Η πρώτη πεντάδα

1. 50-26 - H Mπάγερν στο πρώτο ημίχρονο δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει με τίποτα τη δημιουργία του Ντε Κολό και τον Βέσελι χαμηλά, η Φενέρ στο τέλος του εικοσάλεπτου προηγούταν +20. Και μετά χάος. 23-13 επιμέρους σκορ υπέρ των Βαυαρών στην τρίτη περίοδο. Τέταρτη περίοδος, ακόμη περισσότερο γκάζι, κυριαρχία στα ριμπάουντ, ψυχραιμία στα σημαντικά και 27-13 για να έρθει ένα τελείως απροσδόκητο συνολικό 50-26 και μία τεράστια νίκη για την Μπάγερν. Μπροστάρης σε όλα ο Βλάντιμιρ Λούτσιτς με 18 πόντους και σημαντική ευστοχία στις βολές στο φινάλε, κερδίζοντας μάλιστα και ένα σημαντικό αντιαθλητικό. Το μπαρόλο άνοιξε, ο Τρινκιέρι χαμογελά από το 3-1 των πρώτων αγώνων.

2. Η μαγεία που λέγεται Σέρχι Ροντρίγκεθ. Με την Αρμάνι στο -14 από το πρώτο ημίχρονο, ο Σέρχι μπήκε στην τρίτη περίοδο και οργίασε, με σκορ και δημιουργία από παντού, φέρνοντας το ματς στο όριο, μέχρι από αξιοπρέπεια να αναλάβουν λίγη δράση και οι Σιλντς (κυρίως, με πολύ μεγάλα σουτ) και Ντατόμε. Η Ρεάλ λίγο πριν το φινάλε προσπάθησε να αντιδράσει, ο Καμπάτσο έμενε πάνω του σα βδέλλα και ο Σέρχι απλά κούνησε το ραβδάκι.

Ευτυχώς ο Μορασκίνι ευστόχησε στο δεύτερο ελεύθερο -κρέντιτ και στον Χάινς για ένα ακόμη επιθετικό ριμπάουντ-, η no-look πάσα πέρασε στα highlights και εμείς στην παράνοια με τον Ισπανό γκαρντ. Στη συνέχεια του αγώνα ευστόχησε σε ένα ντράιβ και δύο βολές, ώστε να φτάσει στους 23 πόντους, με 7 ασίστ και μόλις ένα λάθος. Η Αρμάνι δεν παίζει καμιά μπασκετάρα (λίγα λόγια περί αυτού παρακάτω), αλλά ο τύπος με το #13 ευτυχώς μαγεύει.

3. Διπλούρι και για την Άλμπα μέσα στην έδρα της ΤΣΣΚΑ. Η ομάδα από τη Γερμανία άντεξε να μείνει κοντά σε ημίχρονο που η ΤΣΣΚΑ σούταρε με 9/12 από την περιφέρεια, άντεξε τα ανισόρροπα εύστοχα σουτ του Τζέιμς και τον ασύλληπτο Κλάιμπερν, που πρόσθεσε στα τσιπάκια του φονικό περιφερειακό σουτ (4/6, αυξάνοντας το 42% που είχε πριν τον αγώνα), κυρίως όμως άντεξε την αφέλεια που την πιάνει στα τελευταία λεπτά μιας αναμέτρησης. Καλή κυκλοφορία μέχρι το φινάλε, ο διακόπτης του σουτ μόνιμα στο on και διαχείριση από τους τρεις γκαρντ (Λο, Σίβα, Γκρέιντζερ) και τον Σίκμα (!). Αν ξεχώρισε κάποιος εκτελεστικά -γιατί έφυγαν και κάποια τούβλα από μερικούς σε κρίσιμα σημεία- ήταν ο Σιμόνε Φοντέκιο, που έδωσε 20 πόντους με 7/11 δίποντα και 2/5 τρίποντα, όμως νομίζω πως η Άλμπα μπαίνει στην πεντάδα ως σύνολο, δίκαια. Ευχάριστη ομάδα, εμφανισάρα, λογικά ο Ιτούδης θα ακούγεται να γκαρίζει όλο το 24ωρο στη Μόσχα.

