Η πρώτη πεντάδα
1. Η "σκληράδα" δεν είναι το φόρτε της Αρμάνι και η Ρεάλ επιστράτευσε τον πιο σκληρό καρ... παίκτη που έχει στο ρόστερ της για να κάμψει τις ορέξεις των Ιταλών. Ο Αργεντινός πόιντ γκαρντ έμεινε στο παρκέ για 33 ολόκληρα λεπτά και έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του στη διοργάνωση. Σημείωσε 21 πόντους με 2/4διπ, 4/τρ, 5/β, 4ριμπ, 7ασ, 1κλ, 1λάθος και 32PIR. Κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να χαρακτηρίσει αυτήν την απόδοση ως την "δικαίωση της σιχαμάρας".
2. Είναι γνωστή σε όλους μας η ικανότητα του Γάλλου της ΤΣΣΚΑ να μπαίνει σε λειτουργία "ρομπότ", όποτε τα πράγματα ζορίζουν για την ΤΣΣΚΑ, ειδικά στη ρέγκιουλαρ σίζον. Οι Ρώσοι συνάντησαν σθεναρή αντίσταση στην έδρα της Μακάμπι, η οποία παρότι δεν είχε σε καλή μέρα τον κινητήριο μοχλό της, Σκότι Γουίλμπεκιν, παρέμεινε στην διεκδίκηση της νίκης καθ'όλη τη διάρκεια του αγώνα. Ο Νάντο Ντε Κολό όμως είχε ένα εξαιρετικό βράδυ και ως συνήθως, όταν ο Ντε Κολό έχει ένα εξαιρετικό βράδυ, η ΤΣΣΚΑ κερδίζει παντού. Αποχώρησε από την πρωτεύουσα του Ισραήλ, αφού πρώτα φιλοδώρησε την ομάδα της πόλης με 27π, 1/2β, 7/10διπ, 4/6τρ, 5ασ, 3ριμπ, 4 κλεψίματα και μόλις 1 λάθος σε 33´ παιχνιδιού.
3. Η Γκραν Κανάρια έψαχνε την πρώτη της νίκη της ιστορίας της στη διοργάνωση και η συγκυρία της υποδοχής της Μπαρτσελόνα στις Κανάριες Νήσους, προσέφερε την ιδανική ευκαιρία. Πάει καιρός τώρα άλλωστε που η Μπαρτσελόνα αποτελεί περισσότερο "εύκολο θύμα", παρά αντίπαλο που προκαλεί δέος. Μπορεί η "Γκράνκα" να κυνηγούσε στο σκορ στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, βρισκόμενη πίσω με 72-79 στο 35', ωστόσο στο τέλος πήρε μία οριακή νίκη που πανηγυρίστηκε δεόντως. Κορυφαίος των νησιωτών ο Κρίστοφερ Έβανς ο οποίος σημείωσε 19 πόντους με 6/8διπ, 1/3τρ, 4/4β, 4ριμπ, 5ασ,1κλ, 1λ, 24PIR, δείχνοντας ότι πρόκειται για παίκτη που έχει την ποιότητα να σταθεί στο επίπεδο της Ευρωλίγκα και με το παραπάνω.
4. Τα ριμπάουντ των δύο σέντερ του Παναθηναϊκού. Λάσμε και Γκιστ μάζεψαν 3 ριμπάουντ συνολικά σε 46' λεπτά συμμετοχής, απέναντι σε μια ομάδα επί της οποίας θα έπρεπε να κυριαρχήσουν απόλυτα στον αέρα. Οι Ραντόσεβιτς, Μπαρτέλ και Γουίλιαμς μάζεψαν 6 ριμπάουντ όλοι μαζί, κι όμως ο ΠΑΟ κατάφερε να πάρει λιγότερα ριμπάουντ από τη Μπάγερν (30-29). Χαρακτηριστικό είναι πως αν εξαιρέσει κανείς τον Μήτογλου, κανένας παίκτης των πρασίνων δεν πήρε πάνω από τρία ριμπάουντ. Τα μπλοκ άουτ δεν δούλεψαν ποτέ, με αποτέλεσμα τη ζημιά στα "σκουπίδια" να την κάνουν οι περιφερειακοί των Γερμανών, καθώς Λούτσιτς, Ντζέντοβιτς και Γιόβιτς μάζεψαν σχεδόν τα μισά ριμπάουντ της ομάδας τους (13/30). Τόσο ποιοτικά, όσο και αθλητικά, οι ψηλοι του Παναθηναϊκού είναι σαφώς καλύτεροι από τους αντίστοιχους της Μπάγερν, οπότε αν αυτή η απόδοση στον συγκεκριμένο τομέα δεν δείχνει λάθος πνευματική προσέγγιση, τότε πραγματικά δεν ξέρω τι διάολο δείχνει.
