(η αρχική φωτό είναι από την συνέντευξη του Ντεμάρ Ντερόζαν στην Toronto Star)

Ακολουθώντας το ίχνος ενός tweet κατά την διάρκεια του All Star Game στο Λος Αντζελες, η εφημερίδα Toronto Star μίλησε με τον Ντεμάρ Ντερόζαν, τον μεγάλο σταρ των Ράπτορς με την δύσκολη παιδική ηλικία στους δρόμους του Κόμπτον της Καλιφόρνια. Ο Ντερόζαν τιτίβισε κάτι που έμοιαζε σαν κόκκινο σημαιάκι μέσα στην γενικότερη ευφορία του πανηγυριού: "Η κατάθλιψη πολλές φορές υπερισχύει του εαυτού." Η μετάφραση είναι ελεύθερη, απόλυτα δική μου, για την φράση "depression gets the best of me", αλλά δεν βρίσκω καλύτερο τρόπο να την αποδώσω.

Οι διοργανώσεις των κυπέλλων που ολοκληρώθηκαν πριν 10 περίπου μέρες ανέδειξαν διάφορες όμορφες ιστορίες. To πρώτο τρόπαιο της Τορίνο στην ιστορία της ήρθε από τα χέρια του ξεχασμένου Σάσα Βούγιασιτς (που μην ξεχνιόμαστε, παράγει το καμπερνέ Aleksandar). Ο Πέσιτς επέστρεψε στην Μπαρτσελόνα ως σωτήρας , για να αλλάξει μονομιάς την εικόνα της και να την οδηγήσει μέχρι το τέλος. Η Μπάγερν νίκησε στον γερμανικό θεσμό για πρώτη φορά μετά το 1968, χρονιά ορόσημο για την νέα κυπελλούχο Ελλάδος ΑΕΚ, που κατάφερε να επικρατήσει ως το απόλυτο αουτσάιντερ έναντι του Ολυμπιακού, έχοντας ήδη αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά. Στην Σερβία, η Παρτίζαν κέρδισε στον τελικό τον Αστέρα, σιγά την πρωτοτυπία. Το σενάριο των orthodox brothers (sic) δεν είναι οτι σκίστηκε ακριβώς , όμως ο θρίαμβος των ασπρόμαυρων ανέδειξε έναν νεαρό ήρωα στον δρόμο προς την επαγγελματική καταξίωση. Τον 23χρονο πλέι μέικερ Νάιτζελ Ουίλιαμ- Γκος , ο οποίος λίγους μήνες πριν ήταν πρωταγωνιστής ενός αθλητικού δράματος.

Αν ένα πράγμα έγινε φανερό χθες βράδυ είναι πως ο Βασίλης Σπανούλης είναι μάλλον ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού και φετος. Όχι κάποιο ιδιαίτερα επιστημονικό συμπερασμα, αλλά πέρα για πέρα αληθινό, υπό την έννοια πως υπάρχουν στο μπάσκετ κάποιες άυλες παράμετροι (στα αγγλικά ο όρος είναι intangibles) , οι οποίες μπορούν να επιδράσουν σε ένα σύνολο με τρόπο απρόβλεπτο. Όταν π.χ. ο συμπαίκτης βλέπει τον μεγάλο σταρ να προσπαθεί ασταμάτητα και να μπαίνει σε κάθε φάση λες και έρχεται το τέλος του - μπασκετικού - κόσμου, είναι πιθανόν να σκεφτεί "α, μήπως να το πάρω κι εγώ κάπως αλλιώς"; Συμβαίνει συχνά ο καλύτερος παίκτης να αποτελεί έμπνευση και για τους υπόλοιπους και να τους παίρνει από το χέρι, κι ας λένε τα νούμερα ότι π.χ. ο Ολυμπιακός ίσως να μην αυξάνει την συνολική του ευστοχία με τον αρχηγό μέσα ή ίσως να μπάζει στην άμυνα. Δεν έχω κοιτάξει πώς έχουν εξελιχθεί πρόσφατα, δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα την δεδομένη στιγμή. Είναι φανερό , άλλωστε, στα τελευταία δύο παιχνίδια με ΑΕΚ και Βαλένθια, ότι διάφοροι παίκτες έχουν πάει πίσω στον τομέα της προσήλωσης στην κατοχή.

