Out Of Space

1. Στο πρώτο Prodigy Report της φετινής σεζόν αναφερθήκαμε στον Devonte’ Graham (μαζί με τους Miles Bridges και PJ Washington) σαν ένα guard που οι Hornets μπορούν να υπολογίζουν ως βασικό δημιουργό. Μετά από τον καυτό του Δεκέμβρη (19,8π/8α/4,4ρ με 37% στο τρίποντο σε 11,4 προσπάθειες!) ο Graham λογικά ‘’κλείδωσε’’ ως μία από τις βασικές ελπίδες του franchise για το μέλλον. O βραχύσωμος guard έχει μεγάλη ικανότητα στο προσωπικό σκορ, παρ’ όλα αυτά προσπαθεί συνεχώς να δημιουργεί ελεύθερα σουτ για τους συμπαίκτες του, ειδικά όταν ο ίδιος δε ‘’ρολάρει’’ όπως θα ήθελε (χαρακτηριστικό παράδειγμα το ματς απέναντι στους Thunder με 13 ασίστ σε όλα τα μήκη και πλάτη της επίθεσης των Hornets). 35,3% από τους πόντους των συμπαικτών του προέρχονται από δική του δημιουργία, κάτι που καθιστά τον Graham έναν από τους πιο αποτελεσματικούς combo guards στη λίγκα σε αυτόν τον τομέα, και δίνει παράλληλα τη δυνατότητα στη Charlotte να μετατρέψει τον Terry Rozier σε καθαρό scoring guard, ‘’μακριά’’ από την μπάλα. Από εκεί και πέρα, ο Devonte’ είναι κίλερ από την περιφέρεια, με γρήγορες εκτελέσεις μετά από σκριν που θυμίζουν αρκετά τον Kemba Walker, είναι και αρκετά clutch (επανειλημμένα), οπότε μένει να δούμε πόσο σύντομα θα αρχίσουν να σέβονται οι αντίπαλες άμυνες το συνδυασμό σουτ/δημιουργίας του (πόσο ‘’offensive gravity’’ έχει αν θέλετε, λίγο πιο χιπστεράδικα) ώστε να βρίσκει σιγά-σιγά ευκολότερους πόντους πιο κοντά στο καλάθι, εκμεταλλευόμενος το -αρκετά ικανοποιητικό- πρώτο βήμα που διαθέτει. Μέχρι τότε, ας ζεσταθούμε λίγο με το career-high του απέναντι στους Nets.

2. Οι Grizzlies μετατρέπονται σε μια από τις πιο ευχάριστες ομάδες τη λίγκας και αν ήταν στο χέρι μας θα μπορούσαμε να έχουμε μέχρι και τέσσερις παίκτες τους στη στήλη. Παρότι φαβορί για μια από τις τελευταίες θέσεις στη δύση, είχαν ρεκόρ 8-8 το Δεκέμβρη και πλέον απέχουν μόνο δύο νίκες από την 8η θέση που οδηγεί στα Play Off. Η άνοδος του Jaren Jackson Jr. είναι ένας από τους βασικούς λόγους, αφού τον Δεκέμβρη ανέβασε το σκοράρισμα του στους 20,3π με 39,2% στα τρίποντα (σε 7,8 προσπάθειες!). Ο 20χρονος παίκτης (και κατά 36 μέρες νεαρότερος του rookie Ja Morant) αρχίζει να δείχνει με συνέπεια την ικανότητα του να σκοράρει από μακριά, αλλά και να παίξει με πρόσωπο στο καλάθι. Τελειώματα μετά από ντρίμπλα και με τα δύο χέρια, κινήσεις που συνδυάζουν διαφορετικές ντρίμπλες (πχ σταυρωτή και μετά in and out), eurostep και μια ποικιλία από hook shots, τον κάνουν πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί από τις αντίπαλες άμυνες. Στην άμυνα, μετά από έναν πρώτο μήνα που είχε θέματα με τα πολλά φάουλ ,αρχίζει να θυμίζει τον περσινό παίκτη που ήταν πολύ καλός rim protector (1,6 τάπες τον Δεκέμβριο) και παράλληλα πολύ αποτελεσματικός στο να αμύνεται απέναντι στα αντίπαλα guard μετά από αλλαγές στα σκριν. Η αχίλλειος πτέρνα στο παιχνίδι του παραμένουν τα ριμπάουντ, αφού τα 4,4 είναι λίγα για ψηλό παίκτη. Ακόμη και εκεί όμως διακρίνουμε βελτίωση, αφού στα τελευταία παιχνίδια πηγαίνει όλο και πιο επιθετικά να διεκδικήσει τα χαμένα σουτ των αντιπάλων. Μαζί με τους Morant, Melton και Clarke οι Grizzlies έχουν έναν πυρήνα νεαρών παικτών που μπορούν να τους οδηγήσουν στη νέα εποχή του “grit and grind” τα επόμενα χρόνια.

