Η πρώτη πεντάδα
1. Ο Κώστας Σλούκας ήταν εξαιρετικός στην νίκη της Φενέρ μέσα στο Κάουνας, με 20 πόντους , 5 ασίστ και μόλις 1 λάθος σε 38 (!) ολόκληρα λεπτά συμμετοχής. Ο Σλούκας πλέον έχει ανέβει την ιεραρχία και είναι ο βασικότερος γκαρντ στο δημιούργημα του Ζοτς, ο ηγέτης της περιφέρειας των Τούρκων. Εβαλε 8 πόντους στην crunch time, μοίρασε δυο ασίστ στο ίδιο διάστημα και κατηύθυνε μαεστρικά μια επίθεση 29 πόντων στην τέταρτη περίοδο. Ο Ομπράντοβιτς εμπιστευθηκε για κάμποσα λεπτά ένα σχήμα με τρια γκαρντ (Ενις, Μοχάμεντ οι άλλοι δυο) και τον Ντατόμε στο 4, απόφαση που βοήθησε πολύ την παραγωγικότητα. Τζάμπα πήγε η εξαιρετική εμφάνιση του "νέου Πάνγκος", Νέιτ Γουόλτερς.
2. 39 ολόκληρα τρίποντα εκτέλεσε η Χίμκι απέναντι στην Εφές (6/17 ο Σβεντ), που δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα να διαβάσει την πρόθεση των Ρώσων, καταφέρνοντας να μείνει στο ματς και να το κλέψει στο τέλος, με το τρίποντο του Μπαλμπάι. Η κατευθυνση που έχει δώσει στην ομάδα ο Μπαρτζώκας δεν φέρνει νίκες μέχρι στιγμής, καθώς δεν πρόκειται για hardcore moneyball. 9/24 δίποντα (38% των προσπαθειών) ήταν από την μέση απόσταση. Μεγαλύτερο πρόβλημα πάντως αποτελεί το ότι η άμυνα δεν δουλεύει. Βέβαια, για να λέμε τώρα και την αλήθεια: Η Χίμκι θα είχε καθαρίσει αν ο Γκιλ δεν είχε αλείψει τα χέρια του με μαρμελάδα, κάτι που είχε ως συνέπεια να του γλιστρήσει η μπάλα μέσα από τα χέρια στο 78-77 υπέρ της ομάδας του, ενα λεπτό περίπου πριν του τέλος. Ο Τόμας τον είχε βγάλει μόνο του κάτω από το καλάθι. Τι σου είναι το μπάσκετ αδερφάκι μου...
3. Μένουμε στο ίδιο παιχνίδι, καθώς ο Ροντρίγκ Μπομπουά σκόραρε 26 πόντους και κέρδισε 9 φάουλ που του απέφεραν 12 βολές, σε πέντε από τις οποίες ευστόχησε στο τελευταίο λεπτό. Η Χίμκι αποφάσισε έτσι να μην του κάνει φάουλ στην τελευταία επίθεση, με τον Γάλλο να παίρνει την σωστη απόφαση στην κατάλληλη στιγμή. Μπουμ!
Kάπως έτσι, η Εφές μπορεί να αποκαλείται πλέον και The Dogus Group, καθώς ο Μπαλμπάι ήταν και ο κορυφαίος στην νίκη επί της Μπάγερν. Φήμες λένε πως στην εικόνα του Τούρκου προσεύχονται ήδη ο Βαγγέλης Μάντζαρης, ο Τζέφρι Τέιλορ και ο Τζον Ντι Μπαρτολομέο.
4. Τι να κάνουμε, είναι αγωνιστική των γκαρντ αυτή και η πεντάδα μας δεν ακολουθεί αυστηρά θέσεις. Ο σκόρερ Γιουλ εμφανίστηκε για πρώτη φορά φέτος, παίρνοντας παραμάζωμα στον φρενήρη ρυθμό του την Μπασκόνια. 23 πόντοι και 5 ασίστ ο τελικός απολογισμός, ίσως όχι ο πιο εντυπωσιακός στην καριέρα του, όμως παιδιά καθήστε και δείτε τον. Είναι χαλαρός και ταυτόχρονα γεμάτος ενέργεια, ευχαριστιέται την κάθε στιγμή του στο παρκέ. "Πού το ξέρεις εσύ ρε, τα λέτε στο τηλέφωνο;", θα μου πείτε. Όχι, δεν τα λέμε.
