Ο καλύτερος παίκτης

Ο Αλεξέι Σβεντ. 9,5 προσπάθειες για τρίποντο ανά παιχνίδι έπαιρνε πέρυσι ο Ρώσος σούπερσταρ, ο οποίος καθήλωνε συχνά πυκνά τους συμπαίκτες του σε ρόλο παρατηρητή, μονοπωλώντας ένα σωρό επιθέσεις. Ήταν άκρως παραγωγικός (21,8 πόντοι), τα λάθη του δεν ήταν παράλογα βάση χρήσης (3,1) και οι ασίστ του κάμποσες (5,2), όμως το πρόβλημα ήταν πως η Χίμκι ήταν μέσες άκρες προβλέψιμη. Αν ο Σβεντ καθηλωνόταν, άλλες λύσεις δεν φαίνονταν στο ορίζοντα. Η φετινή στελέχωση, με δύο έξτρα καλούς σκόρερ στα πρόσωπα των Πράδερ (1,96) και Κρόκερ (1,98), προδιαθέτει για μια κάποια αποφόρτιση, η οποία θα τον κρατήσει φρέσκο και διαυγή. Θα δούμε βέβαια πόσες αρμοδιότητες θα αναλάβουν οι δύο νέοι γκαρντ-φόργουορντ. Ο Κρόκερ - ένας δεινότατος σκόρερ παλιάς κοπής - μάλλον θα κληθεί να φτιάχνει παιχνίδι από την θέση 3 και θα παίζει κάμποσο. Ο έτερος νεοαποακτηθείς, Πράδερ, πιθανώς να αναλάβει (και) αμυντικές αποστολές και να έχει πιο δευτερεύοντα ρόλο, όχι όπως στον Προμηθέα, όπου είχε συνεχώς την μπάλα στα χέρια. Θα ταιριάξει άραγε με τον Αλεξέι ή θα υπομείνουμε το μαρτύριο του Ντι Μποστ;

Καλύτερη μεταγραφή

Ο Τζόρνταν Μάικι. Ο 24χρονος undersized σέντερ έρχεται στην Ευρώπη σε πολύ καλή ηλικία (24), μετά από τρία χρόνια καριέρας μεταξύ ΝΒΑ και D League. Τα φιλικά έδειξαν πως είναι σχετικά έτοιμος και πως ο Μπαρτζώκας τον υπολογίζει πολύ. Ο λόγος είναι πως παίζει αμυνάρα και εξυπηρετεί στο έπακρο τα σχέδια μιας switch everything τακτικής. Επίσης, είναι καλός ψηλά, μπαίνει με δύναμη στις μάχες των ριμπάουντ και διαθέτει αξιοπρεπές σουτ από μέση απόσταση, αν του δοθεί ο χώρος. Μοιάζει ταμάμ για το ευρωπαϊκό παιχνίδι, στο ΝΒΑ ήταν αληθινά δύσκολο να βρει θέση. Ο προπονητής του δεν θα τον δει ως σημείο αναφοράς στην επίθεση. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση μετράει περισσότερο η διάρκεια και η υγεία, στοιχεία που έλειψαν πέρυσι από την φροντ λάιν της Χίμκι.

Θα βαρεθούμε να βλέπουμε

Εδώ η αυτονόητη ατάκα είναι "τον Σβεντ να βαράει τρίποντα", αλλά προσωπικά δεν βαριέμαι να βλέπω έναν τόσο ταλαντούχο παίκτη, κι ας το παρακάνει. Αντίθετα, μου την δίνει στα νεύρα το παιχνίδι του Στέφαν Μάρκοβιτς, το οποίο είναι μονίμως άγευστο και άνευρο. Ο Μάρκοβιτς κάνει διάφορα πράγματα απλώς ικανοποιητικά, αποτελώντας αυτό που ονομάζουν "facilitator", και που στην πραγματικότητα σημαίνει "πιο βαρετός και από συναυλία σύμπραξης συντελεστών του ελληνικού έντεχνου". Η πορεία του στην Ζενίτ προδιέθετε πέρυσι για σημαντική συνεισφορά, όμως ο Μάρκοβιτς έχει επιστρέψει στα ρηχά (26,6% τρίποντα) και η όποια συμβολή του στην άμυνα δεν ισοσκελίζει την επιθετική μετριότητα. Αν τα λεπτά του κινηθούν στα ίδια επίπεδα με πέρυσι, ίσως οι φίλοι του Ολυμπιακού να τον παραλληλίσουν με τον #@$%$&* - οκ σταματώ.

Θα θέλουμε να βλέπουμε

Την περιφερειακή συγχορδία της Χίμκι ως σύνολο. Σβεντ, Μάρκοβιτς, Μποστ, Τζενκινς, Πράδερ, Βιάλτσεφ και Κρόκερ, μαζί με τους stretch φόργουορντ Μόνια, Ζούμπκοφ και Γκουμπάνοφ, συνθέτουν μια εννιάδα παικτών που κατά κύριο λόγο ξεκινούν τις προσπάθειες τους από την περιφέρεια. Από αυτούς, οι 7 (αφαιρώ Μάρκοβιτς και Μποστ) συνιστούν σοβαρή απειλή έξω από τα 6,75. Αν τώρα βάλετε στο μείγμα το πόσο καλά πήγε πέρυσι ο Γκιλ (47,8% στα τρίποντα στην Ευρωλίγκα) και το αναβαθμισμένο σουτ του Μάλκολμ Τόμας, αντιλαμβάνεστε πως μιλάμε για ένα σύνολο έτοιμο να πυροβολεί ακατάπαυστα από την περίμετρο. Η πιο moneyball ομάδα της περυσινής διοργάνωσης θα έχει φέτος ανάλογη στόχευση και δεν σας κρύβω ότι θα κάτσω να το απολαύσω, ειδικά εάν πετύχουν και τα αμυντικά πλάνα. Γενικώς, το μπάσκετ του Μπαρτζώκα στην καλύτερη εκδοχή του περιλαμβάνει πολλές πάσες, τεντωμένες αποστάσεις και σουτ. Τα εργαλεία για την εφαρμογή του δείχνουν επαρκέστερα.

