Η πρώτη πεντάδα
1. 27 πόντοι και 10 ασίστ ήταν ο απολογισμός του διδύμου βασικών γκαρντ της Μιλάνο, Τζέιμς και Νέντοβιτς. Το κυριότερο; To σατανικό 66,6% στα σουτ, το οποίο είναι βασικά και το κύριο ζητούμενο για την μακροημέρευση της ομάδας στην διοργάνωση. Οι δυο υπερταλαντούχοι κοντοί των Μιλανέζων παρασύρονται συχνά από το ξερό τους κεφαλι και καταφεύγουν σε πολυβολισμούς, που δεν οδηγούν πουθενά. Αν ο Πιανιτζιάνι καταφέρει να βρει την πολυπόθητη ισορροπία και να κρατήσει σε λογικά επίπεδα τις προσπάθειες τους, τότε ως δια μαγείας θα ράψει μέχρι και κουστούμι πρόκρισης. Οκ φτάνει, ουτοπία δεν υπάρχει.
2. Ο Τζέισον Γκρέιντζερ ήταν ο καλύτερος του γηπέδου στον Κάουνας. Απόλυτα οικονομικός (5/7 τρίποντα), συνόδευσε τους 15 πόντους του με 4 ασίστ και μόλις ένα λάθος σε περίπου 24 λεπτά συμμετοχής και έδωσε τον κατάλληλο ρυθμό στο σύνολο του Πέντρο Μαρτίνεθ. Οι Βάσκοι έπαιξαν "ελεγχόμενα γρήγορα" και είχαν σημεία αναφοράς τόσο στην περίμετρο, όσο και στη ρακέτα (Σενγκέλια). Αντίθετα, η Ζαλγκίρις αγκομαχούσε να σκοράρει σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, εγκλωβισμένη πολλές φορές σε σχήματα χωρίς σουτέρ. Οταν στο τρίτο δεκάλεπτο βρέθηκαν μαζί στο παρκέ οι Γουόκαπ και Βέστερμαν, η έλλειψη ικανών σουτέρ έβγαζε μάτι. Μόλις 11 προσπάθειες για τρίποντο πήραν οι Λιθουανοί, οι οποίοι θα πρέπει και φέτος να βγάλουν αυτοματισμούς στο μάξιμουμ, προκειμένου να πάρουν υψηλά ποσοστά από κατά τεκμήριο μέτριους σουτέρ.
3. Το 21.55 είναι ο μέγιστος χρόνος συμμετοχής οποιουδήποτε παίκτη της Ρεάλ Μαδρίτης στην αναμέτρηση απέναντι στην Νταρουσάφακα, εκεί όπου οι Μαδριλενοι σκόραραν χαλαρά 109 πόντους με ποσοστά στα Ιμαλάια. Το συγκεκριμένο νούμερο ανήκει στον Γιουλ, θα μπορούσε να ανήκει και σε κάποιον άλλον. Από την σύνθεση έλειπαν οι Αγιόν και Τόμπκινς, παρόλα αυτά δεν επιβαρύνθηκε κανείς, κάτι που αναμένεται σε συνέχεια. Παρεμπιπτόντως, για να δουλέψει ένα ρόστερ 14 ετοιμοπόλεμων, που λίγο εώς πολύ ξέρουν όλοι μπάσκετ, χρειάζεται οι γκρίνιες να πλησιάζουν το μηδέν και τα στόματα να είναι γενικώς βουλωμένα.
4. 70-60-80. Λοιπόν, αυτά είναι τα ποσοστά με τα οποία σούταρε η Εφές σε δίποντα, τρίποντα και βολές προχθές, όταν διέλυσε συνοπτικά την Μπάγερν στο Μόναχο. Το φχαριστήθηκα, δεν σας το κρύβω, πρώτον διότι δεν μπορώ τις ομάδες-συμπάθειες του Μπερτομέου, δεύτερον διότι άλλο ένα ξεκίνημα με 0-4 or something από τους Τούρκους δεν θα αντεχόταν. Το ρόστερ μπορεί να μην είναι ντε και καλά για να καταπιεί τα πάντα, όμως είναι καλό για την διοργάνωση να είναι ανταγωνιστικό από την αρχή. Ετσι κι αλλιώς, η Μπάγερν θα πάει αργά ή γρήγορα στον αγύριστο, κι ας κάνει μερικές νίκες-ζημιές, που θα επιβεβαιώσουν προσωρινά την ρήση "όλοι οι αντίπαλοι είναι επικίνδυνοι". Για τον Μπαλμπάι δεν θα γράψω τίποτα.