Ματσάρα ήταν το χθεσινό Μπακς - Νάγκετς μου είπαν το πρωί, και έτσι πριν λίγο έκατσα και το είδα σχεδόν όλο, και βασικά όσα λεπτά οι Γιόκιτς και Γιάννης ήταν μαζί στο παρκέ. Ο πρώτος είναι talk of the town σημερα στο ΝΒΑ , καθώς έκανε το γρηγορότερο τριπλ νταμπλ στην ιστορία του ΝΒΑ, καταφέρνοντας μέσα σε λιγότερο από 15 λεπτά να συμπληρώσει τα κουτάκια και να καταλήξει τελικά με 15 ριμπάουντ και 17 ασίστ. Τον Φεβρουάριο οι Νάγκετς έχουν ρεκόρ 6-1 , έχουν κερδίσει Θάντερ, Ουόριορς, Σπερς, με τον Σερβο σε αυτό το διάστημα να έχει 21,6 πόντους, 11,7 ριμπάουντ και 9,6 ασίστ! Το τέρας του χειμώνα...

Ο Μάικ Τζέιμς επέστρεψε και φυσικά ο Παναθηναϊκός ενισχύθηκε. Οποιαδήποτε συζήτηση περί του αν ταιριάζει στην φιλοσοφία της φετινής ομάδας είναι μάλλον άκαιρη, καθώς φυσικά και ταιριάζει. Ο Μάικ Τζέιμς είναι πολύ καλός παίκτης, ταιριάζει παντού και επίσης ο Παναθηναϊκός τον έχει έτσι κι αλλιώς ανάγκη. Κάνενας γκαρντ πλην του Καλάθη δεν έχει θετικό αντίκτυπο στην παραγωγικότητα της ομάδας όταν είναι στο παρκέ, σε σχέση με όταν είναι έξω από αυτό. Σύμφωνα με στατιστικά που βρήκα στο overbasket.com_{¹ ,} το offensive rating του Παναθηναϊκού είναι γενικά καλύτερο όταν ο σταρ της περιφέρειας αγωνίζεται, και χειρότερο όταν είναι εκτός. Το αντίθετο ισχύει για τους τρεις άλλους γκαρντ. Πέρυσι,  η αντίστοιχη επιρροή του Τζέιμς ήταν θετική, θετικότατη.

Η Αρμάνι Μιλάνο είναι τελείως χάλια, δεν λέει κανείς τίποτα, όμως τουλάχιστον τα παιχνίδια της έχουν σκορ και θέαμα, βλέπονται ευχάριστα. Επίσης, διαθέτει δύο θαυμάσιους (σχεδόν) νεαρούς ψηλούς, των οποίων οι φετινές επιδόσεις δεν γίνεται να περάσουν απαρατήρητες. Ουσιαστικά στην πρώτη τους γεμάτη χρονιά στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, οι 24χρονοι Αρτούρας Γκουντάιτις και Κέιλεμπ Ταρζέφσκι είναι μια αληθινή όαση στην μέτρια εικόνα των Ιταλών, κι ας συνέβη αυτό εν μέρει από σπόντα, λόγω της πλήρους αναξιοπιστίας του Πάτρικ Γιανγκ. Κι εκείνος όμως να έπαιζε, πιθανότατα να μην παρουσίαζε το όμορφο θέαμα που βλέπουμε από τον Λιθουανό και τον Αμερικάνο. Οι δυο τους έχουν μοιραστεί τους ρόλους στην θέση 5 των Μιλανέζων , σε μία άτυπη σκυταλοδρομία που αδικεί τις δυνατότητες τους. Αρκεί να σας πω πως ο βασικός πλέι μέικερ Τζόρνταν Θίοντορ έχει μοιράσει τις περισσότερες ασίστ του στον ... διπλανό του, Βλάντιμιρ Μίτσοφ, όταν όλες οι άλλες ομάδες της Ευρώπης έχουν έναν συνδυασμό κοντού-ψηλού στην κορυφή των επαναλαμβανόμενων μοτίβων πάσας. Τρέχα γύρευε.

Δυο μεγάλα ντέρμπι περιελάμβανε η 21η αγωνιστική της Ευρωλίγκα, και τα δύο ήταν ντέρμπι μόνο στα χαρτιά. Η Ρεάλ (μην βλεπετε το -6) δεν κατάφερε ποτέ να συνέλθει από το 33-11 της πρώτης περιόδου στη Μόσχα, ενώ ο Ολυμπιακός κεφαλοποίησε το 34-18 του πρώτου δεκαλέπτου, για να περάσει τελικά ξανά στην φωτεινή πλευρά της κριτικής. Πέρα από αυτά, την νίκη της αγωνιστικής πέτυχε μάλλον η ... Χίμκι, καθώς ήρθε κάπως ανέλπιστα και την κράτησε ψηλά. Το διπλό της Μιλάνο στην Μπαρτσελόνα δεν λέει και τίποτα από βαθμολογικής άποψης, ούτε οι νίκες των Εφές και Μπασκόνια, που ήταν μαλλον αναμενόμενες. Οι Βάσκοι πλησιάζουν πάντως την Μακάμπι και αναμένεται χαμούλης. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

Προφανώς όλες αυτές τις μέρες κάτι έγινε εκεί πέρα, ειδικά μετά την ήττα από τον Αστέρα. Συζητήσανε διάφοροι με διάφορους, κάποιοι ξεσκίστηκαν στο βίντεο και την δουλειά, γενικώς υπήρξε επικοινωνία. Δεν έχω ιδέα, καθώς ρεπορτάζ στο Basketball Guru δεν κάνουμε, ενώ και να θέλαμε, δεν θα μπορούσαμε. Το σίγουρο είναι πως μία αγωνιστική μεταστροφή ανάλογη αυτής του Ολυμπιακού απέναντι στην Φενέρ δεν συμβαίνει τυχαία και πως είναι προϊόν εσωτερικών διεργασιών. Ο Ολυμπιακός δεν έγινε ξανά "μια γροθιά" , "μια οικογένεια", "'ένα θηρίο που ξύπνησε" και λοιπές αηδίες, αλλά έπαιξε μπάσκετ σωστά, όμορφα και με καθαρές στοχεύσεις.Το ζήτημα είναι φυσικά εάν η υπέροχη χθεσινή απόδοση των ερυθρόλευκων θα έχει συνέχεια και υποθέτω πως αυτό είναι που ταλανίζει πλέον το μυαλό των φιλάθλων. Πολύ λογικά, πολλοί στρέφουν το βλέμμα στο φύλλο της στατιστικής, εκεί όπου το 13/17 στα τρίποντα βγάζει μάτι, αναρωτώμενοι αν η εμφατική επικράτηση έναντι των Τούρκων είναι (ως ένα βαθμό) προϊόν συγκυρίας. Στην αρχή, όλα πήγαιναν μέσα.

Δεν έχει περάσει ούτε μία εβδομάδα από τότε που γράφαμε πως ο Καλάθης συχνά πυκνά στην crunch time είναι non-factor, καθώς δύσκολα θα πάρει σουτ πίσω απο σκριν ή θα τραβήξει βοήθεια σε ατομική του ενέργεια. Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ το κουμάντο των τελευταίων επιθέσεων είχε πάρει ο Παππάς, με ανάμεικτα αποτελέσματα. Χθες βράδυ ο Νικ πήρε τη μπάλα 4,7'' πριν το τέλος , διέσχισε όλο το γήπεδο και έδωσε στην ομάδα του μια νίκη-απόδραση από την συνήθεια.

Τις τελευταίες μέρες έχουν τραβήξει την προσοχή του μπασκετικού Τύπου (και φυσικά των αναγνωστών του) δύο γεγονότα όχι ακριβώς αγωνιστικά, όπως συμβαίνει πάντα. Πρώτα πρώτα,  με ενδιαφέρον παρακολουθεί η κοινή γνώμη την κόντρα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με οπαδούς της Φενέρμπαχτσε. Είναι φανερό πώς ο διοικητικός ηγέτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθής σε διάφορους Τούρκους. Επίσης, σε ένα λιγότερο ευρύ φάσμα αναπαράχθηκαν κάποιες δηλώσεις του Κώστα Μίσσα, προπονητή της ομάδας μπάσκετ γυναικών του Ολυμπιακού, οι οποίες έγιναν αμέσως μετά την νίκη της επί των νέανιδων (κοριτσιών) του Παναθηναϊκού με 102-29. "Πάντα όταν παίζεις με τον Παναθηναϊκό δεν κοιτάς την διαφορετικότητα των συνόλων αλλά το τελικό αποτέλεσμα." Σαφώς, απέναντι στον Παναθηναϊκό είναι αλλιώς, όπως άλλωστε και απέναντι στον Ολυμπιακό από την ανάποδη.