Σάββατο, 16 Δεκεμβρίου 2017 22:49

Trae Young: A New Hope

Από :

Κάθε χρόνο αυτή την περίοδο ξεκινάω να διαβάζω για τους παίκτες και τις ομάδες του κολεγιακού πρωταθλήματος, εστιάζοντας στους παίκτες που λογικά θα κάνουν το άλμα στο ΝΒΑ. Κάποιες φορές υπάρχουν παίκτες που τυχαίνει να τους ξέρω από κάποιες διεθνείς οργανώσεις όπως πχ ο Markkanen πέρυσι και ο Sexton (MVP του παγκόσμιου U17 στη Σαραγόσα πριν 2 χρόνια) την φετινή χρονιά. Ειδικά φέτος, λόγω του Fantasy και της dynasty league που παίζουμε, όπου έχω μια από τις χειρότερες νεαρότερες ομάδες, το ενδιαφέρον μου είναι ιδιαίτερα μεγάλο καθότι πρέπει η επιλογή μου στο ερχόμενο draft να είναι απολύτως επιτυχημένη, αν θέλω να ξεφύγω από την μετριότητα1

Το πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει κανείς βλέποντας τα mock draft είναι ότι το επόμενο draft είναι γεμάτο από καλούς ψηλούς παίκτες. Μετά τον Doncic που αναμένεται να είναι δικαιολογημένα ο νούμερο 1, υπάρχουν δύο σέντερ οι Bagley και Ayton που για διαφορετικούς λόγους ο καθένας φαίνεται να έχουν τα στοιχεία για να κάνουν μια μακροχρόνια καριέρα στο ΝΒΑ. Το ταλέντο στους guard είναι αρκετό λιγότερο φέτος, με τον Colin Sexton να ξεχωρίζει και υπάρχει επίσης μια πληθώρα forward όπως οι Michael Porter2 και Miles Bridges. Ψάχνοντας λοιπόν τους παίκτες, χωρίς να μπορώ να θυμηθώ πως ακριβώς, το μάτι μου έπεσε στο όνομα του Trae Young των Oklahoma Sooners και μετά το πρώτο βίντεο που είδα με τα κατορθώματα του, πλέον έχει αποτυπωθεί για τα καλά στα μυαλό μου ως ένας πιθανός στόχος στο επόμενο draft της λίγκας μας.

Ο Trae Young είναι πρωτοετής στο κολέγιο της Οκλαχόμα από όπου έχουν αποφοιτήσει τα τελευταία χρόνια γνωστοί παίκτες όπως οι Blake Griffin και πέρυσι ο Buddy Hield. O ίδιος είναι γέννημα θρέμμα της Οκλαχόμα και μεγάλωσε πολύ κοντά στο πανεπιστήμιο. Ήταν ball boy τα χρόνια που μεσουρανούσε ο Blake Griffin και είχε την ευκαιρία τα τελευταία χρόνια να προπονηθεί μαζί με τον Buddy Hield όντας ένας από τους καλύτερους γυμνασιακούς παίκτες της περιοχής. Επίσης έπαιζε στην ίδια AAU ομάδα με τον Michael Porter Jr, όπου όπως φαντάζεστε τα φώτα της δημοσιότητας τα τραβούσε ο συμπαίκτης του και όχι ο ίδιος. Ο πατέρας του, Rayford Young, υπήρξε πολύ καλός παίκτης του Texas Tech στα τέλη του 1990 και ήρθε μετέπειτα στην Ευρώπη παίζοντας στην Porto και νομίζω και στη Σουηδία. Ήταν αυτός μάλιστα που αμφισβήτησε την επιλογή του νεαρού Trae (unintended pun) να επιλέξει το κολέγιο της Οκλαχόμα, αφού η προσωπική του εμπειρία έλεγε οτι είναι σημαντικότερο να παίξει σε ένα κολέγιο με «εξασφαλισμένη» συμμετοχή στη March Madness, παρά στους Sooners που δεν θα ήταν εύκολη η εξασφάλιση της συμμετοχής στην τελική φάση. Σύμφωνα με το άρθρο του Myron Medcalf στο ESPN ο Ray δεν ήθελε ο γιος του να βιώσει την απογοήτευση του να μην παίξει σε μια τελική φάση (ο ίδιος μετά από 4 χρόνια στο Texas Tech, είχε μηδέν συμμετοχές στην τελική φάση) και επίσης φοβόταν τις προσδοκίες των οπαδών της Οκλαχόμα που είχαν δει τον Trae από μικρό να ξεχωρίζει και τον αντίκτυπο που θα είχε η οποία γκρίνια από μέρους τους μετά από κάποιες κακές εμφανίσεις του νεαρού παίκτη.