3. Ένας σταρ γεννιέται στην Oklahoma και στο πρόσωπο του Shai Gilgeous-Alexander. Σε ένα σύνολο που -προς ώρας- κερδίζει και διεκδικεί μία θέση στην postseason, ο νεαρός Καναδός ξεχώρισε μέσα στον Δεκέμβριο με 21,5π/5,5ρ/2,5α σε ρόλο scoring wing, στο πλευρό του Chris Paul. Το ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που βρίσκει τους πόντους του, πέραν του περιφερειακού σουτ (το οποίο έχει πια σταθεροποιήσει κοντά στο 36%). Reverse ντρίμπλες, eurostep, ανορθόδοξα floaters, ''κίνηση πάνω στην κίνηση'', ο SGA μοιάζει λες και κάθε φορά βάζει ένα ζόρικο καλάθι, διαθέτοντας μία πραγματικά ιδιαίτερη ποικιλία επιθετικών κινήσεων. Έχοντας λύσει αρκετά γρήγορα στην καριέρα του το ζήτημα του προσωπικού σκοραρίσματος, περιμένουμε να δούμε αν κάποια στιγμή θα πάρει την μπάλα στα χέρια του ως μοναδικός δημιουργός και πόσο αποτελεσματικός μπορεί να είναι σε τέτοιο ρόλο (γιατί ως φτερό που σκοράρει μας έχει πείσει ήδη), όπως επίσης και ποιο είναι το αμυντικό του ταβάνι. Στα χαρτιά, ένας παίκτης ύψους 1,96μ και με άνοιγμα χεριών πάνω από 2 μέτρα μπορεί να μαρκάρει πολλά διαφορετικά κορμιά και να μετατραπεί σε έναν εξαιρετικό 2-way σταρ. Για την ώρα ο SGA ζορίζεται στο 1v1 (το κορμί του είναι και λίγο αδύναμο) ενώ και στο συλλογικό αμυντικό κομμάτι, οι Thunder δέχονται 8 πόντους περισσότερους στα λεπτά που εκείνος είναι στο παρκέ. Όσο βελτιώνεται στη δημιουργία και στην άμυνα, τόσο περισσότερο θα μπορούμε να συζητάμε για έναν πραγματικό top-tier αθλητή τα επόμενα χρόνια. 

