Στα πιο δικά μας, ξεχωρίζει η τρομερή περφόρμανς του Γιώργου Μπαρτζώκα απέναντι στον άναυδο Τσάβι Πασκουάλ, η οποία έδωσε μία ακόμη πολύτιμη νίκη στον Ολυμπιακό. Θα διαβάσετε για αυτήν παρακάτω. Για τον Παναθηναϊκό δεν χρειάζεται εκτενές σχόλιο, καθώς η ποιότητα του απέχει γαλαξίες από εκίνη της ΤΣΣΚΑ. Πάλι καλά που η ήττα δεν ήρθε με μεγάλη διαφορά. Η διαφαινόμενη απόκτηση του Σέλβιν Μακ θα δώσει στους πράσινους ώθηση στον τομέα της οργάνωσης του επιθετικού παιχνιδιού, όχι όμως και την έξτρα περιφερειακή απειλή που χρειάζονται. Δεν μπορείς βέβαια να τα έχεις όλα, πάμε στις κατηγορίες μας.

Η πρώτη πεντάδα

1. Εμφάνιση-πινέζα στην φετινή πορεία της Εφές ίσως αποδειχτεί αυτή του Ροντρίγκ Μπομπουά, στο νικηφόρο ντέρμπι επί της Μακάμπι. Πάνω που έδειχναν να ανακάμπτουν, οι Τούρκοι παρατάχθηκαν εκ νέου με σημαντικές απουσίες (Λάρκιν, Ντάνστον) και παραλίγο να επιστρέψουν στις ήττες. Νίκησαν χάρη στον Γάλλο, που έβαλε ως κερασάκι στην τούρτα των 23 πόντων, των 7 ασίστ και των τριών κλεψιμάτων, το νικητήριο καλάθι. Ήταν η δεύτερη συνεχόμενη εξαιρετική του παρουσία και δεδομένου πως δύσκολα ο Λάρκιν θα επαναλάβει τα περσινά θαύματα, κάθε ανάλογη σύμβολη κρίνεται ως καθοριστική. Σε ένα σύμπαν όπου οι τρεις γκαρντ του Αταμάν παίζουν καλά, η ομάδα τους πηγαίνει τρένο στο final four.

2. Τρομερός ο Σαμ Βαν Ρόσομ στη δύσκολη επικράτηση της Βαλένθια επί της Αρμάνι ή αλλιώς στην επικράτηση του μπάσκετ επί του Μεσίνα. To διαχρονικό εργαλείο των "πορτοκαλί" πέτυχε 21 πόντους, μεταξύ των οποίων και οι κρισιμότεροι έξι για την ομάδα του, που την πήγαν από το 78 στο 84, με αλληλουχία βολές-τρίποντο-βολή. Εξαιρετικός και στην άμυνα στον Σέρχι, ο Βέλγος παρέμεινε άλυτος γρίφος για τον προπονητή των Ιταλών, που δεν ήξερε ποιον να βάλει να τον μαρκάρει. Αξιοσημείωτο σε ό,τι αφορά τη Βαλένθια είναι και το εξής: Πως ο Λαμπεϊρί δείχνει να ξεπερνά στην ιεραρχία τον "πολύ" Ντέρικ Γουίλιαμς, που για ένα ακόμη παιχνίδι δεν έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του.

3. Η νίκη Μπαρτσελόνα επί της Άλμπα δεν προσφέρεται για κριτική, εντούτοις δράττομαι της ευκαιρίας (αν είναι δυνατόν) για μία παρατήρηση σχετική με τον Άλεξ Αμπρίνες, που είχε προχθές 17 πόντους με 5/6 τρίποντα. Ο ρόλος του 27χρονου πλάγιου μοιάζει φέτος αναβαθμισμένος, παρότι η Μπαρτσελόνα δεν σουτάρει πολλά τρίποντα. Μάλλον έχει βοηθήσει η απουσία του Κλαβέρ, πάντως ο Σάρας θέλει να βρίσκεται μονίμως στο παρκέ ή αυτός ή ο Κούριτς, ώστε α) να μπαίνουν τα σουτ β) να υπάρχουν curl actions (σκριμν μακριά από τη μπαλα), που θα κρατούν απασχολημένους τους αμυντικούς της αδύνατης πλευράς. Ο Πέσιτς δεν πολυνοιαζόταν για τέτοια πράγματα. Ο Αμπρίνες έχει 10 πόντους μέσο όρο, με 50% στα τρίποντα και πάνω από 20 λεπτά συμμετοχής. Πρόκειται για την καλύτερη του χρονιά ως τώρα. 