Όμως μετά από οκτώ παιχνίδια με τους Sooners, ο νεαρός παίκτης αρχίζει να μετατρέπεται σε έναν από τους πιο θεαματικούς παίκτες του κολεγιακού μπάσκετ και οδηγεί με το παιχνίδι του την ομάδα της Οκλαχόμα σε μια ακόμα παρουσία στην March Madness, χωρίς να έχουμε δει ακόμα ούτε μία άσχημη εμφάνιση από μέρους του. Αυτή τη στιγμή είναι πρώτος σκόρερ όλης τη πρώτης κατηγορίας με 28,8 πόντους ανά παιχνίδι και τρίτος σε assist με 8,8 ανά παιχνίδι! Παράλληλα το καταφέρνει αυτό με πολύ αποτελεσματικό τρόπο, αφού έχει 59,7% στα δίποντα, 37,7% στα τρίποντα (σε σχεδόν 10 προσπάθειες) και 86,3% στις βολές σε 9,1 προσπάθειες ανά παιχνίδι. Επίσης όλα αυτά τα κάνει έχοντας 35,3% USG%, κάτι που σημαίνει ότι λίγο ως πολύ το 1/3 των επιθέσεων της ομάδας περνάνε από τα χέρια του, όταν αυτός είναι μέσα στο γήπεδο. Στον πίνακα μπορείτε να δείτε τα στατιστικά του ανά παιχνίδι από το www.sport-reference.com:

Για να καταλάβουμε όμως πόσο σπάνιες και εντυπωσιακές είναι οι επιδόσεις του, θα πρέπει να δούμε ποιοι παίκτες είχαν αντίστοιχα νούμερα στο κολέγιο και κατόρθωσαν να παίξουν στο ΝΒΑ. Σε ένα άρθρο που έγραψε πρόσφατα ο Cole Zwicker στο thestepien.com, εξηγεί με πολλά δεδομένα γιατί κατά την γνώμη του ο νεαρός παίκτης είναι ένας από τους καλύτερους σουτέρ που έχουν βγει από το κολεγιακό πρωτάθλημα. Εδώ, θα πρέπει να πούμε ότι το δείγμα των οκτώ αγώνων ίσως είναι πολύ μικρό, αλλά όπως και να έχει τα νούμερά είναι τόσο εντυπωσιακά που δεν γίνεται να περάσουν απαρατήρητα. Πολύ περισσότερο δε, όταν συνδυάζονται και από τα video του παίκτη όπου τον βλέπουμε ιδίοις όμμασι να «πυροβολεί» αδιακρίτως από όλες τις αποστάσεις με τρομερή ευστοχία. Πάμε να δούμε όμως μερικά από αυτά τα νούμερα και πως συγκρίνονται άλλους guard που επιλέχτηκαν στο draft από ομάδες του ΝΒΑ.

Αποτελεσματικότητα:

Στον πίνακα που ακολουθεί, ο συγγραφέας του thestepien βρήκε στη βάση δεδομένων της draftexpress όλους τους παίκτες που επιλέχτηκαν στο draft και είχαν TS% πάνω από 60% και ήταν επίσης υπεύθυνοι τουλάχιστον για το 30% των επιθέσεων της ομάδας τους3.

Διόλου άσχημη παρέα! Επίσης το εντυπωσιακό είναι ότι όλοι οι παίκτες, εκτός του Curry που ήταν δευτεροετής το 2007/08 και του Young που είναι πρωτοετής, ήταν στην τέταρτη χρονιά τους στο κολέγιο! Επίσης, δείτε το νούμερο των assist ανά παιχνίδι όπου μετά το 8,8 του Young ο δεύτερος κοντινότερος είναι ο Lillard με 4,1. Όσο αφορά δε την αναλογία Assist/λάθη, ο Young έχει 2,33 και ο δεύτερος είναι πάλι ο Lillard με 1,78.