Προσέξτε αυτόν

Δεν έχω ιδέα πόσο θα παίξει ο Πετρ Γκουμπάνοφ (2,07, 31χρ.), πιθανώς να παίξει λίγο, πάντως η περίπτωση του παρουσιάζει ενδιαφέρον. Γυρολόγος των ομάδων της Ρωσίας, ο ενδιάμεσος σέντερ-φόργουορντ δεν είχε ιδιαίτερα αξιόλογη καριέρα, μέχρι που τα δύο τελευταία χρόνια στη Νίζνι εκτοξεύτηκε, για περίπου 11,5 πόντους ανά σεζόν και με 56% και 43% στα τρίποντα αντίστοιχα στη VTB. Ο Μπαρτζώκας δήλωσε πως τον θέλει και για τις δύο θέσεις γύρω από το καλάθι (λέω πως θα παίξει στο 4) και πιθανώς να του δώσει χρόνο όταν θέλει να ανοίξει το γήπεδο σε πλάτος. Ο Γκουμπάνοφ έχει πολύ καλή τεχνική με πρόσωπο στο καλάθι, "ομορφο σουτ" και ωραία τελείωματα και με τα δυο χέρια, ενώ κλασικά του λείπει η αντοχή στις μονομαχίες και η σπιρτάδα σε μικρό χώρο στην άμυνα. Για τις δύσκολες βραδιές του χειμώνα, που κάποιος θα έχει γριπωθεί ή στραμπουλήξει κανα πόδι, θα είναι μια αξιοπρεπέστατη προσθήκη.

Δι εξ φάκτορς (X factors)

Κατά μία έννοια, όσο η Χίμκι είναι ομάδα του Αλεξέι Σβεντ, άλλο τόσο είναι και του Άντονι Γκιλ. Από ένα σημείο και ύστερα, ο Αμερικάνος power forward έκανε μία καταπληκτική χρονιά πέρυσι, παίζοντας άμυνα του θανατά και σκοράροντας κοντά στο καλάθι. Επιπλέον, για πρώτη φορά στην καριέρα του έδειξε σημάδια πολύ καλού σουτέρ από απόσταση. Ο αστερίσκος εντοπίζεται στο ότι οι προσπάθειες του από το τρίποντο ήταν λίγες. Δεδομένων των χαρακτηριστικών που διαθέτει, αν φέτος σουτάρει παραπάνω, τότε οι άμυνες θα πρέπει να διανύουν τεράστιες διαδρομές για να καλύψουν τους χώρους στην επίθεση της Χίμκι, ανοίγοντας έτσι το πεδίο δράσης μέσα στη ρακέτα. Θα έχει ενδιαφέρον.

Δεύτερος παίκτης - κλειδί δείχνει πως θα είναι ο Τόνι Κρόκερ. Με την μπάλα στα χέρια από την θέση 3 μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα από όσα έκανε ο Άντερσον, η μέτρια παρουσία του οποίου ήταν καθοριστική για να γίνει μονόπαντη η επίθεση των Ρώσων. Ο έμπειρος (παλιός παίκτης της Κηφισιάς) σκόρερ έχει ωραία crossover τρίπλα και άμεσο σταμάτημα για pull up, βάζει πλάτη όποιον αντίπαλο τον παίρνει να το κάνει και είναι διαχρονικά αξιόπιστος από απόσταση. Όμως, δεν έχει ουσιαστική παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και όσο να ναι στα 31 του η πρόκληση δεν είναι αμελητέα. Η Χίμκι είναι η καλύτερη ομάδα που αγωνίστηκε ποτέ του.

Πρόβλεψη

In short, ανυπομονώ. Οχι για τα αποτελέσματα, αλλά για το θέαμα. Το ρόστερ του Γιώργου Μπαρτζώκα δείχνει γεμάτο με τα στοιχεία που θέλει ο κόουτς. Από την άλλη, η ποσότητα δεν εγγυάται απαραίτητα και ποιότητα. Οι μονάδες που επέλεξε ο αγαπημένος μου Ελληνας προπονητής είναι περισσότερο προϊόν της εσωτερικής του σκέψης περί της χρήσης τους, παρά καταξιωμένες στο υψηλό επίπεδο. Το θετικό είναι πως οι περσινοί παίκτες - πυλώνες (Σβεντ σε σκορ και οργάνωση, Τζένκινς στην πίεση, Τόμας και Γκιλ στη ρακέτα και οι Ρώσοι Μόνια, Βιάλτσεφ, Ζόυμπκοφ) έμειναν όλοι. Οκτάδα ξανά.

To ρόστερ