Σε τραβηγμένη από τα μαλλιά σύνδεση με τα μπασκετικά, αναφέρεται επίσης στο πώς κερδίζει η Εφές χωρίς τον ψηλό-βαρόμετρο, Μπράιαντ Ντάνστον. Η νίκη της επί της Ρεάλ καταλαμβάνει τη μερίδα του λέοντος στο σημερινό "ριμπάουντ", μαζί με δύο ακόμη σημαντικά αποτελέσματα. Την επικράτηση της Μπάγερν επί της Μακάμπι και εκείνη της Φενέρ επί της Μιλάνο, η οποία δεν συνιστά έκπληξη μεν, αλλά πιστοποιεί πως οι Τούρκοι πλέον κερδίζουν τα ματς που πρέπει να κερδίζουν.
Η πρώτη πεντάδα
1. Καταντάει ρουτίνα, όμως δεν γίνεται να μην αναφερθούμε για ακόμη μία εβδομάδα στον Σέιν Λάρκιν, που διέλυσε τη Ρεάλ "μέσα στο Μπερναμπέο" με 32 πόντους και 5/6 τρίποντα. Ο Λάρκιν συνεχίζει στον πρωτόγνωρο ρυθμό του, έχοντας στα τελευταία τέσσερα ματς (στα οποία αναδείχτηκε MVP της αγωνιστικής) μέσο όρους 27,5 πόντους με 58% στα τρίποντα. Το κατόρθωμα αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις αν αναλογιστούμε τα εξής: Πρώτον πως λείπει από δίπλα του ο πιο συχνός τροφοδότης του με ασίστ (Μίτσιτς) και δεύτερον πως απουσιάζει παράλληλα ο πιο αποτελεσματικός σκρίνερ του, Μπράιαντ Ντάνστον. Δεν ξέρω τι θα είναι το επόμενο, ίσως να καθαρίσει πατάτες με τα χέρια.
2. Ο ηττημένος στην Αγία Πετρούπολη, Βασίλης Σπανούλης, παρήγαγε μία vintage εμφάνιση, που θύμισε μεγαλεία του παρελθόντος. Στη δύση της καριέρας του ο μεγάλος παιχταράς δεν βρίσκεται σε καλό σύνολο, πράγμα που από τη μία είναι κρίμα, από την άλλη όμως αποτελεί και άτυπη νομοτέλεια. Πολύ συχνά οι ομάδες θα πιαστούν από τον καλύτερο παίκτη τους και δεν θα τον αφήσουν να "σβήσει", είτε πιστεύοντας ότι η συνταγή θα λειτουργεί επ άπειρον, είτε νιώθοντας το βάρος μιας ηθικής υποχρέωσης. Η Μπάρτσα δεν ήταν σπουδαία στα τελευταία χρόνια του Ναβάρο, ο ΠΑΟ το ίδιο στα αντίστοιχα του Διαμαντίδη, μέχρι και οι Λέικερς περιέφεραν τον Κόμπε σαν ιερή εικόνα σε αλλεπάλληλες λιτανείες. Θρησκευόμενος δεν είμαι, μάλλον το αντίθετο, τις περιφορές του Σπανούλη πάντως τις απολαμβάνω.
3. 52% στα τρίποντα και 18 επιθετικά ριμπάουντ για την Ζαλγκίρις, η οποία διέλυσε την Άλμπα από το πρώτο δεκάλεπτο. Ο Σάρας φαίνεται πως επιτέλους έλυσε το δύσκολο σταυρόλεξο που είχε μπροστά του μετά την αποτυχία της μετεγγραφής του Πέρεζ και σιγά σιγά η νέα κατεύθυνση (Ρίβερς off guard, Γουόκαπ στον άσο) λειτουργεί. Οι Λιθουανοί ήταν καλοί για πέμπτο συνεχόμενο παιχνίδι, έχοντας απωλέσει στο τσακ θετικά αποτελέσματα σε ΟΑΚΑ και Μαδρίτη. Δεν ξέρω αν προλαβαίνουν - μάλλον όχι - , αλλά πλέον θα είναι πολύ πιο ανταγωνιστικοί.