One man offense:

 Δείτε τον παρακάτω πίνακα από το ίδιο άρθρο4

 

Ο Young έχει βάλει όλα τα δίποντα του μετά από ατομική προσπάθεια, καθώς όπως βλέπετε άνωθεν κανένα δεν προήλθε από assist συμπαίκτη του. Έχει πολύ καλό χειρισμό της μπάλας και ήδη φαίνεται να έχει δουλέψει το floater ώστε να σουτάρει την μπάλα πάνω από τα χέρια των αμυντικών. Όσο αφορά δε τα τρίποντα μόνο το 44,8% προήρθε από assist συμπαίκτη, κάτι που σημαίνει ότι το 55,2% είναι σουτ μετά από ντρίμπλα. Μόνο οι Lillard και McCollum είχαν τέτοια νούμερα στο κολέγιο ανάμεσα σε όλους τους παίκτες που έχουν επιλεγεί στο draft τα τελευταία χρόνια. Στο βίντεο που ακολουθεί, επέλεξα μερικές από τις προσπάθειες του μετά από ντρίμπλα από τους αγώνες απέναντι στο Oregon και το USC που ήταν οι πιο δυνατοί μέχρι σήμερα.

Μακρινά τρίποντα:

Οι Rockets τα τελευταία χρόνια μας έχουν δείξει ότι όταν έχει στην ομάδα παίκτες που μπορούν να σκοράρουν πολύ πίσω από τη γραμμή των 7,25μ τότε οι χώροι για την επίθεση ανοίγουν, αφού το εμβαδόν που πρέπει να καλύψουν οι αμυντικοί είναι πολύ μεγαλύτερο. Στον παραπάνω πίνακα5 βλέπουμε τα σουτ που έχουν πάρει πίσω από τη γραμμή των 7,25 οι guard που επιλέχτηκαν τα τελευταία χρόνια στο ΝΒΑ καθώς επίσης και τα ποσοστά τους. Ο Young παίρνει κατά μέσο όρο 4,5 τέτοια σουτ ανά παιχνίδι (τα οποία τα περισσότερα είναι μετά από ντρίμπλα όπως είδαμε νωρίτερα) με τον Lonzo Ball να είναι δεύτερος με 1,86 τέτοιες προσπάθειες ανά παιχνίδι. Η ευστοχία του δε με 38,89% είναι από τις υψηλότερες όπως μπορείτε να δείτε.

Assist:

Κι αν μέχρι τώρα στάθηκα στο κομμάτι του σκοραρίσματος, οι 8,8 assist ανά παιχνίδι είναι ενδεικτικές της διάθεσής του να πασάρει την μπάλα. Επίσης η αναλογία assist/λαθών είναι στο 2,31, διόλου άσχημα για έναν παίκτη που έχει τόσο πολύ ώρα την μπάλα στα χέρια του. Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε μερικές από τις assist του. Ένα από τα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση, είναι η διάθεση να πασάρει νωρίς την μπάλα. Το γεγονός ότι είναι τόσο καλός σουτέρ που υποχρεώνει τις αντίπαλες ομάδες να τον πιέζουν από το κέντρο σχεδόν του γηπέδου, του δίνει πολλούς χώρους ώστε αν περάσει με ντρίμπλα τον προσωπικό του αντίπαλο να πασάρει στον ελεύθερο συμπαίκτη την ώρα που οι αντίπαλοι αμυντικοί σπεύδουν να δώσουν τις βοήθειες. Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε μερικά τέτοια παραδείγματα και το πως εκμεταλεύεται τους χώρους που δημιουργούνται από το pressing των αντιπάλων.

Μειονεκτήματα:

Βασικά το εξής ένα, τα αθλητικά του προσόντα. Με ύψος 1,88μ και βάρος 81 κιλά υπάρχουν οι αμφιβολίες κατά πόσο έχει το κορμί για να αντέξει τους ρυθμούς του ΝΒΑ. Επιπλέον, δεν έχει μεγάλο άνοιγμα χεριών όπως πχ ο Mitchell η ο Ntilikina ο οποίοι με αυτόν τον τρόπο καλύπτουν την έλλειψη του ύψους. Η έλλειψη αθλητικών προσόντων τον κάνει πιο ευάλωτο και στην άμυνα, αν και τα 2,3 κλεψίματα δείχνουν έναν παίκτη που μπορεί να διαβάζει τις φάσεις γρήγορα. Κουβαλώντας τόσο μεγάλο φορτίο στην επίθεση, είναι δύσκολο να έχει παράλληλα τον ίδιο ζήλο στο αμυντικό κομμάτι και αυτό θα είναι ένα κομμάτι που θα απασχολήσει αρκετά τις ομάδες την ώρα του Draft.

