Πάμε να δούμε τις κατηγορίες μας, στεκόμενοι κάμποσο σε εκείνον. Όχι τον κορονοϊό, τον Κλάιμπερν.

Η πρώτη πεντάδα.

1. Πρώτη εμφανισάρα για τον Κώστα Σλούκα στη σεζόν (θα ακολουθήσουν κι άλλες) με 17 πόντους και 11 ασίστ, στην θεαματική νίκη του Ολυμπιακού επί της Μιλάνο. Στο πρώτο ημιχρονο οι συγκρίσεις με τον Σέρχι έδιναν και έπαιρναν, όμως στο δεύτερο φάνηκε πως για να χτίσεις μία ομάδα από την αρχή, το καλύτερο είναι να μην στύβεις περσινά σταφύλια - κύριε Μεσίνα μας. By the way, 36 λεπτά συμμετοχής για τον Σλούκα χθες, θα μιλήσουμε για αυτό παρακάτω. Ως τελευταία σημείωση εδώ, η άρτια αντίδραση του απέναντι στη ζώνη 2-3 προς το τέλος, με σωστά "τρυπήματα" και καίριες πάσες σε κατάλληλους συμπαίκτες και χώρους.

2. Vintage Σέρχιο Γιουλ στη νίκη της Ρεάλ επί της Χίμκι και πρώτο θετικό αποτέλεσμα για τους Μαδριλένους. Ο Γιουλ αγωνίστηκε περίπου 23 λεπτά και είχε 21 πόντους με 4/5 δίποντα και 3/4 τρίποντα, θυμίζοντας για λίγο πόσο παιχταράς ήταν. Δίπλα του, ο κάποτε φευγάτος Νίκο Λαπροβίτολα πέτυχε 19 πόντους και μοίρασε 7 ασίστ, σε μία σπάνια συγκυρία αποτελεσματικότητας για την περιφέρεια του Λάσο, η οποία φέτος δείχνει ασταθής. Ο Λαπροβίτολα μάλλον δεν έχει να πάει πουθενά έτσι όπως είναι τα πράγματα, όμως αμφιβάλλω αν μπορεί να διατηρήσει τόσο καλή απόδοση, χωρίς να ευνοείται από DNP δίπλα στο όνομα του Κοζέρ. Θα περίμενε κανείς πως η Ρεάλ θα είχε λυμένα τέτοια θέματα, μάλλον όχι. Βέβαια δεν διαφαίνεται κάποια καταστροφή στον ορίζοντα.

3. Πώς να περιγράψεις σε μία παράγραφο τα όσα απίθανα έκανε ο Γουίλ Κλάιμπερν στην νίκη γκραν-γκινιόλ της ΤΣΣΚΑ επί της Φενέρ; Είναι μάλλον αδύνατο. Ο τρομερός φόργουορντ των Ρώσων πήρε από το χέρι, το πόδι και το μαλλί την ομάδα του και της χάρισε μόνος του τόσο το δικαίωμα στη διεκδίκηση του ματς, με ένα τρίποντο λίγο πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας του (69-69), όσο και την νίκη, με ένα καλάθι και φάουλ περίπου 10 δεύτερα πριν τη λήξη της παράτασης. Στην αντίπερα όχθη, τις επιθέσεις που ακολούθησαν τις εύστοχες προσπάθειες του Κλάιμπερν ανέλαβε ο Λορένζο Μπράουν, ο οποίος αστόχησε και στις δύο, χάνοντας την ευκαιρία να γίνει εκείνος ο ήρωας. Ας μην αποκλίνουμε όμως. Ο MVP της ΤΣΣΚΑ έγραψε 26 πόντους με 4/7 τρίποντα, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 2 κλεψίματα, σε μία από τις βραδιές που κάθεσαι και σκέφτεσαι "ρε τι κάνει ο τύπος". Παρακάτω, όπως οφείλουμε, το διπλό χτύπημα σε ένα gif. Τέρας.

Παρεμπιπτόντως, η διάταξη και το play του Ιτούδη στην πρώτη φάση είναι σχεδιασμένα στην εντέλεια, αλλά επίσης ευνοούνται ξεκάθαρα από την πολύ αργή αντίδραση του Νταϊσόν Πιερ. Αξίζει να σημειωθεί επίσης, πως αυτή η τρίπλα του Κλάιμπερν του δίνει ρυθμό στο σουτ, που ενδεχομένως δεν θα τον έβρισκε αν σούταρε από στάση (spot up). Στη δεύτερη φάση τώρα, υπάρχει διαπραγμάτευση ιεραρχιών. Ο Τζέιμς είχε κάνει εμφάνιση-τσίρκο στην crunch time, οπότε δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ως προς το ποιος θα πάρει επάνω του τις προσπάθειες.