4. Εξαιρετικός ο Σαβόν Σιλντς, πέτυχε 22 πόντους στην πολύ σημαντική νίκη της Μπασκόνια επί της Χίμκι, σε ένα παιχνίδι που βλεπόταν (σχεδόν) μόνο χάρη σε εκείνον. Το θέαμα που παρουσίασαν οι δύο ομάδες ήταν επιεικώς απαράδεκτο, με 30 λάθη στο σύνολο και αλλεπάληλα τουβλα πίσω από τα 6,75, πράγμα που βόλεψε τελικά τους Ρώσους. Η Χίμκι συνήθως δέχεται φορτηγά πόντων στα εκτός έδρας, έτσι οι μόλις 83 που πέτυχε εις βάρος της η Μπασκόνια ήταν μία πρόοδος. Και έτσι όμως, έχασε, καθώς πέρα από τον Σιλντς, συνέβαλε τα μέγιστα και ο x factor της επόμενης ενότητας.
5. 5/5 τρίποντα, 19 πόντοι και 10 ριμπάουντ για τον Γιοχάνες Φόιγκτμαν, στην καλύτερη εμφάνιση του Γερμανού tweener στη σεζόν. O Φόγκτμαν εξέθεσε όλες τις αμυντικές αδυναμίες των ψηλών της Βαλένθια και επιβλήθηκε τόσο του Μότουμ, όσο και του Ντούμπλιεβιτς, οι οποίοι ανέλαβαν κατά διαστήματα την αναχαίτιση του. Όσο περνάει ο καιρός οι συνεργασίες του με τον Χάινς βελτιώνονται και οι δυο τους βγάζουν μερικούς συνδυασμούς, που παραπέμπουν (και καλα) στο μπάσκετ της νέας εποχής. Το πεντάρι (Χάινς) παίρνει το ριμπάουντ, κατεβάζει τη μπάλα, πασάρει στο τεσσάρι (που είναι 2,11) για λέι απ. Χρόνος εκτέλεσης κάτω από πέντε δευτερόλεπτα, οι κοντοί έχουν μείνει πίσω.
Ωραία πράγματα για το σύνολο του Ιτούδη, που εδραιώθηκε στην τετράδα και συνεχίζει να υπερβαίνει τα όρια της στελέχωσής του. Παρεμπιτπόντως, σε αυτό το παιχνίδι οι Ρώσοι είχαν 63% πίσω από τα 6,75.
Τhe X factor
Μπορεί ο Σιλντς να ήταν επιθετικά κορυφαίος στην επικράτηση των Βάσκων, όμως τη νίκη επί της Χίμκι η ομάδα του την οφείλει εξίσου στην άμυνα του Πιέρια Χένρι επάνω στον Σβεντ, ο οποίος είχε (κρατηθείτε) 3/15 τρίποντα. Ο Χένρι μπήκε βαθειά στο μυαλό του Ρώσου σταρ, βάζοντας του συνεχείς προκλήσεις. Πότε τον ακολουθούσε στη σέντρα παγώνοντας τα πικ εν ρολ, πότε τον στρίμωχνε στο πλάι, κόβοντας του τη δυνατότητα διείσδυσης, πότε έμπαινε απλώς μπροστά του σώμα με σώμα. Ο Σβεντ πείσμωσε αδιανότητα, αλλά ως γνωστόν το πείσμα καμία φορά οδηγεί σε καταβαράθρωση της αξιοπρέπειας. Ο Χένρι έβγαλε επίσης 8 ασίστ, ως συμπλήρωμα σε τέσσερα κλεψίματα.
Τa plays
Υπάρχουν διάφορα ωραία πραγματάκια για αυτή την αγωνιστική στην κατηγορία, ας ξεχωρίσουμε δύο. Για το πρωτο, ο λόγος στον χρήστη Basket Head στο twitter, ο οποίος κατέγραψε πολύ ωραία της οδηγίες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς επάνω σε μία παραλλαγή ενός hammer play (ειναι το σκριν που θα δείτε μεταξύ Κάλινιτς και Νάναλι), με την κωδική ονομασία Ginobili 1. Από το πινακάκι στο γήπεδο, απολαυστικό.
