Ήμουν - δεν ήμουν 9 χρονών, aριστερά lay up, motion και figurate μέχρι θανάτου στο «μίνι» της Νήαρ Ηστ, με τον κόουτς «Β» να καπνίζει χαλαρός την πίπα του και να συζητάει με κάποιον πατέρα τις πιθανότητες να βρέξει την ώρα της προπόνησης. Πίσω απ’ την τσουλήθρα δίπλα στο «ανοιχτό», βλέπω με την άκρη του ματιού μου την σιλουέτα ενός κοντόχοντρου μεσήλικα με γενειάδα. Τα βλέμματά μας συναντιούνται στιγμιαία και μου κάνει νόημα να πάω προς το μέρος του. «Άκου μικρέ, να νιώθεις «μαύρος» όταν παίζεις. Και να θυμάσαι: τα νέγρικα σόλα στα καλάθια δεν φυλακίζονται στις παρτιτούρες των λευκών προπονητών, το μπάσκετ είναι ο θρίαμβος των κατατρεγμένων. Όπως τα μπλουζ». Αυτό ήταν, τον κοντόχοντρο μεσήλικα δεν τον ξαναείδα ποτέ, η αγάπη όμως για το μπάσκετ και τα «μαύρα» μπλουζ, έμεινε για πάντα.
Το φετινό μαρτύριο του Παναθηναϊκού έχει τη ρίζα του στο ίδιο χώμα, το οποίο έθρεψε τις τεράστιες επιτυχίες του όχι και τόσο πρόσφατου - αλλά ούτε και μακρινού - παρελθόντος. Η διαφορά του σήμερα με το χθες, έγκειται στο ότι το χώμα έχει πια στερέψει από όλα εκείνα τα θρεπτικά συστατικά που θα επέτρεπαν τη φυσιολογική ανάπτυξη του "τριφυλλιού", με αποτέλεσμα η φετινή σοδειά να κακοφορμίσει παντελώς.
Καλημέρα αγαπητοί φίλοι, καιρό είχαμε να τα πούμε. Η εικόνα του Παναθηναϊκού το τελευταίο διάστημα σηκώνει, ωστόσο, μια κουβεντούλα κι ας παραμένουν τα παιχνίδια στη Ρωσία για τις δύο εξ΄ αναβολής αγωνιστικές, στις οποίες μαντεύω ότι δε θα δούμε και τα φοβερά καινούργια πράγματα. Ο Όντεντ Κάτας ήρθε στον Παναθηναϊκό για να αντικαταστήσει τον Γιώργο Βόβορα και βούτηξε στα βαθιά του Βοσπόρου για την 20η αγωνιστική, κόντρα στη Φενέρ. Και φυσικά πήγε άπατος, ως αναμενόταν. Από τότε μέχρι σήμερα όμως, ο Ισραηλινός κόουτς πρόλαβε να συμπληρώσει 14 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, κάμποσα άλλα στο πρωτάθλημα και ένα σύνολο σκάρτων τριών μηνών στον πάγκο των πράσινων .
Καλησπέρα αγαπητ@. Σήμερα είναι Παρασκευή, το διήμερο είναι προ των πυλών και ο ήλιος λάμπει σαν Βόβορας. Αντιστοίχως χθες το βράδυ ο Βόβορας έλαμψε σαν ήλιος, σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδισμα εναλλαγής ρόλων. Σαν ήλιος που χρησιμοποίησε μαεστρικά όλες τις αχτίδες του για να «τυφλώσει» τη Φενέρ του Ντε Κολό και του Βέσελι, κάνοντας την τη Φενέρ του Ντουβερίογλου και του Μαχμούτογλου.
Καλησπέρα σας αγαπητοι αναγνώστες, για πρώτη φορά μετά την οδυνηρή ομολογουμένως επάνοδο από τις καλοκαιρινές διακοπές. Το θέμα με το οποίο θα καταπιαστούμε σήμερα, για όσους δεν το κατάλαβαν από τον τίτλο, θα είναι ο Παναθηναϊκός μπισί, η σταχυολόγηση των όσων είδαμε στα πρώτα δύο φιλικά με ομάδες Γιούρολιγκ, τα ενθαρρυντικά και τα αποθαρρυντικά στοιχεία που προέκυψαν από αυτά και οι παραδοσιακές προβλέψεις της εποχής, τις οποίες θα σας παρακαλούσα να μην πάρετε και πολύ σοβαρά, ώστε να μην τις θυμάστε στο τέλος της σεζόν. Όπως ακριβώς δηλαδή κάνω και εγώ. Πέραν του ιστορικού λανθασμένων προβλέψεων, στη φετινή μου προσπάθεια αντιμετωπίζω άλλη μία σημαντική δυσκολία: στο πληκτρολόγιό μου χάλασε το γράμμα "Ρ", που όπως ξέρετε είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην ελληνική γλώσσα. Ήδη στην εισαγωγή αναγκάστικα να το χρησιμοποιήσω 26 φορές, παρα την προσπάθεια να αποφεύγω τις λέξεις που το εμπε-ιέχουν.