5. Ο Σέρβος σέντερ του Ολυμπιακού έκανε ένα καταπληκτικό παιχνίδι, πιθανότατα το καλύτερό του στη διοργάνωση. Αποτέλεσε την σταθερά της ομάδας του στο νικηφόρο πέρασμα από την Χώρα των Βάσκων. Απέναντι στην Μπασκόνια υπήρξε πραγματικά ασταμάτητος, αλλά θα πρέπει να είμαστε δίκαιοι και να αποδώσουμε τα εύσημα και στους γκαρντς της ομάδας του και ιδίως στον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος τον αξιοποίησε ιδανικά "βλέποντάς" τον κάθε φορά που έκλεινε πάνω του δεύτερος παίκτης στο ντράιβ. Όταν ξαναμπήκε στο παρκέ στο τελευταίο τρίλεπτο, με τον Ολυμπιακό να "πίνει νερό" κατά τη διάρκεια της ύστατης προσπάθειας των Βάσκων, οι Πειραιώτες βρήκαν και πάλι το σημείο αναφοράς τους στην επίθεση και έλεγξαν ξανά τα αμυντικά ριμπάουντ. Ο είναι-στάσιμος-δεν-κάνει-διώχτον-φέρεενανναπηδάει "Μιλού" ηρέμησε το παιχνίδι της ομάδας του και "έφαγε" λαίμαργα όλες τις μπουκιές που τον τάισαν οι συμπαίκτες του. Kudos to Spanoulis! Η στατιστική του, σε 31' 23π (ρεκόρ καριέρας), 9/13διπ, 5/6β, 11ριμπ, 1ασ, 2κλ, 1λ, 33PIR.
O Oλυμπιακός (Giorgos B.)
Παίζει άραγε πολύ καλά ο Ολυμπιακός για την εποχή; Είναι λογική μια τέτοια εικόνα; Το λάθος με τέτοιου είδους αναρωτήσεις είναι ότι εστιάζουν στην απόδοση, την ώρα που το κύριο ζητούμενο Οκτώβρη μήνα είναι η νοοτροπία ή αν θέλετε η αγωνιστική κατευθυνση. Οι ερυθρόλευκοι δεν έχουν παίξει κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο, ούτε έχουν μαγέψει με τους αυτοματισμούς τους. Όμως, συνεχίζουν να αγωνίζονται υπό την φιλοσοφία, "αν βρούμε ένα σουτ θα το πάρουμε" και επίσης φαίνεται πως έχουν προσθέσει και το "όποιος κι αν χρειαστεί να το πάρει". Μερικά τρίποντα των Τουπάν και Παπανικολάου ίσως είναι η καλύτερη ένδειξη προς αυτή την άποψη. Επίσης, η είσοδος του Βεζένκοφ στα τελευταία λεπτά αντί του Πρίντεζη, μετά την τάπα του Σενγκέλια, δείχνει πως ο προπονητής νοιάζεται πρώτα από όλα για την συγκυρία και μετά για την ιεραρχία. Ο Σασα έβαλε το πρώτο του καλάθι περίπου 3 λεπτά πριν το τέλος και το δεύτερο λίγο αργότερα. Οποιος χρειαστεί...
Επίσης, ο Μπλατ δείχνει πιστός στην διακύρηξη του περί διαφορετικής χρήσης του Σπανούλη. Οι αναλυτές μπορούν να πάρουν το πρώτο ημίχρονο και θα βρουν τριγωνάκια, off ball εκτελέσεις, hand off και τρίποντα, side pick n roll, πικ με το 1-4. Η μπάλα δεν έχει φύγει φυσικά από τα χέρια του αρχηγού (8 ασίστ είναι αυτές), όμως ο τρόπος που την παίρνει είναι συχνά διαφορετικός. Δεν θα τον δείτε (συνήθως) να ταλαιπωρείται να βγει από δυο και τρία σκριν , πέφτοντας επάνω σε ένα χορό από σώματα. Πολλές φορές χθες, μετέφερε μάλιστα την κατοχή από την άμυνα στην επίθεση, λες και ήταν ο ... Μάντζαρης. Η διαφορά σχηματικά, και σε μία πρόταση, είναι η εξής: o Σπανούλης κινείται κυρίως στην περιφέρεια, καθόλη την διάρκεια της επίθεσης, από την αρχή μέχρι το τέλος.