4. Ο Matisse Thybulle ήταν από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά μπαίνοντας στο draft, αφού πολύ απορρούσαν αν τα εξωπραγματικά του νούμερα στην άμυνα (3,5 κλεψίματα και 2,3 τάπες ανά παιχνίδι την τελευταία του χρονιά στο κολέγιο) που είχε στο κολέγιο ήταν αποτέλεσμα της επιθετικής άμυνας ζώνης που έπαιζε το πανεπιστήμιο της Washington ή προϊόν της ικανότητας του παίκτη. Μετά από 30 παιχνίδια, νομίζω ότι η απορία λύθηκε σε σημαντικό βαθμό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την ομάδα των Sixers. Τον Δεκέμβριο σε 11 παιχνίδια είχε 6,4π (με 54,5% στα τρίποντα σε 3 προσπάθειες ανά αγώνα), 1,1ρ, 1,7α και 1,5 κλεψίματα και 0,8 τάπες. Μπορεί αυτά να μην φαντάζουν εντυπωσιακά, αλλά μέσα στο παρκέ πρόκειται για έναν “λίμπερο” που κυνηγάει τα κλεψίματα και προκαλεί πανικό στους αντιπάλους guard. Όταν παίζει μάλιστα ταυτόχρονα με τον Embiid, η άμυνα των Sixers δέχεται 102,9 πόντους ανά 100 κατοχές, επίδοση που θα ήταν δεύτερη στη λίγκα αν την είχαν σε ολόκληρο τον αγώνα (συμφωνα με τον Cleaning the Glass). H παρουσία του Embiid, του επιτρέπει να παίρνει ακόμα περισσότερα ρίσκα και να πιέζει τους αντιπάλους από πολύ νωρίτερα, έχοντας τη σιγουριά ότι αν τον περάσει ο παίκτης του, θα πρέπει να σκοράρει απέναντι στον Καμερουνέζο. Αν μπορέσει και διατηρήσει το ποσοστό του στα τρίποντα πάνω του 37%, τότε οι Sixers θα έχουν βρει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για να κάνουν μια πολύ καλή πορεία στα Play Off (προσωπικά τους βλέπω να είναι οι νικητές της Ανατολής), αφού ο Thybulle θα είναι από τη rookie του χρονιά ένας από τους καλύτερους 3&D παίκτες.

5. Ο Jaxson Hayes είναι ένας center ύψους 2,11μ ο οποίος επιλέχθηκε στο draft ως ένα μακροπρόθεσμο prospect. Ο τραυματισμός του Favors του έδωσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία και σε αντίθεση με τον συμπαίκτη του NAW, την άρπαξε από τα μαλλιά. Τον Δεκέμβριο έπαιξε σε 15 παιχνίδια και είχε 8,1π, 4,9ρ και 1,3 τάπες. Σουτάρει 65,2% εντός παιδιάς και με 68,6% από τις βολές, που είναι ΟΚ. Μάλιστα αυτόν τον μήνα έβαλε και το πρώτο του τρίποντο και φαίνεται από δηλώσεις ότι δουλεύει και σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού. Αγωνιστικά είναι ένας ακόμα rim running ψηλός, δηλαδή το παιχνίδι του βασίζεται στο να κάνει screen και στη συνέχεια να επιτίθεται στο καλάθι περιμένοντας την πάσα που θα του δώσει ένα εύκολο κάρφωμα. Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει στα μάτια μου, σε σχέση με τους πολλούς παρόμοιους ψηλούς στο ΝΒΑ, είναι τα αθλητικά προσόντα και το πόσο “αέρινος” είναι στις κινήσεις του. Πολλές φορές, όταν τρέχει θυμίζει γκαρντ λόγω της ταχύτητας και το πόσο συγχρονισμένες είναι  οι κινήσεις του. Επίσης, θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι άργησε να παίξει μπάσκετ, αφού το βασικό του άθλημα μέχρι τα 15 ήταν το Αμερικάνικο ποδόσφαιρο, αλλά όταν ψήλωσε περισσότερο από 30 εκατοστά σε τρία χρόνια, αναγκάστηκε να αλλάξει άθλημα. Περιμένω ότι θα βελτιωθεί πολύ τα επόμενα χρόνια, όπως αρκετοί παίκτες που ξεκίνησαν να παίζουν αργά μπάσκετ και περιμένω να κάνει ένα πολύ καλό δίδυμο με τον Williamson στο μέλλον.

