Ή και όχι. Αν ο Ολυμπιακός πάει καλά, δηλαδή παίξει ωραίο μπάσκετ και τρυπώσει στην οκτάδα, κανένας δεν θα δώσει σημασία στο αν ο Σλούκας έπαιξε σαν τον Λένορμαν1. Μία απλώς καλή απόδοση θα είναι υπεραρκετή, προκειμένου από του χρόνου να υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι "πάμε να το σηκώσουμε" και θα έλεγα πως ένα χαμήλωμα του πήχη των προσδοκιών είναι τη δεδομένη στιγμή απαραίτητο. Ο Σλούκας μπορεί να μην ήρθε ως ηγέτης, αλλά να ήρθε απλώς να κάνει τη δουλειά του καλά.
Όποια από τις δύο εκδοχές και να προτιμήσετε βέβαια, η γεύση των πρώτων αγωνιστικών είναι κάπως γλυκόξινη, όπερ σημαίνει ότι δεν συνδυάζεται εύκολα με κρασί. Εκτός από αυτό, σημαίνει πως ο Σλούκας δεν έχει ακόμη αφήσει στίγμα στα αποτελέσματα του Ολυμπιακού, πλην του αγώνα απέναντι στη Μιλάνο. Οι αριθμοί του στην επίθεση κάθε άλλο παρά εντυπωσιάζουν (8,2 πόντοι με μέτρια ποσοστά), την ώρα που ο Μπαρτζώκας διστάζει να του κλείσει ρεζερβέ πολυθρόνα στην crunch time. Ούτε με τη Μακάμπι επιλέχθηκε στο κλείσιμο, ούτε με την Μπάγερν, παιχνίδια στα οποία ο προπονητής έδειξε προτίμηση στους Αμερικάνους Χάρισον και Μακίσικ. Δεν νομίζω φυσικά ότι θα πρέπει να ανησυχούμε και παρακάτω θα εξηγήσω τους λόγους (στατιστική βοήθεια από το Real Gm).
Αρχικά, το να παίξει ο Σλούκας καλά το φθινόπωρο, δεν αποτελεί προτεραιότητα. Για την ακρίβεια, προτεραιότητα δεν αποτελεί να παίξει καλά ο οποισδήποτε, αλλά το να αποκτήσει η ομάδα ξεκάθαρη κατεύθυνση και τοποθετήσει σωστά τον κάθε παίκτη στον ρόλο του: Ο Χάρισον έχει έρθει για να εκτελεί και πρέπει να πάρει προσπάθειες, ο Μάρτιν για να κάνει βρώμικες δουλειές, να σκρινάρει και να τελειώνει τις φάσεις σωστά. Ο Βεζένκοφ πλέον οφείλει να πηγαίνει στο ριμπάουντ και να παρουσιάζεται επιθετικότερος απέναντι στην close out άμυνα, ο Τζένκινς πρέπει να πιέζει και να βάζει τα ελεύθερα. Αν συμβαίνουν όλα όπως πρέπει, θα είναι αργότερα πολύ ευκολότερο να διαφοροποιούνται οι ρόλοι, ανάλογα με τις περιστάσεις. Τι σημαίνει αυτό; Πως τώρα, 27 Οκτωβρίου 2020, ο Σλούκας δεν πρέπει με τίποτα να πάρει επάνω του παραπάνω από όσα του αναλογούν, διότι θα κόψει κάτι από κάποιον συμπαίκτη του, στην δύσκολη διαδικασία απόκτησης χημείας. Σκεφτείτε το: Θα θέλατε να βλέπετε όλες τις μπάλες να καταλήγουν στα χέρια του στις κρίσιμες κατοχές, ίσα ίσα για να έρθει ένα διπλό απέναντι στην Μπάγερν; Ή θα ήταν προτιμότερο να παίζει ο Ολυμπιακός όπως είναι να παίζει και στο τέλος των αγώνων να επιβραβεύει τους καλύτερους της κάθε βραδιάς;
Ο Σλούκας άλλωστε, δεν είχε ποτέ τον ρόλο του clutch εκτελεστή, άσχετα αν το λέει η καρδιά του στα κρίσιμα. Αντίθετα, τα όσα βλέπουμε ως τώρα από εκείνον, είναι απολύτως συναφή με τα όσα βλέπαμε στη Φενέρ, στα χρόνια που εξελίχθηκε σε έναν αληθινά καλό, πολύτιμο βασικό γκαρντ. Πέρυσι για παράδειγμα, όταν και έπαιζε πέντε παραπάνω λεπτά, έπαιρνε περίπου οκτώ προσπάθειες ανά ματς. Φέτος παίρνει 7,6, περίπου όσες έπαιρνε πρόπερυσι. Επίσης, βγάζει 5,6 ασίστ, περίπου όσες έβγαζε τις δύο τελευταίες χρονιές του δίπλα στον Ομπράντοβιτς. Τέλος (και ίσως σημαντικότερο) η χρήση του παραμένει σταθερή, με 21% των τελικών προσπαθειών των κατοχών (σουτ, λάθος, κερδισμένο φάουλ) να καταλήγει στα χέρια του, νούμερο ολόιδιο με το περυσινό και το προπέρυσινο και όχι ιδιαιτέρως υψηλό. Στα σύνολα που κατεύθυνε με μαεστρία, τα πρώτα βιολιά ήταν μονίμως κάποιοι άλλοι.