4. Mεγάλη εμφάνιση για τον Βλαντιμίρ Λούτσιτς στο Τελ Αβίβ, που ευτυχώς δεν πετάχτηκε στα σκουπίδια από τις απερισκεψίες των συμπαικτών του στο τέλος. O Σέρβος είχε 26 πόντους με 4/5 τριποντα και ήταν εκείνος που βοήθησε τη Μπάγερν να ξεμακρύνει στο σκορ στις αρχές της τέταρτης περιόδου και που αναχαίτισε την αντεπίθεση της Μακάμπι, με ένα πολύ δύσκολο off balance τρίποντο για το 74-80, 1.50 πριν τη λήξη. Κυρίως σκόραρε ως σουτέρ θέσης, καθώς το διαμοιραστικό πλάνο του Τρινκιέρι έφερνε ωραίες πάσες στα χέρια του. Όχι μόνο όμως. Κέρδισε μπόλικα φάουλ, είχε και 8/9 βολές. Η Μπάγερν, δεδομένης της αργής συμπλήρωσης του ρόστερ και της εμπιστοσύνης στις οργανωτικές ικανότητες του Μπάλντγουιν, εντυπωσιάζει ως τώρα.

5. Ας βάλουμε εδώ έναν ητττημένο από το ίδιο παιχνίδι, καθώς ο Άντε Ζίζιτς πέτυχε 19 πόντους με 8/9 σουτ. Ακόμη, κατέβασε 6 ριμπάουντ, εκ των οποίων τα τρία επιθετικά, δείχνοντας ότι θα κατέχει περίοπτη θέση στη γραμμή πυρός της Μακάμπι φέτος. Το θέμα είναι το εξής: Πως αμυντικά δεν πολυταιριάζει με το προφίλ του συνόλου, έτσι όπως το έχει χτίσει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, για αυτό και down the stretch επιλέχτηκε ο Οθέλο Χάντερ, που δεν βρισκόταν ακριβώς στην καλύτερη βραδιά της καριέρας του. Το ζήτημα εδώ είναι φυσικά αυτό της ισορροπίας. Είναι πρώτη φορά μετά από καιρό που ο Έλληνας κόουτς δεν εναλλάσει δύο "καθαρούς" αθλητικούς σέντερ στο rotation και μάλλον κάνει το σωστό, ακολουθώντας τις τάσεις της εποχής. Ο Ζίζτς επιπλέον, δεν είναι σκράπας στο ανασταλτικό κομμάτι, απλώς έχει συγκεκριμένα μειονεκτήματα. Κάπου θα βρεθεί η χρυσή τομή πιστεύω, αν και κρατήστε πως η Μακάμπι - με την προσθήκη και του Μπέντερ - παίζει διαρκώς με τεσσάρια που δεν διακρίνονται στις αμυντικές βοήθειες.

Η φάση

Ο Οθέλο Χάντερ έχει βάλει αντισηπτικό στα χέρια και ο Λέον Ραντόσεβιτς παίρνει το "μακρινό ριμπάουντ", το πιο πολύτιμο στοιχείο στο σύγχρονο μπάσκετ: To εξκάλιμπερ, το χόλι γκρέιλ ή σε ό,τι με αφορά, ένα διήμερο με την Ζενί Μπουσάρ στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Λοκάρνο.

40‘ | 82-84 | #MTABAY

BIG PLAY, LEON!

? on https://t.co/sAb7puXV9N#FCBB #FCBBlive @EuroLeague #EuroLeague #FCBBTogether pic.twitter.com/3tySqy7d7o

— FC Bayern Basketball (@FCBBTogether) October 14, 2020

Ο απροσδόκητος ήρωας

Στημένος δεξιά και αριστερά (stretch 4) στα θεόρατα και θεόμακρα σχήματα του Γιασικεβίτσιους, ο Ρόλαντς Σμιτς έκανε μεγάλη ζημιά στη Βαλένθια, με 15 αλάνθαστους πόντους και 7 ριμπάουντ. Ο ισπανοθρεμμένος, 25χρονος Λετονός περιμένει καρτερικά την ευκαιρία του επί 2,5 χρόνια στους Καταλανούς και τώρα φαίνεται να τη βρίσκει, καθώς ο Σάρας εκτιμά τους "οικονομικούς" ρολίστες, που δρουν ως χημικά στοιχεία. Ο Σμιτς και μάκρος έχει και αποδεδειγμένα μπορεί να σουτάρει καλά από απόσταση. Μεταξύ μας, αποτελεί μάλλον σωστότερη επιλογή για ταίριασμα με τον Ντέιβις, από ό,τι οποιοσδήποτε άλλος στο ρόστερ - πλην Μίροτιτς φυσικά. Ο χρόνος των 30 λεπτών συμμετοχής ήταν συγκυριακός, λόγω της απουσίας του τελευταίου, αλλά κάτι μου λέει πως θα τον βλέπουμε πολύ συχνότερα στο παρκέ, από ό,τι (δεν) είχαμε συνηθίσει ως τώρα. Μιας και είμαστε εδώ πάντως ...

Ενα, δύο, τρία...

...γαμιέται η διαιτησία. Ο Κλέμεν Πρέπελιτς αρθρώνει ένα απελπισμένο "what the fuck man", αφότου οι διαιτητές δεν σφυρίζουν φάουλ στην ... ανατροπή του από τον Άλεξ Αμπρίνες. Θέλει φαντασία και δημιουργικότητα για να τα καταφέρεις έτσι, μπράβο.

