To προηγούμενο καλοκαίρι ο 23χρονος Μάρκο Γκούντουριτς μετεγγράφηκε στην Φενέρμπαχτσε ως ένα αξιόλογο επιθετικό ταλέντο, το οποίο θα χρειαζόταν σίγουρα μια κάποια κατεργασία. Στον Ερυθρό Αστέρα είχε φανεί ήδη δύο σεζόν πριν, πως επρόκειτο για έναν νεαρό που δεν φοβόταν να βάλει χέρια και πόδια στην φωτιά και που είχε σίγουρα καλό σουτ και το σωστό ύψος για πλάγιο παίκτη (1,96) στις χαμηλές θέσεις. Από την άλλη , το ταμπεραμέντο του οδηγούσε συχνά σε εξεζητημένες επιλογές, με πολλά τρίποντα μετά από τρίπλα ή επάνω σε άμυνα και σκοτωμένες προσπάθειες ανάμεσα σε ένα σωρό κόσμο. Ενίοτε, ο Γκούντουριτς έδινε με αυτό τον τρόπο νίκες στον Ντέγιαν Ράντονιτς, όμως στο μεταξύ τα Gloška planina¹ είχαν γεμίσει από μπάλες. Mε 30% από το τρίποντο σούταρε στην τελευταία του χρονιά ο Μάρκο , ο οποίος έδειχνε ξαφνικά στάσιμος, με τις εμφανίσεις του στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ να συμπληρώνουν ένα παζλ , πάνω στο οποίο διαγραφόταν ολοκάθαρα η φράση: "πόσο θα τον αντέξει αυτόν ο Ομπράντοβιτς;".

Με πολύ μεγάλη χαρά πληροφορήθηκε η ομάδα του BG την δημιουργία του (λογοτύπου του) ΕΛΔΟ , δηλαδή του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού ή αγγλιστί Hellenic Space Agency. Όσο να ναι ήταν απαραίτητη μια τέτοια έιτζενσι, καθότι λύνει το μοναδικό πρόβλημα αυτού του τόπου, το ότι δεν μας χωράει πλέον. 'Ηρθε η ώρα να την κοπανάμε σιγά σιγά και να πάμε στο διάστημα και φυσικά εκεί δεν πας με ταξί, θες μια υπηρεσία που να ξέρει να σε πάει. Ολα καλά. Ή μήπως όχι; Σκέφτομαι πως ανάμεσα μας ζουν εξωγήινοι, είναι φανερό. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τον κόσμο τόσο διαφορετικά, που δεν μπορεί να γίνει για εκείνους καμία άλλη υπόθεση. Γιατί λοιπόν να φύγουμε εμείς, αν μπορούν πλέον να φύγουν αυτοί και υπάρχει ο φορέας που θα τους στείλει από εκεί που ήρθαν μια ώρα αρχύτερα; Μοιάζει πιο δίκαιο. Συμβουλευόμενος την ομάδα του BG για αυτά τα ζητήματα, συνέταξα λοιπόν την ακολουθη ανοιχτή επιστολή.

Η 27η αγωνιστική της Ευρωλίγκα τελείωσε με την βαθμολογία να δείχνει τετραπλή ισοβαθμία στην τέταρτη θέση και τις υπόλοιπες τρεις ημέρες να αναμένονται με αληθινά μεγάλο ενδιαφέρον. Η Ρεάλ έχει ένα προβάδισμα βάσει προγράμματος, όμως το αποψινό παιχνίδι απέναντι στην Ζαλγκίρις μπορεί να βγάλει "ειδηση". Οι Μαδριλένοι έχουν απουσίες. Η Μπασκόνια δείχνει πως θα καθαρισει την είσοδο της στα πλέι οφ, ο Ολυμπιακός πως δεν θα κινδυνέψει για την τριάδα (έκανε καλή εμφάνιση γενικά) και η Φενέρ πως έχει ρυθμό. Τέλος, η Μακάμπι υποδέχεται απόψε τον Παναθηναϊκό, σε ένα παιχνίδι do or die για εκείνην και πολύ σημαντικό για τους πράσινους. Ας δούμε τις κατηγορίες της περίληψης μας. 