No Good

1. Κακός μήνας για τον RJ Barrett, ο οποίος είδε τους μέσους όρους του να πέφτουν σημαντικά μέσα στον Δεκέμβρη (11,7π/1,9α/5,1ρ). Δικαιολογίες υπάρχουν, καθώς οι Knicks πέρασαν μία ακόμη χαοτική περίοδο στην οποία απέλυσαν τον coach Fizdale και προσπάθησαν να βγάλουν μπροστά τους Randle-Marcus Morris, σε μία προσπάθεια να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από αυτό που έδειχναν το πρώτο δίμηνο (spoiler alert: Δεν είναι). Αυτό είχε αντίκτυπο στο ρυθμό νεαρών παικτών όπως ο Barrett, ευθύνη όμως έχει και ο ίδιος καθώς συχνά πηγαίνει σε αφελείς-βιαστικές επιλογές στην επίθεση, ενώ ακόμη το σουτ του είναι ασταθές, όπως και οι βολές του (το 63% του Δεκεμβρίου ήταν το καλύτερό του και αυτό είναι πρόβλημα). Στα θετικά παραμένει η ικανότητα να χρησιμοποιεί τον όγκο του να και να επιτίθεται κοντά στο καλάθι, σε ένα ‘’bully-ball’’ απέναντι σε χαμηλότερα guard-φτερά που τον μαρκάρουν (ειδικά όταν βρεθεί στη βραδιά του πραγματικά δε σταματιέται), όπως επίσης και η ικανότητα να λειτουργεί ως πλάγιος δημιουργός, παρ’ ότι οι Knicks πήραν λίγο την μπάλα από τα χέρια του για να βρουν περισσότερες προσπάθειες οι βετεράνοι του συνόλου, βλακωδώς αν με ρωτάτε. Το ζήτημα είναι να σταθεροποιήσει την απόδοσή του στα standards που περιμένουμε από το #3 του draft, που ξεκίνησε σε παρόμοιο επίπεδο με τον Morant, σταδιακά όμως η πορεία του φθίνει. Χρόνος υπάρχει, ο Barrett είναι μόλις 19 και το ταβάνι του παραμένει μεγάλο. 

2. Μένουμε στους Knicks για χάρη του Kevin Knox, ο οποίος πέρυσι τέτοια εποχή έβγαινε ρούκι του μήνα και δυστυχώς η εικόνα αυτή έχει χαθεί στη μπασκετική λήθη. Μόλις 20’ (σε αυτό ευθύνονται και οι Knicks όπως είδαμε παραπάνω), 8 πόντοι και 3 ριμπάουντ κατα μέσο όρο στο Δεκέμβρη, μηδενική δημιουργία και μέτρια απειλή από την περιφέρεια (30% σε 4 προσπάθειες ανα αγώνα). Αυτή τη στιγμή ο Knox μοιάζει με οποιονδήποτε wing-forward υπάρχει στη λίγκα για να συμπληρώνει πεντάδες, υποθετικά ‘’3&D’’, αλλά δεν μπήκε με αυτές τις προϋποθέσεις στο ΝΒΑ. Πέρυσι είδαμε στοιχεία παίκτη που μπορεί να τρέξει το γήπεδο, να επιτεθεί βάζοντας την μπάλα στο παρκέ και σταδιακά να απειλεί αποτελεσματικά από το τρίποντο. Ειδικά τον περσινό Δεκέμβρη έμοιαζε αθλητής που οι Knicks ‘’έκλεψαν’’ στο #9 του draft. Ο Knox φέτος επιτίθεται με διστακτικότητα, αναζητά αρκετά το τρίποντο μήπως και ‘’ζεσταθεί’’ και γενικά προσπαθεί να βρει το ρόλο του σε ένα δυσλειτουργικό σύνολο. Το θετικό είναι πως χρησιμοποιεί -επιτέλους- το κορμί του στην άμυνα και προσφέρει, επίσης η ικανότητα να μαζεύει ικανοποιητικό αριθμό ριμπάουντ είναι ακόμη εκεί. Το θέμα είναι πως εμφανώς διστάζει να τρέξει το γήπεδο όπως μπορεί μετά από αυτά τα ριμπάουντ, λες και κάποιος του έβαλε χαλινάρι. Σαν υποστηρικτής των Knicks ανυπομονώ για τις ενδεχόμενες ανταλλαγές των Randle, Marcus Morris και Dennis Smith Jr. Το σύνολο δε θα είναι ανταγωνιστικό, μάλλον δε θα βλέπεται, αλλά Knox και Barrett θα βρουν παραπάνω χώρο και περισσότερες υποχρεώσεις. 

3. Ο Nickeil Alexander Walker, ήταν ένας από τους αγαπημένους μας παίκτες, ειδικά μετά το Summer League και τα παιχνίδια της προετοιμασίας όπου έδειξε ότι θα μπορούσε να έχει ρόλο με την ομάδα των Pelicans. Όμως μέχρι τώρα, δεν έχει δικαιώσει αυτές τις προσδοκίες με το παιχνίδι του. Τον Δεκέμβριο έπαιξε σε 11 παιχνίδια και είχε μόλις 4,3π, 1,7ρ και 0,9α και τα περισσότερα λεπτά ήταν σε ματς που είχε ήδη κριθεί το τελικό τους αποτέλεσμα. Η παρουσία των Holiday, Ball, Redick, Hart και Frank Jackson στην περιφέρεια των Pelicans σε συνδυασμό με την επιθυμία της ομάδας να κυνηγήσει την έξοδο στα Play Off,έχουν μειώσει τις ευκαιρίες του για λεπτά. Παρότι στο ξεκίνημα της χρονιάς ήταν η αλλαγή του Ball και στην ουσία έπαιζε ως ο βασικός χειριστής/δημιουργός της δεύτερης πεντάδας, πλέον όταν μπαίνει φαίνεται να έχει έναν ρόλο πιο πολύ ως SG και σκόρερ. Ανεξάρτητα από τη θέση και τον ρόλο που θα έχει, το βασικό του πρόβλημα φαίνεται να είναι ότι δεν έχει (ακόμα) την απαραίτητη ταχύτητα και δύναμη για να τελειώσει τις φάσεις αλλά και για να περάσει τον παίκτη που τον μαρκάρει στο ΝΒΑ. Πολλές φορές τον βλέπω να περνάει τον παίκτη του με ντρίμπλα, αλλά πριν φτασει στο τελείωμα ο αντίπαλος έχει ήδη καλύψει το έδαφος και τον πιέζει. Σίγουρα θα βελτιωθεί σε αυτό το κομμάτι όταν θα “γεμίσει” το σώμα του, όμως από μόνο του δεν νομίζω ότι θα είναι αρκετό για να γίνει πολύ αποτελεσματικός. Θα πρέπει να δουλέψει ακόμα περισσότερο την τεχνική του ώστε να εκτελεί πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά. Είναι θετικό ότι μπορεί να δει και να κάνει δύσκολες πάσες, ειδικά μετά από pick and roll και επίσης το γεγονός ότι είναι αρκετά καλός σουτέρ τόσο μετά από ντρίμπλα όσο και βγαίνοντας από τα screen. Όμως όσο οι Pelicans θα είναι υγιείς και η ομάδα στο κυνήγι για τα Play Off, δύσκολα θα βρει σημαντικά λεπτά.

4. Rookie wall και για τον Coby White τον προηγούμενο καιρό και πως να μη συμβεί κάτι τέτοιο, από τη στιγμή που μάζεψε την πιο ιδιαίτερη αφάνα σε μία νορμάλ κοτσίδα. Οκ, ίσως φταίει που η ομάδα του κοουτσάρεται ακόμη από τον Jim Boylen. Μόλις 9,4 πόντοι και 2,4 ασίστ τον Δεκέμβριο, παρ’ όλα αυτά ο White έχει το θάρρος να συνεχίσει να σουτάρει και να επιτίθεται στο καλάθι και αυτό είναι ιδιαίτερα θετικό για τον ίδιο, ειδικά αν σουτάρει με 40% από το τρίποντο, όπως έκανε τον μήνα που πέρασε. Στο rotation των Bulls υπάρχουν οι Satoransky και Kris Dunn, με τον πρώτο να είναι αρκετά καλός σε όλα και τον δεύτερο να κερδίζει τον Boylen με τη δυναμική άμυνά του, οπότε ο Coby, που ούτως ή άλλως δεν είναι κανένας τρομερός αμυντικός, θα πρέπει να δίνει ενέργεια και σταθερό σκορ στο σύνολο του Chicago ερχόμενος από τον πάγκο, ώστε να μη χάσει λεπτά όταν επιστρέψει ο τραυματίας Otto Porter και περιοριστούν τα σχήματα με 3 guards. Αυτή τη στιγμή ένας τέτοιος ρόλος είναι μια χαρά, τώρα ξεκινά την καριέρα του και μάλλον του ταιριάζει. Για αργότερα βλέπουμε, ίσως oι Bulls αποτύχουν στους στόχους/ψευδαισθήσεις που έχουν και ο Boylen χαιρετήσει μαζί με τον GM Gar Forman *fingers crossed*. 

5. Ο Nassir Little ήταν ένας από τους καλύτερους γυμνασιακούς παίκτες πριν δύο χρόνια και μετά από μια κακή χρονιά στο UNC “έπεσε” στο #25 στο τελευταίο draft, όπου και τον επέλεξαν οι Trailblazers. Μετά από τον Νοέμβριο μήνα όπου άρχισε να βρίσκει ρόλο(17’, 5,2π και 4,3ρ) ως PF λόγω του τραυματισμού του Zach Collins, ή έλευση του Carmelo Anthony τον πήγε πολύ πίσω. Τον Δεκέμβρη έχει μόλις 11,4’ ανά αγώνα και έχει 2,4 πόντους και 1,7 ριμπάουντ. Κύρια αιτία για αυτό είναι ότι οι Blazers, έχοντας βρεθεί πολύ πίσω στη διεκδίκηση της οκτάδας, αναγκάστηκαν να μικρύνουν τον αριθμό των παικτών που χρησιμοποιούν και να αντιμετωπίζουν το κάθε ματς ως παιχνίδι Play Off, κυνηγώντας τη νίκη πάση θυσία. Σε μια χρονιά που ξεκίνησε με μεγάλες δηλώσεις, οι τραυματισμοί των Collins, Hood, Nurkic τους έριξαν πολύ πίσω και πλέον είναι πολυτέλεια για αυτούς να δίνουν χρόνο σε παίκτες όπως ο Little. Ο απόφοιτος του UNC, όσες φορές έπαιξε έδειξε ότι έχει τα αθλητικά προσόντα (δύναμη, μέγεθος, εκρηκτικότητα) για να διακριθεί στο ΝΒΑ. Μου έκανε εντύπωση στο παιχνίδι απέναντι στους Raptors (στις 13/11) πόσο καλά μάρκαρε στο ένας με έναν τον Siakam. Όμως βλέποντας λίγο πιο προσεκτικά, στην άμυνα έχει θέμα όταν δεν μαρκάρει τον παίκτη με την μπάλα (χάνεται στις περιστροφές και κολλάει στα αντίπαλα screen παρά τη δύναμη και την ταχύτητα του) και στην επίθεση πρέπει να δουλέψει πολύ το παιχνίδι του και την τεχνική του (τόσο το σουτ όσο και τη ντρίμπλα). Είμαι περίεργος να δω αν τις επόμενες μέρες και στην προσπάθεια των Βlazers να μπουν στα Play Off, καταλήξει μέσω trade σε κάποια άλλη ομάδα, όπου οι ευκαιρίες για αγωνιστικά λεπτά θα είναι περισσότερες. Ακόμα κι αν παραμείνει στο Portland πάντως, πιστεύω ότι του χρόνου θα έχει μια πολύ καλή ευκαιρία για σημαντικό ρόλο, όπως είχε ο Anfernee Simons φέτος.