4. 26 ήταν οι συνολικές ασίστ της Ζαλγκίρις απέναντι στην Εφές. Η Λιθουανική ομάδα έφτασε στο εντυπωσιακό 4/4 στο ξεκίνημα της διοργάνωσης, με τρεις αγώνες -τυπικά- εκτός έδρας. Το σύνολο του Μάρτιν Σίλερ δεν έχει έναν ξεκάθαρο πόλο δημιουργίας, παρ’ ό,τι τρεις χειριστές αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο μερίδιο (Γουόκαπ, Λεκαβίτσιους και η ταλεντάρα που λέγεται Ρόκας Γιοκουμπάιτις), ο Γκριγκόνις παίρνει έξτρα αποφάσεις από τα φτερά και οι...καθαροί εκτελεστές είναι λίγοι, όπως επιβάλλουν τα προσόντα τους (πχ. Μιλάκνις από την περιφέρεια, Λοβέρνjι ή όπως αλλιώς τον φωνάζουμε τελευταία, από χαμηλά). Χαρακτηριστικά, εννιά από τους δώδεκα συμμετέχοντες βρήκαν έστω μία ασίστ, πλην των Λοβέρν, Γκέμπεν και Καρ(ι)όλις Λουκοσιούνας, ή αλλιώς του καλύτερου ονόματος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το βράδυ της Πέμπτης βρήκαν έξτρα ήρωα στο πρόσωπο του Νάιτζελ Χέιζ εκτελεστικά, σούταραν με 52,6% από την περιφέρεια, ε, δε θέλει και πολύ, τους διέλυσαν και ας γκρινιάζει ο Αταμάν για το ‘’unfair’’ που οι Λιθουανοί έχουν φιλάθλους στο γήπεδο. Δεν πειράζει, η αδικία ισοσκελίζεται με το υπερδιπλάσιο μπάτζετ σας, αν είναι να κάνουμε καφενείο.

5. Χωρά ένας χαμένος της βραδιάς στην πεντάδα μας και αυτός είναι ο Γιαν Βέσελι. Μέσα στην ‘’Dr Jekyll-Mr Hyde’’ εμφάνιση της Φενέρ, ο Τσέχος ήταν ίσως η μοναδική σταθερά. Κυριάρχησε από το πρώτο λεπτό κοντά στο καλάθι, απαίτησε επαφές στο φινάλε που η Φενέρ χρειαζόταν σκορ μήπως και ισοφαρίσει. 25 πόντοι με 12/14 δίποντα και 8 ριμπάουντ, 33 PIR και μία εμφανισάρα πεταμένη, γιατί το υπόλοιπο ρόστερ της Φενέρ αποφάσισε να μην κατέβει στο δεύτερο ημίχρονο. Το σημαντικό πάντως είναι πως ο Βέσελι δείχνει να επιστρέφει σε στανταρ παρελθόντος, τότε που έμοιαζε -και ήταν- ο καλύτερος ψηλός στη λίγκα.

X factor

Σημαντικό κομμάτι στο διπλό της Μπάγερν μέσα την έδρα της Φενέρ είχε ο Τζέιλεν Ρέινολντς. Ο Αμερικανός σέντερ είχε φροντίσει να ζεσταθεί στο πρώτο κακό ημίχρονο των Βαυαρών, εκμεταλλευόμενος πως απέναντι συναντούσε τον Χάμιλτον και χαμηλότερους παίκτες μετά από αλλαγές, και όχι τον Γιαν Βέσελι. Στο δεύτερο τα έβαλε στα ίσια  με τον Τσέχο, έδωσε στην ομάδα του 17 πόντους και 8 ριμπάουντ, εκ των οποίων τα 4 ήταν επιθετικά (πρώτος στη λίγκα για φέτος στη σχετική κατηγορία) και στάθηκε καλά αμυντικά, στα σημεία που η Μπάγερν κατέβαζε τη διαφορά. Γενικά δυναμικός ψηλός που προσφέρει σημαντικά στα περίπου 20 λεπτά που μένει στο παρκέ, μοιραζόμενος το χρόνο με τον Λέον Ραντόσεβιτς.