Κοινώς, σε ό,τι αφορά τις ευθύνες και τις πρωτοβουλίες στην επίθεση, ο Σλούκας φέτος (και μέχρι στιγμής) είναι ... ο Σλούκας. Ποια η εμφανής διαφορά και μας φαίνεται ότι δεν παίζει καλά;
Δύο. Πρώτον, ότι πηγαίνει σπάνια στις βολές και δεύτερον ότι δεν είναι καθόλου εύστοχος. Ούτε οι μόλις 9 προσπάθειες από τη γραμμή, ούτε το 33,3% στα δίποντα και φυσικά ούτε το 35% στα τρίποντα περιγράφουν την εικόνα ενός παίκτη-ηγέτη. Και για αυτά όμως, υπάρχει εξήγηση, πέραν της προφανούς. Ναι μεν ο Σλούκας θα πρέπει να ανεβάσει κάποια στιγμή την αποτελεσματικότητα του, απο την άλλη δε εκείνη θα βελτιωθεί μόνη της, όταν προσαρμοστεί ο αθλητής στα ζητούμενα της επιθετικής τακτικής - έχετε δει πώς σουτάρουν οι Μακίσικ και Χάρισον;
Η φετινή επίθεση του Ολυμπιακού είναι πολύ διαφορετική από της Φενέρ. Κατ'αρχάς, δύσκολα βρίσκει κανείς στην πεντάδα παίκτες μεγάλης επιθετικής κλάσης, όπως ήταν οι Ντατόμε και Ντε Κολό, ούτε έναν ψηλό του διαμετρήματος του καταπληκτικού Βέσελι. Από όπου και να το πιάσει κανείς, με την εξαίρεση του Πρίντεζη, οι άμυνες θα επικεντρωθούν επάνω του σε υπερθετικό βαθμό, κάτι που μοιραία θα μειώσει τις ευκαιρίες για ελεύθερα σουτ. Η Μπάγερν για παράδειγμα, έβαζε έναν παίκτη να τον ακολουθεί ασταμάτητα, από την αρχή της κατοχής μέχρι το τέλος, καταφεύγοντας στη λύση του Ρέινολντς, αν έπρεπε να γίνουν switch ή hedge outs. Η αντιμετώπιση της δεν άλλαξε ούτε όταν ο Μπαρτζώκας έδωσε επιθέσεις στον Μακίσικ. Είτε έβρεχε, είτε χιόνιζε, είτε είχε λιακάδα, ο Σλούκας βρισκόταν υπό καθεστώς διαρκούς επιτήρησης. Αμυντικές επιλογές σαν την παρακάτω δεν γίνονται, όταν δίπλα υπάρχει οποιοσδήποτε Ντε Κολό ή Μπογκντάνοβιτς. Δείτε πού μαρκάρει ο αμυντικός στο τέλος της φάσης.
Αν ένα στιγμιότυπο δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει όλα, ας μείνουμε στο ότι φέτος ο Σλούκας θα δεχτεί περισσότερη πίεση, διότι αποτελεί τον σημαντικότερο γκαρντ του συνόλου. Απλό. Πάμε και σε κάτι κάπως πιο σύνθετο, αλλά μη φανταστείτε τίποτε πυρηνικές φυσικές.