Καθότι βρισκόμαστε εν μέσω του "ριμπάουντ", δεν γράφω περισσότερα. Η άμυνα παντως, για την οποία ο Αλεξ θα σας πει ωραία πραγματα το Σαββατο αν εχουμε πατήσει την Αρμάνι, λειτουργεί πάρα πολύ καλά. Πριν μπούμε και εδώ σε λεπτομέρειες (πχ πώς κατευθύνεται η επίθεση σε ένα κομματι του γηπέδου), ας ρίξουμε μια ματιά και στην εκάστοτε στελέχωση. Ο Μιλουτίνοφ πχ, στα δυο παιχνίδια μέχρι στιγμής, έχει εκτελεσει στην εντέλεια κάθε είδους αμυντική κίνηση, ενώ ο Τουπάν πήγε περίφημα στον χθεσινό του ρόλο ως γκαρντ σε σχήματα με τρεις (ουσιαστικά) φόργουορντ, περιορίζοντας τα λεπτά του Μάντζαρη σε 8 και κάνοντας τους απανταχου απαυδησμένους να ανακυρηξουν τον Μπλατ barba tenus sapientes, κι ας μην έχει ο κόουτς μούσι. Καθώς έφτασα ένα βήμα εγγύτερα στον Σκουντή, παραδίδω εκ νέου την σκυτάλη στον Πέτρο, που θέλει να συνεχίσει να γράφει για τον Θρύλο.
Το play
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού διαβάζει άριστα το νταμπλ τιμ, όποτε επιχειρεί να διεισδύσει στη ρακέτα της Μπασκόνια και "σερβίρει" εύκολα καλαθάκια στον Μιλουτίνοφ. Η στοχευμένη αυτή επιλογή έδωσε τη νίκη στον Ολυμπιακό όταν το πράγμα έδειχνε να ζορίζει.
O Παναθηναϊκός
Μπορεί να είναι ακόμα πολύ νωρίς για αγωνιστικά συμπεράσματα, ωστόσο η εκτός έδρας εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο Μόναχο δείχνει κάτι σε πνευματικό επίπεδο: Oι πιθανότητες να δούμε και φέτος το ίδιο κακοπαιγμένο σενάριο στις εκτός έδρας εμφανίσεις του Παναθηναϊκού, είναι αρκετά περισσότερες από το να δούμε σημαντικές διαφοροποιήσεις. Η ομάδα εμφανίστηκε στο πρώτο εκτός έδρας ευρωπαϊκό της παιχνίδι όπως εμφανίζεται τα τελευταία δύο χρόνια, πνευματικά "ευνουχισμένη", άνευρη, άτολμη, χωρίς αυτοπεποίθηση και με την ιδέα της ήττας να χώνεται στο μυαλό της με την πρώτη κουταλιά νερό. Οι "πράσινοι" κατάφεραν να χάσουν από μία ομάδα, η οποία δεν έκανε τίποτα περισσότερο από τα απολύτως βασικά, τα οποία ωστόσο αποδείχθηκαν αρκετά για να τους δώσουν τη νίκη. Ο ΠΑΟ πνιγόταν σε μια κουταλιά νερό στην πίεση της Μπάγερν και οι Γερμανοί γρήγορα πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να βραχυκυκλώσουν τους αντιπάλους τους αντλώντας αυτοπεποίθηση από την άμυνά τους και την διάθεσή τους να βγάλουν "σκληράδα" στο παρκέ. Το αμυντικό τρανζισιον του Παναθηναϊκού ήταν επιεικώς αστείο, στις αλλαγές συχνά γινόταν μπάχαλο και η απουσία του Λοτζέσκι αποδείχθηκε όπως αναμενόταν ως σκέψη (όπως είχαμε πει στο πρίβιου της ομάδας) βαριά και ασήκωτη.