Η φάση

O Ολυμπιακός πήγε το ματς με την Μακάμπι χωρίς λόγο στον τζόγο. Λιγότερα από 10 δευτερόλεπτα και η Μακάμπι είχε να δώσει δύο φάουλ, ώστε Ολυμπιακός να μην έχει προυποθέσεις για καλή επίθεση. Γίνεται το πρώτο, γίνεται το δεύτερο. Επαναφορά και οκ, εδώ στο Basketball Guru μας αρέσουν τα όμορφα και οργανωμένα plays, αλλά γουστάρουμε και παλαβομάρες όπως η ακόλουθη.

Ο Χάρισον έχει αρχίσει και σουτάρει με όλο το θάρρος του κόσμου, ο Ολυμπιακός του δίνει όλο και περισσότερες επιθέσεις, ακόμη και στο ρόλο του χειριστή, και αυτό το buzzer beater ίσως τον απογειώσει. Συμπαθής παίκτης, καλό βρωμόχερο, συνεχίζουμε.

Παραλίγο ήρωας

Σε μία Χίμκι χτυπημένη από τραυματισμούς και covid-19, o Ζάιτσεφ απλά κάνει τον ήρωα. Δεν κερδίζουν, αυτό έλειπε, αλλά τα όσα κάνει δεν υπάρχουν δύο αγώνες τώρα. Απέναντι στην Μπασκόνια έπαιξε 39:28 λεπτά, λες και είναι ο Τζίμι Μπάτλερ ή κάτι τέτοιο, σκοράροντας 17 πόντους και δίνοντας 8 ασίστ, με 6 ριμπάουντ και 26 στο σύστημα αξιολόγησης. Απ’ ότι φαίνεται, όσο λείπουν μία ντουζίνα παίκτες από τη Χίμκι, ο Βιάτσεσλαβ θα ντύνεται μπάτμαν.

Το avatar

Το δεύτερο ημίχρονο της Φενέρ. Ή εκείνο της ΤΣΣΚΑ. Ή εκείνο της Ρεάλ Μαδρίτης. Οι τρεις μεγάλοι ήπιαν θάλασσα και γιατί ένας μόνο παίκτης να φάει τη λέζα του avatar, όταν τρία από τα πιο ακριβοπληρωμένα σύνολα της Ευρωλίγκας αποφάσισαν να εξαφανιστούν από το παρκέ. Τουλάχιστον μας χάρισαν μία βραδιά με φουλ ιστορίες και ανατροπές. Άν πρέπει να διαλέξουμε κάτι, αυτή είναι η συμπεριφορά των Ρώσων στα τελυταία λεπτά, η οποία ήταν τουλάχιστον ανεκδιήγητη. Δείτε παρακάτω μία αλληλουχία, που προσφέρεται για blooper reel. Λάθος, δυο χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, ξανά λάθος, άμυνα όλοι-μαζί-ντου-στη-μπάλα. Πραγματικά σπάνια εικόνα.

Άμυνα ή επίθεση, τι πήγε πιο στραβά; Ο Ιτούδης νομίζω θα διαλέξει απλά να το ξεχάσει για πάντα, αλλιώς θα πρέπει να κυνηγάει τον Τζειμς για τις απόλυτα παλαβές επιλογές του στα κρίσιμα.