Συμπερασματικά:

Ο Trae Young πάνω από όλα είναι ένας πολύ διασκεδαστικός παίκτης για τον φίλαθλο που θα δει φέτος τους αγώνες των Sooners. Η ικανότητά του στο ένας εναντίον ενός, τα μακρινά σουτ από τα 8,5 μέτρα, τα alley oop στους συμπαίκτες είναι μερικά από τα highlight που μπορεί κάποιος να δει κατά κόρον στα παιχνίδια του πανεπιστημίου της Οκλαχόμα. Από κει και πέρα δεν είμαι σίγουρος αν θα μπορέσει να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ καθώς κατά το παρελθόν έχουμε δει παίκτες με παραπλήσια χαρακτηριστικά (πχ Jimmer Fredette και Kay Felder) να κάνουν παπάδες σε αυτό το επίπεδο και τα νούμερά τους να μην μεταφράζονται στο ΝΒΑ. Επίσης ξέρω ότι το δείγμα των μόλις 8 αγώνων είναι πολύ μικρό και ίσως θα έπρεπε να περιμένω να παίξει περισσότερα παιχνίδια ώστε να έχω ένα αντιπροσωπευτικότερο δείγμα.

Όμως για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, ο Trae Young μου φαντάζει πολύ καλύτερος κι από τους δύο προαναφερθέντες στην αντίστοιχη ηλικία και με την τάση της λίγκας προς το τρίποντο, παίκτες με τα δικά του χαρίσματα θεωρώ ότι θα είναι πολύτιμοι για όλες τις ομάδες στο μέλλον. Η ικανότητα να δημιουργεί το δικό του σουτ και να μπορεί σκοράρει στην κυριολεξία από οποιοδήποτε σημείο μετά τη σέντρα του γηπέδου, είναι στοιχεία που ακόμα κι αν δεν τον κάνουν superstar, θα τον κάνουν έναν πολύ χρήσιμο παίκτη στα χέρια ενός καλού προπονητή. Όσο για το μικρό δείγμα αγώνων, το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου η ομάδα του παίζει απέναντι στο πανεπιστήμιο του Wichita State το οποίο είναι 3ο στο rankings τόσο του Associated Press όσο και της USA Today. Σίγουρα θα είναι το πιο δύσκολο ματς για το πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα φέτος και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε τον Trae Young απέναντι σε μια πολύ καλή άμυνα (σημ: Οι Sooners κέρδισαν 91-83  με τον Young να έχει 29 πόντους και 10 assist). Τα διάφορα mock draft6 πάντως, ήδη τον κατατάσσουν ανάμεσα στο 15 και το 17. Αν αυτό επαληθευθεί, θα μπορούσε να καταλήξει σε μια ομάδα όπως η Jazz όπου ο συνύπαρξη με τον Mitchell θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα πολύ διασκεδαστικό δίδυμο στην περιφέρεια της ομάδας από τη Γιούτα και γιατί όχι ίσως και στην ομάδα μου στο Fantasy.

Highlights από την αναμέτρηση κόντρα στο Wichita State

Σημειώσεις:

  1. Οι περσινές επιλογές των Donovan Mitchell στο #9, του Zach Collins στο #19 και του O.G. Anunoby από τους waivers αναβάθμισαν αρκετά το ταλέντο της ομάδας.
  2. Που δυστυχώς τραυματίστηκε στο πρώτο παιχνίδι της χρονιάς και θα χάσει όλη τη σαιζόν
  3. Το True Shooting λαμβάνει υπόψη την αξία του κάθε σουτ και τους πόντους που δίνει και είναι ένας σταθμισμένος μέσος όρος της ευστοχίας ενός παίκτη από το δίποντο, το τρίποντο και τις βολές. Επίσης το %TmPos μας δείχνει τι ποσοστό των συνολικών κατοχών μιας ομάδας, τις παίρνει ένας παίκτης. Το USG% μας δείχνει το ίδιο πράγμα, αλλά για το χρόνο που ο παίκτης είναι μέσα στο γήπεδο. Στο ακραίο ενδεχόμενο, ένας παίκτης να παίξει 40 λεπτά, τα δύο νούμερα είναι ίδια.
  4. Τα δεδομένα είναι από τη σελίδα Hoop-math.com
  5. Τα δεδομένα είναι από τη σελίδα της Synergy
  6. #17 στο mock draft του nbadraft.net και #15 στο thestepien.com

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely