Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από την Ζαλγκίρις δίκαια , με έναν δημοφιλώς αναπάντεχο τρόπο. Δεν κατάφερε σε τρία παιχνίδια της σειράς να παίξει καλή άμυνα και να ρίξει τα ποσοστά των Λιθουανών , ενώ στην επίθεση ήταν ο γνωστός Ολυμπιακός των κακών ποσοστών και της κυριαρχίας των sets γύρω από τον Βασίλη Σπανούλη. Η συνταγή εδώ και χρόνια πήγαινε μια χαρα, φέρνοντας διαδοχικές επιτυχίες, αλλά φέτος απέτυχε, τελικά μάλλον προβλέψιμα.

Σκούρα τα πράγματα. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός βρίσκονται στο 1-2, έχοντας να σπάσουν έδρες ομάδων που δείχνουν να βελτιώνονται. Οι πράσινοι μοιάζουν πιο ικανοί, όμως ο Γιουλ πήρε ήδη το παιχνίδι που ήθελε για να ξεσκουριάσει. Οι ερυθρόλευκοι σίγουρα έχουν τις δυνατότητες, όμως οι δυνάμεις και το μυαλό τους φάνηκε να τους εγκαταλείπουν. Την ίδια στιγμή, Χίμκι και Μπασκόνια αντιστάθηκαν σθεναρά στα δύο μεγάλα φαβορί, με το 2-2 να μη μοιάζει απίθανο στις σειρές που δεν μας αφορούν. Ας δούμε τις κατηγορίες ενός "γρήγορου" ριμπάουντ.

Θα μιλήσουμε σήμερα για το τρίτο παιχνίδι της σειράς Ζαλγκίρις - Ολυμπιακός, προκειμένου να δούμε αν μπορεί να σωθεί η παρτίδα στο τέταρτο. Δεν θα μιλήσουμε για τον Σφαιρόπουλο γενικά , ούτε για τον Ολυμπιακό γενικά, διότι όλοι το λένε από την αρχή της χρονιάς ότι ο προπονητής πρέπει να φύγει και η ομάδα να αλλάξει τελείως πορεία. Συνεπώς, αυτά τα ζητήματα είναι λυμένα, πάμε παρακάτω.

Χθες είχα την γιορτή μου, ο Ολυμπιακός ταξίδεψε στο Κάουνας και διάβασα μια παλιότερη συνέντευξη του Μάνου Χατζιδάκι στον Ταχυδρόμο από το 1973, όταν στην Ελλάδα υπήρχε χούντα. Χθες συνέβησαν κι άλλα πράγματα, υποθέτω, όμως ο καθένας εστιάζει την καθημερινη του ματιά σε διαφορετική κουκίδα. Τουλάχιστον μέχρι το βράδυ, όταν και η επικοινωνία με το Τορόντο ήταν επιβεβλημένη...

H Ζαλγκίρις ήταν η φυσικά η μεγάλη κερδισμένη της πρώτης αγωνιστικής των πλέι όφ, καθώς επέστρεψε εκ νέου από καλή διαφορά του αντιπάλου και κατάφερε στην παράταση να αλώσει το εκνευρισμένο ΣΕΦ. Το παιχνίδι είχε τόση αγωνία, που μέχρι και ο διπλανός μου ενέδωσε και συναίνεσε στο να καπνίσω το τελευταίο μου μάλμπορο δίπλα του, μήπως και αλλάξει το γούρι. Συνήθως βγαίνω έξω, αλλάξαν οι εποχές. Βέβαια ο Σπανούλης παρέμεινε Σπανούλης, από κάθε άποψη. Η εμφατική νίκη του Παναθηναϊκού επί της Ρεάλ ήταν το δεύτερο μεγάλο αποτέλεσμα, με την επικράτηση της Φενέρ να έρχεται εξίσου προβλέψιμα με εκείνη της ΤΣΣΚΑ επί της Χίμκι. Μεθοδικά κέρδισε η πρώτη, με την κλασική αρωγή της διαιτησίας η δεύτερη. Πάμε να δούμε τις κατηγορίες του πρώτου "μακρινού ριμπάουντ" των πλέι οφ.

Ωραίες οι δυο εβδομαδες διακοπών, καλώς ξαναβρισκόμαστε.

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται τρεις νίκες μακριά από ένα ακόμη φάιναλ φορ και θεωρητικά θα τα καταφέρει. Η Ζαλγκίρις στέκεται απέναντι του με αυτοπεποίθηση και έλλειψη άγχους, καθώς η φετινή της πορεία ξεπέρασε ήδη τις προσδοκίες, όμως τα πνευματικά αυτά πλεονεκτήματα συνήθως τα ισοσκελίζει το καλύτερο μπάσκετ , η εμπειρία, η γνώση και το ταλέντο. Οι ερυθρόλευκοι υπερτερούν εκ των προτέρων στα τρία από τα τέσσερα και μένει απλώς να παίξουν καλύτερα για να βρεθούν στο Βελιγράδι, εκεί όπου μπορεί κάλλιστα να βρεθεί και ο Παναθηναϊκός και να γίνουν ωραίοι τσαμπουκάδες και λοιπές ομορφιές. Πίσω στο παρόν, για να αντιστραφεί το σενάριο (από την Πειραιωτικη σκοπιά πάντα) , ο Σάρας θα πρέπει να κερδίσει τρεις φορές κατά κράτος στην μάχη της ομαδικότητας. Ενδεχόμενη πρόκριση της Ζαλγκίρις θα αποτελεί πρώτα από όλα ένα δικό του προπονητικό επίτευγμα έναντι του αντιπάλου κόουτς. Δεν νομίζω πως θα συμβεί, παρόλα αυτά το παρελθόν (βλ. Σιένα) καλεί για την δέουσα προσοχή.

Ρε τι γίνεται... Η τελευταία αγωνιστική της Ευρωλίγκα έφερε μια (κατά μέρος) απρόσμενη ανατροπή. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε με το πλεονέκτημα έδρας απέναντι στην Ρεάλ , χάρη στη δική του νίκη επί της Μιλάνο στην παράταση και χάρη στην ήττα του Ολυμπιακού από την Ζαλγκίρις στο μισοάδειο ΣΕΦ, η οποία ήρθε και εκείνη στον έξτρα χρόνο. Το φινάλε των δύο παιχνιδιών ήταν για να κάτσει κανείς και να βάλει ένα κρασάκι στο ανοιξιάτικο μπαλκόνι, να μυρίσει τις βιολέτες και να φιλοσοφεί με τις ώρες. Οκ, λίγο καμμένο ακούγεται, αλλά μισό...

Ο γκαρντ της Φενέρμπαχτσε, Κώστας Σλούκας, παραχώρησε συνέντευξη στο ισπανικό περιοδικό Fullbasket (από όπου και η φωτογραφία), από την οποία μπορεί κανείς να σταχυολογήσει ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, που αφορούν τόσο την προσωπική του εξέλιξη, όσο και το πλαίσιο του αθλήματος στην χώρα μας. Φυσικά, ο αθλητής δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο παρόν περιβάλλον του, δηλαδή την πρωταθλήτρια Ευρώπης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Παρακάτω θα βρείτε τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης, την οποία θα διαβάσετε ολόκληρη παρακάτω.

Μία αγωνιστική πριν το τέλος της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκα, οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού προβληματίζονται. Οι ερυθρόλευκοι έχουν τρεις ήττες στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια, άλλοτε παίζουν καλά και χάνουν (ΤΣΣΚΑ, β' ημίχρονο με Μάλαγα), άλλοτε παίζουν μέτρια και κερδίζουν (Εφές), άλλοτε παίζουν τελείως χάλια (λίγο Μάλαγα, Μπαρτσελόνα). Σταθερότητα στην απόδοση πάντως δεν έχουν, την ώρα που δύο υποψήφιοι αντίπαλοι δείχνουν "να είναι καλά", που θα λεγε και μια ψυχή. Η Μπασκόνια έρχεται φορτσάτη, με επιθετικό μπάσκετ και συνεχόμενες εμφατικές νίκες και η (λιγότερο πιθανή) Ζαλγκίρις κέρδισε την ΤΣΣΚΑ αγωνιζόμενη όμορφα. Ο Ιτούδης μίλησε για έλλειψη κινήτρου, όμως λίγο έπεισε. Την ίδια έλλειψη θεωρητικά η ΤΣΣΚΑ θα μπορούσε να την νιώθει στα μισά παιχνίδια. Δύο τουλάχιστον σύνολα κάτω από τον Ολυμπιακό μοιάζουν σε φόρμα, με την διασταύρωση με ΠΑΟ ή Χίμκι να βρίσκεται στην σφαίρα της απιθανότητας. Πρέπει να ανησυχούμε;

To προηγούμενο καλοκαίρι ο 23χρονος Μάρκο Γκούντουριτς μετεγγράφηκε στην Φενέρμπαχτσε ως ένα αξιόλογο επιθετικό ταλέντο, το οποίο θα χρειαζόταν σίγουρα μια κάποια κατεργασία. Στον Ερυθρό Αστέρα είχε φανεί ήδη δύο σεζόν πριν, πως επρόκειτο για έναν νεαρό που δεν φοβόταν να βάλει χέρια και πόδια στην φωτιά και που είχε σίγουρα καλό σουτ και το σωστό ύψος για πλάγιο παίκτη (1,96) στις χαμηλές θέσεις. Από την άλλη , το ταμπεραμέντο του οδηγούσε συχνά σε εξεζητημένες επιλογές, με πολλά τρίποντα μετά από τρίπλα ή επάνω σε άμυνα και σκοτωμένες προσπάθειες ανάμεσα σε ένα σωρό κόσμο. Ενίοτε, ο Γκούντουριτς έδινε με αυτό τον τρόπο νίκες στον Ντέγιαν Ράντονιτς, όμως στο μεταξύ τα Gloška planina¹ είχαν γεμίσει από μπάλες. Mε 30% από το τρίποντο σούταρε στην τελευταία του χρονιά ο Μάρκο , ο οποίος έδειχνε ξαφνικά στάσιμος, με τις εμφανίσεις του στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ να συμπληρώνουν ένα παζλ , πάνω στο οποίο διαγραφόταν ολοκάθαρα η φράση: "πόσο θα τον αντέξει αυτόν ο Ομπράντοβιτς;".