(Φωτογραφία από το αρχείο της Γερμανικής Ομοσπονδίας Μπάσκετ , DBB archive)

Στις 4 Μαϊου του 2005, ο Γιάκοβος Μπιλέκ πέθανε σε ηλικία 87 ετών στο σπίτι του στην Αθήνα. Την επόμενη η απώλεια του δεν αναφέρθηκε στις ελληνικές εφημερίδες. Μέχρι και σήμερα, στα διαδικτυακά ψαχτήρια δεν εμφανίζεται τίποτα σχετικό με εκείνον στα ελληνικά. Για το "δικό μας" μπάσκετ και τον αθλητισμό, το όνομα Μπιλέκ δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Την ίδια εκείνη μέρα, τόσο τα γερμανικά, όσο και τα τούρκικα μέσα, πένθησαν την απώλεια ενός αναμορφωτή, που το επώνυμο του θα ήταν Κωνσταντινίδης, αν ο Κεμάλ Ατατούρκ δεν είχε στις αρχές του αιώνα συστηματοποιήσει την επικράτηση τουρκικών επωνύμων για τους κατόχους τουρκικών διαβατηριων. Έτσι ο Γιάκοβος, που γεννήθηκε στην Σμύρνη το 1917, ονομάστηκε Μπιλέκ, δηλαδή "καρπός", το μέρος του σωμάτος που λυγίζει , τεντώνει απότομα και απελευθερώνει την μπάλα, λίγο πριν εκείνη κατευθυνθεί στο καλάθι.

Το τελευταίο δεκάλεπτο του Παναθηναϊκου στην Ανδαλουσία ήταν καταπληκτικό. Σκόραρε 32 πόντους και δέχτηκε 19, κάμπτοντας κάθε αντίσταση της Μάλαγα στον δρόμο για την πέμπτη (πλέον) θέση. Το δεύτερο από τα δύο νούμερα είναι κάτι σαν "ούτε κρύο, ούτε ζέστη". 19 πόντους σε ένα δεκάλεπτο είναι συχνό να τρώνε οι ομάδες. Δεν βάζουν όμως εύκολα 32. Ποια η εξήγηση για αυτή την βελτιωμένη εικόνα και μπορεί άραγε αυτή να αποτελέσει κάποιου είδους οδηγό για το τι να περιμένουμε στην συνέχεια ή για το πώς μπορεί γενικά να κερδίζει ο Παναθηναϊκός; Let's ponder a little bit.

(Φωτό από τον παρακάτω σύνδεσμο του real.gr http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=667408&catID=6)

Η συγκίνηση (δεν ξερω για ποιον ακριβώς) ήταν πολύ μεγάλη τις προάλλες στο ΣΕΦ, όπου βρέθηκα τυχαία καθώς κανονικά έπρεπε να ήμουν στη Βυτίνα, αλλά τέλος πάντων. Ο Ντάνιελ Χάκετ αποθεώθηκε από τον κόσμο του Ολυμπιακού, διότι στην θητεία του στους ερυθρόλευκους τα είχε δώσει όλα και η αγάπη του για τον σύλλογο είναι εξωστρεφώς δηλωμένη από τον ίδιο. Xαιρέτησε τους πάντες , ξαναχαιρετησε όταν τον αποθεώσανε μεσούσης της αναμέτρησης και έφυγε με τα ευχολόγια του Γιώργου Πρίντεζη για επαναφορά στην ομάδα του λιμανιού. Ο Πρίντεζης είπε επίσης και κάτι άλλο. Πως ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κάπου στενοχωρήθηκε με την φυγή του Ιταλού, η οποία εντούτοις ήταν επιβεβλημένη για ιατρικούς λόγους. Οι δυο χώρισαν αναγκαστικά, αλλά ξανάσμιξαν σε μία περίσταση που όντως έμοιαζε με συνάντηση παλιών φίλων. .

Μένω σε περιοχή που έχει πολλά πεύκα και αυτή την εποχή γίνομαι συστηματικά σκατά. Η γύρη καλύπτει τα πάντα, κολλαει στις σόλες των παπουτσιών και την μεταφέρω σπίτι, μετά μπαίνει στα μάτια , δακρύζω. Το παρμπρίζ του αυτοκινήτου καλύπτεται κάθε πρωί από ένα παχύ στρώμα, που οταν το απωθούν οι καθαριστήρες κάνει φςςςςςς φςςςςς. Αν δε, επιλέξω να πετάξω με την μία νερό επάνω, τότε το τζάμι γεμίζει με κίτρινη λάσπη, πού και πού από αναμεμειγμένη με ζωμό λιωμένης κάμπιας. Οι κάμπιες λεει μας φέρνουν αλλεργία ως εξής. Καθώς περνάμε δίπλα τους τρέμουν από τον φόβο και εκτοξεύουν μικρά μικρά τριχίδια, τα οποία πηγαίνουν και κάθονται στο δέρμα , προκαλώντας ερεθισμούς. Η πρώτη αντίδραση είναι φυσικά "γαμημένες κάμπιες", η δεύτερη το άνοιγμα του ραδιόφωνου ή καλύτερα η σύνδεση του γιουτιούμπ με τα μεγάφωνα. "California dreaming" σε δυο τρεις τέσσερις διασκευές, δεν ξέρω γιατί, μην με ρωτήσετε, έτσι περασε σχεδόν μια εβδομάδα κιτρινίλας.