5. H άμυνα στο πικ εν ρολ έχει γίνει επιστήμη, που λέει ο λόγος, με αποτέλεσμα οι "κλασικές" συνεργασίες κοντού-ψηλού να λιγοστεύουν. Αν μία ομάδα μπορεί να υποστηρίξει αυτού του είδους τους συνδυασμούς πάντως, αυτή είναι η Φενέρ, η οποία εκτέλεσε με επιτυχία τέσσερις. Οκ, ο αντίπαλος δεν ήταν ο πιο ισχυρός, όμως η παρουσία του Γιαν Βέσελι αποτελεί εγγύηση πως μέχρι και οι μπάλες που κατευθύνονται στις κερκίδες, μπορεί να καταλήξουν στο καλάθι και ο Μαχμούμτογλου να γράψει ασίστ.
Mην το γελάτε, είναι σημαντικό. Με τον Σλούκα πλέι μέικερ και τον Βέσελι σέντερ, είναι σχεδόν αδύνατο να μαρκάρει κανείς το πικ εν ρολ με δύο μόνο παίκτες. Η βοήθεια θα έρθει περίπου αναγκαστικά. 19 πόντοι, 11 ριμπάουντ και 3 ασίστ ο τελικός απολογισμός του Τσέχου.
Τhe X Factors
Σάσα Βεζένκοφ και Θανάσης Αντετοκούνμπο προσέφεραν το κάτι παραπάνω σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκο, προκειμένου να ανοίξουν τις διαφορές από τους αντιπάλους τους. Και αν για τον δεύτερο ήταν περίπου γνωστό ότι μπορεί να βγάλει ενέργεια, να κλειδώσει αντιπάλους και να ανανεώσει κατοχές, η close out επίθεση του πρώτου ήταν κατά έναν τρόπο μια έκπληξη. Τα πατήματα του Βεζένκοφ στη ρακέτα της Χίμκι ήταν πολύ σταθερά και η χρήση του σώματος στα τελειώματα υποδειγματική. Βέβαια, όσοι είχαν παρακολουθήσει την πρόοδο του στην μπαρτζωκική (sic) χρονιά της Μπάρτσα, μάλλον δεν έμειναν και με ανοιχτό το στόμα. Το ρεπερτόριο του Σάσα έχει εμπλουτιστεί 1-2 χρόνια τώρα, απλώς οι Καταλανοί είναι μάλλον οι καλύτεροι στην Ευρώπη στην καταστροφή του ταλέντου. Leo likes this.
Ο Ολυμπιακός και ο Σβεντ
Το μπλε πουλί των διακοπών (μου) έκανε μια cameo εμφάνιση στα περίχωρα της Μόσχας, γεμίζοντας τους φιλάθλους του Ολυμπιακού με αισιοδοξία και κάνοντας κάποιους ψύχραιμους δημοσιογράφους να μιλήσουν μέχρι και για φάιναλ φορ. Πολύ λογικό. Τώρα όλοι περιμένουν το σπάνιο πτηνό και στο ΣΕΦ την επόμενη Παρασκευή, με την ελπίδα ότι στην Βασκονία οι ερυθρόλευκοι θα παρουσιάσουν ένα ανάλογο πρόσωπο, κι ας χάσουν στην τελική. Ποιο είναι όμως το ανάλογο πρόσωπο; Το βασικό πλεονέκτημα σε σχέση με την Χίμκι ήταν ο πλουραλισμός. Ο Σπανούλης πήρε την μπάλα στην αρχή του αγώνα και έδωσε εκείνος τον ρυθμό, κάτι αναμενόμενο. Αφότου όμως ο αρχηγός παρέδωσε την σκυτάλη, οι υπόλοιποι ήταν έτοιμοι να μοιραστούν καθήκοντα και μπάλες. Σε αυτή την μοιρασιά, η υποβόσκουσα λογική ήταν "take your shots". Δισταγμός στην εκτέλεση δεν υπήρξε σε κανένα σημείο, οι παίκτες δεν φοβόντουσαν να απελευθερώσουν το χέρι και τα ποσοστά κατέληξαν σε υψηλά επίπεδα. Οι 25 ασίστ είναι αριθμός σχεδόν πρωτόγνωρος, όμως προσέξτε: Δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της διάθεσης για πάσα, αλλά και της διάθεσης για σουτ. Οι πάσες πηγαίνουν στον βρόντο αν δεν σουτάρεις.