ATO play: Ginobili 1, από τον Zeljko Obradovic. Aς το δούμε μαζί με τις οδηγίες του coach. ?@FBBasketbol pic.twitter.com/a5eu9MID7C
— BasketHead ? (@the_BasketHead) January 24, 2020
To δεύτερο φαίνεται πιο απλό μεν, έχει όμως το ενδιαφέρον του δε, διότι δείχνει τις δυνατότητες της Εφές να προκαλέσει ζημιά, εκμεταλλευόμενη απλώς τα στοιχεία των παικτών της. Ο Μπομπουά για παράδειγμα είναι πολύ γρήγορος, ο Σίγκλετον μπορεί να ακροβολιστεί, τον Λάρκιν δεν γίνεται να τον αγνοήσει κανένας, ούτε και τους σουτέρ στο πλάι. Ετσι με μία απλή υποψία σκριν λίγο μετά το κέντρο, οι Τούρκοι μπορούν να πάνε ανενόχλητοι σε coast to coast και να πω την αλήθεια, δεν έχω ιδέα πώς το σταματάς αυτό ακριβώς.
Το avatar
Δεν πάει πολύς καιρός από τοτε που η στήλη (δηλαδή εγώ, που τώρα με αποκαλώ "στήλη") εκθείαζε τον Μπίλι Μπάρον, ως ιδανικό συμπλήρωμα του Λορένζο Μπράουν στην περιφέρεια του Αστέρα. Από τότε ο Αμρικάνος έχει κάνει τέσσερις σερί κακές εμφανίσεις, με αποκορύφωμα τους μόλις τρεις πόντους με 1/8 σουτ στη Βαρκελώνη. Η ομάδα του έχει χάσει τρία από αυτά τα παιχνίδια, τα δύο μάλιστα μέσα στην έδρα της. Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η χημεία να έχει διαταραχτεί, καθώς ο Μπάρον ήταν κάμποσο "πιο catch n shoot" από τον Πάντερ, ο οποίος πηγαίνει μεν καλά, αλλά καθυστερεί τις επιθέσεις, σουτάρει από διαφορετικές αποστάσεις (πιο κοντά) και επιπλέον στερεί πολλές προσπάθειες από τον συμπαίκτη του, ειδικά όταν αγωνίζονται μαζί στην πεντάδα. Με την τελευταία χρονικά προσθήκη, ο Σάκοτα έχει διαγράψει το επιτυχημένο πλάνο των πρώτων παιχνιδιών της θητείας του και πλέον καλείται να ξαναβρεί τις ισορροπίες.
Ο απροσδόκητος ήρωας
Λάρκιν, Λάρκιν και πάλι Λάρκιν αυτές τις μέρες, ας μην λησμονήσουμε όμως τον Τιμπόρ Πλάις, ο οποίος ελλείψει Ντάνστον έχει επωμιστεί ένα τεράστιο βάρος και το σηκώνει ως τώρα περίφημα. Αυτή τη φορά αγωνίστηκε 31 λεπτά, στην πλειοψηφία τους απέναντι στον Ταβάρες, σκόραρε 13 πόντους και μάζεψε 5 ριμπάουντ. Το όλο "απροσδόκητο" δεν αφορά βέβαια τόσο τα νούμερα του, όσο το ότι έβαλε δυο πολύ κρίσιμα καλάθια στην crunch time, επιτρέποντας στην Εφές να αναχαιτίσει την αντεπίθεση της Ρεαλ. Το ένα μάλιστα ήταν τρίποντο και ήρθε σχεδόν από το πουθενά, στο τέλος του χρόνου επίθεσης. Χωρίς καμία υπερβολή, στα τελευταία λεπτά κρίνεται με ακόμη υψηλότερο βαθμό και από τον θαυμάσιο συμπαίκτη του.