5. Η πρώτη νίκη της Μπαρτσελόνα στην σεζόν είχε την υπογραφή του Αντε Τόμιτς, που μοιάζει σαν το παλιό κακό κρασί, υπό την έννοια ότι και αυτό πού και πού πίνεται, ειδικά αν οι καλεσμένοι δεν μπορούν να εκτιμήσουν δυο-τρία πράγματα. Κάπως έτσι συνέβη στο Παλάου Μπλαουγκράνα. Η Μπάγερν δεν είναι κανένα μεγαθήριο, ούτε έχει ψηλούς-φόβητρα κι έτσι ο τεχνίτης Κροάτης ξανάνιωσε και βγήκε στον αφρό. 18 πόντοι, 5 ριμπάουντ και 5 ασίστ, οι περισσότερες για την ομάδα του.
The X factor
Ο Σκότι Ουίλμπεκιν (28 πόντοι, 6/11 τρίποντα) ήταν εκ νέου εντυπωσιακός, παρόλα αυτά ο αφανής ήρωας της πρώτης νίκης των Ισραηλινών στην έδρα της Μπουντούσνοστ ήταν άλλος. Ο σέντερ Ταρίκ Μπλακ ηγήθηκε της καταπληκτικής άμυνας στην τελευταία περίοδο (μόλις 6 πόντοι παθητικό), σκεπάζοντας με τον όγκο και τα χέρια του οποιονδήποτε κοντύτερο αντίπαλο βρισκόταν μπροστά του. Ο Μπλακ έδινε οδηγίες, κινούταν στους χώρους με τρομερή ταχύτητα και ενέργεια, εκανε δυο μπλοκ και συντόνισε τους πάντες στην εντέλεια. Τέτοιο αμυντικό εργαλείο η Μακάμπι δεν είχε τα τελευταία χρόνια, μένει να δούμε αν η απόδοση του θα σταθεροποιηθεί σε αυτά τα επίπεδα. Την μάχη από τον "άμυαλο" Τάιους την κερδίζει μέχρι στιγμής κατά κράτος.
Ο Ολυμπιακός
Λοιπόν, πάμε να δούμε step by step μερικά πραγματάκια για τον Ολυμπιακό. Στην έναρξη της σεζόν, υπήρχαν δύο ζητούμενα, τα οποία θεωρητικά και δημοφιλώς, θα έκαναν τους Πειραιώτες τόσο διαφορετικούς, όσο και καλύτερους. Α. Το μοίρασμα του παιχνιδιού από τον Σπανούλη σε άλλους παίχτες Β. Η αύξηση του ρυθμού.
* Το πρώτο έχει αρχίσει να συμβαίνει. Το usage του αρχηγού έχει πέσει από το 30% στο 25%, με το δεύτερο νούμερο να αντιστοιχεί σε κάθε (λογικό) πρωταγωνιστή οποιασδήποτε ομάδας, που δεν λέγεται Σβεντ. Συνήθως, τα επίπεδα της χρήσης των ηγετών κυμαίνονται κάπου εκεί. Αρα, η μπάλα έχει φύγει κάπως από τον Σπανούλαρο, χωρίς να έχει αμφισβητηθεί ο ηγετικός ρόλος του, και χωρίς φυσικά να έχουν γίνει κοτσάνες επιστημονικής φαντασίας, τύπου ο Σπανούλης στην weak side. Πάει αυτό, κρατήστε το και μείνετε μαζί μου πλιζ, 1-0.
* Καθώς πλέον έχουμε τον τρομερό Panagiotis S. (lost gps , must-follow) στην ομάδα, μπορούμε ανά πάσα στιγμή να σχηματοποιούμε κάποιες τάσεις. Παρακάτω απεικονίζονται οι ασίστ του Ολυμπιακού στα τρία πρωτα παιχνίδια, με την υποσημείωση ότι σε τελικές πάσες οι ερυθρόλευκοι είναι οι πρωτοι στην Ευρωλίγκα με 21,67 ανά παιχνίδι, όσες περίπου μοίρασαν και χθες.