4. Δύο σέντερ στην καλύτερη σύνθεση της αγωνιστικής, ας ξεκινήσουμε από τον Ταβάρες. Η απόδοση του μπορεί εν πολλοίς να αποδοθεί στην μεγάλη μέρα του Καμπάτσο, που τον έβρισκε με κλειστά μάτια. Κάτι όμως τα 6 επιθετικά ριμπάουντ και κάτι πως δεν αστόχησε ούτε σε μία από τις προσπάθειες που επιχείρησε, βγάζουν τον ψηλό από το Κάπο Βέρντε πρώτο στο νήμα. Υπάρχει άλλωστε και το εξής. Πως όταν βρεθεί απέναντι σε σέντερ που δεν σουτάρει (βλ. Λοβέρν), τότε είναι σχεδόν αδύνατο να πληγωθεί στην άμυνα στη ρακέτα. Η Ζαλγκίρις θα μπορούσε να τον είχε στοχεύσει πολύ παραπάνω στο β μέρος και να είχε επιμείνει στον Ρούμπιτ (14 πόντοι σε 13 λεπτά), όμως ο Σίλερ προτίμησε διαφορετικό δρόμο, που εν τέλει δεν τον δικαίωσε. Τελικός απολογισμός του Ταβάρες 22 πόντοι και 12 ριμπάουντ.

5. H παρουσία του Μουσταφά Φολ στην πεντάδα μας, πέρασε από 40 κύματα. Ο θεόρατος σέντερ της Βιλερμπάν τελείωσε μεν τον αγώνα στη Βιτόρια ως MVP (19 πόντοι, 5 ριμπάουντ), όμως θα μπορούσε κάλλιστα να τον είχε ολοκληρώσει ως μοιραίος. Ο λόγος είναι πως οι Βάσκοι τον στόχευαν σε κάθε κατοχή στην crunch time. στήνοντας γύρω από το κορμί του πάρτι ανατροπής. Τα αργά πόδια του ευθύνονται για τα 4-5 τελευταία καλάθια των παικτών του Ιβάνοβιτς, παρόλα αυτά δύο συνεργασίες του με τον Νόρις Κόουλ στο ίδιο χρονικό διάστημα κράτησαν του Γάλλους μπροστά. Μετά τη δεύτερη από αυτές μάλιστα, ο Πάρκερ τον απέσυρε, προκειμένου να αμυνθεί με τον Χάουαρντ για τα 12 κρισιμότερα δευτερόλεπτα. Έπιασε και τελικά ο Φολ κατέληξε MVP.

Tι θα γινόταν αν ...

... ο Φολ δεν κατέληγε MVP όμως; Θα είχαμε στερηθεί μία από τις πιο αστείες στιγμές της φετινής διοργάνωσης ή αλλιώς την post game συνέντευξη-μνημείο του παίκτη, σε έναν ρεπόρτερ-σαϊνι της Ευρωλίγκα. Ανοίξτε ήχο και απολαύστε διάλογο για πούλιτζερ.

- Βγήκες MVP, σπουδαία απόδοση.

- Οι συμπαίκτες μου με έφεραν σε θέσεις που είμαι αποτελεσματικός και εγώ προσπάθησα να κάνω τη δουλειά μου.

Καληνύχτα σας. Διάρκεια: 13 δευτερόλεπτα. Mας φώτισαν.

X factor

Θα μπορούσε άνετα να καταλάβει την συγκεκριμένη θέση στην περίληψη ο Βασίλης Σπανούλης, που στα λεπτά συμμετοχής του αποδόμησε πλήρως την αμυντική τακτική του Τσάβι Πασκουάλ - διπλές και τριπλές αλλαγές. Στον τερματισμό όμως "χάνει" από τον Ντάνιελ Χάκετ, τον οποίο ο Ιτούδης χρησιμοποίησε τόσο ως βασικό οργανωτή, όσο και ως προσωπικό αντίπαλο του Νεμάνια Νέντοβιτς στο δεύτερο ημίχρονο. Tα πήγε περίφημα και στους δύο ρόλους, εκτοπίζοντας τον Μάικ Τζέιμς από το rotation και δίνοντας στους Ρώσους την ηρεμία που χρειάζονταν, όταν ο ΠαναθηναΪκός επιχείρησε αντεπίθεση στην τρίτη περίοδο. Συνολικός απολογισμός του Ιταλού: 13 πόντοι, 4 ασίστ, 2 κλεψίματα.

