Αγαπημένη Ζωή,

Θυμάμαι πριν από καιρό που με ρώτησες αν μόνο τα αγόρια παίζουν ποδόσφαιρο, με αφορμή το γεγονός ότι στο σπίτι όποτε έβλεπα κάποιον αγώνα, ήταν αγώνας αντρικών ομάδων. Αυτό στάθηκε η αφορμή να αποφασίσουμε να πάμε να δούμε και ποδόσφαιρο γυναικών, ώστε να έχεις την εικόνα ότι και οι γυναίκες παίζουν ποδόσφαιρο και μπορούν να είναι επαγγελματίες αθλητές. Από τότε πρέπει να έχουμε πάει περίπου δέκα φορές να δούμε τη γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου της Barça είτε αυτή παίζει στο Camp Nou με περισσότερους από 90.000 θεατές είτε στο Johan Cruyff με 5.000 οπαδούς. 

Με τον καιρό έμαθες τα ονόματα κάποιων παικτριών, όπως η Salma, η Mapi Leon και φυσικά τις Aitana και Alexia, των οποίων τα ονόματα σε κάθε αγώνα γίνονται σύνθημα. Πλέον ακόμα κι όταν πηγαίνουμε στο γήπεδο να δούμε αγώνα της αντρικής ομάδας, είναι όλο και πιο συχνό να βλέπουμε αγόρια και κορίτσια να έχουν φανέλες με τα ονόματα των παικτριών στην πλάτη. Το ποδόσφαιρό των γυναικών στην Ισπανία έχει εδώ και χρόνια αρχίσει να ανεβαίνει και η Barça είναι η ομάδα που τραβάει το “κάρο” και το ενδιαφέρον.

Πριν από ένα χρόνο και οκτώ μήνες πριν την έναρξη του Mundial γυναικών, 15 από τις καλύτερες παίκτριες της εθνικής ομάδας της Ισπανίας στείλανε μια κάρτα στην ομοσπονδία, ζητώντας αλλαγές και λέγοντας ότι με την υπάρχουσα κατάσταση δεν ήταν διατεθειμένες να συμμετάσχουν στα παιχνίδια της εθνικής, με τον κίνδυνο να χάσουν το Mundial. Οι πρακτικές του τότε προπονητή της εθνικής θεωρούσαν ότι τις υποτιμούσαν ώς αθλήτριες και επιπλέον τον κατηγορούσαν ότι οι προπονήσεις και η όλη αντιμετώπισή του δεν ήταν ανάλογη μιας ομάδας που ήθελε να διεκδικήσει την κατάκτηση της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής οργάνωσης. Τους ζητούσε να αφήνουν τις πόρτες από τα δωμάτιά τους ανοιχτές, ώστε να μπορεί να ελέγχει τι ώρα πάνε για ύπνο, απαιτούσε να ξέρει με ποιους βγαίνουν για καφέ και έλεγχε τα πράγματα που έφερναν στις αποστολές μαζί τους. 

Τελικά ο προπονητής δεν άλλαξε, και αρκετές από τις παίκτριες δέχτηκαν να επιστρέψουν στην εθνική ομάδα, προκειμένου να διεκδικήσουν το χρυσό, πράγμα και το οποίο κατάφεραν. Στη διάρκεια της απονομής, ο πρόεδρος της Ισπανικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου Luis Rubiales, φίλησε στο στόμα την Jenni Hermoso, χωρίς να του έχει δώσει ή ίδια το δικαίωμα αυτό και χωρίς φυσικά να συναινέσει. Τις επόμενες μέρες, αντί να ζητήσει συγνώμη για αυτή του την πράξη, ο Rubiales αποφάσισε να περάσει στην επίθεση και να βάλει κατά των παικτριών, των φεμινιστριών και όποιων υποστήριζαν ότι η συμπεριφορά του δεν ηταν η αρμόζουσα. Μετά από μια τραγική συνέντευξη τύπου, όπου ο πρόεδρος της ομοσπονδίας ανακοίνωνε ότι δεν θα παραιτηθεί και το κοινό από κάτω (με μπροστάρηδες τους προπονητες των εθνικών ομάδων των ανδρών και των γυναικών) τον αποθέωνε, οι παίκτριες αποφάσισαν ότι πλέον η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη και απαίτησαν να φύγουν οι Rubiales και Vilda από τις θέσεις τους και να γίνουν περαιτέρω αλλαγές στην ομοσπονδία, διεκδικώντας την αντιμετώπισή τους ως επαγγελματίες. 

