησαν διαφορετική οδό, επιλέγοντας  να αγνοήσουν τα αιτήματα για μεταρρυθμίσεις στην αστυνομία. Η γερουσία (state senate) και η πολειτειακή συνέλευση (Wisconsin Assembly) συνεδρίασαν λίγες μέρες μετά τις αναταραχές στην Κενόσα και την απεργία των Μιλγουόκι Μπακς, αναβάλλοντας όμως τις σχετικές διεργασίες για αργότερα, πιθανώς μετά τις αμερικάνικες εκλογές.

Οι Denver Nuggets είναι αυτή τη στιγμή η ωραιότερη ιστορία του μπάσκετ, για ένα σωρό λόγους. Πρώτος και κύριος, ότι πέταξαν έξω το μεγάλο φαβορί του ΝΒΑ, με τρόπο που δεν θα περίμενε κανείς, ανατρέποντας τόσο το 3-1, όσο και μεγάλες διαφορές εντός των τριών τελευταίων παιχνιδιών. Δεν θυμάμαι ποτέ έναν τέτοιο συνδυασμό σε οποιαδήποτε συγκυρία, τουλάχιστον σε όσα χρόνια παρακολουθώ το άθλημα. Αν θυμάται κάποιος/κάποια κάτι αντίστοιχο (όχι απλώς ένα 4-3 από 3-1) ας με διαφωτίσει.

Κάθε Αύγουστο ο ιστότοπος μας κλείνει και πηγαίνουμε διακοπές. Οι περισσότεροι από εμάς στο διάστημα αυτό παρακολουθούμε το μπάσκετ από απόσταση, διότι αυτή την εποχή δεν υπάρχει μπάσκετ έτσι κι αλλιώς . Φέτος όμως ήταν διαφορετικά. Το ΝΒΑ επανεκκίνησε καλοκαιριάτικα και έτσι η επαφή με το σπορ δεν χάθηκε τελείως. Επίσης, καθώς οι ομάδες της Ευρωλίγκα δεν είχαν την πολυτέλεια να περιμένουν - όπως συνήθως - το draft και την free agency στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, επιδόθηκαν σε ένα άτυπο μπαράζ μετεγγραφών εντός της ηπείρου, από το οποίο προέκυψε συσσωρευμένο ενδιαφέρον. Τα ρόστερ σχεδόν ολοκληρώθηκαν μέχρι τις αρχές Αυγούστου, πυροδοτώντας πρώιμες αναλύσεις. Αν ξεκινούσαμε σήμερα τα previews των ομάδων, πιθανώς εώς αύριο να τα είχαμε ολοκληρώσει.

Γεια σας και καλή μπασκετική σεζόν 2020-21. Τη δεδομένη στιγμή ας καταγράψουμε όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται τα γεγονότα, νομίζω είναι το σημαντικότερο.

Οι Μιλγουόκι Μπακς δεν εμφανίστηκαν στο παρκέ του πέμπτου αγώνα της πρώτης φάσης των πλέι οφ απέναντι στους Ορλάντο Μάτζικ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον πισώπλατο πυροβολισμό του αφροαμερικάνου Τζέικομπ Μπλέικ από την αστυνομία στην Κενόσα του Γουισκόνσιν, αλλά και για τη μετέπειτα χαϊδευτική (sic) μεταχείριση που επεφύλαξαν οι αστυνομικοί στον 17χρονο δολοφόνο δύο διαδηλωτών, στις εξεγέρσεις που ακολούθησαν στο σημείο.

Ο Σωκράτης Μάλαμας ξεκίνησε ήδη πρόβες για ακουστικές συναυλίες, άρα μάλλον ήρθε η ώρα να την κοπανάμε για τις διακοπές μας, όσο πιο μακριά γίνεται. Μιας και η απουσία θα είναι μηνιαία, το timing προσφέρεται για μία αρχική χαρτογράφηση του μεταγραφικού τοπίου στην Ευρωλίγκα, όπως διαμορφώνεται μέχρι τώρα. Θα χωρίσω τις ομάδες σε τρεις κατηγορίες, για να σπάσουμε πλάκα: Σε εκείνες που έχουν κάνει τρομερές κινήσεις, σε εκείνες που φαίνεται να προσανατολίζονται στο να διατηρήσουν τη δυναμική τους και σε εκείνες που δείχνουν να αποδυναμώνονται κάπως. Φαινομενικά όλα αυτά βέβαια, καθώς οι μεταγραφές δεν έχουν ολοκληρωθεί και καθώς τα πάντα θα κριθούν στο γήπεδο, κάτι που είναι βέβαια κάπως ξενέρωτο. Το σωστό θα ήταν να κρίναμε τα πάντα από τώρα, σαν άνθρωποι. 