Λοιπόν, στο πρώτο παιχνίδι ο Σπανούλης έβγαλε 7 ασίστ, στο δεύτερο 8 και στο τρίτο 5. Επίσης, στο τρίτο παιχνίδι οι συνδυασμοί ήταν λιγότεροι, χωρίς όμως να μειωθούν οι πασέρ, ήταν 8. Επίσης, στο ίδιο ματς, ο Σπανούλης είχε 1/9 σουτ. Κρατήστε και αυτό , 2-0.
* Πάμε λίγο και στον ρυθμό. Ο Κυριάκος πέρασε μια βόλτα από το Real Gm και βρήκε τα εξής. Στην Ρωσία (στην καλύτερη φετινή εμφάνιση), οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν έναν αγώνα 65 κατοχων. Στην Βασκονία ο ρυθμός ανέβηκε, στο 71, δηλαδή στον μέσο όρο της διοργάνωσης. Χθες στο Φάληρο, εκτινάχθηκε στις 75+ κατοχές. 3-0.
Και τώρα, το μίξερ: Στο παιχνίδι στο οποίο ο Ολυμπιακός έτρεξε περισσότερο και ο Σπανούλης είχε την χειρότερη απόδοση (και συνεπώς την μικρότερη δυνατή θετική επιρροή), έφαγε 25 πόντους στο κεφάλι και 99 στο σύνολο, κι ας εμφάνισε εκ νέου υψηλό δείκτη ομαδικότητας.
Νομίζω το συμπέρασμα είναι περίπου αυτονόητο. Ο Ντέιβιντ Μπλατ έχει απελευθερώσει το πνεύμα, ζητάει οι παίκτες να παίρνουν τα σουτ που τους αναλογούν και ως συνέπεια αυτού, διαφορες πάσες καταγράφονται ως τελικές. Μια χαρά, no problem, στηρίζουμε. Από την άλλη, σε αυτή την διαδικασία αλλαγής, ο Ολυμπιακός ακόμη προσαρμόζεται. Εχει πολλούς νέους παίκτες από διαφορετικές κουλτούρες (ο Τουπάν περυσι έπαιζε τσούκου τσούκου, ο Γκος ήταν απόλυτος ηγέτης σε Γκονζάγκα και Παρτίζαν), έχει και τους παλιούς. Το σύνολο δεν έχει μάθει να αναγνωρίζει την συγκυρία με οξυδέρκεια, δεν ξέρει πότε να τρέξει και πότε να πατήσει φρένο, δεν ξέρει τι να κάνει όταν ο ηγέτης του μπλοκάρει και όταν ο αντίπαλος διαφοροποιήσει την τακτική του σε σχέση με το αναμενόμενο.
Η Μιλάνο χθες για παράδειγμα, αποφάσισε στην άμυνα να μείνει με τους σουτέρ - stay with the shooters, που λένε. Το αποτέλεσμα ήταν να σουτάρει ο Ολυμπιακός μόλις 13 τρίποντα, να ευστοχήσει στα δύο και να γίνουν κάμποσα λάθη σε πάσες και τρίπλες. Επίσης, ο Πιανιτζιάνι άφησε τους Τζέιμς-Νέντοβιτς να χτυπήσουν στο ένας εναντίον ενός μετά από αλλαγές, κάτι που οι ερυθρόλευκοι αντιμετώπισαν για πρώτη φορά φέτος (η Χίμκι δεν έχει δυο τέτοια γκαρντ, η Μπασκόνια δεν παίζει έτσι). Και πάλι, δεν υπήρξε απάντηση, καθώς ο Λιντέι δεν μπορεί να αντικαταστήσει επάξια τον Μιλουτίνοφ και να καθαρίσει τέτοιες φάσεις. Του αναλογεί φυσικά η πρέπουσα πίστωση χρόνου. Τελος, ο Ολυμπιακός παρασύρθηκε στον ρυθμό και έτρεξε λάθος, χωρίς αποστάσεις στο transition και χωρίς προσοχή στις επιστροφές. Στο πιο ελεγχόμενο τέμπο των Βάσκων και των Ρώσων τα πήγε περίφημα αμυντικά, για το μεγαλύτερο διάστημα εκείνων των παιχνιδιών.