Προκειμένου να βρουν το δίκιο τους, ενημέρωσαν ότι δεν θα ξαναπαίξουν με την εθνική ομάδα μέχρι να γίνουν οι αλλαγές, ξεκίνησαν απεργία, απαιτώντας να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός για τις παίκτριες που παίζουν στην πρώτη κατηγορία στις 23.000€ και κατόρθωσαν να συσπειρώσουν κόσμο, που κατέβηκε μέχρι και σε πορείες για να τις υπερασπίσει. Τα ΜΜΕ στην αρχή στήριξαν τον “αγώνα” τους, αλλά μετά την παραίτηση του Rubiales, δείξανε κι αυτά το πρόσωπό τους, κάνοντας ειρωνικά σχόλια για τις παίκτριες που συνέχιζαν τις κινητοποιήσεις τους, θεωρώντας ότι αφού τους “έγινε το χατήρι” και έφυγαν ο Rubiales και o Vilda και ορίστηκε γυναίκα προπονητής, όλα τα προβλήματα λύθηκαν. Εδώ θα μου επιτρέψεις να πω ότι ενώ και οι 23 παίκτριες που κατέκτησαν το Mundial απαίτησαν τις αλλαγές, μετά την παραίτηση του Rubiales τρεις παίκτριες εξ αυτών δεν υπέγραψαν την νεα κάρτα που ζητούσε βαθύτερες τομές. Το γεγονός ότι δύο εκ των τριών παίζουν στην Real Madrid, η μία εκ των οποίων είναι και ψηφοφόρος του ακροδεξιού Vox και η άλλη δίνει εξετάσεις για να γίνει αστυνομικός, μάλλον θα είναι τυχαίο.

Δεν θέλω να σε κουράσω άλλο με ανέκδοτες ιστορίες του τι ειπώθηκε και από ποιον, αλλά θα ήθελα από όλη αυτή την κατάσταση να σου πω ότι το μάθημα που παίρνω από τη στάση των παικτριών είναι ότι για να πετύχουμε σημαντικές αλλαγές στις ζωές μας θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε κάτι που θέλουμε πολύ (πχ τη συμμετοχή σε ένα Mundial που έχασαν οι Mapi Leon και Patri Guijarro μένοντας πιστές στην αρχική τους θέση). Θα πρέπει να κινητοποιήσουμε τον κόσμο γύρω μας και φυσικά η απεργία είναι ένα σημαντικό εργαλείο διεκδικήσεων στην κοινωνία. Μακάρι αυτό να είναι το μάθημα για περισσότερους από εμάς, γιατί μας περιμένουν καταστάσεις όπου θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και να θυσιάσουμε πράγματα από τη “βόλεψή” μας και να συμπαρασταθούμε στους συνανθρώπους μας και φυσικά να απεργήσουμε.

Τώρα στα πέντε σου, είναι ίσως δύσκολο να στα εξηγήσω όλα αυτά, αλλά ελπίζω να διαβάσεις αυτό το γράμμα όταν θα είσαι λίγο μεγαλύτερη κι όλα να βγάζουν λίγο περισσότερο νόημα.

Με πολλή αγάπη,

Ο μπαμπάς σου.   