I need some1

Πριν λίγες μέρες ο Chris Silva συνάντησε την μητέρα του μετά από τρία χρόνια που δεν είχαν ειδωθεί αφού αυτή ζει στην Γκαμπόν, ενώ ο παίκτης των Heat είχε βρεθεί από τα 16 του στις ΗΠΑ προκειμένου να κυνηγήσει μια καριέρα στο μπάσκετ. Αυτή η ιστορία είχε δύο συνέπειες αφού από τη μία μου θύμισε τον, θρυλικό στη Λάρισα, Henri Antchouet και από την άλλη έγινε η αφορμή για να ψάξω λίγο περισσότερο την ιστορία του Chris Silva. Ο Γκαμπονέζος, είναι ακόμα ένας παίκτης που βρέθηκε στους Heat χωρίς να έχει επιλεγεί στο draft και ήδη δείχνει ότι μπορεί να μετατραπεί σε έναν χρήσιμο παίκτη για την ομάδα, ως αλλαγή του Bam Adebayo. Πρόκειται για έναν σέντερ ύψους μόλις 2,03μ, ο οποίος παίζει με τρομερή ενέργεια κάθε φορά που μπαίνει στο παρκέ. Τα νούμερα του δεν είναι εντυπωσιακά (3,7π, 3,3ρ με 69,1% FG% και 68,3% στις βολές), όμως η ενέργεια που βγάζει στο παρκέ όταν αγωνίζεται είναι εντυπωσιακή. Ήδη από το πρώτο ματς της χρονιάς απέναντι στους Heat, ο Chris Silva αποθεώθηκε από τους οπαδούς της ομάδας, αφού μπήκε με το ματς στον πόντο και όταν βγήκε η διαφορά ήταν κοντά στους 20 πόντους. Από το USC τον ακολουθεί η φήμη ενός παίκτη που δουλεύει πολύ, κάτι που σχολίασε και ο προπονητής του πανεπιστημίου Frank Martin στο The Athletic και επίσης ένα χαρακτηριστικό που εκτιμούν αφάνταστα στον οργανισμό των Heat. Εκεί βρήκε έναν ακόμη πρώην παίκτη του Frank Martin o οποίος επίσης έκανε καριέρα στο Μαϊάμι χωρίς να έχει επιλεγεί νωρίτερα στο draft, τον Udonis Haslem. Όπως ίσως φαντάζεστε, ο δεύτερος τον έχει πάρει ήδη υπό την προστασία του στην ομάδα και αποτελεί τον μέντορά του εντός και εκτός παρκέ (σύμφωνα πάλι με την ιστορία από το The Athletic). Σύμφωνα με τον John Hollinger, οι Heat θα προσπαθήσουν να κάνουν το 2way συμβόλαιο του παίκτη μόνιμο τις επόμενες μέρες, αφού πιστεύουν ότι στο πρόσωπό του ίσως βρήκαν τον παίκτη που θα συμπληρώνει τον Adebayo. Η ιστορία και η μικρή (ως τώρα) επιτυχία του Silva, επιβεβαιώνει μια θεωρία που έχω και κατά καιρούς συζητάω με τον Δημήτρη. Σύμφωνα με αυτή, δεν έχει νόημα να επιλέγουν οι ομάδες center μέσα στη λοταρία, εκτός κι αν πρόκειται για κάποιο μοναδικό ταλέντο (πχ Towns, Embiid κλπ). Ο λόγος είναι ότι από τη μία οι ομάδες όλο και πιο συχνά παίζουν και με λιγότερους ψηλούς, από την άλλη, center που θα παίζουν άμυνα και θα σκοράρουν κατά βάση μετά από pick and roll, μπορούν να βρουν οι ομάδες σχετικά φθηνά είτε στην Ευρώπη (Theis), είτε στο Β γύρο (Gafford, Fernando) είτε και εκτός draft (Silva). Μέσα στη λοταρία θα περίμενα οι ομάδες να ψάχνουν είτε παίκτες που θα μπορούσαν να είναι δημιουργοί στην επίθεση (initiators), είτε φτερά που μπορούν να μαρκάρουν πολλές διαφορετικές θέσεις και έχουν είτε σουτ είτε καλή τεχνική και δημιουργία. Αυτές οι δύο κατηγορίες είναι πιο σπάνιες και οι ομάδες χρειάζονται αρκετούς τέτοιους παίκτες στο ρόστερ τους ώστε να είναι ανταγωνιστικές.