Ο Παναθηναϊκός

Η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός μπορούσε να χτυπήσει τον αγώνα με την Μπαρσελόνα, εκμεταλλευόμενος κάπως και την τάση των Καταλανών να κατεβαίνουν να κερδίσουν τα ματς με το ‘’να, δείτε τι ομαδάρα έχουμε, ρόστερ, πανικός, τρομάξατε;’’. Eίχαν απουσίες, ειδικά με τον Μίροτιτς, μη τους δικάσουμε κιόλας. Οι Πράσινοι σε σημεία ψιλο-πάτησαν το γκάζι, άνοιξαν τη διαφορά και παράλληλα δεν διαλύθηκαν, όταν η Μπάρσα τους έφερνε στα ίσια, βρήκαν μερικά μεγάλα σουτ (κόλλησε και ο Νέντοβιτς κάποια εξ’ αυτών, παρ’ ότι τράβηξε μερικά ακόμη από τα μαλλιά) και είδαν τον Φόστερ να τραβά επαρκώς το κάρο με 24 πόντους. Τα ποσοστά στο σουτ ήταν νορμάλ, 45,7% στα δίποντα και 37,8% από την περιφέρεια, και η δημιουργία το ίδιο, με 22 ασίστ για 12 λάθη (κοντά στα νούμερα που είχε και η Μπάρσα παρεμπιπτόντως, 21 και 16). Παρ’ όλα αυτά, το ματς έφτασε στο σημείο να χρειάζεται τον clutch (και πολύ χρήσιμο) Leonidas Kaselakis και τις 3/3 βολές του για να πάει παράταση και εκεί ήταν μάλλον ήδη αργά.

Τι κρατά ο Παναθηναϊκός από το ματς της Πέμπτης; Πρώτα απ’ όλα, τον Ντίνο Μήτογλου, ο οποίος μπορεί να του δέσει μάλλον όλα τα σχήματα. Στα 24, με κορμί πιο δυνατό -και πιο μακρύ- από ποτέ και με την έφεση που έχει στο ριμπάουντ, μπορεί να σταθεί σε σχήμα με δεύτερο ψηλό δίπλα, ειδικά αν σταθεροποιήσει το περιφερειακό  σουτ που δε διστάζει να δοκιμάζει, αλλά και ως μοναδικός ψηλός σε πιο ευκίνητες πεντάδες με έναν ή δύο φόργουορντ. Απέναντι στην Μπαρσελόνα έπαιξε σχεδόν 35 λεπτά (Παπαγιάννης, Γουάιτ, Μπέντιλ και Όγκαστ είχαν 30’ όλοι μαζί), στάθηκε σε καλό βαθμό αμυντικά και έδωσε 16 πόντους, 12 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 2 κλεψίματα. Το σημαντικότερο σημείο για μένα είναι πως παίρνει σβέλτες αποφάσεις και φαίνεται να αντιλαμβάνεται το παιχνίδι, γεγονός που τον κάνει να φαίνεται πιο ευέλικτος.

Σκριν, βύθισμα, ξανά σκριν, ξανά χαμηλά, παρακολουθεί τη φάση και είναι έτοιμος να υποδεχθεί πάσα ή να λοκάρει -όσο γίνεται- τον Ντέιβις. Πραγματάκια.  Το θέμα είναι τι συμβαίνει στα γύρω και πώς θα κινηθεί το ροτέισον των υπόλοιπων ψηλών.

Πέραν αυτού, ο Φόστερ είναι εδώ για να εκτελεί. Προσέξτε, δεν είναι απαραίτητο ότι θα βάζει 25 πόντους κάθε βράδυ, νομίζω και ο Παναθηναϊκός δεν πιστεύει ότι πήρε τον Ντε Κολό ή τον Σβεντ. Ο Αμερικανός ωστόσο έχει ως μέλημα το σκορ, θα πάει στο ντράιβ ή θα τρέξει στον αιφνιδιασμό με την μπάλα, θα πάρει σουτ μετά από ντρίμπλα. Λίγο προσωπικό σκοράρισμα χρειάζεται σε αυτό το σημείο, σε ένα σύνολο που δεν έχει βρει τη δομή του στη δημιουργία. Νομίζω, ή βασικά ελπίζω, πως ο Νέντοβιτς με τον καιρό θα παίρνει περισσότερες ευθύνες, ο καλός Σαντ Ρος θα προσφέρει στην επιθετική κυκλοφορία (είχε και 5 ασίστ προχθες), παρόλα αυτά οι πράσινοι αναζητούν έναν ακόμη πόλο τουλάχιστον, ώστε να μην κολλάνε οι επιθέσεις και χρειάζονται ‘’γκάνια’’. Ίσως βοηθήσει ο Κίφερ Σάικς, θα δούμε, ακόμη δεν έχουμε πολλά θετικά. 