Ως ανταποκριτής του Basketballguru στη Βαρκελώνη, αποφάσισα μετά από καιρό να βγω από τις σκιές του Tibidabo και να γράψω λίγα πράγματα για όσους όσοι ενδιαφέρονται να καταλάβουν τι γίνεται με τα οικονομικά της FC Barcelona και πώς είναι δυνατόν να είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν μεγάλο μέρος του συμβολαίου του Mirotic, ενώ αυτός θα παίζει σε ανταγωνίστρια ομάδα (Παρτίζαν).

Το περασμένο Σάββατο, ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό, που κάθισα να δω αγώνα των Pistons, όχι αποκλειστικά για τον αντίπαλό τους, αλλά για να δω και την ομάδα του Detroit. Οι Cade Cunningham, Killian Hayes, Saddiq Bey, Isaiah Stewart αποτελούν ένα πολύ ενδιαφέρον πυρήνα νεαρών παικτών, και ειδικά η συνύπαρξη των δύο πρώτων στο παρκέ ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα να δω τον αγώνα. Οφείλω να πω ότι ο αγώνας απέναντι στους Raptors - τους οποίους και νίκησαν- ήταν απολαυστικός, για αυτό αποφάσισα να δω και τo επόμενo παιχνίδι απέναντι στους Kings.

Σε μια από τις πιο εντυπωσιακές σειρές στα Play Off, οι Denver Nuggets κατόρθωσαν να γυρίσουν από το εις βάρος τους 3-1 και να κερδίσουν με 4-3 τους Utah Jazz σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε στο τελευταίο σουτ. Δικαίως τα βλέμματα στράφηκαν στις εξωπραγματικές επιδόσεις των Donovan Mitchell και Jamal Murray, καθώς επίσης και στην μονομαχία των ψηλών ανάμεσα στους Jokic και Gobert. Τέλος κάποιοι στάθηκαν και στην επιστροφή του Gary Harris και πώς αυτή έδωσε στην ομάδα του Denver ένα ακόμα αμυντικό όπλο στην προσπάθειά τους να σταματήσουν τον Mitchell.

Με αφορμή τις αντιδράσεις από μερίδα του Τύπου και αρκετών οπαδών στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο Kyrie Irving με 80 περίπου παίκτες, σχετικά με τη στάση τους απέναντι στη συνέχιση της σεζόν στο ΝΒΑ, οφείλω να πω ότι καταλαβαίνω απόλυτα γιατί πολλοί αθλητές δεν θέλγονται από την ιδέα της επαναφοράς στην αγωνιστική δράση στο Orlando.

 Καλησπέρα από την Ισπανία και δη τη Βαρκελώνη. Τα πράγματα εδώ όπως ακούτε δεν πάνε και πολύ καλά και μέχρι και η πολυσύχναστη La Rambla είναι άδεια όπως φαίνεται και στην αρχική φωτογραφία. Έχουμε αρκετές μέρες σερί που το σύνολο των νεκρών από/με τον ιό (όπως αυτοί μετρούνται επίσημα, το οποίο δεν είναι και πολύ ξεκάθαρο) είναι πάνω από 800. Θα μπορούσα να γράψω διάφορες απόψεις που έχω σχετικά με το γιατί αυτό συμβαίνει, εστιάζοντας τόσο στις ελλείψεις στα νοσοκομεία όσο και στο γεγονός ότι ακόμα και σήμερα 31/3 υπάρχει μεγάλη κουβέντα αν και ποιοι εργαζόμενοι πρέπει να πηγαίνουν στις δουλειές τους. Άλλα όπως είπα και νωρίτερα θα ήταν απόψεις.