Το play

Όπως και να έχει, οι πράσινοι δεν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν κάτι περισσότερο από το συγκεκριμένο ματς, ακόμη και αν ο Βόβορας επικρατούσε στη μάχη των πάγκων. Το ταλέντο των ομάδων δεν είναι συγκρίσιμο και όταν οι "Ρώσοι" παίζουν πλήρεις, οι επιλογές τους για σκορ είναι αστείρευτες. Το παρακάτω παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό και αφορά δευτερεύοντα αιφνιδιασμό. Ο Κλάιμπερν κατεβάζει τη μπάλα γρήγορα και πάει με τη μία επάνω σε mismatch, αναγκάζοντας την άμυνα να σκεφτεί. Δεν χρειάζεται το παραμικρό σκριν και καλά καλά δεν χρειάζεται καν κίνηση. Η τοποθέτηση των συμπαικτών του στις σωστές θέσεις και το απλό passing game αποδεικνύονται αρκετά, προκειμένου να βγει το καλύτερο δυνατό σουτ.

Παρεμπιπτόντως, δουλεμένα είναι αυτά, δεν βγαίνουν έτσι στο ξεκούδουνο. Ο Ιτούδης πάντα επέμενε στη γεωμετρία του μισού γηπέδου και σιγά σιγά το νέο του ρόστερ αφομοιώνει τη φιλοσοφία του.

To avatar

Φέτος - δεν ξέρω αν έχει γίνει ξεκάθαρο - στην κατηγορία avatar δεν τοποθετούμε απαραίτητα παίκτες που δεν έπαιξαν καλά, αλλιώς ο Μακόλουμ δεν θα είχε αντίπαλο σήμερα. Πολλές φορές θα βάλουμε εκείνους, των οποίων τα λάθη/οι αβλεψίες στοίχισαν στην ομάδα τους. Αυτή την εβδομάδα ο Σκότι Γουίλμπεκιν παίρνει δίκαια τη σκυτάλη από τον συμπαίκτη του Ντράγκαν Μπέντερ, καθώς όχι μόνο σούταρε ως επί το πλείστον τούβλα (5/15), αλλά επιπλέον κατάφερε να μην δει τον ελεύθερο Καλάριο στην τελευταία επίθεση. Δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ screenshots σε αναλύσεις, διότι συνήθως λένε τη μισή αλήθεια. Όμως στην περίπτωση του Γουίλμπεκιν, το στιγμιότυπο μάλλον τη λέει όλη. Ιδού, δύο ολόκληρα δευτερόλεπτα πριν το τέλος και με το σκορ στο 91-89 υπέρ της Εφές.

Σοβαρά τώρα, ο Σφαιρόπουλος πρέπει να κάνει κάτι με τους δύο βασικούς γκαρντ του, αν είναι να συνεχίσουν να κατέχουν τη μερίδα του λέοντος στον χρονο συμμετοχής. Ο Γουίλμπεκιν πχ, σουτάρει φέτος από το τρίποντο με 32%, ποσοστό που δεν δικαιολογεί ούτε ασυδοσία, ούτε φυσικά τον ορυμαγδό των προσπαθειών (σχεδόν δέκα τριποντα ανά παιχνίδι). Ο Ντόρσεϊ δε, δίνει μόλις δύο τελικές πάσες ανά παιχνίδι, την ώρα που κάνει 2,1 λάθη και δεν πατάει ρακέτα ούτε με επίσημη πρόσκληση. Βασικά, κανείς τους δεν πατάει. Αν η Μακάμπι έπαιζε φέτος καλή άμυνα, όπως πέρυσι, η σταθερά κακή απόδοση του διδύμου δεν θα κόστιζε τόσο. Τώρα κοστίζει και με το παραπάνω και ίσως η αύξηση των λεπτών του Κρις Τζόουνς να είναι σε αυτή τη φάση μονόδρομος. Εκτός αν προστεθεί κάποιος καλύτερος αμυντικός στη φροντ λάιν και το πράγμα στρώσει από εκεί.

H τακτική

Καταπληκτικά πράγματα από τον Γιώργο Μπαρτζώκα στην σημαντική επικράτηση του Ολυμπιακού στην έδρα της Ζενίτ, που δικαιολογούν το προσωνύμιο "σκακιστής" που του χουν προσάψει οι φανατικοί γκρούπιζ του (βλ. σύνδεσμος). Αρχική πεντάδα-καμικάζι για να ελεγχθεί ο ρυθμός, με ανακάτεμα της σύνθεσης (Λιβιό, Μάρτιν, Τζένκινς) και τον Παπανικολάου να πιέζει τον Πάνγκος, δίδυμο Σπανούλη-Μακίσικ στη second unit και μία στελέχωση-γρίφος για τον Πασκουάλ στην δεύτερη περίοδο, με τον Λαρεντζάκη να αντικαθιστά τον Χάρισον και τον Πρίντεζη να μετατοπίζεται στη θέση 5. Ειδικά το τελευταίο αυτό κόλπο, έκανε την Ζενίτ να τα φτύσει και εν πολλοίς έκρινε τον αγώνα πριν την ώρα του. Από πού να αρχίσεις και από πού να τελειώσεις.