Σαν τελευταίο, λίγο προσωπικό -και υπερβολικό- σχόλιο, just get the fucking rebound, mr. Papagiannis, γράπωσε τη ρημάδα, να τελειώνουμε. Είναι εκεί, ένα σφαιρικό πορτοκαλί πράγμα, είσαι 2,16-2,18-2,20 (ανάλογα τη μέτρηση) με κάτι χέρια σαν κουπιά, άρπαξέ τη να πάμε στην επίθεση.

* Για τον Ολυμπιακό θα ακολουθήσει ξεχωριστό blog εντός της ημέρας.

Και κάτι ακόμη για τη Μιλάνο

‘’Πέρασαν τα χρόνια και κατέληξα να αποδεχθώ την ταυτότητά μου: Δεν είμαι τίποτα παραπάνω, παρά ένας ζητιάνος του καλού ποδοσφαίρου. Περιφέρομαι με το καπέλο στο χέρι και παρακαλάω στα γήπεδα, ο θεός να σας έχει καλά, ένα καλό παιχνίδι’’.

Σε συνέχεια της σημείωσης του Giorgos B από το πρώτο φετινό μακρινό ριμπάουντ και παραφράζοντας (ή οριακά προσβάλλοντας) τον Εδουάρδο Γκαλεάνο στο ‘’Ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως’’, περιφέρομαι στα κανάλια που δείχνουν Ευρωλίγκα, πετυχαίνω τη Μιλάνο και παρακαλάω ‘’καλή μου Αρμάνι, Έτορε Μεσίνα, λίγο ποιοτικό μπάσκετ’’. Η ομάδα αυτή έχει έναν πόιντ γκαρντ-ωδή στην τέχνη, όπως ο Σέρχι Ροντρίγκεθ, έχει προσωπικό παιχνίδι υψηλού (Ντιλέινι) και νορμάλ (Πάντερ) επιπέδου, φτερά που μπορούν να προσφέρουν τα πάντα (Ρολ-Σιλντς-Μίτσοφ). Μία γεμάτη φρόντλαιν με διαφορετικού τύπου παίκτες, από τον Χάινς και τον γομαρο-Ταρζέφσκι, μέχρι τους ΛεΝτει, Μπρουκς και Μπιλίγκα και φυσικά ένα από τα κορυφαία -και πιο καλοπληρωμένα- πασπαρτού της τελευταίας δεκαετίας στην Ευρώπη, τον Τζίτζι Ντατόμε, που δίνει λύσεις στα πάντα πάνω στο παρκέ. Yπάρχει σουτ από περιφέρεια και midrange, υπάρχουν δυνατά κορμιά για πιεστική άμυνα, που να απελευθερώσουν συνάμα τον καλλιτέχνη Σέρχι από τα πολλά-πολλά, γενικά υπάρχει πληρότητα.

Ε, να τη δούμε λίγο ρε γαμώτο στο παρκέ, μία ενδιαφέρουσα μπασκετική πρόταση που να ξεπερνά τα σποραδικά πεντάλεπτα ή τις μαγείες του Ισπανού μούσια, να έχουμε να θυμόμαστε κάτι από αυτή τη βερσιόν της Ιταλικής ομάδας. Δέχομαι ότι είναι νωρίς, όπως και ότι οι 5-6 μεγάλοι πρωταγωνιστές είναι και μεγάλοι σε ηλικία πια. Οι μικρότεροι είναι οι Ντιλέινι και Ντατόμε, στα 31 και 32 αντίστοιχα. Μην το πάμε έτσι όλη τη σεζόν ωστόσο, παρακαλώ πολύ. Τουλάχιστον μετά από τέσσερις αγωνιστικές είναι στο 3-1, έχοντας αντιμετωπίσει Ολυμπιακό εκτός και Ρεάλ εντός και χωρίς να ακολουθείται το μοτίβο των 50 πόντων και δώρο κολλύριο. Και έχει και τον Σέρχι, οπότε όλα γίνονται πιο όμορφα. Χωράει και άλλο πάντως.