Φυσικά, δεν έχουμε να κάνουμε εδώ με μια διαμάχη φιλοσοφιών τύπου "ζητω η επίθεση του Μπλατ" vs "να αγιάσει η άμυνα του Σφαιρόπουλου". Το βιολί αυτό πρέπει κάποια στιγμή να κοπεί. Ακόμη, καλό είναι να ξεφύγουμε από το "να μοιραστεί το παιχνίδι, να τρέξουμε και θα τα γαμήσουμε όλα". Για να σταθεροποιήσει ο Ολυμπιακός ένα καλό επίπεδο, ανεξαρτήτως αντιπάλου, πρέπει να παίξει ο Γκος καλύτερα, να ανέβει ο Λιντέι, να μην θυμίζει η απόδοση των Τουπάν και Τίμα ασανσέρ. Είναι η απολύτως λογική φάση για την εποχή, τίποτα λιγότερο και τίποτα παραπάνω, πάμε παρακάτω.
Το avatar
Ο Εντγκάρας Ουλάνοβας βόλταρε χωρίς σκοπό για 18 ολόκληρα λεπτά στη Ζαλγκίριο Αρίνα. Επιχείρησε μόλις μία προσπάθεια για σουτ και την έχασε, δεν πήρε ούτε μισό ριμπάουντ, ενώ στην άμυνα απλώς ήταν κοντά στους προσωπικούς αντιπάλους του, οι οποίοι τα πηγαν γενικά μια χαρούλα. Ο Ουλάνοβας είναι παίκτης που επιδρά με διάφορους τρόπους στο παιχνίδι Της Ζαλγκίρις κι ετσι αν μη τι άλλο ξένισε η "απουσία" του, όπως και η μη ανάληψη ευθυνών στην crunch time, όπου συνήθως δυο τρια κώλο-κώλο τα παίρνει για πλάκα.
H φάση
Το καλάθι που ακολουθεί ήταν το πιο καθοριστικό στην εξέλιξη του παιχνιδιού στο Κάουνας και ένα πολύ χαρακτηριστικό στιγμιότυπο του τι κάνει αληθινά σπουδαία ο Κώστας Σλούκας, καλύτερα από κάθε άλλον στην θέση του στην Ευρωλίγκα: Μετά την πάσα κινείται. Πάντα, μονίμως, αδιάκοπα ψάχνει να βρει την σωστότερη θέση για να τοποθετηθεί και να την ξαναπάρει. Πλέον, η απελευθερωση του στο σουτ έχει γίνει ακαριαία.
Και κάτι ακόμη
O Παναθηναϊκός σκόραρε 102 πόντους , ουσιαστικά μόνο με δίποντα και βολές. Ο πρώτος σκόρερ, Λάνγκφορντ, δεν επιχείρησε ούτε ένα τρίποντο. Το ΟΑΚΑ μπορεί να το κάνει αυτό. Οι πράσινοι παίρνουν ορμή από την καλή άμυνα και μπουκάρουν αναφανδόν, τρέχουν, κουράζουν τον αντίπαλο. Φαίνεται πως οι υψηλοί ρυθμοί ευνοούν το σύνολο του Πασκουάλ την δεδομένη στιγμή, σε συνδυασμό με το μπάσκετ ατομικής πρωτοβουλίας. Κάποιοι ωραίοι αυτοματισμοί που παρουσιάστηκαν απέναντι στην Μακάμπι δεν είχαν συνέχεια και προς το παρόν δουλεύει η παλιά καλη συνταγή.
Είναι λογικό. Οσο κι αν ο Πασκουάλ έχει ιδέες και μεγάλο playbook, δεν διαθέτει στο ρόστερ του ούτε έναν καθαρό off guard. Ολοι θέλουν την μπάλα στη χέρια, εξού και ο Λοτζέσκι παίζει συχνά στην θέση 2. Θα δούμε με ποιο τρόπο θα διαχειριστεί ο Καταλανός μια τέτοιου είδους στελέχωση, δεν σημαίνει ντε και καλά πως κανείς δεν θα μπορέσει να προσαρμοστεί. Το πιο ενθαρρυντικό σημάδι εντοπίζεται περίπου 8 ημέρες πίσω, όταν ο Λάνγκφορντ έπαιξε σαν... Ντένμον. Το πιο αποθαρρυντικό; Το κενό από ιδέες φινάλε του Μονάχου. Προχθές με την Γκράνκα δεν υπήρχε πρόβλημα, γενικώς.
- Για τον Ιωάννη τουμπεκί ρε κωλόγαυρε;
- Ναι.