Μετά το All Star game το ΝΒΑ μπαίνει σε αυτό που στην άλλη μεριά του Ατλαντικού αποκαλούν «το δεύτερο μισό της σεζόν», ενώ στην πραγματικότητα μένουν μετά βίας 28 παιχνίδια (34% των παιχνιδιών επί του συνόλου) για κάθε ομάδα. Αν και για τις πρώτες θέσεις σε κάθε περιφέρεια τα πράγματα φαίνονται αρκετά προβλέψιμα, με τους Bucks και Lakers να έχουν σημαντικό προβάδισμα, για τις υπόλοιπες θέσεις τα πράγματα είναι πολύ ρευστά. Προσωπικά, η «μάχη» που παρακολουθώ με μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι αυτή για την όγδοη θέση στη Δύση, καθότι αυτή την στιγμή, εκτός των Memphis Grizzlies (που είναι όγδοοι τώρα), άλλες πέντε ομάδες θα μπορούσαν να προλάβουν να τους πάρουν τη θέση.

Αν και κάποιοι από τους contributors διαφωνούν με το παρακάτω statement, αυτή τη στιγμή οι Memphis Grizzlies είναι το καλύτερο μπασκετικό show στον πλανήτη. Τα παιχνίδια τους είναι γεμάτα από τρίποντα, καρφώματα, τάπες, alley oop, αμυντικούς που πέφτουν από σταυρωτές ντρίμπλες, νικητήρια καλάθια, όλα δηλαδή τα στοιχεία που περιμένει κάποιος να δει όταν στήνεται μπροστά στην τηλεόραση gia έναν αγώνα μπάσκετ. Η ομάδα ξεκίνησε ως ένα από τα φαβορί για να τελειώσει σε μια από τις τελευταίες θέσεις της λίγκας, κίνηση που θα είχε αρκετό νόημα, αφού το pick της για το 2020 το έχει δώσει στους Celtics και ο μόνος τρόπος για να το κρατήσει είναι να κληρωθεί ανάμεσα στα πρώτα έξι¹. Όμως, μετά από 42 παιχνίδια, οι Grizzlies βρίσκονται στην όγδοη θέση στη Δύση και έχουν ρεκόρ 20 – 22.

Καλημέρα/Καλησπέρα σε όλους. Νέος χρόνος και το δικό μας ‘’Καλή Χρονιά’’ έρχεται στη μορφή του Prodigy Report, με καινούριους rookies και sophomores να πρωταγωνιστούν, αλλά και κάποιες ‘’παλιοσειρές’’ που εμφανίζονται ξανά, ίσως σε άλλο μέρος της στήλης από αυτό που θα έπρεπε, ποιος ξέρει. Επιπλέον, μία νέα μορφή που ξεπηδά στο υπέροχο οικοδόμημα των Miami Heat και φυσικά οι ‘’οιωνοί’’ μας για τον Ιανουάριο. Πάμε να ξεκινήσουμε. 

Το να παρακολουθώ παίκτες στο κολεγιακό πρωτάθλημα και να προσπαθώ να φανταστώ την πορεία τους στο ΝΒΑ, έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε μια ένοχη απόλαυση. Ένοχη, γιατί πολλές φορές αναγκάζομαι να βλέπω κακό μπάσκετ (ναι είναι κακό το μπάσκετ στο κολεγιακό πρωτάθλημα τις περισσότερες φορές) αντί να χρησιμοποιώ τον λίγο ελεύθερο χρόνο που για να βλέπω κάτι πιο ποιοτικό (πχ ΝΒΑ). Απόλαυση, γιατί όταν έρχεται η μέρα του draft έχω ήδη μία γνώμη για τους περισσότερους παίκτες που θα επιλεχτούν στην κορυφή και όχι μόνο. Τα προηγούμενα χρόνια, μοιράστηκα μέσα από τη σελίδα του Basketballguru το θαυμασμό μου για τους Markkanen, Trae Young και Ja Morant στα μέσα Δεκέμβρη και αποφάσισα να τηρήσω και φέτος αυτή την παράδοση, παρουσιάζοντας όχι έναν, αλλά τρεις παίκτες. Έναν κοντό, ένα φτερό και έναν ψηλό.