Για να επιστρέψω στην περίπτωση του Silva, δεν ξέρω αν θα κάνει μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ, αλλά ο συνδυασμός της προσωπικότητάς του μαζί με την ομάδα που έχει αρκετά παραδείγματα όπου μετέτρεψαν undrafted παίκτες σε πολύ καλούς ρολίστες (Udonis Haslem, Derrick Jones, Kendrick Nunn, Duncan Robinson, Tyler Johnson κτλ), με κάνει αρκετά αισιόδοξο.

Omen

Τρεις επιπλέον παίκτες τραβάνε τις ματιές μας μέσα στο Γενάρη:

• ● O Michael Porter Jr έδειξε -επιτέλους- όλο το επιθετικό του πακέτο στην 25αρα που έβαλε απέναντι στους Pacers. Mπούκες με την μπάλα στο παρκέ, off-ball κοψίματα προς το καλάθι, αθλητικά τελειώματα, καλό τρίποντο και ένα άρρωστο step back. Μη ξεχνάμε πως πριν τους τραυματισμούς, ο MPJ θεωρούταν τοπ-5 ταλέντο (οι τότε συγκρίσεις μιλούσαν για ένα μικρό Ντουραντοειδές) και αν αρχίσει σιγά-σιγά να βγάζει στο παρκέ το μεγάλο potential που διαθέτει, οι Nuggets αποκτούν ένα ακόμη τρομερό όπλο στην προσπάθειά τους για διεκδίκηση του πρωταθλήματος. 

• ● Οι Pistons φαίνεται πως αποδέχονται ότι δεν είναι για πολλά (και) φέτος, αναζητώντας ένα trade για τον Andre Drummond, και ίσως κάπως έτσι το φετινό τους pick, o Sekou Doumbouya, βρήκε 27 και 38 λεπτά στα δύο τελευταία παιχνίδια. Ο Γάλλος forward εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και έδειξε πολύ άνετος στο παρκέ, με τα στοιχεία που ξεχωρίσαμε σε πρώτη φάση να είναι -φυσικά- η αθλητικότητά του και η έξτρα αμυντική δυναμική που προσφέρει, παράλληλα όμως και ένα πολύ καλό release στο περιφερειακό σουτ. Το σημαντικότερο είναι πως ο Doumbouya δεν έδειξε καθόλου τρακαρισμένος με τον έξτρα χρόνο και περιμένουμε να δούμε τι άλλα στοιχεία έχει το παιχνίδι ενός project με μεγάλο ενδιαφέρον.

• ● Ποτέ δεν αμφιβάλλαμε για το επιθετικό ταλέντο του Naz Reid. Η άμυνά του ήταν αυτή που μας προβλημάτιζε (εμάς και όλους τους GM του ΝΒΑ, αφού ο παίκτης δεν επιλέχθηκε στο draft), όμως οι τραυματισμοί των Towns, Vonleh και Layman στους Timberwolves του έδωσαν την ευκαιρία να παίξει και αυτός την άρπαξε από τα μαλλιά. Έχει ήδη παίξει πέντε παιχνίδια και έχει 8 πόντου;, 2,6 ριμπάουντ και 36% στα τρίποντα σε πέντε προσπάθειες. Ίσως αυτά τα πέντε παιχνίδια να είναι αρκετά για να τον καθιερώσουν στο rotation των Λύκων. Η επιστροφή των τραυματιών θα δείξει κατά πόσο αυτό θα είναι αλήθεια.

Σημειώσεις

Νούμερα και στατιστικά από τα stats.nba.com/, basketball-reference.com και cleaningtheglass.com/stats/, όπως αυτά ίσχυαν μέχρι την Κυριακή 5/1.