Η τακτική
Εφαρμόζοντας πολλές φορές ένα show - δηλαδή ένα "τσουπ, πετάχτηκα κι εγώ σαν την #$%%" - του ψηλού, πριν καν γίνει το πικ εν ρολ και κατόπι δίνοντας εντολή στον ίδιο παίκτη να ακολουθήσει μέχρι μέσα στη ρακέτα, σε διπλή κάλυψη με τον κοντό, τον Ουίλμπεκιν ή τα άλλα γκαρντ της Μακάμπι, ο Όλιβερ Κόστιτς υποχρέωσε τους Ισραηλινούς να σουτάρουν αναφανδόν από την περιφέρεια, παραπάνω από όσο θα προτιμούσαν. Η τακτική είχε το ρίσκο της, όμως ανταμείφθηκε με ένα 32,4% σε 34 προσπάθειες και αποτέλεσε το θεμέλιο της σημαντικής νίκης της Μπάγερν επί της αγνώριστης Μακάμπι. Ο Γουίλμπεκιν το παράκανε σε πολλές περιπτώσεις, ο Ντόρσεϊ ήταν επίσης άστοχος και έμεινε να παλεύει κυρίως ο Οθέλο Χάντερ. Σπανια γκέλα αυτή για τη Μακάμπι, που μας έχει συνηθίσει να κερδίζει τα περισσότερα παιχνίδια απέναντι στις μεσαίου βεληνεκούς ομάδες.
Η φάση
Ο Κώστας Σλούκας τρέχει την Φενέρ και πασάρει στον Μάκολμ Τόμας πάνω από την στεφάνη. Το αποτέλεσμα επί της οθόνης. Το πόσο εντυπωσιακό είναι φαίνεται και στο ριπλέι.
Η Φενέρ δυσκολεύτηκε κάπως, αλλά ευνοήθηκε από την εμμονική επιμονή του Μεσίνα στα ψηλά σχήματα και υπερίσχυσε, παρότι έφαγε κάμποσα άκοπα καλάθια από το πικ εν ρολ Σέρχι - Ταρζέφσκι. Ο ψηλός των Μιλανέζων ήταν ομολογουμένως καταπληκτικός σε αυτό το παιχνίδι, σπέρνοντας ανέμους. Η συνέχεια της παροιμίας είναι άκυρη σε αυτό το σημείο.
Και κάτι ακόμη
Ημουν 11 χρονών όταν ο θείος μου με κάλεσε μια μέρα στο σπίτι του και μου είπε "κάτσε ρε μαλάκα να δούμε μια ταινια, καιρό έχω να σε δω". Εβαλε εκείνο το απόγευμα στο βίντεο (ναι βίντεο) το "The Life of Brian" και άρχισε να χαζογελά από το πρώτο λεπτό.
Τον κοίταζα σχετικά απορημένος, αλλά επειδή από ένα σημείο και ύστερα τα γέλια μετατράπηκαν σε χάχανα, αποφάσισα να μελετήσω διεξοδικότερα το θέαμα της οθόνης. Σκηνή με τη σκηνή, άρχισαν να περνούν μπροστά μου όλα όσα είχα ακούσει και διαβάσει στο σχολείο περί των θείων εθίμων και των θρησκευτικών ιστοριών, με τη διαφορά ότι εμοιαζαν κάπως περίεργα. Ήταν ανάποδα, τσαλακωμένα και τεντωμένα μέχρι το όριο του ακατανόητου. Επίσης, ήταν όντως παράλογα αστεία, πολύ αστεία. Δεν μπορώ να ορκιστώ ότι τότε αμφισβήτησα την ύπαρξη θεού, ούτε ότι συντελέστηκε κάποιο αντίστροφο θαύμα συνειδητοποίησης, ήταν παρόλα αυτά ένα απόγευμα, κατά το οποίο σκέφτηκα ότι τα πράγματα μπορούν να υπάρχουν και αλλιώς. Δεν υπάρχει γυρισμός από αυτό, ευτυχώς.
Το παρακάτω το είδα από έναν φίλο στο twitter.