Μεθαύριο Πέμπτη, θα ξυπνήσω με πέτρες. Δεν θα σηκωθώ από το κρεβάτι γρήγορα, θα μου πάρει ώρα. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρω και θα σύρω το κορμί μου αργά αργά προς τη ντουλάπα, ύστερα στο μπάνιο και κατόπι, με τα πόδια υπέρβαρα, προς την πόρτα. Δεν θα χαιρετήσω κανέναν στην έξοδο, σίγουρα όχι τους γείτονες. Θα αποφύγω δυο τρεις ακρίδες, θα μπω στο αμάξι σαν να με κοιτούν χιλιάδες μάτια και θα βάλω μπρος βιαστικά. Θα περάσω από το καφέ της Άρτεμις για το καθημερινό κρουασάν και τον κρύο καφέ και αφού μιλήσω αναπόφευκτα με τρεις τέσσερις ανθρώπους ακόμη, θα ξανακάτσω στο τιμόνι, επιτέλους λυτρωμένος από την πρώτη βαριά δοκιμασία. Αργότερα θα ακολουθήσουν μερικές δοκιμασίες ακόμη, μέχρι η νύχτα να πάρει μαζί της την ημέρα και να ησυχάσουμε όλοι, όσο μπορούμε να ησυχάσουμε τέλος πάντων μετά από τόση κούραση. 

Ο Σλούκας από ό,τι φαίνεται γυρίζει στον Ολυμπιακό μετά από έξι χρόνια, όμως δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, πέραν του ότι γυρίζει. Δεν πρόκειται για μία μπασκετική εποχή με ξεκάθαρους ορίζοντες. Οι δύο ελληνικές ομάδες έχουν αποδεχτεί (και αν δεν το έχουν κάνει, μάλλον θα πρέπει) τον ρόλο του επιφανούς κομπάρσου στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και προσπαθούν να φτιάξουν ομάδες από την αρχή.

Ένα από τα πρώτα πρωταθλήματα που διακόπηκαν όταν εντοπίστηκαν κρούσματα κορονοϊού τον Μάρτιο, ήταν το πρωτάθλημα μπάσκετ με αμαξίδιο. Είχαν παιχτεί μόλις τρεις αγωνιστικές για τις δύο εθνικές κατηγορίες, προτού η ομοσπονδία (ΟΣΕΚΑ) ανακοινώσει τη διακοπή, η οποία αργότερα πολύ φυσιολογικά εξελίχθηκε σε ακύρωση. Τα λεφτά βλέπετε δεν είναι πολλά, όπως αλλού, ώστε να χρειάζεται οι υπεύθυνοι να μηχανορραφούν κάθε απιθανότητα, προκειμένου οι αθλητές και οι αθλήτριες να επιστρέψουν σώνει και καλά στα παρκέ, αποκλειστικά και μόνο ως διασκεδαστές ή ως νούμερα του τσίρκου.

Χωρίς να προκαλεί την παραμικρή έκπληξη, ο κόσμος του ΝΒΑ στέκεται αυτές τις μέρες στο πλευρό των διαδηλωτών του κινήματος Black Lives Matter, άλλα και άλλων κινημάτων, που ενώνουν τις φωνές τους ενάντια στην αστυνομική βία στις ΗΠΑ. Ηταν αναμενόμενο, τόσο λόγω της φυλετικής σύνθεσης του πρωταθλήματος σε επίπεδο παικτών, όσο και λόγω της πρόσφατης προϊστορίας πολλών συντελεστών του, που σε αντίστοιχες παλαιότερες περιστάσεις είχαν πάρει ξεκάθαρη, ανάλογη θέση. Ο κατάλογος είναι τόσο μακρύς, που οποιαδήποτε επανάληψη του καθίσταται μάλλον περιττή.

(To άρθρο περιέχει σπόιλερς, αν και σιγά, ποιος δεν το είδε ...)

Το προηγούμενο δίμηνο, η παραμονή στο σπίτι, άντε και στα πέριξ, το τελευταίο που έκανε ήταν να βοηθήσει την συγκέντρωση και την δημιουργικότητα. Σε κάποιους/κάποιες ίσως αποδείχτηκε ευεργετικός ο αναγκαίος εγκλεισμός, όμως σε ό,τι με αφορά, κατά τη διάρκεια του ψυχαγωγήθηκα κυρίως με sitcoms και ρομαντικές κομεντί: Το Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ δεν παλιώνει ποτέ, μην είστε γρουσούζηδες.