Η φροντλάιν του Παναθηναϊκού ήταν απούσα και ο Γκιστ με τον Λάσμε έμοιαζαν παιχνιδάκι στις ορέξεις κάποιου Μπαρτέλ, για τον οποίο είχε προειδοποιήσει, προς τιμήν του, ο αγαπημένος Γιάννης Ψαράκης. Η "καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης", που ακούμε ως ζητούμενο από πολλές πλευρές μέσα στον Παναθηναϊκό, φαντάζει αυτήν τη στιγμή ανέκδοτο, αν και είναι δεδομένο ότι η κατάσταση στον συγκεκριμένο τομέα θα βελτιωθεί καθώς τα εργαλεία υπάρχουν. Καθόλου σίγουρος δεν είμαι ωστόσο για την επιθετική λειτουργία της ομάδας στα εκτός έδρας παιχνίδια, όπου όταν το πράγμα στραβώνει, μάλλον θα εξαρτόμαστε από τα hero-ball του πολύ καλού Λάνγκφορντ (πέρσι συνέβαινε ακριβώς το ίδιο με τον Τζέιμς), παρά από οποιοδήποτε πλάνο προκύπτει μέσω ομαδικής λειτουργίας. Το πολύ πιο ορθολογικό παιχνίδι των Γερμανών που με επιμονή ακουμπούσαν τη μπάλα στη ρακέτα, τους προσέφερε πολύ καλές επιλογές στην επίθεση, καθώς τελείωσαν το ματς με 62% στα δίποντα.
Ένα σοφό αξίωμα του μπάσκετ λέει πως ο καλύτερος στις ήττες είναι πάντα εκείνος που δεν έπαιξε, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δε μπορώ να βρω λογική εξήγηση για το σκεπτικό της μη χρησιμοποίησης του κορμιού του Παπαγιάννη ούτε για ένα δευτερόλεπτο, σε ένα παιχνίδι που η παρουσία του Μήτογλου κατέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν όγκο, μέγεθος και ποστ παιχνίδι στη ρακέτα, όχι αθλητικότητα και παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη. Ο κόουτς επέλεξε να μην εξερευνήσει καν αυτήν την επιλογή, οκ, για να το έκανε σίγουρα θα είχε τους λόγους του, αλλά εγώ ομολογώ πως δεν τους καταλαβαίνω.
Τα τελευταία 10'' του αγώνα αντικατοπτρίζουν πλήρως το πνεύμα του Παναθηναϊκού, ο οποίος ακόμα και σε ένα τέτοιο βράδυ είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει τη νίκη, αλλά ο "υπνωτισμένος" Γκιστ έδωσε την πρώτη πάσα στα δύο μέτρα στην αγκαλιά του αντιπάλου, ενώ στο ρολόι απέμεναν 6'' και το "τριφύλλι" είχε τον Λάνγκφορντ πολύ "ζεστό". Το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό δεν περιορίζεται στην ήττα σε μία έδρα όπου μάλλον καμία ομάδα με υψηλές βλέψεις δε θα χάσει, αλλά επεκτείνεται στην υπαρκτή πιθανότητα να εκχυθεί στο μυαλό των παικτών για άλλη μια χρονιά, η ιδέα ότι η νίκη εκτός έδρας αποτελεί δυσκολότερο έργο κι από την ανάβαση του Γολγοθά.
Το άβαταρ
Ο Κρις Σίνγκλετον δεν κατάφερε να βοηθήσει ούτε στο ελάχιστο την ομάδα του, η οποία γνώρισε μία ήττα - στραπάτσο που μοιάζει αρκετά με αυτήν του Παναθηναϊκού στο Μόναχο. Οι Καταλανοί περιμένουν πάρα πολλά από τον Αμερικανό πρώην παίκτη του Παναθηναϊκού, ωστόσο εκείνος δείχνει να βρίσκεται ακόμα παντελώς έξω από τα νερά του. Απέναντι στην Γκραν Κανάρια έμεινε στους 7 πόντους με 0/5διπ, 2/7τρ, 1/2β, 2ριμπ, 1κλ, 2λάθη και αρνητική αξιολόγηση με -3PIR. Ό,τι πρέπει για την αγαπημένη μας συνήθεια της καταδίκης παικτών ως "αχρήστων", ανεξαρτήτως του χρονικού εύρους του δείγματος.
Τhe X-Factor
Η Φενέρ τα βρήκε σκούρα απέναντι στην Χίμκι του Σβεντ, όμως βρήκε στιβαρή σανίδα σωτηρίας στην σχεδόν εξωφρενική ευστοχία της πίσω από τα 6.75 ευστοχώντας σε 11/18 προσπάθειες οι οποίες μεταφράζονται σε 61.1%. Ειδικά τα τρία εύστοχα τρίποντα του Ντίξον στην τελευταία περίοδο και με την Χίμκι να έχει επιστρέψει για τα καλά στο παιχνίδι, αποτέλεσαν την θεμέλια λίθο της νίκης των Τούρκων στο ίσως πιο "χορταστικό" παιχνίδι της αγωνιστικής.