Το φετινό καλοκαίρι ήταν, και είναι ακόμα δηλαδή, το πιο κομβικό στην ιστορία του Παναθηναϊκού εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια. Από το 1999, όταν ανέλαβε τη θέση στον πάγκο ο Ζοτς, ο Παναθηναϊκός συνήθισε να λειτουργεί σε απολύτως επαγγελματικά και πρωταγωνιστικά πλαίσια. Ο οργανισμός σε όλα του τα επίπεδα θύμιζε τις κιθάρες στις συναυλίες, που για ώρες παίζουν χωρίς το παραμικρό φάλτσο, το τελικό αποτέλεσμα φτάνει στον θεατή απαγκιστρωμένο από την πραγματικά δύσκολη δουλειά, την προεργασία.
Έχουν περάσει ήδη κάμποσες εβδομάδες απ’ όταν η ιστορία με τον κορωνοϊό διέκοψε, μεταξύ όλων των καθημερινών συνηθειών και απολαύσεών μας, το μπάσκετ. Δεν ξέρω αν για εσάς τα ρετρό αφιερώματα, η επανάληψη αγώνων και τα παιχνίδια 2k μεταξύ παικτών κράτησαν τη «φλόγα» ζωντανή, αλλά το δικό μου ενδιαφέρον έχει φθίνει απελπιστικά και δεν βρίσκω τίποτα γοητευτικό στις λογιστικού περιεχομένου συζητήσεις για τη διαμόρφωση της «νέας εποχής» στα οικονομικά των ομάδων.
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1519 η «Σαντίσιμα Τρινιδάδ», μια καραβέλα μόλις 140 τόνων συνοδευόμενη από άλλα τέσσερα μικρότερα πλοία, μπάρκαρε από το ανδαλουσιάνικο λιμάνι Σανλούκαρ ντε Μπαραμέδα με σκοπό τον πρώτο περίπλου της γης. Ενδεχόμενη επιτυχία του πρωτοφανούς και παράτολμου εγχειρήματος θα προσέδιδε τεράστιο κύρος και οικονομικά οφέλη στο πλήρωμα των 240 Φλαμανδών, Γάλλων και Πορτογάλων ναυτών, όπως φυσικά και στον καπετάνιο και εμπνευστή του εγχειρήματος, τον Πορτογάλο Φερνάντο Μαγγελάνο, αλλά και στους χορηγούς του. O σκοπός ήταν η εξεύρεση μιας θαλάσσιας δυτικόστροφης διαδρομής που θα συνέδεε την Ισπανία με τις Μολούκες νήσους, ένα σύμπλεγμα γνωστό στους Ευρωπαίους και τους Κινέζους της εποχής ως οι «νήσοι των μπαχαρικών».
Ήταν Ιούλιος πριν δυο χρόνια, όταν χτυπημένοι από την ζέστη κάναμε φαντασιακές βόλτες στην πόλη μιλώντας με οπαδούς, πάνω στη βράση που λένε, της αλλαγής «στρατοπέδου» που αποφάσισε τότε ο Ιωάννης Παπέτρου. Το αγωνιστικό και το συναισθηματικό γίνονται μπάλα σε περιπτώσεις «εσχάτης προδοσίας» και οι «προδότες» ρίχνονται σε ένα είδους πηγάδι εξαναγκαστικής λήθης και εξοστρακισμού από τη συλλογική μνήμη των οπαδών του εκάστοτε «αιώνιου». Τις κρίσεις εν μέσω της φορτισμένης συναισθηματικά πηχτής νύχτας, συνήθως τις βλέπει η επόμενη μέρα και γελά, εξαναγκάζοντας μας όλους να την αλήθεια κατάματα: ήταν λογική και εκ των υστέρων σωστη η απόφαση του Σπανούλη, διάολε!
Καλησπέρα σας αγαπητοί και αγαπητές, από το βροχερό κέντρο της Αθήνας. Η ολοκλήρωση της 13ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκα έφερε δυο αναμενόμενες ήττες για τις ομάδες μας. Δείξτε μου μια πιο παράταιρη χρήση προσωπικής αντωνυμίας από το "μας" στην παραπάνω πρόταση, και θα πιστέψω ότι υπάρχει έστω κι ένας Παναθηναϊκολυμπιακός. Τα σημεία των καιρών μας έχουν ωθήσει στην αναζήτηση προσήμων στις ήττες, οπότε μάλλον η ήττα των "πράσινων" στη Βαρκελώνη ήταν λίγότερο "ήττα" από αυτή των "ερυθρόλευκων" στη Μαδρίτη.
Το Σαν Αντόνιο έχει εδραιωθεί τα τελευταία 20 χρόνια ως ο σταθερότερος οργανισμός του ΝΒΑ, περνώντας από εποχή σε εποχή με τη φανταστική ομαλότητα που απολαμβάνει κάτω από τις «φτερούγες» του Gregg Popovich. Η απόσυρση της τριάδας των legends της ομάδας Ginobili,Duncan και Parker φυσικά θα είχε αντίκτυπο και στην ανταγωνιστικότητα των Spurs, καθώς η ομάδα είχε να αναπληρώσει πολλά περισσότερα από τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά τους. Οι τρεις τους λειτουργούσαν ως οι απόλυτοι πυλώνες, μέσω των οποίων ο οργανισμός «φίλτραρε» κάθε μετάβαση, και ακολούθως τη μεταλαμπάδευαν αρμονικά στους υπόλοιπους τροχούς του κάρου.