Δεν θα γράψω παραπάνω για τον Ολυμπιακό, καθώς μέσα στη μέρα ο Αλεξ θα βγάλει το πρώτο του μπλογκ για φέτος. Παρόλα αυτά, αξίζει μια αναφορά στην μονόπαντη επίθεση της Χίμκι, που πήρε μόλις δύο πόντους από τον πάγκο και έδωσε 16 προσπάθειες για τρίποντο στον θαυμάσιο Αλεξέι Σβεντ. Ο Σβεντ κάπου το πήρε πάνω του, όταν είδε τον Κρόκερ να σταματά απέναντι στα τριάρια των ερυθρόλευκων και τους συμπαίκτες του να χάνουν ελεύθερα τρίποντα, προϊόντα της δικής του δημιουργίας. 3/18 πίσω από τα 6,75 είχαν οι υπόλοιποι, δεν είναι να απορείς. Παρόλα αυτά, δίκιο έχει και ο Μπαρτζώκας όταν λεει ότι ο ένας δεν μπορεί να κερδίσει τους πέντε. Αν θέλετε την γνώμη μου πάντως, το πρώτο που πρέπει να ψάξει η Χίμκι είναι οντότητα στη ρακέτα, ώστε οι διάφοροι Μιλουτίνοφ να μην είναι τόσο άνετοι στις βοήθειες τους ή στην άμυνα του "μέσου χώρου" στο πικ εν ρολ.
Ο Παναθηναϊκός
Μια χαρά ήταν η πρεμιέρα του τριφυλλιού στην διοργάνωση, τηρουμένων των αναλογιών. Η νίκη ήρθε χωρίς πολύ κόπο στο τέλος, ενώ η επίθεση δούλεψε αληθινά καλά για την εποχή. Ειδικά στο πρώτο δεκάλεπτο, όπου συνήθως οι ομάδες μπαίνουν με το playbook στο κεφάλι, οι πράσινοι παρουσίασαν όμορφους συνδυασμούς και έβγαλαν πολύ σωστά σουτ, με διάφορους τρόπους. Μου άρεσε πολύ το κάθετο passing game παιχνίδι του Καλάθη, σε όποιον έβγαινε μόνος του στην καρδιά της ρακέτας, εκεί όπου ο ΠΑΟ χτύπησε καίρια, τραβώντας κατά διαστήματα την άμυνα των Ισραηλινών ψηλά. Here you go.
Eχουν σημασία κάτι τέτοια, τώρα που είμαστε στην αρχή, διότι οι ομάδες χτίζουν τις συνήθειες τους. Καθώς λοιπόν είναι φανερό πως ο Πασκουάλ έτσι κι αλλιώς θα παίζει τον Παπαπέτρου με πλάτη και θα ψάχνει γενικώς διάφορες ευκαιρίες πίσω από off ball screens, η εγκατάσταση κάποιων τέτοιων έξτρα στοιχείων θα δώσει στο παιχνίδι πλουραλισμό.