(η αρχική φωτό είναι από την συνέντευξη του Ντεμάρ Ντερόζαν στην Toronto Star)

Ακολουθώντας το ίχνος ενός tweet κατά την διάρκεια του All Star Game στο Λος Αντζελες, η εφημερίδα Toronto Star μίλησε με τον Ντεμάρ Ντερόζαν, τον μεγάλο σταρ των Ράπτορς με την δύσκολη παιδική ηλικία στους δρόμους του Κόμπτον της Καλιφόρνια. Ο Ντερόζαν τιτίβισε κάτι που έμοιαζε σαν κόκκινο σημαιάκι μέσα στην γενικότερη ευφορία του πανηγυριού: "Η κατάθλιψη πολλές φορές υπερισχύει του εαυτού." Η μετάφραση είναι ελεύθερη, απόλυτα δική μου, για την φράση "depression gets the best of me", αλλά δεν βρίσκω καλύτερο τρόπο να την αποδώσω.

Οι διοργανώσεις των κυπέλλων που ολοκληρώθηκαν πριν 10 περίπου μέρες ανέδειξαν διάφορες όμορφες ιστορίες. To πρώτο τρόπαιο της Τορίνο στην ιστορία της ήρθε από τα χέρια του ξεχασμένου Σάσα Βούγιασιτς (που μην ξεχνιόμαστε, παράγει το καμπερνέ Aleksandar). Ο Πέσιτς επέστρεψε στην Μπαρτσελόνα ως σωτήρας , για να αλλάξει μονομιάς την εικόνα της και να την οδηγήσει μέχρι το τέλος. Η Μπάγερν νίκησε στον γερμανικό θεσμό για πρώτη φορά μετά το 1968, χρονιά ορόσημο για την νέα κυπελλούχο Ελλάδος ΑΕΚ, που κατάφερε να επικρατήσει ως το απόλυτο αουτσάιντερ έναντι του Ολυμπιακού, έχοντας ήδη αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά. Στην Σερβία, η Παρτίζαν κέρδισε στον τελικό τον Αστέρα, σιγά την πρωτοτυπία. Το σενάριο των orthodox brothers (sic) δεν είναι οτι σκίστηκε ακριβώς , όμως ο θρίαμβος των ασπρόμαυρων ανέδειξε έναν νεαρό ήρωα στον δρόμο προς την επαγγελματική καταξίωση. Τον 23χρονο πλέι μέικερ Νάιτζελ Ουίλιαμ- Γκος , ο οποίος λίγους μήνες πριν ήταν πρωταγωνιστής ενός αθλητικού δράματος.

Αν ένα πράγμα έγινε φανερό χθες βράδυ είναι πως ο Βασίλης Σπανούλης είναι μάλλον ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού και φετος. Όχι κάποιο ιδιαίτερα επιστημονικό συμπερασμα, αλλά πέρα για πέρα αληθινό, υπό την έννοια πως υπάρχουν στο μπάσκετ κάποιες άυλες παράμετροι (στα αγγλικά ο όρος είναι intangibles) , οι οποίες μπορούν να επιδράσουν σε ένα σύνολο με τρόπο απρόβλεπτο. Όταν π.χ. ο συμπαίκτης βλέπει τον μεγάλο σταρ να προσπαθεί ασταμάτητα και να μπαίνει σε κάθε φάση λες και έρχεται το τέλος του - μπασκετικού - κόσμου, είναι πιθανόν να σκεφτεί "α, μήπως να το πάρω κι εγώ κάπως αλλιώς"; Συμβαίνει συχνά ο καλύτερος παίκτης να αποτελεί έμπνευση και για τους υπόλοιπους και να τους παίρνει από το χέρι, κι ας λένε τα νούμερα ότι π.χ. ο Ολυμπιακός ίσως να μην αυξάνει την συνολική του ευστοχία με τον αρχηγό μέσα ή ίσως να μπάζει στην άμυνα. Δεν έχω κοιτάξει πώς έχουν εξελιχθεί πρόσφατα, δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα την δεδομένη στιγμή. Είναι φανερό , άλλωστε, στα τελευταία δύο παιχνίδια με ΑΕΚ και Βαλένθια, ότι διάφοροι παίκτες έχουν πάει πίσω στον τομέα της προσήλωσης στην κατοχή.