Ο Μπαρτζώκας συχνά ξεκινάει τα plays του μέσα από τις εφαρμογές της χιλιοτραγουδισμένης weave. Δεν ακολουθείται μονίμως το textbook αυτής της επίθεσης από τον Ολυμπιακό και υπάρχουν διάφορες παρεμφερείς κινήσεις, αλλά γενικά το μενού περιλαμβάνει πασούλες και handoffs στην περιφέρεια μεταξύ των γκαρντ (συχνά πυκνά γύρω από κάποιον ψηλό, που συμμετέχει στα σκριν), προκειμένου να προκύψει μία καλή συνθήκη για το pick n roll και τα όσα μπορεί να το ακολουθήσουν. Αν τύχει και μέσα από τις δράσεις βρεθεί κάποια γρήγορη ευκαιρία για εκτέλεση είναι καλοδεχούμενη, αλλά ο στόχος δεν είναι αυτός. Ο στόχος είναι η άμυνα να μπερδευτεί μεταξύ ενδεχομένων που προκύπτουν αστραπιαία και να κάνει κάποιο λαθάκι, τύπου να τρακάρουν μεταξύ τους δυο αμυντικοί ή να βρεθεί απέναντι ο Λεντέι.
Όλα καλά, μόνο που η συγκεκριμένη επίθεση έχει και μειονεκτήματα, το βασικότερο εκ των οποίων είναι ο ... χρόνος. Καθώς πρόκειται για μία "προπαρασκευαστική" (sic) προσέγγιση στο παιχνίδι, συμβαίνει πολλές φορές η τελική δράση γίνεται υπό συνθήκες χρονικής πίεσης, στην οποία χρειάζεται όσο να ναι μια κάποια εξοικείωση.
Παρεμπιπτόντως, πρόκειται ίσως και για τον λόγο για τον οποίο οι ομάδες του Μπαρτζώκα, παρότι παίζουν με γρήγορες κινήσεις, πολύ σπάνια συμπεριλαμβάνονται στο τοπ-5 του ρυθμού στη διοργάνωση.
Είναι και γαμώ τα μπάσκετ αυτό! Εμπλέκει διάφορους παίκτες σε πάσα/τρίπλα και προσφέρει σε όλους τους περιφερειακούς την δυνατότητα να γίνουν χειριστές, κάτι που έχουν "αγκαλιάσει" οι Χάρισον και Μακίσικ. Απλώς θέλει την υπομονή του για να μπει σε φουλ εφαρμογή. Ο Μπαρτζώκας θα επιμείνει και στο μεταξύ ο Σλούκας θα βρεθεί κι άλλες φορές αντιμέτωπος με καλές άμυνες όπως της Μπάγερν, με ανάλογη έλλειψη χρόνου. Σημασία έχει οι καταστάσεις να προκύπτουν ξανά και ξανά, μέχρι η συνολική ικανότητα της ομάδας στο διάβασμα (read and react πιο ψαρωτικά) να βελτιωθεί. Π.χ. παραπάνω, το σκριν του Μάρτιν ήταν αναιμικό, δεν έφτιαξε το απαιτούμενο προβάδισμα, μοιραία τα πάντα καθυστέρησαν και η μπάλα κατέληξε στα χέρια του Σλούκα φλεγόμενη.
Περιεκτικά, η άνοδος του Σλούκα θα έρθει μαζί με εκείνη του συνόλου, χωρίς να σημαίνει ότι θα συμβούν ταυτόχρονα. Θα υπάρξουν βραδιές που θα παίξει υπέροχα και η ομάδα θα χάσει, διότι η σχέση του με αυτή δεν είναι η ίδια με του Σπανούλη, έξι-εφτά χρόνια πριν. Αντίστοιχα, πολλές φορές οι ερυθρόλευκοι θα επικρατήσουν με τον ποιοτικότερο γκαρντ τους στον πάγκο, διότι το πρόγραμμα προτάσσει την ομαδικότητα. Κανένας παίκτης εώς τώρα δεν έχει υπερβεί τον μέσο όρο των 10 πόντων ανά παιχνίδι και θα μου κάνει τρομερή έκπληξη, αν στο μέλλον ξεχωρίσει ο οποιοσδήποτε με μεγάλη διαφορά.
Για να γυρίσουμε στα της εισαγωγής λοιπόν, πρόκειται μάλλον για την εκδοχή νούμερο 2. Ο Ολυμπιακός θα μάθει να παίζει ωραίο και (ίσως) αποτελεσματικό μπάσκετ χωρίς την ξεκάθαρη ηγεσία του Κώστα Σλούκα και κάποια στιγμή θα στραφεί σε εκείνον για να κάνει τη διαφορά. Αν είναι έτοιμος, τότε θα την κάνει. Με το "ετοιμος", αναφέρομαι στον Ολυμπιακό.
Υ Σ Τ Ε Ρ Ο Γ Ρ Α Φ Ο : Πέρυσι ο Σλούκας είχε ξεκινήσει χειρότερα.
Σημείωση
1. Σούπερ ήρωας από τον Κολωνό.