Στα θετικά καταγράφεται φυσικά η καλή βραδιά του Λοτζέσκι, η φαινομενικά άμεση προσαρμογή του Λάνγκφορντ σε ρόλο χωρίς τρίπλες και η κατά κράτος επικράτηση στην μάχη των κατοχών. Έξι παραπάνω επιθετικά ριμπάουντ και επτά λιγότερα λάθη σημαίνουν αυτομάτως 13 περισσότερες ευκαιρίες για σκορ σε σχέση με τον αντίπαλο. Η Μακάμπι σούταρε με πολύ καλά ποσοστά, αλλά έχασε κατά κράτος την μάχη της δύναμης και των διεκδικήσεων. Επίσης, όταν ο τρομερός Ουίλμπεκιν κουράστηκε, δεν βρήκε λύσεις από πουθενά αλλού, καθώς η θετικότατη εμφάνιση του Μπλακ ήταν απόρροια εκείνης του πλέι μέικερ και με σκέτο Ρολ δεν κέρδισε κανείς. Παρεμπιπτόντως, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να μην είχε επιτρέψει στον Ουίλμπεκιν να βρει ρυθμό, αν δεν τον έπαιζε under στις πρώτες επιθέσεις, αλλά τέλος πάντων. Στη φάση που βρισκόμαστε, περισσότερο σκεπτικισμό φέρνει η ανισορροπία στα λεπτά της περιφερειακής τετράδας, παρά η μέτρια αμυντική συμπεριφορά. Τη λύση του γρίφου ίσως κρατάει ο Θανάσης, που αν σταθεροποιήσει την απόδοση του σε έστω παραπλήσια επίπεδα, θα επιτρέψει στον Λοτζέσκι να παίρνει παραπάνω χρόνο στην θέση 2. Φτάνει όμως, so far so good.
To avatar
Mάλλον θα πρέπει να πάψουν οι όψιμοι "θα-πω-τον-πιο-ξεκάρφωτο-παίκτη-που-θα-κάνει-φέτος-το-στεπ-απ" να περιμένουν την μετάβαση του Μαόντο Λο στο επόμενο επίπεδο. Πιθανώς να μην συμβεί ποτέ. Τα 15 λεπτά του πρωην παικτη της Μπάμπεργκ απέναντι στην Εφές ήταν μια κανονική καταστροφή. 0/3 σουτ, 2 λάθη, 3 φάουλ και -7 στο άτυπο ranking. Ο Λο έχει φτάσει 26 χρονών, όχι αστεία. Όταν τον έφερε ο Τρινκιέρι στην Βαμβέργη έδειχνε πολλά υποσχόμενος, πλέον μοιάζει πιθανότερο να κάνει μια καριέρα τύπου Στάιγκερ.
To play
Ενα πολύ όμορφο out of bounds play για την Ρεάλ, με τον Κοζέρ να κάνει την επαναφορά και την επίθεση της Ρεάλ να μπερδεύει την άμυνα με τις επιλογές που του δίνει σε σκριν χαμηλά. Δείτε το.
Και κάτι ακόμη...
Ποιο είναι άραγε το μεγαλύτερο πρόβλημα ενός παίκτη που βγάζει σχεδόν απροβλημάτιστα 12 ασίστ; Στον Ερτέλ καταλογίζουν οι πάντες πλέον μέτρια οργανωτική ικανότητα, όμως σε τι συνίσταται αυτή; Αν ήταν το "ριμπάουντ" ακαδημαϊκό paper, θα έλεγα στην εισαγωγή πως "in the following analysis, I want to argue that the basic problem with Heurtel is neither his court vision, nor his passing skills, but rather his ill-advised shooting choices, which in turn cause reverberations in various aspects of team play, most notably spirit". Με άλλα λόγια "Heurtel macht schlechte Schläge", o Eρτέλ παίρνει πολύ κακά σουτ. Aυτό είναι ένα στοιχείο που επίσης καταδεικνύει και μέτρια σχέση με τον καθορισμό του ρυθμού. Φανταστείτε να είστε συμπάικτες του και να τον βλέπετε ξαφνικά να παίρνει ξεκάρφωτα τρίποντα ή να ορμάει στο mid range με χέρια από πάνω του. Ε, δεν λέτε, γιατί όχι κι εγώ; To προχθεσινό 2/11 ισοσκέλισε την όποια δημιουργία, αν και για να λέμε την αλήθεια, ούτε ο Πάνγκος βλεπόταν. Ο Καναδός είναι άκρως απαραίτητος για την Μπάρτσα, ήδη από τώρα.
Αντε λοιπόν, καλό Σου Κου και καλή σεζόν. Εχει συννεφιά και ψυχρούλα, ο,τι πρέπει για να μπει λίγη κόκκινη σάλτσα στο φαγητό και τα ξινόμαυρα να αρχίσουν να ανοίγουν.