Το avatar

Ο Νάντο ντε Κολό έκανε εμφανισάρα βασικά, ίσως είναι άδικο να τον τοποθετήσω εδώ, κι ας μην τον νοιάζει ιδιαίτερα. Από την άλλη, ένα λάθος και ένα flopping σε δύο συνεχόμενες φάσεις, ένα λεπτό πριν το τέλος, είναι too much, ειδικά από τη στιγμή που το "θέατρο" οδήγησε στην αποβολή του - είχε φάει τεχνική ποινή και νωρίτερα. Το αποτέλεσμα αναφέρθηκε εμμέσως παραπάνω. Τα κρίσιμα σουτ του ντέρμπι της Πόλης, αντί να τα πάρει εκείνος, τα πήρε ο Μπράουν, που αστόχησε δις. Ακόμη και το άβαταρ του Ντε Κολό να ήταν μέσα, η Φενέρ ίσως είχε φύγει νικήτρια.

Το σύστημα

Η Ζαλγκίρις έκανε το (αναπάντεχο) τρία στα τρία και απέκτησε ήδη την πολυτέλεια για "ήττες μονταρίσματος". Η φετινή της έκδοση δεν προμηνυόταν τόσο ελκυστική, κι όμως επιθετικά μέχρι στιγμής παρουσιάζει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ένα από αυτά, είναι και η πληθώρα των plays που προκύπτουν μέσα από τη διάταξη A-set ή Horns (δηλαδή δύο -όχι πάντα- ψηλοί στην κορυφή της ρακέτας για σκριν επιλογής, δύο πλάγιοι ακροβολισμένοι). Ο Μάρτιν Σίλερ στήνει πολλές και συνεχόμενες φορές την ομάδα του με αυτό τον τρόπο και καλεί τους γκαρντ να αποφασίζουν. Κάποιες φορές μάλιστα, οι αποφάσεις είναι οι απλούστερες δυνατές, δηλαδή ένα γρήγορο drive προς το καλάθι. Πρωταγωνιστής σε τέτοια plays αναδεικνύεται συχνά ο Ρόκας Γιοκουμπάιτις, του οποίου το όνομα θα μάθουμε για τα καλά φέτος. Ρ-'ο-κ-α-ς. Δείτε μία γαμώ τις παραλλαγές, με clear out του Μιλάκνις.

Αεροπλάνο ο Ρόκας.

Ο Ολυμπιακός

Η εξαιρετική εμφάνιση του Ολυμπιακού στο δεύτερο ημίχρονο, κατά τη γνώμη μου οφείλεται κυρίως σε αποφάσεις στελέχωσης των συνθέσεων. Έξω ο Σπανούλης, έξω κι ο Βεζένκοφ, έμφαση στην αμυντική προσπάθεια και τα αθλητικά προσόντα. Η κατεύθυνση αυτή δούλεψε στο ακέραιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα δουλεύει πάντα, καθώς ο Σάσα ειδικά είναι απαραίτητος για το άνοιγμα των αποστάσεων. Γενικά πάντως, φαίνεται πως ειδικά στην περιφέρεια, οι ερυθρόλευκοι έχουν ανάγκη ένα μίνιμουμ επίπεδο ενέργειας, το οποίο συμβιβάζεται σε τεράστιο βαθμό, όταν συνυπάρχουν στην πεντάδα οι Σπανούλης και Σλούκας. Είναι συνεπώς πολύ λογικό, πως όταν ο δεύτερος βρίσκεται σε καλή μέρα, τα λεπτά του πρώτου να μειώνονται. Όχι στο πεντάλεπτο, όπως απέναντι στη Μιλάνο, αλλά να μειώνονται.

Μοιάζει σχεδόν νομοτέλεια πως οι ξένοι θα υπερισχύσουν των Ελλήνων στη μάχη των λεπτών στο ερυθρόλευκο rotation. Ο Χάρισον π.χ. έδειξε χθες μερικά ψήγματα του ταλέντου του και μου άρεσε πολύ το γεγονός πως δεν σταμάτησε ποτέ να σουτάρει. Πολλές φορές επίσης, επιφορτίστηκε με τη μεταφορά της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση, κάτι που δύσκολα μπορείς να το αναθέσεις στον Παπανικολάου. Τα λεπτά τους θα αυξομειώνονται ανάλογα με τη φόρμα και την αντίπαλο, όμως νομίζω πως η ζυγαριά θα γείρει τελικά υπέρ του Αμερικάνου. Δεν κάνουμε διαγωνισμό, βέβαια. Το ζήτημα είναι η σωστή ομαδική λειτουργία και το trade off μεταξύ άμυνας και επίθεσης. Σε αυτό, δεν νομίζω πως ο Ολυμπιακός βγαίνει ιδιαίτερα χαμένος από την παρουσία του Χάρισον, εφόσον η πεντάδα περιλαμβάνει ήδη τον Μακίσικ και ένα αθλητικό πεντάρι. Μια χαρά είναι. Ωραίο μπάσκετ στο β μέρος, πολύ ωραίο, καλή σας ημέρα.