Ο προπονητής των ερυθρόλευκων δεν μοιάζει να κινείται σε στεγανά. Έχει βρει κάποιες βασικές συνθέσεις, παρόλα αυτά δεν θα διστάσει καθόλου να τις ανακατέψει, προκειμένου να προσαρμοστεί στον αντίπαλο. Θυμηθείτε π.χ. πόσο λίγο έπαιξε ο Σπανούλης απέναντι στη Μιλάνο ή πόσα παιχνίδια δεν έχει τελειώσει ο Σλούκας. Αυτή τη φορά το μάρμαρο των προσαρμογών πλήρωσαν οι Χάρισον και Έλις, ενώ είναι αξιοσημείωτο πως ο αστάθμητος παράγοντας του πρώτου ημιχρόνου (ο σέντερ Πρίντεζης) αγωνίστηκε ελάχιστα στη συνέχεια, μιας και το νερό είχε φανερά μπει στο αυλάκι.

Η Ζενίτ δεν ήταν έτοιμη, δεν αντιλέγω. Η φετινή σεζόν θα προσφέρει συχνά ανάλογες ευκαιρίες και οι ομάδες θα κληθούν να τις εκμεταλλευτούν. Ο τρόπος που το έκανε ο Ολυμπιακός ήταν εμφατικός, υπενθυμίζοντας μας πως το βασικό ατού της φετιής ομάδας είναι πρώτα από όλα η απορρύθμιση της επιθετικής λειτουργίας των αντιπάλων. Όχι πως δεν βλέπουμε ενδιαφέροντα πράγματα στην επίθεση, απλώς η ενέργεια που διασκορπίζει στο γήπεδο το σύνολο έχει ένα ξεκάθαρο σημείο αφετηρίας. Βάσει στελέχωσης (λείπει ο μεγάλος σκόρερ και ο σέντερ με υψηλή τεχνική) είναι ακριβώς το επιθυμητό και αυτό που θα κρατήσει τους ερυθρόλευκους στην κούρσα της οκτάδας μέχρι τέλους. Να μην αδικήσουμε τον Χασάν Μάρτιν βέβαια, που έχει μέχρι στιγμής 91,5% στα δίποντα!!! Δεν είναι έτσι απλό όσο το "ναι μα παίρνει έτοιμα καλάθια". Ακόμη και αν σε ταϊζουν, λίγη κρεμούλα πάντα πέφτει επάνω στη μπλούζα.

H φάση

Ο ψυχρότερος κίλερ της φετινής διοργάνωσης είναι αδιαμφισβήτητα ως τώρα ο Τζαρέλ Έντι, που χρησιμοποιείται πλέον ξεκάθαρα ως stretch four από τον Κοκόσκοφ (λείπει και ο άλλος ο Γερμανός πάλι). Ο 29χρονος φόργουορντ δεν επιχειρεί δίποντα σχεδόν ποτέ (μόλις 8 φέτος), όμως έχει 58,6% στις πολλές προσπάθειες τριών πόντων (29) που έχει πάρει. Ο Έντι, που σε μεγάλο βαθμό έκρινε την έκβαση του (ψευτο)ντέρμπι της Φενέρ με την Χίμκι, βλέπει το καλάθι σαν κρατήρα ηφαιστείου. Κάθε του εύστοχο σουτ σκίζει το διχτάκι με μία μοναδική, καθησυχαστική ηρεμία. Η κίνηση του δε στο catch n shoot, είναι σε στιγμές γρηγορότερη μέχρι και από εκείνη του... Σλούκι Λουκ - ΤΟ ΔΙΑΝΟΕΙΣΤΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ; Πέρα από την πλάκα, επάνω στη ροή του χθεσινού ματς, ξεχώρισα την εκτέλεση που βλέπετε, μέσα από ένα screen the screener του Κοκόσκοφ. Μάστερπις.

16 πόντοι, 4/6 τρίποντα αυτή τη φορά. Ώρα για μαγειρική, φιλιά και αγκαλιές.